Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.93.2018.3.KT
z 2 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2018 r. (data wpływu 8 lutego 2018 r.), uzupełnionym w dniu 22 marca 2018 r. (dopłata) oraz w dniach: 28 marca i 12 kwietnia 2018 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku świadczenia usług mediacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach: 22 i 28 marca oraz 12 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku świadczenia usług mediacji.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Stowarzyszenie od roku 2005 prowadzi mediacje w sferze pożytku publicznego (jako działalność odpłatną pożytku publicznego od roku 2010). Mediacje są też zlecane Stowarzyszeniu przez sądy, wówczas Stowarzyszenie zatrudnia mediatorów na umowę zlecenie (mediatorów z listy Stowarzyszenia) i wystawia rachunek dla sądu. Po otrzymaniu wpłaty za mediację z sądu Stowarzyszenie w całości wypłaca mediatorowi pieniądze. Mediatorzy ukończyli szkolenia z mediacji, mediacje prowadzą dodatkowo i nie jest to ich źródło stałego zarobkowania. Mediatorzy nie udzielają porad, ich usługi (i Stowarzyszenia) polegają na rozwiązywaniu konfliktów. Ilość mediacji jest niewielka i sprzedaż tych usług w roku podatkowym nie przekracza 150.000 zł (jest znacznie niższa). Mediatorzy nie są prawnikami. Ponadto Stowarzyszenie oferuje mediacje pozasądowe, głównie w sprawach rodzinnych i jako wsparcie osób pokrzywdzonych przestępstwem. Działalność ta jest prowadzona jako działalność odpłatna pożytku publicznego, a ilość usług jest bardzo mała − nie przekracza kwoty 150.000 zł. Opłata za mediację wynosi 135 zł, w tym 100 zł to opłata solidarna od stron za mediację i 35 zł − opłata na pokrycie kosztów administracyjnych i biurowych. Po mediacji i uszczelnieniu opłaty jest ona w całości wypłacana mediatorowi zatrudnionemu do danej sprawy na umowę zlecenie. Kwota 35 zł jest przeznaczana na cele powyżej wskazane.

Stowarzyszenie dotychczas opierało swoją działalność na interpretacjach indywidualnych, z których wynika, że działalność w zakresie mediacji nie stanowi usług doradztwa, ani prawniczych, jeżeli mediacja jest pośredniczeniem w sporze mającym na celu dojście stron do porozumienia. Stowarzyszenie nie prowadzi działalności gospodarczej. Mediacja nie jest podstawowym działaniem Stowarzyszenia, a jest realizowana jako forma realizacji celów statutowych, także jako działalność nieodpłatna (na rzecz osób pokrzywdzonych, ubogich, itp.).

Stowarzyszenie poinformowało, że w chwili obecnej w stosunku do niego nie toczy się żadne postępowanie kontrolne w zakresie przedstawionym we wniosku.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że łączna wartość sprzedaży usług oferowanych przez Stowarzyszenie w żadnym roku nie przekroczyła kwoty 150.000 zł oraz 200.000 zł w roku 2017.

Według posiadanej wiedzy planowana sprzedaż usług w roku 2018 nie przekroczy kwoty 200.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano pytania sprowadzające się do treści:

1. Czy prowadzenie przez Stowarzyszenie mediacji, jeżeli działa jako grupa specjalistów ds. społecznych nieudzielających przy tym porad, korzysta ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług w myśl art. 113 ustawy o VAT?
2. Czy Stowarzyszenie powinno być w związku z powyższym podatnikiem podatku od towarów i usług?
3. Jeżeli Stowarzyszenie nie korzysta z ww. zwolnienia, jak należy uwzględnić dotychczas prowadzone mediacje, jeżeli w ramach zleceń z mediatorami przekazano na ich rzecz całość opłaty za mediację oraz potrącono należności publicznoprawne?

Zdaniem Wnioskodawcy, korzysta ze zwolnienia podmiotowego w rozumieniu art. 113 ustawy o VAT. Mediacje są prowadzone w sferze zadań wynikających z ustawy o działalności pożytku i wolontariacie, jako działalność odpłatna pożytku publicznego. Stowarzyszenie nie osiąga żadnego zysku − na koszty adm. działalności statutowej wpływa kwota 35 zł przeznaczana na czynsz, biuro, materiały biurowe. Wpłaty z mediacji nie przekraczają 150.000 zł – mediatorzy nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są prawnikami. Nie świadczą usług doradczych, jedynie pośredniczą w sporze. Swoje stanowisko w sprawie Stowarzyszenie uzasadnia tym, że korzysta ze zwolnienia podmiotowego opierając się na innych interpretacjach podatkowych, w tym na interpretacji o sygnaturze: ITPP1/4512-213/15/BS, IBPP1/4512/872/15/MS, IBPP1/443-150/13/ISz, ILPP1/4512-1-165/16-5/NS (https://interpretacje-podatkowe.org/mediacja/ilpp1-4512-1-165-16-5-ns).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi art. 96 ust. 1 tej ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   
   
   
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
      
      − jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
      
      
      
   
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Artykuł 113 ust. 5 ustawy stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 – art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Stosownie do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   
   
   
   
   
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
      
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      - wyrobów tytoniowych,
      
      - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
      
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
      
   4. terenów budowlanych,
      
   5. nowych środków transportu;
      
      
      
   
   
2. świadczących usługi:
   
   
   
   
   
   1. prawnicze,
      
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
      
   3. jubilerskie;
      
      
      
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „doradztwo”. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN (Warszawa 1994), „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Podobnie jak w przypadku usług doradztwa, ustawa nie definiuje pojęcia „usługi prawnicze”. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych, itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Mediacja natomiast, zgodnie z definicją „Słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych” (W. Kopaliński), oznacza pośredniczenie w sporze w celu doprowadzenia do zgody.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że świadcząc usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, które ma na celu rozwiązywanie konfliktów między stronami, niestanowiące − jak wynika z wniosku − usług doradztwa, ani usług prawniczych, Stowarzyszenie może i nadal będzie mogło korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, przy spełnieniu warunku nieprzekroczenia wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, Stowarzyszenie działa/będzie działało jako podatnik podatku od towarów i usług, jednakże korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 powołanej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Z uwagi zatem na fakt, że Stowarzyszenie korzysta ze zwolnienia od podatku, rozstrzyganie kwestii sposobu uwzględniania dotychczas prowadzonych mediacji jest bezzasadne.

Informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.