Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.505.2018.2.JR
z 19 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 23 listopada 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.505.2018.1.JR, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 23 listopada 2018 r. (data doręczenia 3 grudnia 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 4 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest organizacją działającą w oparciu o ustawę z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2017 r., poz. 210), zarejestrowaną w Sądzie Rejonowym, posiadającą osobowość prawną, zatwierdzony przez sąd statut. Jest On interdyscyplinarnym związkiem związków sportowych oraz klubów sportowych. Realizuje cele niezarobkowe. Wszelkie dochody przeznaczone są na realizacje Jego celów statutowych. W ramach swojej działalności statutowej organizuje imprezy sportowe, na których czasem obecni są sędziowie delegowani przez związek sportowy będący członkiem Wnioskodawcy. Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy, jedynie w sporadycznych przypadkach mają podpisaną umowę zlecenia jeśli sędzia jednocześnie np. prowadził obsługę techniczną zawodów. Delegacja dla sędziego określa m.in. imię i nazwisko sędziego, pesel oraz termin i miejsce zawodów. Za przeprowadzenie zawodów sędziom przysługuje wynagrodzenie w formie ekwiwalentu sędziowskiego. Kwoty należności określane są w tabelach zgodnie z regulaminem Polskich Związków Sportowych w danej kategorii wiekowej lub klasie. Przed odbyciem zawodów sędziowie wypełniają oświadczenie dla celów podatkowych. Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy a osiągany przez nich przychód z tego tytułu kwalifikowany jest jako działalność wykonywana osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509). Wnioskodawca, od kwoty ekwiwalentu nieprzekraczającej 200 zł, odlicza podatek dochodowy w wysokości 18% jako ryczałt, bez zastosowania kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczany podatek Wnioskodawca jako płatnik przekazuje do właściwego urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła wypłata. Ryczałt w wysokości 18% pobierany jest wyłącznie od ekwiwalentów nieprzekraczających 200 zł. Wnioskodawca postępuje zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPB2/415-351/11-4/MD z dnia 31 sierpnia 2011 r., wydaną na wniosek Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo stosując art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) do delegacji sędziowskich nieprzekraczających 200 zł i pobiera zryczałtowany podatek dochodowy bez pomniejszania przychodu o 20% kosztów uzyskania przychodu w przypadkach, gdy sędzia otrzymuje jedynie ekwiwalenty sędziowskie jak również w sporadycznych przypadkach, kiedy ma również podpisaną umowę zlecenie za pełnienie innych funkcji w trakcie trwania zawodów sportowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, przy rozliczaniu delegacji sędziów sportowych powinna być pobierana zaliczka na podatek dochodowy pomniejszony o miesięczne koszty uzyskania przychodów wg art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509).

Wnioskodawca nadmienił, że dotychczas rozliczał delegacje sędziów sportowych wg art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosując się do interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2011 r., nr IPTPB2/415-351/11-4/MD, jednak zważywszy na upływ czasu i zmieniające się prawo oraz ukazanie się nowych interpretacji indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 25 czerwca 2013 r., nr IPTPB1/415-186/13-4/MAP, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 lutego 2017 r., nr 1462-IPPB4.4511.1316.2016.1.JK2 oraz Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 22 stycznia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.337.2017.2.JR, ma On wątpliwości, co do poprawności rozliczania ekwiwalentów sędziowskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale), należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należność ta musi być uzyskiwana przez osobę niebędącą pracownikiem płatnika (świadczeniodawcy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności statutowej organizuje imprezy sportowe, na których czasem obecni są sędziowie delegowani przez związek sportowy będący członkiem Wnioskodawcy. Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy, jedynie w sporadycznych przypadkach mają podpisaną umowę zlecenie jeśli sędzia jednocześnie np. prowadził obsługę techniczną zawodów. Delegacja dla sędziego określa m.in. imię i nazwisko sędziego, pesel oraz termin i miejsce zawodów. Za przeprowadzenie zawodów sędziom przysługuje wynagrodzenie w formie ekwiwalentu sędziowskiego. Kwoty należności określane są w tabelach zgodnie z regulaminem Polskich Związków Sportowych w danej kategorii wiekowej lub klasie. Przed odbyciem zawodów sędziowie wypełniają oświadczenie dla celów podatkowych. Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy a osiągany przez nich przychód z tego tytułu kwalifikowany jest jako działalność wykonywana osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego wskazuje, że nie zostanie spełniona przesłanka dotycząca zawarcia między stronami umowy (na podstawie których sędziowie będą prowadzić zawody), z której dodatkowo wynikałaby kwota należności nieprzekraczająca 200 zł.

Do sędziowania zawodów sportowych sędzia jest delegowany przez związek sportowy. Natomiast wypłaty sędziemu należności (ekwiwalentu sędziowskiego) dokonuje Wnioskodawca na podstawie rachunku/delegacji. Zatem, inny podmiot deleguje sędziego (związek sportowy), a inny wypłaca mu należność sędziowską (Wnioskodawca). Sędziego i Wnioskodawcę, z tytułu przeprowadzenia zawodów sportowych, nie łączy więc żadna umowa. Rachunek/delegacja stanowiący podstawę wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego nie jest bowiem tożsamy z umową. W konsekwencji, brak między stronami umowy oznacza, że nawet w sytuacji, gdy kwota ekwiwalentu sędziowskiego wynikająca z rachunku/delegacji nie przekracza 200 zł, należność ta nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Z kolei stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w stosunku do wypłacanych przez Wnioskodawcę wynagrodzeń dla delegowanych sędziów nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem – jak wskazano we wniosku – z sędziami nie są zawierane żadne umowy. Wypłata wynagrodzenia następuje jedynie na podstawie wystawionych rachunków.

Zatem w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziego należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się natomiast do przywołanej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31 sierpnia 2011 r., nr IPTPB2/415-351/11-4/MD, należy wyjaśnić, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same albo zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe, jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania, w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.). Niemniej jednak, w praktyce sytuacje takie mogą mieć miejsce, choćby z uwagi na przewidzianą przez ustawodawcę możliwość zmiany interpretacji indywidualnej w trybie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną, indywidualną lub objaśnienie podatkowe jeżeli stwierdzi ich nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak wynika z powołanego unormowania, przesłanka dla rozważenia zmiany interpretacji indywidualnej (tj. w istocie zmiany stanowiska w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego) jest w szczególności ugruntowanie się linii orzeczniczej sądów, w której prezentowany jest odrębny niż zawarty w tym rozstrzygnięciu pogląd dotyczący interpretacji określonego przepisu lub przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ………. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.