Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.352.2017.1.ZK
z 2 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 listopada 2017 r. (data wpływu 4 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego, którego wytworzenie częściowo zostało sfinansowane dotacją – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego, którego wytworzenie częściowo zostało sfinansowane dotacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Sp. z o.o., podpisała umowę leasingu zwrotnego z bankiem, na mocy której sprzedała (a następnie wzięła w leasing finansowy) halę produkcyjną.

Hala została wybudowana w 2012 r., a jej budowa została częściowo sfinansowana dotacją z Unii Europejskiej, w ramach programu Innowacyjna Gospodarka. Otrzymana dotacja stanowiła przychód podatkowy korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 updop.

Fakt otrzymania dotacji nie miał wpływu na wartość początkową środka trwałego, ani na wielkość odpisów amortyzacyjnych wykazywanych w ewidencji środków trwałych.

Do chwili sprzedaży, budynek był amortyzowany, przy czym część odpisów amortyzacyjnych (w kwocie odpowiadającej dofinansowaniu) nie stanowiła kosztów uzyskania przychodu.

Do czasu sprzedaży, nieruchomość była wykorzystywana do działalności produkcyjnej. Po podpisaniu umowy leasingu zwrotnego, nieruchomość w dalszym ciągu będzie wykorzystywana w celach produkcyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanej nieruchomości, której zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodu jest niezamortyzowana wartość środka trwałego, bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem?

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanej nieruchomości, której zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodu jest niezamortyzowana wartość środka trwałego, bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem.

Zgodnie z art. 16 ust 1 ustawy o pdop, wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych, pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, są kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wydatkiem na nabycie środka trwałego jest natomiast jego wartość początkowa, która zawiera w sobie część sfinansowaną ze środków własnych oraz sfinansowaną z dotacji.

Reasumując, kosztem uzyskania przychodów przy sprzedaży hali produkcyjnej, sfinansowanej częściowo z dotacji będzie wartość, która odpowiada wydatkom poniesionym na jego zakup (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska, Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne Znak: IBPB-1-3/4510-435/15/APO i Znak: IPTPB3/4510-150/15-4/PM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2018 r. (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm. dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powołanych powyżej przepisów wynika zatem, że otrzymana dotacja nie wpływa na wartość początkową środka trwałego, którego został wytworzony ze środków własnych Spółki i otrzymanej na ten cel dotacji. Natomiast kosztem uzyskania przychodu nie są odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środka trwałego w części, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pom/niejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca dokonał sprzedaży hali produkcyjnej. Hala ta została wybudowana w 2012 r., a jej budowa została częściowo sfinansowana dotacją z Unii Europejskiej, w ramach programu Innowacyjna Gospodarka. Otrzymana dotacja stanowiła przychód podatkowy korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 updop. Nieruchomość była wykorzystywana do działalności produkcyjnej. Fakt otrzymania dotacji nie miał wpływu na wartość początkową przedmiotowego środka trwałego, ani na wielkość odpisów amortyzacyjnych wykazywanych w ewidencji środków trwałych. Do chwili sprzedaży, budynek był amortyzowany, przy czym część odpisów amortyzacyjnych (w kwocie odpowiadającej dofinansowaniu) nie stanowiła kosztów uzyskania przychodu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży ww. środka trwałego sfinansowanego częściowo z dotacji (zwolnionej od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 updop), jest wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, która odpowiada wydatkom poniesionym na jego wytworzenie (niezależnie od źródła ich finansowania), pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Bez znaczenia w tym momencie jest sposób sfinansowania wytworzenia tego środka trwałego. Tym samym kosztem uzyskania przychodów jest „cała” niezamortyzowana wartość środka trwałego (również w części sfinansowanej dotacją).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.