Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.106.2017.3.HK
z 3 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2017 r. (data wpływu do Organu za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu), uzupełnionym pismem z 3 października 2017 r. ( data wpływu: 10 października 2017 r.) oraz pismem z 26 października 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika odnośnie pozapłacowych świadczeń ponoszonych przez Spółkę na rzecz Zarządzającego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika odnośnie pozapłacowych świadczeń ponoszonych przez Spółkę na rzecz Zarządzającego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 13 września 2017 r. znak: 0111-KDIB2-3.4011.106.2017.1.HK 0111-KDIB3-1.4017.352.2017.1.ICz i piśmie z 13 października 2017 r. znak: 0111-KDIB2-3.4011.106.2017.2.HK, wezwano o jego uzupełnienie.

Uzupełnienia dokonano pismem z 3 października 2017 r. (data wpływu – 10 października 2017 r.) i pismem z 26 października 2017 r. (data wpływu do za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (uzupełnionym w piśmie z 3 października 2017 r., data wpływu – 10 października 2017 r. i piśmie z 26 października 2017 r., data wpływu – 26 października 2017 r.):

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej „Wnioskodawcą” lub „Spółką”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Udziały Spółki należą do Gminy. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest odprowadzanie i uzdatnianie ścieków (PKD: 37.00.Z).

Na mocy uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki z 9 czerwca 2017 r. dotyczącej zasad kształtowania wynagrodzenia członka Zarządu pomiędzy Wnioskodawcą a Panem X, zwanym dalej „Zarządzającym” zawarta została 22 czerwca 2017 r. umowa o świadczenie usług zarządzania (kontrakt menedżerski), określana dalej jako „kontrakt menedżerski” lub „umowa”).

Zarządzający nie posiada statusu przedsiębiorcy, nie wnioskował o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej ani też planuje dokonać takiego zgłoszenia oraz nie zarejestrował się jako podatnik VAT. Działalność Zarządzającego ogranicza się wyłącznie do wykonywania ww. umowy.

Zakres obowiązków i uprawnień Zarządzającego jako członka (Prezesa) Zarządu Spółki określają postanowienia powyższej umowy, postanowienia umowy Spółki i inne wewnętrzne dokumenty Spółki oraz przepisy powszechnie obowiązującego prawa, w tym przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych.

W szczególności zgodnie z kontraktem menedżerskim:

1. Zarządzający zobowiązuje się świadczyć usługi zarządzania na warunkach określonych w Kodeksie spółek handlowych, umowie Spółki, aktach prawa wewnętrznego Spółki, w innych przepisach powszechnie obowiązującego prawa oraz w umowie.
2. Zarządzający ma obowiązek osobistego świadczenia usług wynikających z umowy.
3. Zarządzający oświadcza, że dysponuje wiedzą, doświadczeniem i kwalifikacjami niezbędnymi do należytego wykonywania umowy i nie istnieją żadne przeszkody prawne i faktyczne uniemożliwiające lub utrudniające mu wykonywanie obowiązków przewidzianych w umowie.
   
   

Zgodnie z § 2 kontraktu menedżerskiego (czas i miejsce wykonywania umowy):

1. Zarządzający zobowiązany jest do świadczenia usług zarządzania w czasie oraz w sposób zapewniający należytą realizację wszystkich obowiązków wynikających z umowy.
2. Zarządzający będzie wykonywał obowiązki wynikające z umowy przede wszystkim w siedzibie Spółki, a także w każdym innym miejscu, w którym Spółka prowadzi działalność lub swoje interesy.
3. Do obowiązków Zarządzającego należy także odbywanie podróży służbowych związanych z wykonywaniem funkcji na zasadach określonych w umowie.
4. Świadczenie usług poza siedzibą Spółki trwające nieprzerwanie powyżej 5 dni roboczych wymaga wcześniejszego uzgodnienia z Przewodniczącym Rady Nadzorczej.
5. Zarządzający ma prawo do przerwy w świadczeniu usług w 2017 r. w wymiarze 13 dni, a w każdym następnym roku kalendarzowym w wymiarze 26 dni roboczych (niezależnie od sobót oraz dni ustawowo wolnych od pracy), z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Przerwa w świadczeniu usług spowodowana chorobą, za którą Zarządzający otrzymuje zasiłek chorobowy nie stanowi naruszenia umowy oraz nie umniejsza wymiaru dni przerwy w świadczeniu usług. Za okres pobierania zasiłku chorobowego wynagrodzenie podstawowe miesięczne nie jest należne.
   
   

Zgodnie z § 3 kontraktu menedżerskiego (prawa i obowiązki Zarządzającego):

1. Zarządzający przy wykonywaniu swoich obowiązków powinien dołożyć należytej staranności wynikającej z zawodowego charakteru swojej działalności zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych, Kodeksu cywilnego, ustawy o rachunkowości, umowy Spółki, regulaminu Zarządu oraz innymi aktami prawa wewnętrznego Spółki i przepisami powszechnie obowiązującego prawa.
   
2. Zarządzający jest obowiązany współdziałać z innymi organami Spółki na zasadach określonych w aktach, o których mowa w ust. 1 zmierzając do zachowania harmonijnej współpracy i osiągnięcia konsensusu w zgodzie z interesami Spółki.
   
3. Do obowiązków Zarządzającego należy w szczególności:
   
   1. prowadzenie spraw Spółki poprzez efektywne zarządzanie jej majątkiem i zasobami ludzkimi, z należytą starannością uwzględniającą zawodowy charakter świadczonych usług zarządzania, a także interesy Spółki;
   2. reprezentowanie Spółki na zewnątrz jako członek organu Zarządzającego, zgodnie z zasadami reprezentacji;
   3. przestrzeganie zasad ładu korporacyjnego ustalonego w Spółce przez Zgromadzenie Wspólników;
   4. uzyskanie, przed dokonaniem czynności prawnej, zgody organów Spółki, jeżeli zgoda ta jest wymagana przepisami prawa lub umową Spółki;
   5. organizowanie (koordynowanie) pracy Zarządu zgodnie z celami i planami działalności Spółki oraz uczestniczenie w jego posiedzeniach;
   6. uczestnictwo w sesjach Rady Miejskiej Gminy oraz posiedzeniach Komisjach Rady Miejskiej Gminy, jeśli potrzebę taką zgłosi wspólnik;
   7. opracowywanie strategii rozwoju Spółki;
   8. realizowanie celów zarządczych wynikających z uchwał organów Spółki;
   9. budowanie i umacnianie pozytywnego wizerunku Spółki na zewnątrz oraz dbanie o dobre imię Spółki;
   10. wprowadzenie przejrzystych zasad komunikacji wewnętrznej;
   11. dbałość o odpowiedni dobór kadr oraz zarządzanie szkoleniami i rozwojem personelu;
   12. przestrzeganie przepisów prawa pracy oraz wykonywanie wszelkich czynności z zakresu prawa pracy wobec pracowników Spółki;
   13. stosowanie oraz nadzór nad ścisłym przestrzeganiem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy;
   14. identyfikacja i usuwanie zauważonych usterek i wadliwości w procesie organizacji i porządku pracy i wszelkiej działalności Spółki;
   15. protokolarne przekazanie przewodniczącemu Rady Nadzorczej lub upoważnionej przez niego osobie po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy spraw Spółki, dokumentów, korespondencji, informacji wraz z nośnikami informacji oraz urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki, chyba że bezpośrednio po rozwiązaniu umowy z Zarządzającym zawarto kolejną umowę o świadczenie usług zarządzania;
   16. wprowadzenie skutecznego systemu kontroli w Spółce;
   17. dokonywanie bieżącej analizy stosowanych technologii, programów oraz systemów organizacji i zarządzania;
   18. opracowanie systemu ochrony i zabezpieczenia danych i informacji;
   19. udzielanie Radzie Nadzorczej pełnych i rzetelnych informacji oraz żądanych przez nią dokumentów;
   20. składanie Przewodniczącemu Rady Nadzorczej dwa razy do roku sprawozdania z ponoszenia kosztów, o których mowa w § 4 pkt 5 i 6 umowy;
   21. składanie oświadczeń majątkowych, o których mowa w art. 24h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r., poz. 446, ze zm.);
   22. przestrzeganie innych przepisów bezwzględnie obowiązujących regulujących działalność Spółki lub dotyczących członków Zarządu komunalnych osób prawnych.
4. Ponadto Zarządzający jest zobowiązany:
   
   1. poddać się wstępnym, okresowym i kontrolnym badaniom lekarskim w zakresie wskazanym przez lekarza medycyny pracy na koszt Spółki;
   2. odbyć wstępne i okresowe szkolenie BHP według zasad obowiązujących w Spółce na koszt Spółki.
   
   
   
   
   
   

Zgodnie z § 4 kontraktu menedżerskiego do obowiązków Spółki należy:

1. terminowa zapłata wynagrodzenia Zarządzającemu;
   
2. współdziałanie z Zarządzającym w ramach swoich kompetencji w celu umożliwienia realizacji zaakceptowanych strategii, planów i celów zarządczych;
   
3. zapewnienie możliwości korzystania z zasobów ludzkich (pracowników i innych osób współpracujących) w celu obsługi Zarządu;
   
4. zapewnienie prawa do korzystania z urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki, o których mowa w § 9 umowy, a w szczególności:
   
   • pomieszczenia biurowego wraz z wyposażeniem;
   • współkorzystania z pomieszczeń i urządzeń wspólnych;
   • telefonów stacjonarnego i komórkowego bez limitu;
   • z dwóch laptopów wraz ze standardowym oprogramowaniem;
   • dysku przenośnego;
   • mobilnego Internetu.
5. ponoszenie kosztów niezbędnych do wykonywania umowy poza siedzibą Spółki, takich jak: koszty podróży służbowych i zakwaterowania, w ramach rocznego limitu określonego uchwałą Rady Nadzorczej; w uzasadnionych przypadkach Rada Nadzorcza może podjąć uchwałę o zmianie rocznego limitu;
   
6. ponoszenie kosztów szkoleń, konferencji, spotkań branżowych itp. w ramach rocznego limitu określonego uchwałą Rady Nadzorczej; w uzasadnionych przypadkach Rada Nadzorcza może podjąć uchwałę o zmianie rocznego limitu;
   
7. zwrot wydatków poniesionych przez Zarządzającego a niezbędnych do należytego świadczenia usług zarządzania, po ich należytym udokumentowaniu i zaakceptowaniu przez Przewodniczącego Rady Nadzorczej;
   
8. zwrot kosztów podróży służbowych, o których mowa w ust. 5) nastąpi na zasadach przewidzianych dla pracowników, a określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.
   
   
   

Zgodnie z § 5 oraz § 6 kontraktu menedżerskiego na Zarządzającego nałożono dodatkowe obowiązki i ograniczenia i tak:

1. Zarządzający zobowiązany jest do zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa w okresie obowiązywania umowy oraz przez okres 3 lat od jej rozwiązania lub wygaśnięcia, chyba że wcześniej ustał stan tajemnicy.
   
2. Zarządzający zobowiązuje się także posługiwać wszelkimi innymi informacjami uzyskanymi w trakcie pełnienia swej funkcji wyłącznie w celu należytego wykonywania swoich obowiązków i powstrzymać się od przekazywania ich osobom trzecim.
   
3. Zarządzający w okresie pełnienia funkcji nie może:
   
   • być członkiem zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek prawa handlowego;
   • być zatrudnionym lub wykonywać innych zajęć w spółkach prawa handlowego, które mogłyby wywołać podejrzenie o ich stronniczość lub interesowność;
   • być członkiem zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółdzielni, z wyjątkiem rad nadzorczych spółdzielni mieszkaniowych;
   • być członkiem zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą;
   • posiadać w spółkach prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziały przedstawiające więcej niż 10% kapitału zakładowego – w każdej z tych spółek;
   • prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności; nie dotyczy to działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, w formie i zakresie gospodarstwa rodzinnego, a także pełnienia funkcji członka zarządu na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz.U. poz. 1202).
4. Zakaz zajmowania stanowisk w organach spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1 nie dotyczy Zarządzającego, o ile został zgłoszony do objęcia takich stanowisk w spółce prawa handlowego przez Skarb Państwa, inne państwowe osoby prawne, spółki, w których Skarb Państwa przekracza 50% kapitału zakładowego lub 50% liczby akcji, jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub inne osoby prawne jednostek samorządu terytorialnego; Zarządzający nie może zostać zgłoszony do więcej niż dwóch spółek prawa handlowego z udziałem podmiotów zgłaszających te osoby.
   
5. Na pełnienie funkcji w organach innej spółki handlowej (o ile jest to dopuszczalne w związku z zakazami, o których mowa w ust. 1 i 2), Zarządzający zobowiązany jest uzyskać uprzednią zgodę Rady Nadzorczej.
   
6. O zamiarze nabycia udziałów i akcji spółek prawa handlowego Zarządzający powinien poinformować Spółkę z co najmniej 7-dniowym wyprzedzeniem.
   
   
   

Odpowiedzialność Zarządzającego uregulowana została w § 9 kontraktu menedżerskiego, w sposób następujący:

1. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone Spółce własnym działaniem zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym w szczególności zgodnie z Kodeksem spółek handlowych oraz Kodeksem cywilnym do wartości 2.000.000 zł.
   
2. Spółka na swój koszt obejmie Zarządzającego ubezpieczeniem typu D&O (Directors & Officers) za szkody wyrządzone Spółce oraz osobom trzecim.
   
   

Wynagrodzenie Zarządzającego zostało uregulowane w § 7 kontraktu menedżerskiego, zgodnie z którym m.in.:

1. W okresie obowiązywania umowy Zarządzający będzie miał prawo do wynagrodzenia całkowitego, które składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki.
   
2. Część zmienna wynagrodzenia uzależniona jest od poziomu realizacji celów zarządczych i nie może przekroczyć 10% wynagrodzenia podstawowego Zarządzającego w poprzednim roku obrotowym, dla którego dokonywane jest obliczenie wysokości przysługującej części zmiennej wynagrodzenia, przy czym cele zarządcze, ich wagi oraz kryteria ich realizacji i rozliczenia wynikają z uchwały Zgromadzenia Wspólników w sprawie zasad kształtowania wynagrodzeń członków organu Zarządzającego oraz z uchwały Rady Nadzorczej w sprawie uszczegółowienia celów, wag oraz kryteriów ich realizacji i rozliczania.
   
3. W przypadku ustania pełnienia funkcji przez Zarządzającego w trakcie roku (rozwiązanie lub wypowiedzenie umowy), pod warunkiem, że Zarządzający pełnił swoją funkcję przez co najmniej 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym, część zmienna wynagrodzenia jest należna proporcjonalnie do długości pełnienia funkcji w danym roku kalendarzowym.
   
4. W przypadku, gdy Zarządzający nabędzie prawo do części zmiennej wynagrodzenia po zakończeniu obowiązywania umowy, Spółka jest zobowiązana udzielić Zarządzającemu wszelkiej pomocy, w tym udostępnić dokumenty mające na celu realizację obowiązku przedłożenia sprawozdania z wykonania celów zarządczych.
   
   

Czas obowiązywania umowy oraz warunki jej wypowiedzenia określa § 10 kontraktu menedżerskiego, zgodnie z którego brzmieniem:

1. Umowa została zawarta na czas pełnienia przez Zarządzającego funkcji, do czasu wygaśnięcia mandatu. Mandat wygasa z dniem odbycia zgromadzenia wspólników, zatwierdzającego sprawozdanie finansowe za ostatni pełny rok obrotowy pełnienia funkcji, tj. za rok 2017.
   
2. Mandat Zarządzającego wygasa również wskutek śmierci, rezygnacji albo odwołania ze składu Zarządu.
   
3. Przyczyny określone powyżej skutkują rozwiązaniem umowy z ostatnim dniem pełnienia funkcji bez konieczności dokonywania dodatkowych czynności.
   
4. Umowa może być rozwiązana w każdym czasie w drodze porozumienia stron.
   
5. Każda ze stron ma prawo wypowiedzenia umowy z zachowaniem 3-miesięcznego wypowiedzenia. Termin wypowiedzenia upływa z końcem miesiąca kalendarzowego.
   
6. Spółka może rozwiązać umowę ze skutkiem natychmiastowym w przypadku:
   
   • dopuszczenia się przez Zarządzającego rażącego naruszenia prawa związanego z wykonywaniem funkcji lub rażącego naruszenia umowy Spółki;
   • dopuszczenia się przez Zarządzającego rażącego naruszenia postanowień umowy;
   • popełnienia przez Zarządzającego przestępstwa stwierdzonego prawomocnym wyrokiem uniemożliwiającego mu dalsze pełnienie funkcji zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych.
   
   
   

Ponadto umowa zawiera postanowienia odnośnie odprawy, zgodnie z którymi w razie wypowiedzenia umowy przez Spółkę z innych przyczyn, niż naruszenie przez Zarządzającego podstawowych obowiązków wynikających z umowy, Zarządzającemu przysługuje odprawa w wysokości 3-krotności części stałej wynagrodzenia pod warunkiem pełnienia przez Zarządzającego funkcji przez okres co najmniej 12 miesięcy przed rozwiązaniem umowy. Odprawa nie przysługuje jednak w przypadku powołania Zarządzającego na kolejną kadencję Zarządu lub rezygnacji Zarządzającego z pełnienia funkcji członka Zarządu.

Zarządzający jest osobą fizyczną, która posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Nie jest zarejestrowany jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w CEIDG (jednoosobowo lub uczestnicząc w spółce). Nie dokonał również rejestracji jako czynny albo zwolniony podatnik podatku od towarów i usług. Obecnie Zarządzający nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710). Zarządzający nie planuje podejmowania innej aktywności zawodowej i gospodarczej niż ta opisana powyżej.

W celu wykonywania podróży służbowych Zarządzający będzie wykorzystywał samochód prywatny, przy czym dla rozliczenia wykonanych jazd w celu realizacji usług objętych umową przyjęta zostanie tzw. kilometrówka, tj. iloczyn przejechanych kilometrów podczas realizacji usług oraz stawki za jeden kilometr w wysokości 0,8358 zł.

Uprzednio Zarządzający zatrudniony był w Spółce na podstawie umowy o pracę – był pracownikiem w rozumieniu Kodeksu pracy. Zawarcie przedmiotowego kontraktu było wyłącznie wynikiem wejścia w życie ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami z 9 czerwca 2016 r. (Dz.U. z 2016, poz. 1202).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 października 2017 r. (data wpływu – 10 października 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że świadczenia pozapłacowe wypłacane lub udzielane w naturze w związku z realizacją umowy (Kontraktu menedżerskiego) obejmują w szczególności:

• pokrywanie przez Spółkę kosztów badań lekarskich wchodzących w zakres profilaktycznej opieki medycznej;
  
• pokrywanie przez Spółkę kosztów konferencji oraz szkoleń, w których uczestniczy Zarządzający;
  
• zwrot przez Spółkę kosztów związanych z udziałem w konferencjach i szkoleniach Zarządzającego (diety i inne należności);
  
• pokrywanie przez Spółkę kosztów szkoleń BHP Zarządzającego, udzielane według zasad obowiązujących w Spółce;
  
• świadczenia udzielone w ramach udostępnienia biura wraz z zapleczem biurowym, w tym urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki niezbędnych do wykonywania funkcji, w tym m.in. udostępnienie:
  
  1. pomieszczenia biurowego wraz z wyposażeniem,
  2. prawa współkorzystania z pomieszczeń i urządzeń wspólnych,,/li>
  3. telefonu stacjonarnego i komórkowego,
  4. komputera stacjonarnego lub przenośnego wraz z niezbędnym oprogramowaniem,
  5. Internetu.

Poza powyższymi Zarządzający może otrzymywać na mocy zapisów kontraktu inne świadczenia, które nie stanowią wynagrodzenia podstawowego (części stałej) lub wynagrodzenia dodatkowego (części zmiennej) za świadczone usługi – te świadczenia uznawane są w ocenie Wnioskodawcy za świadczenia „pozapłacowe”.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 października 2017 r. (data wpływu – 26 października 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia typu D&O wskazano w szczególności, że jako „osoba ubezpieczona” rozumiana jest między innymi: dowolna osoba fizyczna, która była bądź jest podczas okresu ubezpieczenia członkiem zarządu, członkiem rady nadzorczej, prokurentem, członkiem komisji rewizyjnej, pracownikiem pełniącym funkcje kontrolne lub nadzorcze w spółce, osobą odpowiedzialną za prowadzenie ksiąg rachunkowych, pracownicy, których wskazano w pozwach z roszczeniami o naruszenie praw pracowniczych.

Krąg osób objętych ubezpieczeniem może ulegać zmianom w trakcie trwania umowy, gdyż polisa nie obejmuje tylko zarządu, lecz także pracowników spółki, którzy np. objęci zostaną ochroną ubezpieczeniową, jeżeli osoba uprawniona zgłosi roszczenie związane z naruszeniem praw pracowniczych.

Składka ubezpieczona jest ustalona jest w sposób zryczałtowany, w kwocie 2.850 zł za rok, niezależnie od liczby osób korzystających z ochrony ubezpieczeniowej.

Objęcie ochroną ubezpieczeniową następuje automatycznie, bez wyrażania zgody przez ubezpieczonych. Pracownicy objęci ochroną nie muszą mieć nawet wiedzy, iż są objęci polisą.

Ochrona ubezpieczeniowa biegnie od chwili rozpoczęcia pełnienia funkcji lub zaistnienia zdarzenia, które powoduje, że dany pracownik zostaje objęty ochroną ubezpieczeniowa np. zostaje odpowiedzialnym za prowadzenie ksiąg rachunkowych lub zostaje współpozwanym w związku z naruszeniem praw pracowniczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka będzie pełnić rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu świadczeń pozapłacowych wypłacanych lub udzielanych w naturze w związku z realizacją umowy?
2. Czy pokrywanie przez Spółkę kosztów badań lekarskich wchodzących w zakres profilaktycznej opieki medycznej stanowi dla Zarządzającego świadczenie nieodpłatne, będące przychodem podatkowym nie korzystającym ze zwolnienia od podatku?
3. Czy pokrywane przez Spółkę koszty szkoleń, konferencji, spotkań branżowych, w których uczestniczy Zarządzający stanowią przychód podatkowy, korzystający ze zwolnienia od podatku z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy zwrot przez Spółkę kosztów związanych z udziałem w konferencjach lub spotkaniach branżowych i szkoleniach (diety i inne należności) będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych (do wysokości przysługującej pracownikom)? Jeżeli w kontrakcie lub aktach wewnętrznych Spółki podany jest limit wydatków na ten cel, to czy po przekroczeniu tego limitu wydatki te będą opodatkowane?
5. Czy pokrywane przez Spółkę koszty szkoleń BHP Zarządzającego, udzielane według zasad obowiązujących w Spółce, stanowią przychód podatkowy korzystający ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
6. Czy ubezpieczenie typu D&O zapewnione w kontrakcie stanowi podstawę do opodatkowania? Jeżeli tak, to jaka wartość stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
7. Czy świadczenia udzielone w ramach udostępnienia biura wraz z zapleczem biurowym, w tym urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki niezbędnych do wykonywania funkcji, stanowi przychód podatkowy Zarządzającego?
8. Czy w odniesieniu do używania samochodu prywatnego w celach służbowych przez Zarządzającego zastosowanie znajdą takie same zasady, jak w przypadku pracowników, a zatem uzyskany zwrot kosztów stanowi w świetle podatku dochodowego od osób fizycznych przychód podatkowy, korzystający ze zwolnienia od podatku dochodowego?
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest zobligowana do pełnienia funkcji płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Kontrakt menedżerski jest typem umowy nienazwanej, opartej zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego na umowie zlecenie. W myśl przywołanego przepisu, do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Wszystkie świadczenia pozapłacowe uzyskiwane przez menedżerów zatrudnionych na kontraktach menedżerskich z zasady stanowią przychód podatkowy menedżerów z tego samego źródła, co wypłacane wynagrodzenie. Niektóre spośród udzielanych świadczeń stanowią jednak przychody zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Świadczenia pozapłacowe nie zostały zdefiniowane w ustawach podatkowych, a sama ich identyfikacja może być problematyczna, szczególnie w przypadku świadczeń nieodpłatnych lub takich, które są jedynie stawiane do dyspozycji menedżera.

Zgodnie z wyrokiem WSA w Gliwicach z dnia 17 marca 2015 r., sygn. akt I SA/G11003/14 „(...) Bezpodstawny jest zarzut „poszerzenia” katalogu zamkniętego przychodów z działalności wykonywanej osobiście o przychody, których ustawodawca do tego katalogu nie zaliczył. (...) w tym katalogu mieszczą się wszystkie przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie (również gdy Zarządzający jest członkiem Zarządu), bo tak literalnie stanowi przepis. Jeżeli ustawodawca mówi o przychodach uzyskanych na podstawie umów o zarządzaniu i nie dokonuje żadnych wyłączeń z tego zbioru przychodów, to należy ten zbiór rozumieć jako wszystkie przychody uzyskane na podstawie ww. umów (każdy z przychodów uzyskanych na podstawie ww. umów). Specyfikacja przychodów – należących do tego zbioru – w tym przepisie nie jest konieczna”.

W świetle powyższego rozstrzygnięcia wszelkie świadczenia związane z umową i udzielane na jej podstawie klasyfikowane są w jednakowy sposób, jako pochodzące z tego samego źródła przychodów.

Z kolei wszystkie umowy zawierane przez osoby fizyczne lub spółki osobowe, których przedmiotem jest zarządzanie przedsiębiorstwem traktowane są na gruncie podatkowym jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o czym przesądza przykładowo uchwała NSA z dnia 24 kwietnia 2010 r., sygn. akt II FPS 10/09 oraz uchwała 7 Sędziów SN z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. akt III UZP 2/15.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Nie istnieje ścisła zasada, określająca kiedy dane świadczenie nie jest przychodem, a kiedy jest przychodem lub przychodem zwolnionym od podatku.

Zasadniczo jednak należy przyjąć, że wszystkie pozapłacowe świadczenia Zarządzającego stanowią przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem świadczeń, co do których istnieje wyraźny przepis stanowiący, iż nie jest ono przychodem albo jest świadczeniem zwolnionym od podatku.

W ocenie Wnioskodawcy opodatkowanie świadczeń pozapłacowych i benefitów następuje w sposób tylko zbliżony do opodatkowania świadczeń klasyfikowanych jako pochodzących ze stosunku pracy, a przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stosować odpowiednio.

Zgodnie z przywołanym powyżej art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem jest zarówno wartość wynagrodzenia wynikającego z umowy, jak i inne świadczenia pozapłacowe, które na podstawie kontraktu menedżerskiego przysługują takiej osobie i stanowią dla niego definitywne przysporzenie.

Zdaniem Wnioskodawcy podkreślić w tym kontekście należy, że jeżeli dla Zarządzającego w związku z realizacją umowy powstaje przychód do opodatkowania, który nie korzysta ze zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka zobligowana jest do realizacji obowiązków płatnika i poboru podatku.

Uwzględniając powyższe Spółka przedstawia ponadto stanowisko własne do szczegółowych pytań przedkładanych organowi interpretacyjnemu w zakresie uznania, czy określone świadczenia aktualizują obowiązek poboru podatku przez Wnioskodawcę, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, pokrycie przez Spółkę kosztów badań lekarskich Zarządzającego wchodzących w zakres profilaktycznej opieki medycznej skutkuje powstaniem u Zarządzającego przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy zleceniodawca bezpośrednio opłaca koszty badań lekarskich, jak i przypadków, gdy zwraca zleceniobiorcom poniesione koszty takich badań.

Przykładowo zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 września 2013 r., znak IBPBII/1/514-629/13/BJ: „(...) w obu ww. przypadkach zleceniobiorca, nabywając możliwość nieodpłatnego wykonania wstępnych badań lekarskich, uzyskuje przysporzenie majątkowe. Pokryte przez spółkę koszty tych badań mają określoną wartość majątkową. Gdyby zleceniobiorca nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od spółki, musiałby indywidualnie ponieść z tego tytułu wydatek”.

Podobnie także interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 lutego 2010 r., znak ILPB1/415-1262/09-5/AA oraz w interpretacji z 3 lutego 2011 r., znak ILPB2/415-1234/10-2/TR.

Nadto, zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych przychody te nie będą także korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, w szczególności ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, tj. zwolnienia obejmującego świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na ich podstawie.

Jak czytamy w interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z 27 kwietnia 2011 r., znak IBPBII/1 /415-71/11/MK: „zwrot przez wnioskodawcę – zleceniodawcę poniesionych przez zleceniobiorcę kosztów niezbędnych badań z zakresu medycyny pracy nie jest zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie zostały spełnione warunki do zwolnienia określone tym przepisem; świadczenia nie są świadczeniami przysługującymi na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, przekazanymi według zasad przyznawania określonych w odrębnych ustawach lub przepisach wykonawczych. Zwrot tych kosztów stanowi natomiast przychód zleceniobiorcy z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 8 tej ustawy, tj. z umów zlecenia i o dzieło”.

W konsekwencji wartość owego nieodpłatnego świadczenia stanowi przychód podatkowy Zarządzającego, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku, a Wnioskodawca zobowiązany jest do realizacji obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych przez Spółkę na rzecz konferencji, w której uczestniczy Zarządzający (Prezes Zarządu) Spółki. Natomiast wartość szkoleń Zarządzającego finansowanych przez Spółkę będzie stanowić dla Zarządzającego nieodpłatne świadczenie nie korzystające ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Zgodnie z przyjętą linią interpretacyjną organów podatkowych koszty konferencji lub spotkań branżowych, w których uczestniczą członkowie zarządu spółki, pokryte przez spółkę stanowią niejako koszt jej reprezentowania na zewnątrz i nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu dla Zarządzającego.

Odmienne skutki podatkowe będzie z kolei rodzić udział Zarządzających w szkoleniach nastawionych na poszerzanie wiedzy i umiejętności menedżera. W tym przypadku przyjmuje się, zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 grudnia 2013 r., znak: ITPB2/415-869/13/IB „(...) Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe poniesienie przez Spółkę – Wnioskodawcę kosztów szkoleń powoduje, iż menedżer otrzymuje konkretne przysporzenie majątkowe. W konsekwencji należy uznać, że finansowane przez Wnioskodawcę koszty szkolenia menedżera będą stanowiły nieodpłatne świadczenie, a tym samym podlegający opodatkowaniu przychód menedżera z działalności wykonywanej osobiście, od którego Wnioskodawca jako płatnik menedżera obwiązany jest obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych”.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że finansowane przez niego koszty szkolenia Zarządzającego będą stanowiły nieodpłatne świadczenie, a tym samym podlegający opodatkowaniu przychód Zarządzającego z działalności wykonywanej osobiście, od którego Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 kwietnia 2015 r., znak ILPB1/4511-1-151/15-2/AG).

Nie będą natomiast stanowić nieodpłatnego świadczenia dla Zarządzającego koszty konferencji lub spotkań branżowych, w których występuje on z ramienia Spółki. Podobne stanowisko prezentuje interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 21 czerwca 2013 r., znak IPTPB1/415-167/13-4/DS, zgodnie z którą: „wartość pokrywanych przez Wnioskodawcę kosztów udziału Prezesa Zarządu w konferencji ciepłowniczej, której celem jest debata, wymiana poglądów, możliwość nawiązania współpracy z innymi podmiotami czy osobami z branży ciepłowniczej, skoro związana jest z wykonywaniem przez Prezesa obowiązków na rzecz Spółki i wynika z zapisów umowy menedżerskiej, nie będzie stanowiła dla Prezesa Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zatem, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do wykonywania obowiązków płatnika z tego tytułu”.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot przez Spółkę kosztów związanych z udziałem Zarządzającego w konferencjach lub spotkaniach branżowych (diety i inne należności) będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zwrot kosztów udziału w szkoleniach będzie natomiast stanowił dla Zarządzającego nieodpłatne świadczenie, stanowiące przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zdaniem Wnioskodawcy strony kontraktu menedżerskiego powinny w zawieranej umowie uzgodnić, że wykonawca umowy (Zarządzający) otrzyma wynagrodzenie oraz zwrot wydatków poniesionych w związku z realizacją umowy, w tym m.in. zwrot kosztów podróży odbytych w celu realizacji umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, do rozliczenia wysokości tych kosztów można stosować takie same zasady, jak w przypadku podróży służbowych pracowników.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy u podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Wnioskodawca uważa, iż należy przyjąć, że jeżeli podróż Zarządzającego związana jest z reprezentowaniem spółki na zewnątrz w toku branżowych spotkań, konferencji, z tytułu których Zarządzający nie uzyskuje nieodpłatnego świadczenia, również zwrot wydatków związanych z udziałem w tego rodzaju spotkaniach biznesowych nie stanowi przychodu podatkowego dla tej osoby fizycznej.

Konsekwentnie, jeżeli dana podróż zostanie zakwalifikowana jako szkolenie stanowiące nieodpłatne świadczenie udzielone Zarządzającemu i nakierowane na uzyskanie przez niego osobistych korzyści, również zwrot wydatków za podróż i innych należności z nią związanych stanowić będzie przychód do opodatkowania tej osoby fizycznej.

W przypadku ustanowienia limitu wydatków na podróże służbowe ewentualna nadwyżka kwoty zwrotu ponad przyznany limit stanowić będzie dla Zarządzającego przychód do opodatkowania niezależnie od okoliczności, czy dany zwrot związany jest z reprezentowaniem Spółki podczas konferencji, czy nakierowanymi na cele osobiste menedżera szkoleniami.

Wskutek powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych przez Spółkę na rzecz konferencji i spotkań branżowych, w której uczestniczy Zarządzający (Prezes Zarządu) Spółki do wysokości określonej w odrębnych ustawach, natomiast wartość kosztów związanych z udziałem Zarządzającego w szkoleniach finansowanych przez Spółkę będzie stanowić dla Zarządzającego nieodpłatne świadczenie.

Ad. 5.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość poniesionych kosztów szkolenia BHP należy uznać za przychód zleceniobiorcy (Zarządzającego) zwolniony z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodem zleceniobiorcy z osobiście wykonywanej przez niego działalności są wszystkie otrzymane od zleceniodawcy świadczenia związane z wykonaniem usług na podstawie umowy zlecenia (art. 13 pkt 8 ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 2374 Kodeksu pracy – pracodawca zobowiązany jest zaznajomić pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych prac. Nadto, w myśl art. 304 § 1 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, a także osobom prowadzonym w zakładzie pracy lub miejscu wyznaczonym przez pracodawcę na własny rachunek działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

W świetle powyżej przedstawionych regulacji, Wnioskodawca uważa, iż wartość poniesionych kosztów na szkolenia BHP na rzecz Zarządzającego, w celu realizacji ustawowego obowiązku zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy stanowić będzie przychód zleceniobiorcy zwolniony z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika z powyższego tytułu, w szczególności nie będzie zobowiązany do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Przedstawione stanowisko Wnioskodawcy potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 maja 2014 r., znak IBPBII/2/415-320/14/ŁCz. W konsekwencji nie zaktualizują się obowiązki płatnika u Wnioskodawcy.

Ad. 6.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup polisy OC typu D&O, wykupionej dla Zarządu Spółki nie kreuje przychodu dla Zarządzającego w przypadku, gdy nie ma ona charakteru imiennego i obejmuje ogólnie określony krąg osób objętych ochroną ubezpieczeniową.

Zakup polis OC typu D&O, wykupionych dla organów spółek kapitałowych w większości przypadków jest uznawane przez organy podatkowe za zdarzenie nie kreujące podatkowego przychodu menedżera. Warunkiem jest, że polisa taka nie ma charakteru imiennego, a obejmuje ogólnie określony krąg osób objętych ochroną ubezpieczeniową, wskazano tak m.in. w wyroku NSA z dnia 3 grudnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 2984/14), w którym orzeczono, iż „(...) składka ubezpieczeniowa od odpowiedzialności cywilnej opłacona przez spółkę dla nieskonkretyzowanych osób, z uwagi na funkcje pełnione przez nie w spółce, nie może być uznana za przychód, ponieważ nie jest oznaczona do konkretnej osoby”.

Podobnie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 lutego 2016 r., znak ITPB2/4511-1088/15/RS oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 sierpnia 2014 r., znak ITPB2/415-567/14/MU.

Zastrzeżenie w tym zakresie sformułował Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 18 lipca 2016 r., znak ITPB2/4511-396/16/MU wskazując, że: „(...) bezimienny charakter umowy w zasadzie stanowi przeszkodę do uznania omawianego świadczenia za przychód i ustalenia jego wysokości dla konkretnej osoby. Ale jeżeli przesłankę objęcia zwolnieniem spełnia tylko jedna osoba (lub zamknięty krąg osób znanych z imienia i nazwiska) to spółka może wskazać każdą osobę, która jest objęta tym ubezpieczeniem, a także okres, w którym korzystała z ochrony ubezpieczeniowej”.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym polisa nabywana przez Spółkę nie obejmuje imiennie określonego kręgu osób, zatem nie stanowi przychodu dla menedżera, a obowiązki płatnika podatku u Wnioskodawcy się nie aktualizują.

Jeżeli doszłoby do sytuacji, której Wnioskodawca nie przewiduje, że polisa obejmie tylko jedną osobę lub zamknięty krąg osób, to wartością przychodu podatkowego będzie kwota stanowiąca wartość poniesionego przez Spółkę wydatku na zakup polisy (a w przypadku kręgu osób – proporcjonalna część wydatku, ustalona w relacji do liczby Zarządzających i ilości miesięcy objęcia ochroną), a Wnioskodawca z tytułu udzielonego świadczenia zrealizuje obowiązki płatnika.

Ad. 7.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia udzielone na udostępnienie biura wraz z wyposażeniem, udostępnienie nielimitowanego dostępu do infrastruktury teleinformatycznej itd. wykorzystywane do celów służbowych nie powoduje powstania przychodu podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, kluczowe dla określenia ewentualnego powstania przychodu będzie rozróżnienie korzystania z powierzonych Zarządzającemu składników majątku Spółki dla celów służbowych oraz celów prywatnych. Jeżeli powierzone mienie nie będzie wykorzystywane przez Zarządzającego do celów prywatnych należy uznać, iż nie powstanie dla Zarządzającego przychód ze świadczenia nieodpłatnego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zawartym kontraktem menedżerskim wskazane świadczenia udzielane będą w celu realizacji usług zarządzania przedsiębiorstwem. Organy podatkowe wskazują, że w takiej sytuacji nie powstaje przychód podatkowy dla menedżera.

Przykładowo zgodnie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lipca 2013 r., znak: IPPB2/415-353/13-2/MG: „(...) z uwagi na to, że udostępnione osobie fizycznej Zarządzającej kontraktem mienie Spółki w postaci samochodu służbowego, komputera (laptopa), telefonu służbowego, powierzchni biurowej w siedzibie Spółki oraz oddziale Spółki znajdującym się w innej miejscowości niż siedziba Spółki w celu wykonania powierzonych zadań oraz wydatki poniesione na eksploatację sprzętu (paliwo, rozmowy telefoniczne), które to mienie nie będzie wykorzystywane do celów prywatnych należy uznać, iż osoba fizyczna nie będzie uzyskiwała z tego tytułu przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osoba fizyczna uzyskałaby nieodpłatne świadczenie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu łącznie ze zryczałtowanym wynagrodzeniem za świadczenie usług w sytuacji gdyby korzystała z tych składników majątku dla celów prywatnych, z czym nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie”.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z Kodeksem dobrych praktyk w zakresie stosowania ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami wydanym przez Ministerstwo Skarbu Państwa w listopadzie 2016 r., które to opracowanie stanowi źródło interpretacji prawa – udostępnienie biura, wyposażania technicznego, samochodu i środków łączności oraz pokrycie kosztów eksploatacyjnych nie stanowi wynagrodzenia Zarządzającego (pkt V.3). Z uwagi na powyższe wykorzystanie mienia spółki przez Zarządzającego do celów służbowych nie powoduje dla niego powstania przychodu podatkowego, a Wnioskodawca nie musi w tym zakresie realizować obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad. 8.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do używania samochodu prywatnego w celach służbowych przez Zarządzającego zwrot kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych będzie w niniejszym przypadku korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zwrot kosztów używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego do celów służbowych został ustalony w kontrakcie na bazie tzw. kilometrówki, tj. kwoty stanowiącej iloczyn faktycznie przejechanych kilometrów oraz stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu. Wysokość stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu oraz miesięczne limity kilometrów dla zryczałtowanego zwrotu określone zostały w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271, ze zm.).

W ocenie Wnioskodawcy kwota wypłacana Zarządzającemu za używanie prywatnego samochodu do jazd służbowych, ustalona w oparciu o „kilometrówkę” korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PIT. Zwolnienie to obejmuje również osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy oraz odsyła do przepisów § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, obejmuje zwrot poniesionych w związku z podróżą kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn liczby przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę (Spółkę).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście. Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określony został natomiast w art. 13 tej ustawy.

W myśl art. 13 pkt 9 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Oznacza to, że przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeśli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek, o którym mowa w powołanym przepisie (tj. pkt 7 art. 13), dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej. W takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże nie wpływa na zmianę źródła przychodu, są to również przychody z działalności wykonywanej osobiście.

W konsekwencji przychody uzyskane na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania dla celów podatku dochodowego należy zawsze kwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Jednocześnie, na podmiotach dokonujących świadczeń z powyższego źródła ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (...).

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Za przychód należy uznać zatem każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne − to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu − przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając na uwadze powyższe, przychodem Zarządzającego będzie zarówno wartość wynagrodzenia wynikającego z Kontraktu menedżerskiego, jak i inne świadczenia pozapłacowe, które przysługują mu na podstawie tego Kontraktu i stanowią dla niego definitywne przysporzenie. Jednocześnie, jeżeli dla Zarządzającego w związku z realizacją Kontraktu menedżerskiego powstanie przychód do opodatkowania, który nie korzysta ze zwolnień przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka zobligowana będzie do realizacji obowiązków płatnika wynikających z cytowanego wyżej art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika z tytułu zawartego Kontraktu menedżerskiego jest prawidłowe.

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należy zauważyć, że Wnioskodawca pokrywa koszty badań lekarskich wchodzących w zakres profilaktycznej opieki medycznej.

Zgodnie z art. 229 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666, ze zm.), wstępnym badaniom lekarskim podlegają:

1. osoby przyjmowane do pracy,
2. pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe.
   
   

Stosownie do art. 229 § 2 tej ustawy, pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku.

Stosownie do art. 229 § 6 ww. ustawy badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

W świetle powyższych przepisów wskazane w treści wniosku badania lekarskie w zakresie medycyny pracy są przeprowadzane na koszt pracodawcy jedynie w sytuacji, gdy osobą otrzymującą to świadczenie jest pracownik, co w przedstawionym w treści wniosku stanie faktycznym nie ma miejsca. Zgodnie bowiem z treścią art. 12 ust. 4 ww. ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zatem w świetle powyższego, wartość pokrytych przez Spółkę kosztów badań lekarskich stanowi dla Zarządzającego przychód z działalności wykonywanej osobiście, określony w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka zobowiązana będzie pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych pokrycia przez Spółkę kosztów badań lekarskich wchodzących w zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej jest prawidłowe.

W ramach zawartego Kontraktu menedżerskiego Spółka zobowiązała się również do ponoszenia kosztów spotkań branżowych, konferencji i szkoleń, w których uczestniczy Zarządzający.

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że koszty konferencji, w których uczestniczy Zarządzający, pokryte przez Spółkę stanowią niejako koszt jej reprezentowania na zewnątrz i nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu dla Zarządzającego. Taka sama sytuacja ma również miejsce w przypadku spotkań branżowych.

Odmienne skutki podatkowe rodzić będzie z kolei pokrycie przez Spółkę kosztów szkoleń Zarządzającego nastawionych na poszerzenie jego wiedzy i umiejętności. Pokrycie przez Wnioskodawcę kosztów szkoleń spowoduje, że Zarządzający uzyska konkretne przysporzenie majątkowe. Poniesienie tego typu wydatku przez Spółkę pozwoli bowiem Zarządzającemu uniknąć wydatku na ww. szkolenie. Brak poniesienia ww. wydatku przez Wnioskodawcę spowodowałby, że Zarządzający musiałby ponieść ten wydatek samodzielnie. Co więcej, Zarządzający akceptując warunki Kontraktu menedżerskiego, wyraził zgodę na przyjęcie ww. świadczenia, w istocie traktując je jako stanowiący część dochodu – element wynagrodzenia.

Jednocześnie powyższy przychód nie będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania, w szczególności w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Z przepisu tego wynika bowiem, że wskazane zwolnienie ma zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy świadczenie zostało przyznane zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę, a zatem osobą otrzymującą to świadczenie winien być pracownik.

Tymczasem Zarządzający będzie wykonywał swoje obowiązki na podstawie Kontraktu menedżerskiego, a jego przychody będą kwalifikowane do źródła jakim jest działalność wykonywana osobiście. W konsekwencji pokrycie przez Spółkę kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych obejmujących koszty szkoleń spowoduje powstanie po stronie Zarządzającego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, od którego Wnioskodawca będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych pokrycia przez Spółkę kosztów konferencji i szkoleń, w których uczestniczy Zarządzający jest prawidłowe.

Nawiązując do pytania oznaczonego we wniosku nr 4, dotyczącego kwestii zwrotu Zarządzającemu przez Spółkę kosztów związanych z udziałem w spotkaniach branżowych, konferencjach i szkoleniach (diety i inne należności) wskazać należy na przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika natomiast, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Zatem powyższe zwolnienie obejmuje wszelkie podróże osoby niebędącej pracownikiem pod warunkiem, że wypłacone świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorcy – Zarządzającego oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Omawiane zwolnienie jest limitowane Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167), obowiązującym od dnia 1 marca 2013 r.

W świetle powyższego, Zarządzający, któremu zwracane będą koszty związane z udziałem w spotkaniach branżowych i konferencjach (diety i inne należności) uzyskiwać będzie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy, korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak podkreślić, że jeżeli zwracane przez Wnioskodawcę ww. koszty będą wyższe od limitów określonych w przedmiotowym rozporządzeniu, to nadwyżka ponad te limity podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a na Spółce ciążyć będą obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku zwrotu Zarządzającemu kosztów związanych z udziałem w szkoleniach (diety i inne należności), po stronie Zarządzającego powstanie przychód podatkowy, który nie będzie korzystał z omawianego zwolnienia. W tym przypadku nie będą spełnione warunki uprawniające do zwolnienia przychodu z opodatkowania, a mianowicie koszty te nie zostaną poniesione w celu uzyskania przychodu przez Spółkę, jak wskazano bowiem wcześniej udział Zarządzającego w szkoleniu służy podniesieniu jego kwalifikacji zawodowych, a więc służy jego celom osobistym. W konsekwencji Spółka zobowiązana będzie od powyższego zwrotu pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy odnośnie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit b) zwrotu Zarządzającemu przez Spółkę kosztów związanych z udziałem w konferencjach, spotkaniach branżowych i szkoleniach (diety i inne należności) uznano za prawidłowe. Tym samym stwierdzenie Wnioskodawcy, „że jeżeli podróż Zarządzającego związana z reprezentowaniem Spółki na zewnątrz w toku branżowych spotkań i konferencji, z tytułu których Zarządzający nie uzyskuje nieodpłatnego świadczenia, również zwrot wydatków związanych z udziałem w tych spotkaniach nie stanowi przychodu podatkowego dla tej osoby fizycznej.” stało się bezprzedmiotowe, skoro Wnioskodawca, co potwierdził Organ, zajął stanowisko, że zwrot przez Spółkę kosztów związanych z udziałem Zarządzającego w konferencjach lub spotkaniach branżowych będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy.

W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 5, dotyczącego pokrycia przez Spółkę kosztów szkoleń BHP Zarządzającego tut. Organ wyjaśnia, co następuje.

Zgodnie z art. 207 § 2 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. Ponadto na podstawie art. 2374 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca zobowiązany jest zaznajamiać pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych przez nich prac.

Stosownie do art. 304 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, a także osobom prowadzącym w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę na własny rachunek działalność gospodarczą.

W świetle ww. przepisu pracodawca jest zobowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy również osobom, z którymi łączy go inny stosunek prawny niż umowa o pracę, np. kontrakt menedżerski. Jednocześnie przepis nie rozstrzyga, w jaki sposób zostanie ten obowiązek zrealizowany. Obowiązki pracodawcy związane z przepisami BHP wobec osób, które świadczą pracę na podstawie zawartych umów o charakterze cywilnoprawnym są zatem takie same, jak wobec osób, które pozostają z nim w stosunku pracy. Zatem obowiązek zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy nie ogranicza się jedynie do osób świadczących pracę na podstawie stosunku pracy, ale dotyczy również osób świadczących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, jeżeli praca ta jest wykonywana w zakładzie pracy lub w miejscu określonym przez pracodawcę. Z taką sytuacją będziemy mieć do czynienia w niniejszej sprawie.

Przy czym, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zatem, otrzymane przez Zarządzającego – w wyniku realizacji ustawowego obowiązku zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy – świadczenie rzeczowe w postaci szkolenia z zakresu BHP stanowi przychód Zarządzającego z działalności wykonywanej osobiście, jednakże podlegający zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika z powyższego tytułu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych pokrycia przez Spółkę kosztów szkoleń BHP Zarządzającego jest prawidłowe.

Nawiązując do pytania oznaczonego we wniosku nr 6 należy zgodzić się z Wnioskodawcą w kwestii skutków podatkowych zapewnienia Zarządzającemu ubezpieczenia typu D&O.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Natomiast stosownie do zapisu art. 822 ww. ustawy przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści powyższych przepisów wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. osobę wykonującą funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje – co do zasady – powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Niemniej jednak w przedstawionym stanie faktycznym – jak wskazano w uzupełnieniu wniosku – umowa ubezpieczenia nie ma charakteru imiennego, składka ubezpieczeniowa od odpowiedzialności cywilnej opłacana jest przez Wnioskodawcę dla nieskonkretyzowanych osób, nie jest oznaczona do konkretnej osoby, polisa nie obejmuje tylko członków zarządu, lecz także pracowników spółki, którzy np. objęci zostaną ochroną ubezpieczeniową, jeżeli osoba uprawniona zgłosi roszczenie związane z naruszeniem praw pracowniczych, krąg osób ubezpieczonych może ulec zmianom w trakcie umowy, składka ustalona jest w sposób zryczałtowany, niezależnie od liczby osób korzystających z ochrony, a objęcie ochroną ubezpieczeniową następuje automatycznie, bez wyrażania zgody przez ubezpieczonych. A zatem nie można stwierdzić, że po stronie Zarządzającego powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.

Zgodnie bowiem z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. K7/13, o powstaniu przychodu z nieodpłatnego świadczenia można mówić jedynie wtedy, gdy istnieje możliwość indywidualnego ustalenia wartości świadczenia przypadającego na każdą z osób (w tym przypadku – na każdego ubezpieczonego).

Powyższy problem był także przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. II FSK 2984/14 NSA wskazał, że „objęcie ochroną ubezpieczeniową osób pełniących w jej strukturze różne funkcje oznacza, że osoby te mają różny zakres obowiązków, uprawnień decyzyjnych i odpowiedzialności, co powoduje, iż różne jest też prawdopodobieństwo, czy też możliwość spowodowania przez nie zdarzenia rodzącego obowiązek odszkodowawczy (...). Wobec tego, skoro zakres ich odpowiedzialności jest różny, nie można ustalić przypadającej na poszczególne osoby części składki ubezpieczeniowej, stosując prosty algorytm dzielenia. Udzielona im ochrona nie jest bowiem równa, w konsekwencji czego nie są równe także przypadające na nie części składki ubezpieczeniowej. Przypomnieć wypada, że w świetle wspomnianego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. rozumieć należy w ten sposób, że pojęcie „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości. Skoro nie ma możliwości określenia wysokości przychodu przypadającego na każdą z ubezpieczonych osób (odpowiadającego określonej części składki ubezpieczeniowej), zgodzić się należy z sądem pierwszej instancji, że nie może być on uwzględniony w podstawie opodatkowania, a w konsekwencji opodatkowany.”.

Powyższe oznacza, że zapłacona składka ubezpieczeniowa, z tytułu zawartej umowy ubezpieczeniowej, nie będzie stanowić dla Zarządzającego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych zapewnienia Zarządzającemu ubezpieczenia typu D&O jest prawidłowe.

W świetle pytania oznaczonego we wniosku nr 7 w przypadku, gdy udostępnienie Zarządzającemu mienia Spółki w postaci udostępnienia biura wraz z zapleczem biurowym, w tym urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki niezbędnych do wykonywania funkcji i tym samym wydatki poniesione na eksploatację tego sprzętu, będą związane wyłącznie ze świadczeniem przez Zarządzającego usług na podstawie umowy, a zatem mienie to nie będzie przezeń wykorzystywane do celów prywatnych, należy uznać, iż Zarządzający nie będzie uzyskiwał z tego tytułu przychodów z tzw. nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ww. ustawy.

Natomiast w sytuacji, w której sprzęt należący do Spółki, a także inne koszty (w tym koszty eksploatacji udostępnionych zasobów) byłyby wykorzystywane (ponoszone) w celach osobistych czy prywatnych Zarządzającego, istniałoby (wyłącznie w zakresie takiego prywatnego czy osobistego wykorzystania) nieodpłatne świadczenie na rzecz Zarządzającego.

W takiej sytuacji miałoby miejsce przysporzenie w jego majątku podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka jako płatnik zobowiązana byłaby pobierać zaliczkę na podatek dochodowy. W rezultacie, w tym przypadku, Spółka jako płatnik miałaby obowiązek doliczenia do przychodów Zarządzającego wartości pieniężnej świadczenia z tytułu wykorzystywania tych składników majątkowych do celów prywatnych w wysokości ustalonej zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy. Jednocześnie, w tej sytuacji, na Wnioskodawcy ciążyłyby obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 i 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym odo osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych udostępnienia Zarządzającemu mienia Spółki w postaci udostępnienia biura wraz z zapleczem biurowym, w tym urządzeń technicznych i zasobów stanowiących mienie Spółki, niezbędnych do wykonywania funkcji jest prawidłowe.

W odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 8, dotyczącego kwestii zwracania przez Spółkę Zarządzającemu kosztów podróży związanych ze świadczeniem przez Zarządzającego usług poza siedzibą Spółki wskazać należy, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
   
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem
   
   • do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.
   
   
   

Aby jednak przedmiotowe świadczenia dla osoby niebędącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, jest m.in. przywołane uprzednio rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, a w zakresie dotyczącym zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego w podróży służbowej – także rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. z 2002 r., Nr 27, poz. 271).

Zgodnie z § 3 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim zaś przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1265 oraz z 2013 r., poz. 21), co za tym idzie – stosuje się w tym zakresie stawki określone w § 2 drugiego z ww. rozporządzeń, tj.:

1. dla samochodu osobowego:
   
   1. o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 – 0,5214 zł,
   2. o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 – 0,8358 zł,
2. dla motocykla – 0,2302 zł,
   
3. dla motoroweru – 0,1382 zł.
   
   

Otrzymane przez Zarządzającego świadczenia z tytułu zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu w podróżach będzie mogło być objęte zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, jeżeli zostaną spełnione inne warunki związane z korzystaniem z tej preferencji. Kluczowym jest jednak użyty przez ustawodawcę zwrot „podróż” zarówno w lit. a) dotyczącej podróży służbowej pracownika, jak i w lit. b) odnoszącej się do osoby niebędącej pracownikiem. Różnica treści lit. a) i b) związana jest wyłącznie z faktem, iż w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera Kodeks pracy. Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej, w rozumieniu Kodeksu pracy. Niezależnie od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie. Przywołać w tym miejscu należy definicję podróży służbowej zawartą w przepisach Kodeksu pracy, którą posiłkowo stosuje się przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy. Zgodnie z art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Zatem niezależnie od stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, iż podróżą w sensie ogólnym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba spółki bądź stałe miejsce wykonywania zadań.

Dla właściwej definicji pojęcia podróży określającej jej cechy istotne, przydatny może okazać się dorobek orzeczniczy dotyczący podróży służbowej. Warto w tym zakresie przywołać uchwałę 7 Sędziów z 19 listopada 2008 r. sygn. akt II PZP 11/08, w której Sąd Najwyższy wskazał, odwołując się do definicji zawartej w art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy, że „przepis ten odnosi się jedynie do zdarzenia rozumianego jako zdarzenie incydentalne w stosunku do pracy umówionej i wykonywanej zwykle w ramach „stosunku pracy”. Oznacza to, że rozpatrując każdą sprawę należy określić, czy dana osoba znajduje się w podróży i jaki czas ta podróż obejmuje. Przykładowo trudno uznać, że codzienne dojazdy do pracy członka zarządu są podróżą w rozumieniu omawianego przepisu.

Zatem w przypadku odbywania przez Zarządzającego podróży w świetle powołanych wyżej przepisów i wyjaśnień, o ewentualnym do opodatkowania przychodzie po stronie Zarządzającego z tytułu otrzymanego od Spółki zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego może być mowa dopiero w przypadku, gdy koszty te przekroczą stawki za 1 km przebiegu określone w powyższych przepisach.

Tym samym Zarządzający, któremu w oparciu o umowę zwracane będą koszty przejazdów wykonywanych samochodem prywatnym Zarządzającego, uzyskiwać będzie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten, w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, w powiązaniu z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury regulującymi maksymalne stawki za 1 km przebiegu, w przypadku używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego. Jeżeli zaś pokrywane lub zwracane przez Spółkę ww. koszty są wyższe od limitów określonych w przedmiotowych rozporządzeniach, to nadwyżka ponad te limity podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym – jako przychód, od którego Spółka powinna pobierać zaliczki na podatek dochodowy.

Natomiast w przypadku używania przez Zarządzającego samochodu prywatnego w celach służbowych do jazd lokalnych powyższe zwolnienie nie ma zastosowania, gdyż czym innym są jazdy lokalne a czym innym podróże, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Tym samym ewentualny zwrot kosztów z tytułu używania samochodu prywatnego w jazach lokalnych będzie stanowił przychód Zarządzającego podlegający doliczeniu do pozostałych przychodów. Zatem w takiej sytuacji na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwracania przez Spółkę Zarządzającemu kosztów używania samochodu prywatnego w celach służbowych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla organu interpretacyjnego. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.