Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.555.2018.1.RR
z 19 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2018 r. (data wpływu 19 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych pokrycia przez Spółkę kosztów z tytułu uczestnictwa Zarządzającej w konferencjach, kursach i szkoleniach oraz zwrotu wydatków z tego tytułu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych pokrycia przez Spółkę kosztów z tytułu uczestnictwa Zarządzającej w konferencjach, kursach i szkoleniach oraz zwrotu wydatków z tego tytułu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Uchwałą nr …. Rady Nadzorczej (…) sp. z o.o. (…) z dnia 1 lutego 2016 r. Wnioskodawczyni została powołana na funkcję prezesa zarządu (…) sp. z o.o., będącej spółką komunalną (dalej: „Spółka”), w której 100% udziałów posiada Gmina (…). Wnioskodawczyni ze Spółką początkowo wiązała umowa o pracę, jednak w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202, z późn. zm.) zaistniała konieczność zmiany formy prawnej stosunku łączącego Spółkę z członkami jej organu zarządzającego. Na tej podstawie w dniu 31 lipca 2017 r. pomiędzy Spółką, a Wnioskodawczynią zawarta została umowa o świadczenie usług zarządzania.

W ramach umowy Wnioskodawczyni jako zarządzająca zobowiązała się m.in. do prowadzenia spraw Spółki, w tym zarządzania jej majątkiem, reprezentowania Spółki na zewnątrz jako członek organu zarządzającego oraz dbania o rozwój Spółki, w tym o zwiększanie jej obrotów i wyników finansowych.

Zgodnie z § 3 ust. 4 umowy, do obowiązków Wnioskodawczyni jako zarządzającego należą: „realizacja celów zarządczych określonych w uchwałach wskazanych w preambule niniejszej umowy; dbanie o rozwój obrotów i wyników finansowych Spółki a także kontrola i optymalizacja ponoszonych przez nią kosztów; prowadzenie spraw Spółki zgodnie z wewnętrznym podziałem kompetencji między poszczególnych członków Zarządu, poprzez efektywne zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi, z najwyższą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter świadczonych usług zarządzania, a także interesy Spółki; reprezentowanie Spółki na zewnątrz jako członek organu zarządzającego, zgodnie z zasadami reprezentacji określonymi w Akcie Założycielskim; uzyskanie, przed dokonaniem czynności prawnej, zgody lub opinii organów Spółki, jeżeli zgoda lub opinia ta jest wymagana przepisami prawa lub Umową Spółki; organizowanie (koordynowanie) pracy Zarządu zgodnie z celami i planami działalności Spółki oraz uczestniczenie w jego posiedzeniach; uczestnictwo lub zapewnienie reprezentacji Spółki na sesjach Rady Miasta (…) oraz posiedzeniach właściwych Komisji Rady, jeśli jest to konieczne ze względu na przedmiot obrad; opracowywanie projektów wieloletnich programów działalności i rozwoju Spółki; budowanie i umacnianie pozytywnego wizerunku Spółki na zewnątrz oraz dbanie o dobre imię Spółki; dbałość o odpowiedni dobór kadr oraz zarządzanie szkoleniami i rozwojem personelu; przestrzeganie przepisów prawa pracy oraz wykonywanie wszelkich czynności z zakresu prawa pracy wobec pracowników Spółki; stosowanie oraz nadzór nad ścisłym przestrzeganiem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy z uwzględnieniem podziału kompetencji obowiązującego w Spółce; identyfikacja i usuwanie zauważonych usterek i wadliwości w procesie organizacji i porządku pracy i wszelkiej działalności Spółki; protokolarne przyjęcie i przekazanie po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy spraw Spółki, dokumentów, korespondencji, informacji wraz z nośnikami informacji oraz urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki; opracowanie, wdrożenie i nadzorowanie systemu ochrony i zabezpieczenia danych i informacji; udzielanie Radzie Nadzorczej pełnych i rzetelnych informacji oraz przedkładanie żądanych przez Nią dokumentów; przekazanie protokołem zdawczo-odbiorczym Przewodniczącemu Rady Nadzorczej Spółki bądź osobie upoważnionej przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej, niezwłocznie po rozwiązaniu lub wygaśnięciu Umowy dokumentów i materiałów uzyskanych w trakcie wykonywania funkcji, utrwalonych w dowolnej postaci, w tym w systemie elektronicznego przetwarzania danych; składanie oświadczeń majątkowych zgodnie z odrębnymi przepisami; przedstawianie zaświadczeń lekarskich o zdolności do wykonywania obowiązków zgodnie z wymogami wynikającymi z obowiązujących przepisów; uczestniczenie w konferencjach, szkoleniach, kursach istotnych dla wzrostu efektywności i jakości zarządzania Spółką”.

Ponadto zgodnie z § 2 ust. 4 umowy: „Do obowiązków Zarządzającego należy także odbywanie podróży związanych z wykonywaniem obowiązków określonych w § 3”.

§ 4 umowy stanowi zaś, że: „Do obowiązków Spółki należy terminowa zapłata wynagrodzenia Zarządzającemu; współdziałanie z Zarządzającym w ramach kompetencji organów Spółki w celu umożliwienia realizacji zaakceptowanych strategii, planów i celów, zarządczych; zapewnienie możliwości korzystania z zasobów administracyjnych, w tym obsługi prawnej, księgowej, kadrowej i merytorycznej; zapewnienie prawa do korzystania z urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki, o których mowa w § 8 Umowy; ponoszenie kosztów niezbędnych do wykonywania Umowy poza siedzibą Spółki, takich jak: szkolenia, konferencje, koszty podróży i zakwaterowania do wysokości wynikającej z planu przychodów i kosztów Spółki na dany rok obrotowy”.

Zgodnie z § 4 ust. 2 umowy: „Zwrot wydatków poniesionych przez Zarządzającego, a niezbędnych do należytego świadczenia usług zarządzania nastąpi na zasadach obowiązujących w Spółce”.

Wnioskodawczyni jest więc zobligowana do udziału w szkoleniach, konferencjach i innych tego typu, które ze względu na ich temat mają istotne znaczenie z punktu widzenia zarządzania Spółką, udział w tych wydarzeniach stanowi jej obowiązek służbowy. Spółka z kolei na podstawie kontraktu menedżerskiego jest zobowiązana ponosić koszty udziału Wnioskodawczyni w powyższych, poprzez zwrot kosztów poniesionych przez Nią. Kwota jaką Spółka może ponieść jest określona w planie przychodów i kosztów, który opracowywany jest na każdy rok obrotowy.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, która posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Nie jest zarejestrowana jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w CEIDG (jednoosobowo lub uczestnicząc w spółce). Nie dokonała również rejestracji jako czynny albo zwolniony podatnik podatku od towarów i usług. Obecnie nie wykonuje Ona czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221). Do chwili zawarcia kontraktu Wnioskodawczyni zatrudniona była w Spółce na stanowisku prezesa zarządu na podstawie umowy o pracę – była pracownikiem w rozumieniu Kodeksu pracy. Warunki zatrudnienia na podstawie kontraktu odpowiadają warunkom zatrudnienia na podstawie dotychczasowej umowy o pracę, o ile było to zgodne z przepisami prawa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy pokrycie przez Spółkę, której Prezesem Zarządu jest Wnioskodawczyni, kosztów uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach, bądź kursach dotyczących tylko i wyłącznie tematyki branżowej i związanych z nimi wydatków przez Spółkę stanowi przychód u Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenia polegające na finansowaniu lub refinansowaniu kosztów Jej udziału w szkoleniach, konferencjach i kursach nie będą stanowić dla Niej przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie będą skutkować po stronie Spółki – w funkcji płatnika – naliczenia, pobrania i przekazania (wpłacenia) od przedmiotowych przychodów zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z treści kontraktu menadżerskiego wynika, że Wnioskodawczyni ma obowiązek udziału w takich szkoleniach, kursach itp. dla wzrostu efektywności i jakości zarządzania Spółką. Niewypełnienie obowiązku udziału w takich wydarzeniach stanowi naruszenie przez Wnioskodawczynię zapisów umowy. Z kolei Spółka dokonując zwrotu kosztów umożliwia swoje prawidłowe funkcjonowanie, ponieważ podczas udziału w wydarzeniach Wnioskodawczyni zdobywa wiedzę i umiejętności konieczne dla lepszego zarządzania Spółką. To ostatnie następuje poprzez sprawowanie ogółu zarządu nad Spółką przez członka zarządu Spółki polegające na m.in. uczestnictwie w spotkaniach, konferencjach, seminariach. Oznacza to, że wypracowanie przychodów/zysków Spółki byłoby niemożliwe bez podróży wykonywanych przez członka zarządu Spółki. Ponadto Wnioskodawczyni zobowiązana jest do odbywania podróży służbowych w celu wypełniania obowiązków wynikających z umowy, a więc również obowiązku udziału w ww. wydarzeniach.

Strony kontraktu menedżerskiego uzgodniły, że obowiązkiem Wnioskodawczyni jest odbywanie podróży służbowych związanych z wykonywaniem funkcji i gdy wymaga tego cel czynności związanych z prawidłowym prowadzeniem spraw Spółki oraz, że otrzyma Ona zwrot wydatków z tego tytułu. W zakres ten wchodzą również koszty odbytych podróży służbowych (diety, zwrot kosztów przejazdu, w tym samochodem własnym).

Zdaniem Wnioskodawczyni, do rozliczenia wysokości tych kosztów można stosować takie same zasady, jak w przypadku podróży służbowych pracowników (zatrudnionych w ramach umów o pracę).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy u podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (tj. m.in. do wysokości wynikającej z § 5 ust. 3 rozporządzenia w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167, z późn. zm.).

Konsekwentnie przyjąć należy, że jeżeli podróż Wnioskodawczyni związana jest z reprezentowaniem Spółki na zewnątrz w toku branżowych spotkań, konferencji, negocjacji biznesowych, reprezentowania Spółki przed sądami, innymi organami, z tytułu których nie uzyskuje Ona z pewnością nieodpłatnego świadczenia, zwrot wydatków związanych z udziałem w tego rodzaju spotkaniach biznesowych nie stanowi przychodu podatkowego dla tej osoby fizycznej. W przypadku ustanowienia limitu wydatków na podróże służbowe ewentualna nadwyżka kwoty zwrotu ponad przyznany limit (kilometrówkę) stanowić będzie dla Wnioskodawczyni przychód do opodatkowania.

Wskutek powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych przez Spółkę na rzecz prawidłowej realizacji podróży służbowych poza siedzibę Spółki, w której Ona uczestniczy do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub aktach wykonawczych, wydanych na ich podstawie. Natomiast świadczenia wydawane ponad limity wyznaczone powszechnie obowiązującymi przepisami prawa oraz świadczenia, których przydzielania w związku z podróżą służbową ww. akty nie przewidują, stanowią przychód niekorzystający ze zwolnienia.

Podejście takie znajduje także poparcie w aktualnych interpretacjach prawa podatkowego np. interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2017 r., nr 0112-KDIL3 -1.4011.96.2017.2.KF lub interpretacji indywidualnej z dnia 3 listopada 2017 r., nr 0111-KDIB2-3.4011.106.2017.3.HK.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych przez Spółkę na rzecz konferencji i szkoleń branżowych, w której Ona uczestniczy jako Prezes Zarządu Spółki. Zgodnie z przyjętą linią interpretacyjną organów podatkowych koszty konferencji, sympozjów, spotkań biznesowych i szkoleń branżowych, w której uczestniczą członkowie zarządu spółki, pokryte przez spółkę stanowią niejako koszt jej reprezentowania na zewnątrz i nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu dla zarządzającego.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Podobne stanowisko prezentuje interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 czerwca 2013 r., nr IPTPB1/415-167/13-4/DS, zgodnie z którą: „wartość pokrywanych przez Wnioskodawcę kosztów udziału Prezesa Zarządu w konferencji ciepłowniczej, której celem jest debata, wymiana poglądów, możliwość nawiązania współpracy z innymi podmiotami czy osobami z branży ciepłowniczej, skoro związana jest z wykonywaniem przez Prezesa obowiązków na rzecz Spółki i wynika z zapisów umowy menadżerskiej, nie będzie stanowiła dla Prezesa Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zatem, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do wykonywania obowiązków płatnika z tego tytułu”.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podejście takie znajduje także poparcie w aktualnych interpretacjach prawa podatkowego, np. interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2017 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.96.2017.2.KF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Definicja przychodu określona w art. 11 ww. ustawy, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 2 działalność wykonywana osobiście.

W myśl przepisu art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika natomiast, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Zatem, powyższe zwolnienie obejmuje wszelkie podróże osoby niebędącej pracownikiem pod warunkiem, że wypłacone świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorcy zarządzającego oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Omawiane zwolnienie jest limitowane rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

W świetle powyższego, zarządzający, któremu zwrócone będą koszty związane z udziałem w konferencjach lub obowiązkowych szkoleniach czy obowiązkowych kursach (diety i inne należności) uzyskiwać będzie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości limitów określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak podkreślić, że jeżeli zwracane zarządzającemu ww. koszty będą wyższe od limitów określonych w przedmiotowym rozporządzeniu, to nadwyżka ponad te limity podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni została powołana na funkcję prezesa zarządu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na tej podstawie w dniu 31 lipca 2017 r. pomiędzy Spółką, a Wnioskodawczynią zawarta została umowa o świadczenie usług zarządzania. W ramach umowy Wnioskodawczyni jako zarządzająca zobowiązała się m.in. do reprezentowania Spółki na zewnątrz jako członek organu zarządzającego oraz uczestniczenia w konferencjach, szkoleniach oraz kursach istotnych dla wzrostu efektywności i jakości zarządzania Spółką. Natomiast do obowiązków Spółki należy m.in. ponoszenie kosztów niezbędnych do wykonywania umowy poza siedzibą Spółki, takich jak: szkolenia, konferencje, koszty podróży i zakwaterowania do wysokości wynikającej z planu przychodów i kosztów Spółki na dany rok obrotowy.

W przypadku, gdy spółka finansuje zarządzającemu koszty uczestnictwa w konferencji, należy przyjąć, że koszty te są wydatkami na reprezentację spółki na zewnątrz, a w konsekwencji nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem zauważyć, że reprezentowanie spółki na zewnątrz jako członek organu zarządzającego jest co do zasady jednym z obowiązków zarządzającego określonych w zawartej ze spółką umowie. Nie sposób mówić zatem o powstaniu przychodu po stronie zarządzającego w sytuacji, gdy uczestnictwo w konferencji i reprezentowanie spółki wobec osób trzecich jest jednym z warunków wykonywania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy.

Odnosząc się natomiast do kwestii finansowania przez spółkę kosztów uczestnictwa w szkoleniach lub kursach stwierdzić należy, że co do zasady tego typu świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, od osób fizycznych, jeśli udział zarządzającego w szkoleniu czy kursie nastawiony jest na poszerzenie jego indywidualnej wiedzy i umiejętności. Zarządzający otrzymuje w ten sposób konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie wydatku na szkolenie/kurs przez spółkę – zarządzający musiałby ponieść taki koszt z własnych środków. W tej sytuacji bezsprzecznie nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o który mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem z literalnego brzmienia tego przepisu jednoznacznie wynika, że zwolnienie odnosi się wyłącznie do pracowników, tj. osób zatrudnionych w ramach stosunku pracy.

Wyjątkiem od powyższej zasady jest jedynie przypadek, gdy zarządzający został zobowiązany (np. w ramach zawartej umowy) do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych szkoleniach czy kursach. W takiej sytuacji, nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie podatnika, gdy uczestnictwo w danych szkoleniach/kursach jest jednym z warunków wykonywania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy. W tej kwestii zastosowanie znajduje orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, w którym wskazano, że aby można było mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, musi dojść do uzyskania korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który podatnik musiałby ponieść. W sytuacji, w której podatnik obowiązkowo odbywa szkolenie czy kurs, które leżą w interesie spółki i za które sam podatnik nie zapłaciłby – nie można mówić o powstaniu jakiegokolwiek przychodu.

Natomiast w odniesieniu do zwrotu wydatków związanych z uczestnictwem zarządzającego w szkoleniach, kursach i konferencjach (np. diet i innych należności) należy stwierdzić, że dokonywany przez spółkę zwrot diet i innych należności z tytułu udziału w szkoleniach, kursach czy konferencjach stanowi dla zarządzającego niewątpliwy przychód, bowiem jest to dla niego realna korzyść majątkowa.

Zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z uwzględnieniem limitu zwolnienia określonego ww. rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej) ma zastosowanie pod warunkiem, że otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

A zatem, ww. zwolnienie znajdzie zastosowanie w przypadku uczestnictwa przez zarządzającego w konferencji lub obowiązkowym szkoleniu czy obowiązkowym kursie (tj. takim szkoleniu czy kursie, które nie stanowią dla niego przychodu). Są to bowiem sytuacje, w których zarządzający wykonuje czynności, do których został zobligowany i które leżą w interesie spółki, bowiem przyczyniają się do osiągnięcia przez nią przychodów.

Natomiast w przypadku uczestnictwa przez zarządzającego w pozostałych szkoleniach czy kursach, które służą poszerzeniu jego indywidualnej wiedzy i umiejętności, ww. zwolnienie nie może być stosowane. Trudno bowiem uznać, że są to wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów spółki.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że pokrycie przez Spółkę kosztów uczestnictwa Wnioskodawczyni w konferencjach, szkoleniach bądź kursach dotyczących tylko i wyłącznie tematyki branżowej nie spowodowało powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do zwrotu wydatków w związku z uczestnictwem w powyższych konferencjach, szkoleniach bądź kursach (diety i inne należności) należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni uzyskała przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym do wysokości limitów określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak podkreślić, że jeżeli zwrócone Wnioskodawczyni ww. koszty będą wyższe od limitów określonych w przedmiotowym rozporządzeniu, to nadwyżka ponad te limity podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że interpretacja indywidualna odnosi się jedynie do kwestii pokrycia przez Spółkę kosztów z tytułu uczestnictwa Wnioskodawczyni w konferencjach, kursach i szkoleniach oraz zwrotu wydatków z tego tytułu i nie odnosi się do innych wydarzeń biznesowych, w których uczestniczyła Wnioskodawczyni z uwagi na fakt, że zagadnienia te nie stanowią przedmiotu zapytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.