Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.186.2018.1.PJ
z 9 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2018 r. (data wpływu 9 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą oraz obowiązku ewidencjonowania czynności konfekcjonowania ekogroszku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą oraz obowiązku ewidencjonowania czynności konfekcjonowania ekogroszku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością należy do Grupy Kapitałowej (dalej: Spółka, Wnioskodawca) i zajmuje się działalnością gospodarczą w zakresie obrotu węglem kamiennym. Spółka zarejestrowana jest jako Pośredniczący Podmiot Węglowy. Spółka planuje rozpocząć działalność w zakresie sprzedaży tzw. ekogroszku. W tym celu Spółka planuje, aby posiadane przez Spółkę wyroby węglowe poddać odpowiedniemu kruszeniu i sortowaniu, w celu uzyskania pożądanej granulacji od 5 do 25 mm. Spółka zamierza wykonać czynności: sortowania, kruszenia, workowania i paletyzowania. W wyniku tych czynności Wnioskodawca uzyska tzw. ekogroszek (CN 2701) oraz produkty uboczne - odsiew (miał węglowy) o granulacji 0-8 mm (CN 2701) oraz inne produkty (również o kodzie CN 2701). Ekogroszek o granulacji od 5 do 25 mm będzie pakowany oraz sprzedawany do klientów Spółki. Całość wytworzonego ekogroszku Spółka przeznacza do dalszej sprzedaży i nie zużyje do własnych celów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy konfekcjonowanie ekogroszku, zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, stanowi użycie wyrobów węglowych w rozumieniu art. 9a ustawy o podatku akcyzowym?
2. Czy konieczne jest ujęcie dokonanych czynności, zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, w ewidencji wyrobów węglowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1. Czynności opisane w zdarzeniu przyszłym nie stanowią użycia wyrobów węglowych w rozumieniu art. 9a ust 1 pkt 4, lub też - w wypadku uznania iż czynności opisane stanowią jednak użycie wyrobów węglowych - nie podlegają opodatkowaniu stawką określoną w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 9a ustawy o podatku akcyzowym przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
   
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3 a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi natomiast, że stawka akcyzy dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami 2701, 2702 oraz 2704 00 wynoszą 1,28 zł /1 gigadżul.

Zgodnie z art. 89 ust. 2c ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne niewymienione w załączniku nr 2 do ustawy, inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Zdaniem Spółki, opisanych w zdarzeniu przyszłym czynności nie można zakwalifikować jako użycia wyrobów węglowych. Spółka bowiem nie wykorzystuje wyrobów węglowych dla swoich celów a jedynie przygotowuje produkt dla potrzeb swoich klientów. W szczególności Spółka nie dokonuje czynności powodujących zmiany klasyfikacji CN wyrobów węglowych ani też ich zużycia. Przyjęcie, iż w takiej sytuacji Spółka używa wyrobów węglowych w rozumieniu art. 9a ustawy, mogłoby prowadzić do wniosku, iż każda czynność Podmiotu Pośredniczącego dotycząca wyrobów węglowych (np. ich transportowanie, magazynowanie) stanowi użycie wyrobów węglowych, co zdaniem Spółki jest niezgodne z intencją ustawodawcy Zdaniem Spółki, użycie wyrobów węglowych, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 4 ogranicza się wyłącznie do czynności, w których wyroby węglowe zostają przez Spółkę wykorzystane w sposób nieodwracalny (np. spalenie wyrobów węglowych).

Stanowisko Spółki potwierdzają między innymi wydane interpretacje podatkowe: IBPP4/443-248/13/BP, ITPP3/443-16/12/JK zgodnie z którymi czynności zbieżne z przedstawionymi w zdarzeniu przyszłym objętym niniejszym wnioskiem nie stanowią ani produkcji ani też zużycia wyrobów węglowych

W wypadku uznania, że Spółka w opisanym zdarzeniu przyszłym używa wyrobów węglowych, to użycie takie nie będzie podlegać opodatkowaniu stawką 1,28 zł/1GJ zaś stawką 0 zł. Spółka bowiem nie dokonuje spalenia wyrobów węglowych, a jedynie zmienia właściwości fizykochemiczne wyrobów w taki sposób, aby dostosować wyroby do oczekiwań kontrahentów Spółki.

Zgodnie bowiem z powyżej powołanymi przepisami, w przypadku w którym Pośredniczący Podmiot Węglowy użyje wyrobów węglowych do celów opałowych powinien opodatkować użyte wyroby węglowe stawką opisaną w art. 89 ustawy. Użycie wyrobów węglowych do celów inne niż opałowe nie będzie natomiast podlegać opodatkowaniu stawką 1,28 zł/1 gigadżul, ponieważ zgodnie z dyspozycją art. 89 ust. 2c ustawy podlegać będzie stawce 0 zł.

Ad 2 W przypadku uznaniu, iż Spółka nie dokonuje użycia wyrobów węglowych, czynności związane z przygotowaniem wyrobów węglowych na potrzeb klientów nie podlegają ewidencjonowaniu, ponieważ nie mieszczą się w dyspozycji art. 9a oraz art. 138i ustawy.

W przypadku uznania natomiast, iż opisane czynności stanowią użycie wyrobów węglowych, zdaniem Spółki również nie istniałby obowiązek ewidencjonowania takich zdarzeń.

Zgodnie bowiem z art. 138i ust. 3 ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 (Pośredniczący Podmiot Węglowy używający wyrobów węglowych) powinna zawierać dane dotyczące wyrobów węglowych:

1. użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1 lub
2. użytych do celów nieobjętych zwolnieniem.
   
   

Konstrukcja tego przepisu (powołanie się w pierwszej kolejności na czynności zwolnione, w których wyroby węglowe przeznaczone są do celów opałowych, następnie natomiast na cele nieobjęte zwolnieniem) prowadzi do wniosku, iż dyspozycją tego przepisu objąć należy wyłącznie użycie wyrobów węglowych do celów opałowych, które co do zasady podlegają opodatkowaniu stawką 1,28/1 GJ. Świadczy o tym powołanie się punkcie drugim na „cele nieobjęte zwolnieniem", co wskazuje na odniesienie się do art. 31a ust. 1 ustawy, który odnosi się wyłącznie do celów opałowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1114 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej "WIA", stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie.

W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 9a ustawy w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
   
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych..
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 3 jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Definicja produkcji wyrobów energetycznych dla potrzeb ustawy o podatku akcyzowym została określona w art. 87 ust. 1, zgodnie z którą produkcją wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy jest wytwarzanie lub przetwarzanie wyrobów energetycznych, w tym również mieszanie lub przeklasyfikowanie komponentów paliwowych, rozlew gazu skroplonego do butli gazowych, a także barwienie i znakowanie wyrobów energetycznych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
   
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
   
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
5. objęte pozycją CN 3403;
   
6. objęte pozycją CN 3811;
   
7. objęte pozycją CN 3817;
   
8. oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
   
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.

W myśl art. 138i. ust. 1 ustawy ewidencję wyrobów węglowych prowadzą:

1. pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 138i ust. 3 ustawy ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać dane dotyczące wyrobów węglowych:

1. użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1, lub
2. użytych do celów nieobjętych zwolnieniem

-w podziale na miesiące, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć działalność w zakresie sprzedaży tzw. ekogroszku. W tym celu Spółka planuje, aby pozyskane przez Spółkę wyroby węglowe poddać odpowiedniemu kruszeniu i sortowaniu, w celu uzyskania pożądanej granulacji. Spółka zamierza wykonać czynności: sortowania, kruszenia, workowania i paletyzowania. W wyniku tych czynności Wnioskodawca uzyska tzw. ekogroszek (CN 2701) oraz produkty uboczne - odsiew (miał węglowy) o granulacji 0-8 mm (CN 2701) oraz inne produkty (również o kodzie CN 2701). Ekogroszek o granulacji od 5 do 25 mm będzie pakowany oraz sprzedawany do klientów Spółki. Całość wytworzonego ekogroszku Spółka przeznacza do dalszej sprzedaży i nie zużyje do własnych celów.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest czy konfekcjonowanie ekogroszku stanowi użycie wyrobów węglowych w rozumieniu art. 9a ustawy o podatku akcyzowym, oraz czy konieczne jest ujęcie dokonanych czynności, zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, w ewidencji wyrobów węglowych.

Rozpatrując zagadnienie uznania konfekcjonowania ekogroszku jako użycia wyrobu węglowego przez pośredniczący podmiot węglowy, a więc podstawy powstania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym, w pierwszej kolejności należy ustalić znaczenie pojęcia „użycia”, którym posłużył się prawodawca w art. 9a ust. 1 pkt 4.

Jak wynika z internetowego słownika języka polskiego Wydawnictwa PWN (http://sjp.pwn.pl), „użyć” to m.in. zrobić z czegoś użytek. Należy zauważyć, że „użycie” jest pojęciem szerszym niż „zużycie”, co jednoznacznie wynika z definicji tych pojęć. Taka relacja pomiędzy tymi pojęciami, stosowana również na gruncie podatku akcyzowego, została potwierdzona w orzecznictwie. Przykładowo NSA w orzeczeniu o sygn. akt I GSK 1099/13 stwierdza, że „Użycie” w potocznym słownikowym jego rozumieniu oznacza nie tylko spożytkowanie czegoś poprzez „zużycie”, ale także każde inne zastosowanie lub posłużenie się czymś (Wielki Słownik Poprawnej Polszczyzny, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2004, str. 1265 i 1510)”.

Następnie odnieść należy się do definicji wyrobów węglowych zawartej w ustawie o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a wyrobami węglowymi są wyroby energetyczne, określone w poz. 19 – 21 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym. Wymieniony jest wśród nich oznaczone kodem CN 2701 węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „cel opałowy”. Także w przepisach wspólnotowych brak jest definicji, która precyzowałaby sformułowanie „do celów opałowych”, zatem konieczne jest posiłkowanie się rozumieniem tego określenia w znaczeniu potocznym.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego Wydawnictwa PWN pojęcie „opał” oznacza „to czym się ogrzewa pomieszczenia, czym się pali w piecu, w kuchni itp.” Mały Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje opał jako „to czym się pali, materiał do palenia: drewno, węgiel, szczapy”, natomiast „opałowy” oznacza „nadający się na opał, służący do palenia”.

Należy także zwrócić uwagę, iż zwrot - „zużycie w celach opałowych” był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (...), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą”.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych jest spełnione w każdym przypadku, w którym zużywany wyrób węglowy służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej.

Wobec powyższego w przypadku czynności sortowania, kruszenia, workowania i paletyzowania węgla przez Wnioskodawcę nie będzie następowało użycie wyrobów węglowych ponieważ Wnioskodawca nie będzie przeznaczał węgla (brykietów, brykietków i innych podobnych paliw stałych z węgla) do celów opałowych.

Cały proces nie będzie prowadził do powstania nowego produktu, a powstawał będzie ten sam węgiel o kodzie CN 2701, który nie zmieni swych właściwości fizykochemicznych w żaden sposób i nie zostanie zużyty. Nie zmieni się ilość węgla ani kod w ramach czterocyfrowej klasyfikacji CN 2701, aczkolwiek będzie mogło dochodzić do przeklasyfikowania w ramach bardziej szczegółowej klasyfikacji (więcej niż 4 pierwsze cyfry).

Na tle powołanych przepisów ustawy stwierdzić należy, iż w opisanej we wniosku sytuacji czynności, które Wnioskodawca zamierza wykonywać, polegające na sortowaniu, kruszeniu, workowaniu i paletyzowaniu wyrobów węglowych należy zaliczyć do czynności związanych z przygotowaniem wyrobów węglowych do sprzedaży i ich magazynowaniem przez pośredniczący podmiot węglowy. W wyniku powyższych czynności nie zmienią się właściwości fizykochemiczne wyrobu i nie wystąpi zużycie tych wyrobów do celów opałowych. Jednocześnie po wykonaniu opisanych czynności dla celów podatkowych nie zmieni się klasyfikacja wyrobów – będą objęte tą samą pozycją CN 2701 oraz wyroby będą objęte tą samą stawką podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania pierwszego uznać należy za prawidłowe.

W odniesieniu do drugiego ze sformułowanych pytań należy przyjąć wyżej przedstawioną argumentację. W sytuacji gdy pośredniczący podmiot węglowy zużywa wyroby węglowe do własnych celów, obowiązany jest prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą oddzielnie ilość wyrobów węglowych użytych w ramach zwolnienia od akcyzy oraz osobno użytych do celów nieobjętych zwolnieniem, tj. podlegających efektywnemu opodatkowaniu. Z uwagi na to, że art. 138i ust. 3 pkt 1 odwołuje się do zwolnienia określonego w art. 31a ust. 1, dotyczącego czynności podlegających opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych wnioskować należy, że część ewidencji, o której mówi pkt 2 dotyczy wyrobów węglowych także przeznaczonych do celów opałowych, ale już takich, które nie mogą być objęte zwolnieniem. Czynności, które Wnioskodawca będzie wykonywał, polegające na sortowaniu, kruszeniu, workowaniu i paletyzowaniu wyrobów węglowych nie będą mogły być – jak wyżej stwierdzono – uznane za użycie wyrobów przez pośredniczący podmiot węglowy, a tym samym wyroby węglowe poddawane tym procesom nie będą podlegały ewidencjonowaniu, o którym mowa w art. 138i ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania drugiego uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.