2018.01.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.251.2017.2.WR
z 19 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2017 r. (data wpływu 30 listopada 2017 r.) oraz z dnia 17 stycznia 2018 r. (data wpływu 19 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości świadczenia na terenie składu podatkowego usług przeładunku wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu oraz obowiązków wynikających z tych czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości świadczenia na terenie składu podatkowego usług przeładunku wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu oraz obowiązków wynikających z tych czynności.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia28 listopada 2017r. (wpłynęło 30 listopada 2017 r.) oraz pismem z dnia 17 stycznia 2018 r. (wpłynęło 19 stycznia 2018 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie organu z dnia 11 stycznia 2018 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.251.2017.1.WR.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

O. Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub O.) jest przedsiębiorstwem specjalizującym się w magazynowaniu i przeładunku paliw płynnych, prowadzącym bazy paliw na terenie całego kraju. Spółka składuje paliwa do bieżącej dystrybucji, w ramach zapasów obowiązkowych, a także magazynuje państwowe rezerwy paliw ciekłych.

Bazy paliw należące do O. posiadają status składów podatkowych, ze względu na przyjmowanie, wydawanie oraz magazynowanie na ich terenie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Infrastruktura baz paliw, na którą składają się nie tylko zbiorniki magazynowe, ale również miejsca postojowe, instalacje przeładunkowe oraz bocznice kolejowe umożliwia Spółce świadczenie również innych usług niezwiązanych bezpośrednio z magazynowaniem paliw w procedurze zawieszenia poboru akcyzy na terenie składów podatkowych.

W tym zakresie O. rozważa dokonywanie na rzecz jednego ze swoich klientów przeładunku wyrobów znajdujących się w celnej procedurze tranzytu.

Powyższe wyroby nie byłyby również przeznaczone do wprowadzenia do składu podatkowego w rozumieniu regulacji akcyzowych, tj. przyjęcia do składu podatkowego w celu odrębnego magazynowania lub wykorzystania na terenie składu podatkowego i nie byłyby dopuszczone do obrotu w rozumieniu regulacji celnych na terenie składu podatkowego.

W przypadku potwierdzenia możliwości realizowania ww. czynności na terenie składów podatkowych Spółki, ewentualny przeładunek byłby realizowany na wyznaczonym do tego celu miejscu lub miejscach na terenie składu podatkowego.

O. Zaznacza również, że w tym przypadku wypełniałaby wymogi formalne wynikające z innych regulacji niż akcyzowe, w tym regulacji z zakresu kontroli celno-skarbowej (m.in. w zakresie uwzględnienia informacji o dokonywaniu tych czynności w aktach weryfikacyjnych składów podatkowych).

Pismem z 28 listopada 2017 r. (data wpływu 30 listopada 2017 r.) Wnioskodawca poinformował, że O. połączy się z P. S.A. w trybie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1578). Łączenie nastąpi przez przeniesienie całego majątku O. (spółka przejmowana) na P. (spółka przejmująca) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej. Planowany dzień połączenia to […] 2018 roku.

Zgodnie z zapisem w Krajowym Rejestrze Sądowym przejęcie nastąpiło […] 2018 r.

W uzupełnieniu wniosku z 17 stycznia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że podmiotem, dla którego ma zostać wydana interpretacja jest P. S.A. z siedziba w […].

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy na gruncie regulacji akcyzowych jest możliwe świadczenie na terenie składu podatkowego usług przeładunku wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu, które nie są przeznaczone do wprowadzenia do składu podatkowego w rozumieniu regulacji akcyzowych, tj. przyjęcia do składu podatkowego w celu odrębnego magazynowania lub wykorzystania na terenie składu podatkowego?
W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie pierwsze, to czy na gruncie regulacji akcyzowych Spółka będzie zobowiązana informować właściwy organ podatkowy o planowanym przeładunku na terenie składu podatkowego wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu, które nie są przeznaczone do wprowadzenia do składu podatkowego w rozumieniu regulacji akcyzowych, (tj. przyjęcia do składu podatkowego w celu odrębnego magazynowania lub wykorzystania na terenie składu podatkowego) oraz czy Spółka będzie zobowiązana ujmować takie zdarzenia w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem O., na gruncie regulacji akcyzowych jest możliwe świadczenie na terenie składu podatkowego usług przeładunku wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu, które nie są przeznaczone do wprowadzenia do składu podatkowego w rozumieniu regulacji akcyzowych, tj. przyjęcia do składu podatkowego w celu odrębnego magazynowania lub wykorzystania na terenie składu podatkowego.

Ad. 2

Zdaniem O., na gruncie regulacji akcyzowych Spółka nie będzie zobowiązana do informowania właściwego organu podatkowego o planowanym przeładunku na terenie składu podatkowego wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu, które nie są przeznaczone do wprowadzenia do składu podatkowego w rozumieniu regulacji akcyzowych, (tj. przyjęcia do składu podatkowego w celu odrębnego magazynowania lub wykorzystania na terenie składu podatkowego). Spółka nie będzie również zobowiązana ujmować takich zdarzeń w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

(i)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy akcyzowej skład podatkowy jest to miejsce, w którym: „określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego".

Jak wynika z powyższej definicji, skład podatkowy jest to miejsce w którym następuje:

produkcja wyrobów akcyzowych,
magazynowanie wyrobów akcyzowych,
przeładowywanie wyrobów akcyzowych,
wprowadzanie oraz wyprowadzanie wyrobów akcyzowych,

z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy

Zasady wykonywania przeładunku wyrobów w procedurze zawieszenia poboru akcyzy są ściśle określone w regulacjach akcyzowych, m in. rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie dokumentacji i procedur związanych z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych z dnia 15 lutego 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 334).

Okoliczność wykonywania przeładunku wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy powinna być m.in. wykazywana w ewidencji składu podatkowego, na co wskazuje § 23 rozporządzenia w sprawie ewidencji akcyzowych.

Obydwa wskazane powyżej rozporządzenia odnoszą się jednak do przeładunku wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Nie odnoszą się natomiast do przeładunku wyrobów poza tą procedura, np. w celnej procedurze tranzytu.

Dodatkowo rozporządzenie w sprawie ewidencji akcyzowych nie nakłada obowiązków ewidencyjnych związanych z dokonywaniem przeładunku innych wyrobów, niż wyroby akcyzowe znajdujące się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy

Również inne regulacje akcyzowe nie wskazują na konieczność spełnienia jakichkolwiek obowiązków formalnych związanych z dokonywaniem przeładunku wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, np. w celnej procedurze tranzytu.

W związku z powyższym, zdaniem O., wykonywanie czynności przeładunku ww. wyrobów (a więc innych wyrobów, niż wyroby znajdujące się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy) na terenie składów podatkowych Spółki jest dopuszczalne z punktu widzenia regulacji akcyzowych.

(ii)

Jednocześnie wykonywanie tych czynności nie wymaga spełnienia odrębnych warunków formalnych wynikających z regulacji akcyzowych. W szczególności Spółka nie będzie zobowiązana informować właściwych organów podatkowych o planowanym przeładunku na terenie składu podatkowego wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu, które nie są przeznaczone do wprowadzenia do składu podatkowego w rozumieniu regulacji akcyzowych, tj. przyjęcia do składu podatkowego w celu odrębnego magazynowania lub wykorzystania na terenie składu podatkowego.

Spółka nie będzie również zobowiązana ujmować takich zdarzeń w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej.

Spółka pragnie przy tym zaznaczyć, że zamierza wypełniać obowiązki wynikające z innych regulacji niż akcyzowe (np. uwzględnić informacje o dokonywaniu tych czynności w aktach weryfikacyjnych składów podatkowych).

(iii)

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdza m in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 maja 2017 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4013.5.2017.1.MC.

Przedmiotem tej interpretacji było rozstrzygnięcie czy na terenie składu podatkowego jest możliwe wykonywanie produkcji wyrobów w ramach uszlachetniania czynnego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozstrzygając tę interpretację wskazał: „Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy mając na uwadze cytowane przepisy wskazać należy, że brak jest regulacji uniemożliwiających realizację procedury uszlachetniania czynnego suszu tytoniowego o statusie celnym nieunijnym na terenie składu podatkowego Tym samym stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku akcyzowego, dopuszczalna jest realizacja celnej procedury uszlachetniania czynnego suszu tytoniowego o statusie celnym nieunijnym na terenie składu podatkowego

Skoro więc na terenie składu podatkowego jest możliwe realizowanie celnej procedury uszlachetniania czynnego, to również dopuszczalne powinno być wykonywanie czynności przeładunku w ramach celnej procedury tranzytu na terenie składu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.) zwanej dalej „ustawą” – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1, 10, 11 i 12 ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają:

wyroby akcyzowe - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy;
skład podatkowy - miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego;
podmiot prowadzący skład podatkowy - podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego;
procedura zawieszenia poboru akcyzy - procedurę stosowaną podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

Równocześnie załącznik nr 2 do ustawy stanowi wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz.Urz.UE.L 1992 Nr 76, str. 1).

Stosownie do art. 47 ust. 2 ustawy magazynowanie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.

W składzie podatkowym wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy mogą być magazynowane w jednym pomieszczeniu z innymi wyrobami, pod warunkiem że wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy będą magazynowane oddzielnie, a miejsce ich magazynowania będzie wskazane w ewidencji wyrobów akcyzowych prowadzonej przez podmiot prowadzący skład podatkowy - art. 47 ust. 3 ustawy.

Z kolei w myśl art. 47 ust. 3a ustawy w składzie podatkowym mogą być magazynowane wyroby akcyzowe nieobjęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy oraz wyroby niebędące wyrobami akcyzowymi, pod warunkiem że:

spełnione są warunki określone w ust. 3;
sposób magazynowania pozwala na określenie ilości wyrobów akcyzowych nieobjętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy i wyrobów niebędących wyrobami akcyzowymi.

W myśl art. 47 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym przeładunek wyrobów akcyzowych przemieszczanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem sytuacji:

losowych, w przypadkach, w których dokonanie przeładunku jest możliwe tylko w miejscu zdarzenia losowego;
w których dochodzi do zmiany środka transportu, a przeładowane wyroby akcyzowe w całości są przemieszczane do jednego miejsca odbioru wskazanego w e-AD albo w dokumencie zastępującym e-AD, a w przypadku wyrobów akcyzowych innych niż wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, przemieszczanych na terytorium kraju w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub dostawy wewnątrzwspólnotowej - do jednego miejsca odbioru wskazanego w dokumencie handlowym.

Zgodnie z art. 138a ustawy:

Podmiot prowadzący skład podatkowy prowadzi ewidencję wyrobów akcyzowych.
Operator logistyczny prowadzący skład podatkowy oprócz ewidencji, o której mowa w ust. 1, prowadzi ewidencję wyrobów niebędących wyrobami akcyzowymi, innych niż stanowiące wyposażenie składu podatkowego.
Ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna umożliwiać w szczególności:
1. ustalenie ilości, rodzajów oraz miejsca magazynowania w składzie podatkowym wyrobów akcyzowych:
2. ustalenie ilości i rodzajów wyrobów, od których została zapłacona akcyza;
3. ustalenie ilości i rodzajów magazynowanych w jednym zbiorniku wyrobów energetycznych:
4. wyodrębnienie kwoty akcyzy, której pobór podlega zawieszeniu w związku z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, oraz kwoty akcyzy, która przypadałaby do zapłaty, gdyby wyroby nie były zwolnione od akcyzy;
5. ustalenie ilości wyrobów akcyzowych wprowadzonych do składu podatkowego i wyprodukowanych w składzie podatkowym;
6. ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, daty wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania oraz informacje o dokumentach dostawy;
7. ustalenie właściciela wyrobów akcyzowych, innego niż podmiot prowadzący skład podatkowy, oraz posiadania przez tego właściciela wymaganej koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.
Ewidencja, o której mowa w ust. 2, powinna umożliwiać ustalenie ilości oraz rodzajów magazynowanych w składzie podatkowym wyrobów niebędących wyrobami akcyzowymi, innych niż stanowiące wyposażenie składu podatkowego.

Zgodnie z art. 2 Dyrektywy Rady nr 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego (Dz. Urz. UE z 2009 r. nr L 9, poz. 12 ze zm.) wyroby akcyzowe podlegają opodatkowaniu akcyzą w momencie:

ich produkcji, w tym, w stosownych przypadkach, ich wydobycia na terytorium Wspólnoty;
ich importu na terytorium Wspólnoty.

W myśl art. 3 dyrektywy:

Formalności określone we wspólnotowych przepisach celnych dotyczące wprowadzania wyrobów na obszar celny Wspólnoty stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych wprowadzanych do Wspólnoty z terytorium, o którym mowa w art. 5 ust. 2.
Formalności określone we wspólnotowych przepisach celnych dotyczące wyprowadzania wyrobów z obszaru celnego Wspólnoty stosuje się odpowiednio do wyrobów akcyzowych wyprowadzanych ze Wspólnoty na terytorium, o którym mowa w art. 5 ust. 2.
W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2, w odniesieniu do wyrobów akcyzowych przemieszczanych między terytorium Finlandii, określonym w art. 4 pkt 2, a terytoriami, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. c), Finlandia ma prawo stosować takie same procedury, jak stosowane w odniesieniu do takiego przemieszczania na jej terytorium określonym w art. 4 pkt 2.
Przepisy rozdziałów III i IV nie mają zastosowania do wyrobów akcyzowych objętych zawieszającą procedurą celną.

Stosownie z art. 4 dyrektywy na użytek niniejszej dyrektywy oraz jej przepisów wykonawczych stosuje się następujące definicje:

„uprawniony prowadzący skład podatkowy” oznacza osobę fizyczną lub prawną uprawnioną przez właściwe organy państwa członkowskiego w ramach swojej działalności do produkowania, przetwarzania, przechowywania, odbierania lub wysyłania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy w składzie podatkowym;
„państwo członkowskie” i „terytorium państwa członkowskiego” oznaczają terytorium każdego państwa członkowskiego Wspólnoty, do którego zastosowanie ma Traktat zgodnie z jego art. 299, z wyjątkiem terytoriów trzecich;
„Wspólnota” i „terytorium Wspólnoty” oznaczają terytoria państw członkowskich zgodnie z definicją w pkt 2;
„terytorium trzecie” oznacza terytoria, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3;
„państwo trzecie” oznacza każde państwo lub terytorium, do których nie ma zastosowania Traktat;
„zawieszająca procedura celna” oznacza którąkolwiek z procedur specjalnych określonych w rozporządzeniu (EWG) nr 2913/92 dotyczących dozoru celnego, któremu poddawane są wyroby niewspólnotowe w momencie wprowadzenia na wspólnotowy obszar celny, do miejsca składowania czasowego, do wolnych obszarów celnych lub składów wolnocłowych, oraz pozostałe procedury, o których mowa w art. 84 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia;
„procedura zawieszenia poboru akcyzy” oznacza procedurę podatkową stosowaną w odniesieniu do produkcji, przetwarzania, przechowywania lub przemieszczania wyrobów akcyzowych nieobjętych zawieszającą procedurą celną, przy zawieszonym poborze akcyzy;
„import wyrobów akcyzowych” oznacza wprowadzenie wyrobów akcyzowych na terytorium Wspólnoty, o ile wyroby te w chwili ich wprowadzenia na terytorium Wspólnoty nie zostają objęte zawieszającą procedurą celną, a także ich zwolnienie z zawieszającej procedury celnej;
„zarejestrowany odbiorca” oznacza osobę fizyczną lub prawną uprawnioną przez właściwe organy państwa członkowskiego przeznaczenia, w ramach swojej działalności i na warunkach określonych przez te organy, do odbioru wyrobów akcyzowych przemieszczanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy z innego państwa członkowskiego;
„zarejestrowany wysyłający” oznacza osobę fizyczną lub prawną uprawnioną przez właściwe organy państwa członkowskiego importu, w ramach swojej działalności i na warunkach określonych przez te organy, jedynie do wysyłania wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy w momencie dopuszczenia do swobodnego obrotu zgodnie z art. 79 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92;
„skład podatkowy” oznacza miejsce, w którym wybory akcyzowe są produkowane, przetwarzane, przechowywane, odbierane lub wysyłane w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy przez uprawnionego prowadzącego skład podatkowy w ramach jego działalności, z zastrzeżeniem pewnych warunków określonych przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym znajduje się skład podatkowy.

W art. 7 ust. 1 wskazano, że podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji w państwie członkowskim dopuszczenia do konsumpcji.

Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 dyrektywy na użytek niniejszej dyrektywy „dopuszczenie do konsumpcji” oznacza:

opuszczenie procedury zawieszenia poboru akcyzy w odniesieniu do wyrobów akcyzowych, w tym opuszczenie niezgodne z przepisami;
przechowywanie poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych, na które nie nałożono akcyzy zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawa wspólnotowego i ustawodawstwa krajowego;
produkcja wyrobów akcyzowych poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, w tym produkcja niezgodna z przepisami;
import wyrobów akcyzowych, w tym import niezgodny z przepisami, chyba że natychmiast po dokonaniu importu wyroby te zostaną objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Wskazując na powyższe przepisy należy zauważyć, że od dnia 1 maja 2016 r. stosowany jest unijny kodeks celny, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r., który zastąpił Wspólnotowy Kodeks Celny. Unijny kodeks celny nie posługuje się dotychczasowym pojęciem „zawieszające procedury celne”, wprowadza natomiast pojęcie „procedur specjalnych”, do których zalicza: tranzyt (zewnętrzny i wewnętrzny), składowanie (składowanie celne i wolne obszary celne), szczególne przeznaczenie (odprawa czasowa i końcowe przeznaczenie) oraz przetwarzanie (uszlachetnianie czynne i bierne). Powyższa zmiana przepisów prawa celnego nie ma jednak wpływu na stosowanie dyrektywy Rady 2008/118/WE w zakresie wyłączenia stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy do wyrobów akcyzowych posiadających status towarów nieunijnych, które nie zostały jeszcze dopuszczone do obrotu na terytorium UE i nie powstał w stosunku do nich dług celny.

Każde państwo członkowskie określa własne przepisy dotyczące produkcji, przetwarzania i przechowywania wyrobów akcyzowych, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej dyrektywy – art. 15 ust. 1 dyrektywy.

Produkcja, przetwarzanie i przechowywanie wyrobów akcyzowych, jeżeli podatek akcyzowy nie został zapłacony, mają miejsce w składzie podatkowym – art. 15 ust. 2 dyrektywy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 dyrektywy otwarcie i prowadzenie składu podatkowego przez uprawnionego prowadzącego skład podatkowy jest uzależnione od uzyskania zezwolenia właściwych organów państwa członkowskiego, w którym znajduje się skład podatkowy. Zezwolenie jest wydawane na warunkach, jakie organy mają prawo określić w celu zapobiegania wszelkim ewentualnym przypadkom uchylania się od opodatkowania lub nadużyciom.

Stosownie natomiast z art. 16 ust. 2 dyrektywy uprawniony prowadzący skład podatkowy ma obowiązek:

w miarę potrzeby złożyć gwarancję zabezpieczającą ryzyko związane z produkcją, przetwarzaniem i przechowywaniem wyrobów akcyzowych;
przestrzegać wymogów określonych przez państwo członkowskie, na którego terytorium znajduje się skład podatkowy;
prowadzić ewidencję zapasów i przemieszczania wyrobów akcyzowych dla każdego składu podatkowego;
wprowadzać wszelkie wyroby akcyzowe przemieszczane w procedurze zawieszenia poboru akcyzy do jego składu podatkowego i je księgować zaraz po zakończeniu przemieszczania, chyba że zastosowanie ma art. 17 ust. 2;
wyrażać zgodę na wszelkie monitorowanie i kontrole zapasów.

Warunki dotyczące gwarancji, o której mowa w lit. a, są określane przez właściwe organy państwa członkowskiego, które wydało zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

Równocześnie w myśl pkt 7 preambuły dyrektywy ponieważ, zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (10), procedury zawieszające gwarantują odpowiednie monitorowanie tam, gdzie wyroby akcyzowe podlegają przepisom tego rozporządzenia, nie ma potrzeby stosowania oddzielnego systemu monitorowania w czasie, gdy wyroby akcyzowe są objęte zawieszającą procedurą celną Wspólnoty.

Mając na uwadze powyższe przepisy wskazać należy, że wyroby które objęte są zawieszającą procedurą celną nie podlegają regulacjom związanym z obowiązkami podmiotu prowadzącego skład podatkowy, co wynika wprost z art. 3 ust. 4 dyrektywy i pkt 7 preambuły.

Wobec powyższego odpowiadając wprost na zadane przez Wnioskodawcę pytanie pierwsze, stwierdzić należy, że na gruncie ustawy o podatku akcyzowym możliwe jest świadczenie, na terenie składu podatkowego usługi przeładunku wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu, które nie będą przeznaczone do przyjęcia do składu podatkowego w celu odrębnego magazynowania.

Równocześnie w kwestii obowiązku informowania właściwego organu podatkowego o planowanym świadczeniu usługi w postaci przeładunku oraz obowiązku ujmowania takich zdarzeń w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej (pytanie drugie) stwierdzić należy, że analogicznie jak w przypadku pytania pierwszego, przepisy akcyzowe dotyczące przechowywania a zarazem i ewidencjonowania w oparciu o art. 138a ustawy nie znajdują zastosowania w stosunku do wyrobów objętych celną procedurą tranzytu.

Zatem na gruncie regulacji akcyzowych Spółka nie będzie zobowiązana informować właściwych organów podatkowych o planowanym przeładunku wyrobów o statusie celnym nieunijnym znajdujących się w celnej procedurze tranzytu. Spółka nie będzie również zobowiązana ujmować takich zdarzeń w ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy akcyzowej.

Przy czym Wnioskodawca zaznaczył w opisie zdarzenia przyszłego, że w takiej sytuacji wypełniałby wymogi formalne wynikające z innych regulacji niż akcyzowe, w tym regulacji z zakresu kontroli celno-skarbowej, uwzględniając informacje o dokonywaniu tych czynności w aktach weryfikacyjnych składów podatkowych.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin