Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.99.2018.2.SG
z 15 maja 2018 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku opatrzonego datą 15 lutego 2018 r. (data wpływu 14 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie wskazania czy zgodnie z art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. będące własnością Spółki środki trwałe w postaci terminali pasażerskich stanowią podstawę dla powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu własności tych środków trwałych – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 marca 2018 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie wskazania czy zgodnie z art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. będące własnością Spółki środki trwałe w postaci terminali pasażerskich stanowią podstawę dla powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu własności tych środków trwałych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.99.2018.1.SG wezwano do jego uzupełnienia.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) jest podmiotem zarządzającym Międzynarodowym Portem Lotniczym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka świadczy głównie usługi związane z obsługą lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących przewozy lotnicze, a także inne usługi takie jak np. najem, dzierżawa nieruchomości, reklama, parkingi dla samochodów itp. W celu obsługi pasażerów Spółka dysponuje terminalami pasażerskim o wartości początkowej środka trwałego przekraczającej 10.000.000 zł. Zasadniczym celem terminali pasażerskich jest obsługa pasażerów. Część powierzchni w terminalach pasażerskich jest wynajmowana różnym podmiotom na działalność handlową, gastronomiczną, biurową i usługową. Ponadto Spółka dysponuje terminalem Cargo o wartości środka trwałego 10.000.000 zł, w którym odbywa się obsługa ładunków. Terminal Cargo jest wynajmowany przede wszystkim firmom spedycyjnym. Zarówno terminale pasażerskie, jak i terminale Cargo zostały sklasyfikowane wg Klasyfikacji Środków Trwałych w pozycji 102 jako budynki transportu i łączności. Rodzaj ten obejmuje budynki transportu i łączności, w tym między innymi budynki lotnisk. Spółka posiada także hangary, które wynajmowane są różnym podmiotom, a wartość początkowa ich jako środków trwałych przekracza 10.000.000 zł. Hangary zostały sklasyfikowane wg Klasyfikacji Środków trwałych w pozycji 102 jako budynki transportu i łączności. Rodzaj ten obejmuje budynki transportu i łączności, w tym między innymi hangary lotnicze.
Powyżej wymienione środki trwałe stanowią własność Spółki.
W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.
Czy zgodnie z art. 24b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. - będące własnością Spółki środki trwałe w postaci terminali pasażerskich stanowią podstawę dla powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu własności tych środków trwałych?
Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 24b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.), mowa jest o podatku dochodowym od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium RP, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł w postaci: budynku handlowo-usługowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako
- centrum handlowe,
- dom towarowy,
- samodzielny sklepik i butik,
- pozostały handlowo- usługowy,
a także o budynku biurowym sklasyfikowanym w Klasyfikacji jako budynek biurowe.
Skoro terminale pasażerskie zostały sklasyfikowane zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych w pozycji 102 jako budynki transportu i łączności (rodzaj ten obejmuje budynki lotnisk, hangary lotnicze), to zdaniem Spółki własność tych środków trwałych nie skutkuje powstaniem przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175), która do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadziła art. 24b.
Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „updop”), podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, w postaci:
- budynku handlowo-usługowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako:
- centrum handlowe,
- dom towarowy,
- samodzielny sklep i butik,
- pozostały handlowo-usługowy,
- budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy - wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.
Stosownie do art. 24b ust. 2 updop, przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
- środków trwałych, o których mowa w ust. 1, od których zaprzestano dokonywania odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16c pkt 5;
- środków trwałych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wykorzystywanych wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.
W myśl art. 24b ust. 3 updop, podstawę opodatkowania stanowi przychód odpowiadający wartości początkowej środka trwałego ustalanej na pierwszy dzień każdego miesiąca wynikającej z prowadzonej ewidencji, pomniejszonej o kwotę 10.000.000 zł.
Przez Klasyfikację, o której mowa w ww. przepisie należy rozumieć Klasyfikację Środków Trwałych wydaną na podstawie odrębnych przepisów (art. 16i ust. 2 pkt 3 updop). Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864) wprowadzono do stosowania Klasyfikację Środków Trwałych.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca jest podmiotem zarządzającym Międzynarodowym Portem Lotniczym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka świadczy głównie usługi związane z obsługą lądowania, parkowania, obsługą pasażerów i ładunków oraz innych o podobnym charakterze na rzecz przewoźników powietrznych oraz innych podmiotów wykonujących przewozy lotnicze, a także inne usługi takie jak np. najem, dzierżawa nieruchomości, reklama, parkingi dla samochodów itp. W celu obsługi pasażerów Spółka dysponuje terminalami pasażerskim o wartości początkowej środka trwałego przekraczającej 10.000.000 zł. Zasadniczym celem terminali pasażerskich jest obsługa pasażerów. Część powierzchni w terminalach pasażerskich jest wynajmowana różnym podmiotom na działalność handlową, gastronomiczną, biurową i usługową. Terminale pasażerskie zostały sklasyfikowane wg Klasyfikacji Środków Trwałych w pozycji 102 jako budynki transportu i łączności. Rodzaj ten obejmuje budynki transportu i łączności, w tym między innymi budynki lotnisk. Terminale pasażerskie stanowią własność Spółki.
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro terminale pasażerskie zostały sklasyfikowane wg Klasyfikacji Środków Trwałych w pozycji 102 jako budynki transportu i łączności i jako takie nie zostały wymienione w art. 24b updop, to posiadanie przez Spółkę tytułu własności tych środków trwałych nie skutkuje powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 24b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Tym samym stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.