Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-165/16-5/NS
z 6 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani prowadzącej działalność gospodarczą przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 6 kwietnia 2016 r.) oraz z dnia 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku świadczenia usług mediacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku świadczenia usług mediacji. Wniosek uzupełniono pismami: z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 6 kwietnia 2016 r.) o opis sprawy, pytanie, własne stanowisko Wnioskodawcy i dowód wpłaty opłaty za wydanie interpretacji oraz z dnia 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) o wyjaśnienie dotyczące sposobu doręczenia interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 4 kwietnia 2016 r.).

Wnioskodawca jest mgr psychologii i mediatorem rodzinnym. Prowadzi działalność gospodarczą, która jest dodatkowym źródłem dochodu, poza pracą etatową w szkołach.

W związku z poszerzeniem swojego wykształcenia i zdobyciem tytułu mediatora, Zainteresowany chce poszerzyć w tym zakresie swoją działalność. Wnioskodawca zamierza prowadzić mediacje, polegające na rozwiązywaniu konfliktów rodzinnych w zakresie sprawowania opieki nad dziećmi, warunków podziału majątku, warunków rozstania małżonków/partnerów, ustalenia wysokości oraz warunków płacenia alimentów.

W związku z wykształceniem i wykonywanym zawodem psychologa Wnioskodawca nie prowadzi usług prawniczych i doradczych, lecz psychologiczne i w przyszłości również mediacyjne, oparte na swojej specjalności zawodowej ds. społecznych.

W związku z tym, że w środowisku, w którym Zainteresowany mieszka (małe miasto), mediacje są czymś nieznanym i mało popularnym, ta sfera działalności Wnioskodawcy będzie marginesowa. Zainteresowany chce korzystać z mediacji w przypadkach koniecznych.

Wnioskodawca w swojej działalności skupia się głównie na poradnictwie psychologicznym i zajęciach indywidualnych usprawniających zaburzone funkcje intelektualne, społeczne i emocjonalne u dzieci.

Ze względu na ograniczoną liczbę godzin, jaką Zainteresowany dysponuje, dochód z Jego działalności wynosi do 1.000 zł miesięcznie i Wnioskodawca nie zakłada znaczącego wzrostu w następnych miesiącach.

Zgodnie z klasyfikacją zawodów i specjalności mediator – kod 263502 – nie jest prawnikiem, lecz specjalistą ds. społecznych (rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania – Dz.U.14.1145). Mediator działa na zlecenie osób fizycznych, firm, organizacji, urzędów oraz sądów.

Zainteresowany chciałby zarejestrować mediacje jako PKD 69.10.Z, czyli rozwiązywania konfliktów i sporów, jako usługę specjalisty ds. społecznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 4 kwietnia 2016 r.).

Czy mediacja, jako usługa specjalisty do spraw społecznych, zarejestrowana pod nr PKD 69.10.Z (rozwiązywanie konfliktów i sporów) jest podmiotowo zwolniona od podatku VAT, jeśli mediator faktycznie wykonuje inne usługi niż prawnicze czy doradcze, wg ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. – art. 113 ust. 1?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 4 kwietnia 2016 r.), w związku z tym, że Zainteresowany zamierza zajmować się mediacją jako dodatkową formą prowadzonej przez Niego działalności, nie jest prawnikiem i nie prowadzi działalności prawniczej ani doradczej, a także nie przekracza progu wymaganego do opodatkowania VAT, Wnioskodawca uważa, że Jego usługi jako mediator, psycholog – specjalista ds. społecznych powinny być przedmiotowo zwolnione od podatku VAT (zwolnienie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., art. 113 ust. 1).

Według PKD mediacje są sklasyfikowane pod nr 69.10.Z „działalność prawnicza”, a zgodnie z klasyfikacją zawodów i specjalności mediator – kod 263502 – nie jest prawnikiem, lecz specjalistą ds. społecznych.

W praktyce mediatorami najczęściej są psycholodzy, pedagodzy, pracownicy socjalni, rzadziej prawnicy. Dlatego też Zainteresowany uważa, że w tej sprawie powinien być rozpatrywany nie jako prawnik, a specjalista ds. społecznych rozwiązujący konflikty i spory.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jedną z generalnych zasad na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż – jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W oparciu o art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Ponadto, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1, o czym stanowi art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Z kolei w myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy należy stwierdzić, że podmioty świadczące usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest mgr psychologii i mediatorem rodzinnym. Prowadzi działalność gospodarczą, która jest dodatkowym źródłem dochodu, poza pracą etatową w szkołach. W związku z poszerzeniem swojego wykształcenia i zdobyciem tytułu mediatora, Zainteresowany chce poszerzyć w tym zakresie swoją działalność. Wnioskodawca zamierza prowadzić mediacje, polegające na rozwiązywaniu konfliktów rodzinnych w zakresie sprawowania opieki nad dziećmi, warunków podziału majątku, warunków rozstania małżonków/partnerów, ustalenia wysokości oraz warunków płacenia alimentów. W związku z wykształceniem i wykonywanym zawodem psychologa Wnioskodawca nie prowadzi usług prawniczych i doradczych, lecz psychologiczne i w przyszłości również mediacyjne, oparte na swojej specjalności zawodowej ds. społecznych. W związku z tym, że w środowisku, w którym Zainteresowany mieszka (małe miasto), mediacje są czymś nieznanym i mało popularnym, ta sfera działalności Wnioskodawcy będzie marginesowa. Zainteresowany chce korzystać z mediacji w przypadkach koniecznych. Wnioskodawca w swojej działalności skupia się głównie na poradnictwie psychologicznym i zajęciach indywidualnych usprawniających zaburzone funkcje intelektualne, społeczne i emocjonalne u dzieci. Ze względu na ograniczoną liczbę godzin, jaką Zainteresowany dysponuje, dochód z Jego działalności wynosi do 1.000 zł miesięcznie i Wnioskodawca nie zakłada znaczącego wzrostu w następnych miesiącach. Zgodnie z klasyfikacją zawodów i specjalności mediator – kod 263502 – nie jest prawnikiem, lecz specjalistą ds. społecznych (rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania – Dz.U.14.1145). Mediator działa na zlecenie osób fizycznych, firm, organizacji, urzędów oraz sądów. Zainteresowany chciałby zarejestrować mediacje jako PKD 69.10.Z, czyli rozwiązywania konfliktów i sporów, jako usługę specjalisty ds. społecznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy mediacja, jako usługa specjalisty do spraw społecznych, zarejestrowana pod nr PKD 69.10.Z (rozwiązywanie konfliktów i sporów) jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, jeśli mediator faktycznie wykonuje inne usługi niż prawnicze czy doradcze.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia „doradztwo”. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i ust. 9, należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia, należy stwierdzić, że termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe, techniczne, inżynierskie i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych lub finansowych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Podobnie jak w przypadku usług doradztwa, ustawa nie definiuje pojęcia „usługi prawnicze”. Pomocne w tym przypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii „usługi prawnicze” znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Mediacja natomiast, zgodnie z definicją „Słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych” (W. Kopaliński), oznacza pośredniczenie w sporze w celu doprowadzenia do zgody.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że świadcząc usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące – jak wskazano we wniosku – usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach), Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku, przy spełnieniu warunku nieprzekroczenia limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy.

Podsumowując, w przypadku, gdy w ramach prowadzonych mediacji Zainteresowany nie będzie wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych czy usług o charakterze prawniczym, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy, będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy kwotę limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.