Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.334.2018.4.AT
z 29 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 sierpnia 2018 r. (data wpływu 24 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym 24 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zwrotu pracownikom odbywającym podróż służbową samochodem prywatnym, opłat za przejazd autostradą i opłat za parkingi bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zwrotu pracownikom odbywającym podróż służbową samochodem prywatnym, opłat za przejazd autostradą i opłat za parkingi bez uwzględnienia limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 października 2018 r. Znak: 0111-KDIL3-1.4011.344.2018.2.AMN, 0111-KDIB2-1.4010.334.2018.3.AT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 24 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia („Wnioskodawca”) została utworzona 3 lutego 2016 r. na podstawie art. 22b ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. z 2015 r., poz. 2170 z późn. zm., dalej zwana: „Ustawą”) i jest osobą prawną działającą na podstawie ww. Ustawy, ustawy z dnia 16 września 1982 r. prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2016 r., poz. 21 z późn. zm., dalej zwana: „u.p.s.”), ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe (Dz.U. z 2015 r., poz. 128 z późn. zm.) w odpowiednim zakresie oraz Statutu i Umowy X. Jednym z głównych obszarów działalności Spółdzielni jest wykonywanie audytu wewnętrznego jej 196 Uczestników - Banku Zrzeszającego X - Bank S.A. i Banków Spółdzielczych mających siedziby na terenie całego kraju. Pracownicy, w szczególności audytorzy Wnioskodawcy w ramach swych obowiązków służbowych często podróżują w delegacje - w szczególności przeprowadzając zaplanowane i doraźne badania audytowe oraz wykonując inne polecone zadania służbowe, korzystając w większości z prywatnych samochodów, tj. niestanowiących składników majątku podatnika. Podczas ww. wyjazdów pracownicy ponoszą koszty związane z eksploatacją pojazdu: koszty paliwa, amortyzacji i innych materiałów eksploatacyjnych oraz koszty związane z korzystaniem z płatnych parkingów oraz płatnych dróg i autostrad. Wnioskodawca zwraca pracownikom koszty związane z eksploatacją samochodów - wysokość zwrotu wynika z iloczynu przejechanych kilometrów oraz stawki za jeden kilometr przebiegu określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. t.j. z 2017 r., poz. 2200 z późn. zm.). Ponieważ większość parkingów w wielu miejscowościach będących siedzibami Uczestników podlega opłatom, a dojazd do tych miejscowości jest bardziej bezpieczny i szybszy przy wykorzystaniu autostrad (co wpływa na efektywność wykonywanych zadań służbowych i skraca czas podróży), pracownicy dodatkowo otrzymują zwrot wydatków poniesionych z tytułu przejazdów drogami płatnymi oraz zwrot kosztów parkowania prywatnych samochodów podczas odbywania podróży służbowych, od których Wnioskodawca pobiera podatek i składki ZUS. Ponadto zasady zwrotu innych uzasadnionych wydatków zostały uregulowane w obowiązującej u Wnioskodawcy „Procedurze organizacji i rozliczania podróży służbowych w X”. Jednakże Wnioskodawca zamierza zwracać pracownikom koszty związane z podróżą służbową - opłaty za płatne parkingi i autostrady, z tym, że traktując ten zwrot jako wolny od podatku i składek ZUS na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz § 2 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

W zaistniałym opisanym powyżej stanie faktycznym Wnioskodawca ponosi koszty związane z wypłacaniem pracownikom zwrotu wydatków za opłaty parkingowe i opłaty autostradowe ponad wartość wyższą niż kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podróży służbowej oraz stawki za jeden kilometr przebiegu określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Ponieważ są to kwoty wypłacane ponad limit kilometrówki Wnioskodawca nie zalicza ich do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy opłaty parkingowe oraz opłaty autostradowe jakie ponosi/poniesie Wnioskodawca z tytułu wyjazdów służbowych pracowników, które nie są sensu stricto kosztami eksploatacji samochodów niestanowiących składników majątku podatnika, będą stanowić dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, skoro są to koszty inne niż koszty eksploatacji samochodów prywatnych (objęte kilometrówką) i tym samym pomimo wypłaty ponad wartość kilometrówki, nie są przychodem dla pracownika, to tym samym powinny być kosztem uzyskania przychodów w odniesieniu do podatku dochodowego od osób prawnych, jako koszty niewchodzące w limit wynikający z iloczynu przejechanych kilometrów i stawki za kilometr?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Tym samym podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Przy czym, kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są również wydatki na rzecz pracowników (tzw. koszty pracownicze), jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenie, wszelkiego rodzaju nagrody, premie ale również m.in. zwrot kosztów podróży służbowych. Warunkiem podstawowym zaliczenia należności wypłaconych pracownikowi z tyt. podróży służbowej do kosztów uzyskania przychodów jest jej odbycie w celu osiągnięcia (zachowania lub zabezpieczenia) przychodów. Wnioskodawca został utworzony m.in. w celu wykonywania audytu wewnętrznego u Uczestników, co wynika z art. 22i ust. 4 ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, który stanowi, że na podstawie umowy X banki będące uczestnikami tego systemu powierzają organowi zarządzającemu systemem ochrony wykonywanie w ramach systemu ochrony czynności kontroli wewnętrznej, o której mowa w art. 9c ust. 2 pkt 3 i art. 9d ust. 2 ustawy - Prawo bankowe. Spełnienie powyższego warunku daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów - należności wypłaconych pracownikowi, jako zwrot kosztów odbytej podróży, a więc zarówno diety, jak i zwrot wydatków w formie ryczałtów lub faktycznie poniesionych, o ile wydatki te nie zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Sposób prowadzenia ewidencji - w przypadku wykorzystywania dla potrzeb działalności podatnika - samochodów osobowych nienależących do składników jego majątku - został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 u.p.d.o.p. Przebieg danego pojazdu jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, która jest potwierdzana przez Wnioskodawcę na koniec każdego miesiąca.

Wnioskodawca zwraca pracownikom odbywającym podróż służbową prywatnym samochodem osobowym wydatki za przejazd autostradą i opłaty za parkingi (pod warunkiem właściwego ich udokumentowania) oraz prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, jednak są to dodatkowe kwoty, które wypłacane są poza limitem kilometrówki, czyli w wysokości wyższej niż kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. W ocenie Wnioskodawcy „koszty używania”, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 16 lit. a u.p.d.o.p., odnoszą się do kosztów eksploatacyjnych samochodów osobowych związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika. To w odniesieniu do tych danych następuje określenie „stawki za jeden kilometr przebiegu”, co znajduje też odzwierciedlenie w przepisach określających limity zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych niebędących własnością pracodawcy odnoszone do przebiegu pojazdu za 1 kilometr oraz pojemności silnika. W konsekwencji ta część ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków tytułem zwrotu pracownikom opłat za parkingi i autostrady - niemieszcząca się w „kosztach używania” samochodów osobowych - powinna zostać rozliczona jako koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W ocenie Wnioskodawcy opłaty parkingowe i za przejazd autostradą powinny stanowić koszt uzyskania przychodów w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., jako że nie mają do nich zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a oraz pkt 51 u.p.d.o.p. Na podstawie odrębnych przepisów - § 2 i 4 rozporządzenia MPiPS wynika, że ww. wydatki zostały zaliczone do kategorii kosztów związanych z wyjazdami, odrębnej od kosztów używania samochodu, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości, na zasadach ogólnych, wydatki te nie powinny być traktowane jako poniesione na użytkowanie samochodu osobowego, w związku z czym nie są limitowane „limitem kilometrówki” i ograniczone ww. przepisem, podlegają więc zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem zasady określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto wydatki te wynikają z odbywanych przez pracowników podróży służbowych, które mają ścisły związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W ocenie Wnioskodawcy ww. wydatki spełniają wszelkie warunki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów: są ponoszone z majątku Spółdzielni, bezzwrotne, związane z jej działalnością, ukierunkowane na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie przychodów Spółdzielni, właściwie udokumentowane oraz nieobjęte katalogiem wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: ustawa).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie mogą być uwzględnione w rachunku podatkowym, jeżeli zostały ujęte w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. W katalogu tym znajdują się m.in. wydatki dotyczące używania przez podatnika samochodu osobowego nie stanowiącego jego własności, i tak:

• stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu;
• zgodnie z art. 16 ust. 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra;
  
  

Odrębnymi przepisami, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są przepisy - wydanego na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym - rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. z 2002 r., Nr 27, poz. 271 z późn. zm.). Przez stawkę za jeden kilometr przebiegu pojazdu, rozumie się przy tym stawkę określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą odpowiednio pojemność silnika (art. 16 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Z kolei sposób prowadzenia ewidencji - w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nienależących do składników majątku podatnika - został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, przepisy ograniczają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych dla potrzeb działalności gospodarczej oraz dla potrzeb pracowników w celu odbycia podróży służbowej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika. Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „wydatków z tytułu używania samochodów”.

Przyjęty w orzecznictwie sposób interpretacji tego pojęcia, którego istotą jest wyjaśnienie znaczenia terminu „używanie”, wobec nieistnienia jego legalnej definicji, wskazuje na konieczność odwołania się do dyrektywy interpretacyjnej języka potocznego. Według „Uniwersalnego słownika języka polskiego” pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom IV, s. 322-323) „używać” to „posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać”. Przytoczona definicja wskazuje zatem na aspekt czynny, skutek w postaci posługiwania się czymś lub robienia z czegoś użytku, wynikający z posiadania czegoś lub brania czegoś w posiadanie, nie odnosi się natomiast do przyczyn, podstaw uzyskania możliwości posługiwania się czymś, wykorzystywania czegoś.

Tym samym, wydatki związane z używaniem samochodu osobowego to wydatki na posługiwanie się tym samochodem, wykorzystywanie go. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania dla potrzeb pracowników w celu odbycia podróży służbowej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne (koszty zakupu paliwa, oleju napędowego, gazu), jak również inne koszty wynikające z używania samochodu do celów podróży służbowej jak np. opłaty za przejazd autostradami, mostami, opłaty parkingowe, opłaty za przeprawy promowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika m.in., że jednym z głównych obszarów działalności Wnioskodawcy jest wykonywanie audytu wewnętrznego jej 196 Uczestników - Banku Zrzeszającego X - Bank S.A. i Banków Spółdzielczych mających siedziby na terenie całego kraju. Pracownicy, w szczególności audytorzy Wnioskodawcy w ramach swych obowiązków służbowych często podróżują w delegacje - w szczególności przeprowadzając zaplanowane i doraźne badania audytowe oraz wykonując inne polecone zadania służbowe, korzystając w większości z prywatnych samochodów, tj. niestanowiących składników majątku podatnika. Podczas ww. wyjazdów pracownicy ponoszą koszty związane z eksploatacją pojazdu: koszty paliwa, amortyzacji i innych materiałów eksploatacyjnych oraz koszty związane z korzystaniem z płatnych parkingów oraz płatnych dróg i autostrad. Wnioskodawca zwraca pracownikom koszty związane z eksploatacją samochodów - wysokość zwrotu wynika z iloczynu przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym. Ponieważ większość parkingów w wielu miejscowościach będących siedzibami Uczestników podlega opłatom, a dojazd do tych miejscowości jest bardziej bezpieczny i szybszy przy wykorzystaniu autostrad (co wpływa na efektywność wykonywanych zadań służbowych i skraca czas podróży), pracownicy dodatkowo otrzymują zwrot wydatków poniesionych z tytułu przejazdów drogami płatnymi oraz zwrot kosztów parkowania prywatnych samochodów podczas odbywania podróży służbowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą poprawności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z wydatkami na opłaty parkingowe oraz autostradowe ponoszonymi przez pracowników Spółdzielni podczas odbywanych podróży służbowych samochodami prywatnymi, które Spółka zamierza zwracać pracownikom poza limitem wynikającym z ewidencji przebiegu pojazdu.

Mając na uwadze powyższe oraz kierując się wykładnią językową art. 16 ust. 1 pkt 30a i 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać, że kosztami związanymi z używaniem dla potrzeb pracowników w celu odbycia podróży służbowej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika, są koszty posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania dla potrzeb pracowników w celu odbycia podróży służbowej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne.

Biorąc pod uwagę powyższe, opłaty za przejazd autostradą i opłaty za parkingi wiążą się nierozerwalnie z używaniem samochodu, są to wydatki dotyczące eksploatacji samochodu osobowego, a zatem wydatki te objęte są limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 30a i 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych na zasadach ogólnych określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

W związku z powyższym za błędne należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że zwrot pełnych (bez limitu kilometrów) kwot dodatkowych kosztów związanych z pokrywanymi przez pracowników wydatkami w czasie podróży służbowych, takich jak opłaty za parking oraz przejazd autostradą, stanowi/będzie stanowić dla Wnioskodawcy podatkowy koszt uzyskania przychodu.

Skoro wydatki z tytułu opłat za przejazd autostradą i opłat za parkingi stanowią wydatki z tytułu używania dla potrzeb pracowników w celu odbycia podróży służbowej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika, to podatnik jest i będzie zobowiązany uwzględniać je w ewidencji przebiegu tego pojazdu i rozliczać w ramach wynikającego z niej limitu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w zakresie zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN, tj. w zakresie pytania oznaczonego Nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.