Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.83.2018.1.DP
z 17 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lutego 2018 r. (data wpływu 2 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy rozliczenia dokonywane pomiędzy podmiotem w Grupie a Wnioskodawcą mające na celu utrzymanie ceny zakupu surowca w wysokości ceny gwarantowanej, stanowią dla celów podatkowych korektę zmniejszającą lub zwiększającą koszty nabycia surowca na bieżąco przez Wnioskodawcę– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy rozliczenia dokonywane pomiędzy podmiotem w Grupie a Wnioskodawcą mające na celu utrzymanie ceny zakupu surowca w wysokości ceny gwarantowanej, stanowią dla celów podatkowych korektę zmniejszającą lub zwiększającą koszty nabycia surowca na bieżąco przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwolenia, polegającą na produkcji i przetwarzaniu papieru higienicznego. Głównym surowcem służącym do jego produkcji jest celuloza. Dla możliwości prowadzenia działalności gospodarczej przewidzianej w zezwoleniu strefowym, Wnioskodawca dokonuje zakupu surowca od podmiotów niepowiązanych, który stanowi podstawowy substrat wyrobu gotowego w postaci papieru higienicznego.

W celu zabezpieczenia ceny po której surowiec jest nabywany od podmiotów niepowiązanych, podmiot należący do Grupy Wnioskodawcy we własnym imieniu, lecz na rzecz wszystkich nabywców z Grupy, zawiera kontrakty terminowe zabezpieczające cenę zakupu surowca. Kontrakty zawierane przez podmiot powiązany z Grupy mają na celu ograniczenie potencjalnego, negatywnego wpływu fluktuacji cen surowca na sytuację finansową podmiotów należących do Grupy, na rzecz których realizowany jest zakup surowca. Zawierane kontrakty nie mają charakteru spekulacyjnego tzn. zabezpieczają zawsze tylko kwoty surowca realnie zużywane (lub nawet nieco mniej) bez zastosowania jakiejkolwiek dźwigni.

Wykonanie w/w kontraktów terminowych dokonuje się w taki sposób, iż Wnioskodawca nabywa surowiec od dostawcy zawsze po aktualnej cenie rynkowej (która waha się w trakcie roku), natomiast różnice pomiędzy gwarantowaną ceną zakupu (na którą opiewa zawarty kontrakt terminowy), a ceną rzeczywistą, którą płaci Wnioskodawca za surowiec są wyrównywane poprzez wystawiane na rzecz Wnioskodawcy na koniec każdego miesiąca noty (debetowe/uznaniowe) przez podmiot, który zawarł kontrakt terminowy (sam Wnioskodawca nie jest stroną kontraktu). Oznacza to, że jeśli cena zakupu surowca, którą realnie płaci Wnioskodawca jest wyższa niż cena gwarantowana Grupie przez emitenta kontraktu terminowego - to podmiot z Grupy zwraca Wnioskodawcy różnicę, a w przypadku gdy cena zakupu surowca przez Wnioskodawcę jest niższa niż gwarantowana Grupie - Wnioskodawca dopłaca różnicę na rzecz podmiotu w Grupie. W wyniku tego mechanizmu rozliczeń finalnie ekonomiczne obciążenie Wnioskodawcy zakupem surowca równe jest zawsze cenie gwarantowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca prosi o potwierdzenie czy rozliczenia dokonywane pomiędzy podmiotem w Grupie a Wnioskodawcą mające na celu utrzymanie ceny zakupu surowca w wysokości ceny gwarantowanej, stanowią dla celów podatkowych korektę zmniejszającą lub zwiększającą koszty nabycia surowca na bieżąco przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenia dokonywane pomiędzy podmiotem w Grupie a Wnioskodawcą w zakresie różnic pomiędzy ceną nabycia surowca faktycznie zapłaconą na rzecz kontrahenta, a ceną gwarantowaną stanowią korektę zmniejszającą lub zwiększającą koszty nabycia surowca, a tym samym koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

W związku z powyższym, w celu zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodu konieczne jest, aby wydatek:

1. nie został wskazany w katalogu wyłączeń wydatków z kosztów uzyskania przychodu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT,
2. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
   
   

Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy CIT jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. A contrario w sytuacji, gdy przypisanie danego wydatku do źródła przychodu jest możliwe, wyliczenia kosztu dokonuje się wprost (bez zastosowania proporcji).

Wnioskodawca w prowadzonej na podstawie zezwolenia działalności w SSE wykorzystuje surowiec tj. celulozę nabywaną od podmiotu niepowiązanego. Wydatek poniesiony na zakup celulozy stanowi koszt uzyskania przychodu związany ze źródłem przychodu z którego dochód nie podlega opodatkowaniu. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym stanie faktycznym rozliczenia pomiędzy podmiotem w Grupie a Wnioskodawcą mają wpływ na wysokość poniesionego kosztu uzyskania przychodu związanego z zakupem surowca (celulozy) od podmiotu niepowiązanego. Ostateczna wysokość kosztu uzyskania przychodu faktycznie i definitywnie poniesionego przez Wnioskodawcę jest znana dopiero po rozliczeniu różnicy pomiędzy ceną gwarantowaną Grupie, a ceną zapłaconą przez Wnioskodawcę. Rozliczenie różnicy pomiędzy ceną faktycznie zapłaconą za surowiec przez Wnioskodawcę, a ceną gwarantowaną Grupie następuje na koniec miesiąca w formie otrzymywanej przez Wnioskodawcę od Grupy noty debetowej lub uznaniowej na podstawie, której dokonywana jest korekta zmniejszająca/zwiększająca koszty uzyskania przychodu z działalności SSE.

Zatem w przypadku, gdy cena gwarantowana Grupie jest wyższa niż cena zapłacona przez Wnioskodawcę, dokonuje on z końcem miesiąca korekty kosztów uzyskania przychodu polegającej na ich zwiększeniu o różnicę pomiędzy ceną zakupu, a ceną gwarantowaną z uwagi na dokonanie płatności na rzecz podmiotu w Grupie mającej na celu wyrównanie różnicy. Z kolei, gdy cena gwarantowana Grupie jest niższa niż cena zapłacona przez Wnioskodawcę
- konieczna będzie korekta kosztów uzyskania przychodu polegająca na ich zmniejszeniu, z uwagi na otrzymane od podmiotu z Grupy wyrównanie, co oznacza w konsekwencji, że wydatek na zakup surowca tj. poniesiony koszt uzyskania przychodu finalnie jest niższy niż cena zapłacona na rzecz kontrahenta od którego Wnioskodawca przedmiotowy surowiec nabywa. Warto przy tym podkreślić, iż w/w mechanizm rozliczenia powinien zostać w ocenie Wnioskodawcy stosowany bez względu na ujęcie przedmiotowych korekt dla celów bilansowych, zgodnie z funkcjonującą w polskim prawie podatkowym zasadą jego autonomii od prawa bilansowego (za wyjątkiem wyraźnie wskazanych w przepisach odesłań, które nie mają miejsca w przedmiotowej sytuacji).

Dodatkowo zauważyć należy, iż zawierane na rzecz Wnioskodawcy kontrakty terminowe zabezpieczają cenę surowca wykorzystywanego dla celów działalności objętej zezwoleniem strefowym, a zatem w/w korekty również powinny być, w ocenie Wnioskodawcy, odnoszone odpowiednio tzn. zwiększać/zmniejszać koszty uzyskania przychodów objętych zezwoleniem strefowym. W szczególności, odróżnić należy je od podatkowej kwalifikacji wyniku realizowanego na finansowych instrumentach pochodnych (np. kontraktach terminowych zabezpieczających walutę), przez podatników prowadzących działalność na obszarze SSE, które zgodnie z funkcjonującą linią interpretacyjną organów podatkowych mają charakter mieszany tzn. dotyczą zarówno działalności strefowej (zwolnionej) jak i opodatkowanej. Jednak w przypadku kontraktów terminowych na walutę zabezpieczenie dotyczy samej waluty i zabezpiecza przed zmianami jej kursu waluty, a podmioty stosujące takie zabezpieczenie wykorzystywać mogą przedmiot zabezpieczenia tj. walutę zarówno w działalności prowadzonej w SSE jak i w działalności niestrefowej (jeśli w danym przypadku występuje). Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym zabezpieczenie dotyczy stricte surowca nabywanego i zużywanego bezpośrednio w działalności prowadzonej w SSE na podstawie zwolnienia, co jednoznacznie określa kwalifikację podatkową (strefową) tej pozycji kalkulacji podatkowej.

Podsumowując, mając na uwadze, że poniesiony przez Wnioskodawcę koszt zakupu surowca od kontrahenta zewnętrznego stanowi koszt uzyskania przychodu nie podlegającego opodatkowaniu, rozliczenie przedmiotowego kontraktu zabezpieczającego cenę zakupu surowca powinno następować w drodze bieżącej korekty in plus/in minus tego kosztu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: „updop”). I tak, zgodnie z art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów określa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wydatek został poniesiony przez podatnika,
2. jest definitywny, a więc bezzwrotny,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
5. nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop,
6. został właściwie (odpowiednio) udokumentowany.
   
   

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów - z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą zarówno koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Jak wcześniej wskazano, koszty uzyskania przychodów dzielą się na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem. Updop nie zawiera legalnych definicji ww. pojęć. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów, bądź usług.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16

ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 17 ust. 1 pkt 34 updop stanowi, że wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie z art. 17 ust. 4 ww. ustawy wynika, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych podlega tylko dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w zakresie przedmiotowym, określonym w zezwoleniu. Zatem, jeżeli dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, a także jeżeli działalność nie jest działalnością pomocniczą, niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej wymienionej w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych.

Za działalność pomocniczą uznaje się taką działalność, która spełnia wszystkie następujące warunki:

1. służy tylko jednostce, do której się odnosi; innymi słowy wytworzone towary lub usługi nie mogą być sprzedawane w obrocie;
2. porównywalna działalność na podobną skalę realizowana jest w podobnych jednostkach produkcyjnych;
3. wytwarza usługi lub, wyjątkowo, dobra nietrwałe, które nie wchodzą w skład produktu końcowego jednostki (np. drobne narzędzia lub rusztowania);
4. wpływa na koszty bieżące samej jednostki, tzn. nie powoduje tworzenia środków trwałych brutto.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje zakupu surowca od podmiotów niepowiązanych. W celu zabezpieczenia ceny po której surowiec jest nabywany od podmiotów niepowiązanych, podmiot należący do Grupy Wnioskodawcy we własnym imieniu, lecz na rzecz wszystkich nabywców z Grupy, zawiera kontrakty terminowe zabezpieczające cenę zakupu surowca. Polega to na tym, że Wnioskodawca nabywa surowiec od dostawcy zawsze po aktualnej cenie rynkowej, a różnice pomiędzy gwarantowaną ceną zakupu a ceną, którą płaci Wnioskodawca są wyrównywane przez wystawianie na koniec każdego miesiąca na rzecz Wnioskodawcy noty debetowej bądź uznaniowej. Wnioskodawca w prowadzonej na podstawie zezwolenia działalności w SSE wykorzystuje surowiec tj. celulozę nabywaną od podmiotu niepowiązanego. Przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy wyżej wspomniane rozliczenia stanowią korektę zmniejszającą lub zwiększającą koszty nabycia surowca, wykorzystywanego do produkcji w działalności strefowej, ustalenie momentu dokonania tej korekty oraz ich kwalifikacji do dochodów strefowych.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że zdarzenie opisane we wniosku nie może być uznane za korygujące koszty uzyskania przychodów.

Ażeby można było mówić o korekcie kosztów do zdarzenia tego musi dojść pomiędzy Wnioskodawcą (jako nabywcą surowca) a Kontrahentem (podmiotem niepowiązanym jako zbywcą surowca).

Z opisu sprawy wynika jednak, że do zdarzenia będącego przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy dochodzi w relacji Spółka – Spółka z grupy kapitałowej, która zawarła kontrakt z emitentem kontraktu. Rozliczenie kontraktu pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką z grupy kapitałowej, jest więc odrębnym zdarzeniem gospodarczym niż zakup surowca wykorzystywanego w procesie produkcyjnym.

Ze względu na powyższe w przedstawionym stanie faktycznym nie może być mowy o korekcie kosztów uzyskania przychodu i w związku z powyższym bezzasadnym jest ustalenie momentu korygowania tych kosztów.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy zatem ocenić jako nieprawidłowe. Również nieprawidłowe jest stanowisko Spółki co do możliwości kwalifikowania wydatków poniesionych przez nią na rozliczenie kontraktu jakie ma miejsce pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką z grupy kapitałowej, która zawarła kontrakty terminowe zabezpieczające.

Skoro bowiem rozliczenie kontraktów jest odrębnym zdarzeniem gospodarczym, zdarzenia tego nie można powiązać z działalnością strefową (tj. prowadzoną na terenie i w zakresie określonym w zezwoleniu) przez Wnioskodawcę.

Z powołanych wcześniej przepisów wynika bowiem, że dochód podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych jeżeli działalność gospodarcza jest prowadzona na terenie SSE i jest określona w zezwoleniu. Odwrotnie, jeżeli działalność gospodarcza nie jest prowadzona na terenie SSE albo nie mieści się w zakresie objętym zezwoleniem, wtedy nie podlega ona zwolnieniu z opodatkowania. Powyższe zwolnienie ma zatem charakter przedmiotowy, ponieważ odnosi się do dochodów uzyskanych z określonego źródła tj. działalności gospodarczej, która jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie zezwolenia. Zatem zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym podlegać będzie tylko i wyłącznie dochód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy określony dokładnie w posiadanym przez Wnioskodawcę zezwoleniu.

Zawierane na rzecz Wnioskodawcy kontrakty terminowe zabezpieczające cenę surowca wykorzystywanego dla celów działalności objętej zezwoleniem strefowym, stanowią odrębną formę aktywności Wnioskodawcy, która nie należy do zakresu czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę w ramach posiadanego zezwolenia na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej. Zawierane kontrakty stanowią dodatkową działalność gospodarczą, w konsekwencji rozliczenia te są wynikiem działalności pozastrefowej Wnioskodawcy.

A więc, w przedmiotowej sprawie rozliczenia dokonywane pomiędzy podmiotem w Grupie a Wnioskodawcą mające na celu utrzymanie ceny zakupu surowca w wysokości ceny gwarantowanej, nie będą stanowić korekty zmniejszającej lub zwiększającej koszty nabycia surowca, a podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

Zatem rozliczenia te nie będą wpływać na dochody zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Kwoty wynikające z kontraktów terminowych zawieranych na rzecz Wnioskodawcy nie mogą zostać zaliczone do przychodów lub kosztów osiąganych lub ponoszonych w ramach działalności objętej zezwoleniem.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.