2018.05.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.93.2018.2.BK
z 21 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 12 marca 2018 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP, uzupełnionym 8 maja 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości, momentu i sposobu zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków poniesionych na nabycie praw majątkowych z tzw. „żółtych certyfikatów” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości, momentu i sposobu zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków poniesionych na nabycie praw majątkowych z tzw. „żółtych certyfikatów”.

Ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 26 kwietnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.93.2018.1.BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 8 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest podmiotem posiadającym osobowość prawną, mającym siedzibę w Polsce oraz podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł tych przychodów (tj. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka zobowiązana jest do sporządzania sprawozdania finansowego. Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 220; dalej „Prawo energetyczne”), prowadzącym na podstawie koncesji udzielonej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki działalność gospodarczą m.in. w zakresie obrotu energią elektryczną. Wskazany powyżej status przedsiębiorstwa energetycznego Wnioskodawca posiada od 30 kwietnia 2007 r. Od tego czasu nieprzerwanie prowadzi działalność polegającą m.in. na obrocie energią elektryczną, sprzedając ww. energię m.in. na rzecz odbiorców końcowych w rozumieniu Prawa energetycznego. Z uwagi na uregulowania prawne, w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zobowiązany był (i nadal jest), w tym w 2013 r., do podejmowania działań związanych z wypełnieniem wynikających z przepisów ustawy Prawo energetyczne (i obowiązujących przepisów wykonawczych) oraz wynikających z innych przepisów prawa obowiązków dotyczących strukturyzacji sprzedawanej energii elektrycznej według źródeł jej pochodzenia, w tym zwłaszcza - co istotne z punktu widzenia niniejszego wniosku, bowiem wyłącznie tego zagadnienia on dotyczy - obowiązków polegających na uzyskiwaniu przez przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się obrotem energią elektryczną i przedstawianiu do umorzenia świadectw pochodzenia potwierdzających wytworzenie energii elektrycznej z kogeneracji (tj. uzyskiwania tzw. „żółtych”) albo uiszczaniu opłat zastępczych z tych tytułów, tj. obowiązków, o których mowa w art. 9a Prawa energetycznego w zw. z art. 91 ust. 1 pkt 1 oraz art. 91 ust. 1 pkt 2 Prawa energetycznego.

System wsparcia określonych rodzajów energii elektrycznej (tj. energii wytwarzanej z określonych, „preferowanych”, czy „wspieranych” przez ustawodawcę źródeł) polegał w 2013 r. (i polega obecnie) na tym, że udział energii elektrycznej sprzedawanej do odbiorców końcowych m.in. przez Wnioskodawcę musi osiągnąć poziom określony w odpowiednich przepisach - realizacja tego poziomu może nastąpić bądź to poprzez uzyskanie przez Wnioskodawcę (nabycie) odpowiedniej liczby świadectw pochodzenia energii elektrycznej i ich przedstawienie do umorzenia przez Prezesa URE, bądź poprzez uiszczenie opłaty zastępczej.

System wsparcia, o którym mowa powyżej oparty był w 2013 r. (i nadal jest) na przyznawaniu wytwórcom świadectw pochodzenia energii z określonych źródeł (certyfikatów). Świadectwa pochodzenia stanowią potwierdzenie wytworzenia energii elektrycznej w oznaczonym okresie w źródłach wytwórczych spełniających odpowiednie warunki wskazane w przepisach szczegółowych Prawa energetycznego oraz stanowiącego akt wykonawczy do ww. ustawy obowiązującego w 2013 r. rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 26 lipca 2011 r. w sprawie sposobu obliczania danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji oraz szczegółowego zakresu obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia tych świadectw, uiszczania opłaty zastępczej i obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji (Dz.U. z 2011 r. Nr 176, poz. 1052).

Uzyskane przez wytwórców świadectwa pochodzenia (a dokładnie wynikające z nich prawa majątkowe) stanowią towar giełdowy w rozumieniu ustawy o giełdach towarowych i są przedmiotem obrotu.

Przepisy prawa nakładały w 2013 r. (i nakładają obecnie) na spółki obrotu (przedsiębiorstwa energetyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, w tym na Wnioskodawcę) i wytwórców sprzedających energię elektryczną do odbiorców końcowych, obowiązek uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE odpowiedniej ilości świadectw pochodzenia albo zapłaty określonej opłaty zastępczej (art. 9a Prawa energetycznego). System wsparcia oparty jest zatem o funkcjonowanie rynku obrotu świadectwami pochodzenia energii.

Jednym z rodzajów świadectw pochodzenia energii są wskazane powyżej świadectwa z kogeneracji, o których mowa w art. 91 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 Prawa energetycznego (tj. świadectwa pochodzenia energii wytworzonej w jednostkach opalanych paliwami gazowymi lub o mocy zainstalowanej poniżej 1 MW - tzw. certyfikaty „żółte”).

W celu realizacji wyżej wskazanych obowiązków Wnioskodawca, co jest działaniem standardowym w branży, zawierał z wytwórcami energii elektrycznej umowy, na podstawie których nabywał od wytwórców prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia, tj. prawa majątkowe z tzw. żółtych certyfikatów, o których mowa powyżej.

Na nabycie ww. praw majątkowych Wnioskodawca ponosił na rzecz wytwórców wydatki z własnych środków. Obrót prawami majątkowymi następował na Towarowej Giełdzie Energii i realizowany był w ramach transakcji pozasesyjnych na rynku praw majątkowych prowadzonym przez Towarową Giełdę Energii S.A. Prawa majątkowe zostały zapisane na koncie ewidencyjnym Wnioskodawcy w Towarowej Giełdzie Energii w 2013 r. i nadal na koncie tym się znajdują.

W normalnym toku rzeczy Wnioskodawca posiadane na koncie ewidencyjnym prawa majątkowe przedstawia do umorzenia Prezesowi URE w celu wypełnienia obowiązków, o których mowa powyżej.

W 2013 r. Wnioskodawca zdecydował zainwestować znaczne środki w nabycie dużej ilości opisanych powyżej praw majątkowych. Inwestycja ta oparta była na założeniu, że Wnioskodawca zdoła zbyć odpowiednio dużą ilość energii elektrycznej. Warunki gospodarcze nie pozwoliły na realizację przyjętych planów sprzedażowych. W konsekwencji ilość praw majątkowych nabytych przez Wnioskodawcę w opisany powyżej sposób była znacząco wyższa, niż zakres obowiązku, który Wnioskodawca winien był w (a w zasadzie za) 2013 r. wykonać przy wykorzystaniu tych praw majątkowych (poprzez umorzenie świadectw pochodzenia).

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca wykonał w pełni obowiązek, o którym mowa powyżej, a w celu tym nie wykorzystał wszystkich posiadanych przez siebie praw majątkowych - w odniesieniu do 2013 r. - wykorzystanie posiadanych nadal praw majątkowych w celu realizacji obowiązku było niemożliwe (Wnioskodawca zakończył rok z „nadwyżką posiadanych praw majątkowych” w stosunku do zakresu ciążącego na Wnioskodawcy obowiązku).

Wnioskodawca podjął zatem decyzję o utrzymaniu praw majątkowych na swoim koncie ewidencyjnym, zakładając, że prawa te wykorzysta w celu realizacji obowiązku w kolejnych latach prowadzonej działalności.

Mocą ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 490; dalej: „Ustawa przywracająca system wsparcia i wygaszająca świadectwa pochodzenia”), możliwość wykorzystania świadectw pochodzenia z kogeneracji wydanych dla energii elektrycznej przed dniem wejścia w życie tej Ustawy przywracającej system wsparcia i wygaszającej świadectwa pochodzenia, tj. przed dniem 29 kwietnia 2014 r. zostało „wygaszone”. Zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy przywracającej system wsparcia i wygaszającej świadectwa pochodzenia „świadectw pochodzenia z kogeneracji wydanych dla energii elektrycznej wytworzonej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w wysokosprawnej Kogeneracji w jednostkach Kogeneracji, o których mowa w art. 91 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, nie uwzględnia się przy rozliczaniu wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 8 ustawy zmienianej w art. 1.

W konsekwencji posiadane przez Wnioskodawcę prawa majątkowe („żółte” certyfikaty uzyskane w 2013 r.) przestały prezentować jakąkolwiek wartość rynkową, gdyż nie mogły już posłużyć jako prawa wykorzystywane do realizacji obowiązków, o których mowa na wstępie (które to obowiązki nota bene zostały wyżej wskazaną Ustawą przywracającą system wsparcia i wygaszającą świadectwa pochodzenia z 2014 r. przywrócone w kształcie analogicznym do obowiązującego w 2013 r. Co więcej, obowiązki te ciążą na Wnioskodawcy nadal).

Wnioskodawca posiada w rezultacie znaczną ilość nabytych w 2013 r. ze środków własnych, w celu realizacji obowiązków opisanych powyżej praw majątkowych, które zaewidencjonowane są na koncie ewidencyjnym Wnioskodawcy na Towarowej Giełdzie Energii. Wydatki na ww. prawa majątkowe nigdy nie były zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca ustalił, że Prezes URE dopuszcza możliwość dokonania umorzenia posiadanych praw majątkowych w trybie przewidzianym przepisami Prawa energetycznego, jednak umorzenie to nastąpiłoby nie w celu realizacji określonego obowiązku (z uwagi na wyżej wskazane regulacje wykluczające możliwość takiego wykorzystania świadectw pochodzenia z okresu poprzedzającego wejście w życie Ustawy przywracającej system wsparcia i wygaszającej świadectwa pochodzenia), lecz w celu „unicestwienia” posiadanych, bezwartościowych obecnie praw majątkowych Wnioskodawcy. Umorzenie to miałoby charakter „techniczny”, jednak dokonane zostałoby na podstawie przepisów Prawa energetycznego i przybrałoby formę decyzji administracyjnej.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 4 maja 2018 r. wskazano m.in., iż:

Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie podstawą prawną działania Prezesa URE (decyzji Prezesa URE w przedmiocie „unicestwienia” certyfikatów) będzie przepis art. 91 ust. 11 pkt 3 i art. 9m ust. 8-12 ustawy w zw. z art. 9l ust. 13 w zw. z art. 9l ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne, a także przepis art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 490),
Wnioskodawca nie jest w posiadaniu decyzji Prezesa URE w przedmiocie „unicestwienia” certyfikatów;
„unicestwienie” rodzi skutki (tak jak „standardowe” umorzenie) w postaci wygaśnięcia praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia (art. 9m ust. 10 w zw. z art. 9l ust. 13 ustawy - Prawo energetyczne), jednak unicestwienie dokonane w tym trybie nie stanowi (w przeciwieństwie do przedstawienia certyfikatów do umorzenia w standardowym trybie) podstawy do rozliczenia obowiązku, o którym mowa w przepisie art. 9a ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne, a zatem „unicestwienie” to nie rodzi tożsamych do „standardowego” umorzenia skutków na gruncie ustawy - Prawo energetyczne;
certyfikaty, o których mowa we wniosku zostały nabyte głównie w celu realizacji obowiązku przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE, jednocześnie z uwagi na fakt, iż przepisy dopuszczają obrót tymi certyfikatami, Wnioskodawca liczył się z możliwością ich zbycia;
Wnioskodawca nabywał certyfikaty zarówno w 2013 r., jak i przed 2013 r., natomiast pytanie sformułowane we wniosku dotyczy certyfikatów żółtych nabywanych wyłącznie w 2013 r.;
koszty związane z nabyciem certyfikatów stanowiły element kalkulacji ceny energii elektrycznej sprzedawanej przez Wnioskodawcę;
nabycie certyfikatów żółtych zostało ujęte w księgach rachunkowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca ujmował w księgach certyfikaty w dacie nabycia (w przypadku certyfikatów o których mowa we wniosku w poszczególnych miesiącach 2013 r.). Przedmiotowe certyfikaty ujmowane były w księgach rachunkowych jako towary/zapasy;
nabywanie przedmiotowych certyfikatów pozostawało w związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy tj. sprzedażą energii elektrycznej. Sprzedaż energii elektrycznej stanowi podstawowe źródło przychodów Wnioskodawcy a posiadanie certyfikatów i przedstawianie ich do umorzenia stanowiło prawny obowiązek każdego podmiotu zajmującego się sprzedażą energii elektryczne;
Wnioskodawca nie znał dokładnej ilości energii, jaką sprzeda w 2013 r. i latach kolejnych. Nabywał przedmiotowe certyfikaty bezpośrednio od uprawnionych do ich uzyskania producentów energii elektrycznej. Ominięcie pośredników pozwoliło na uzyskanie korzystnej dla Wnioskodawcy ceny. W związku z powyższym Wnioskodawca podjął decyzję o ich nabyciu w znacznej ilości. Ilość sprzedanej w 2013 r. energii elektrycznej okazała się mniejsza niż prognozowana i w związku z tym w posiadaniu Wnioskodawcy została znaczna ilość niewykorzystanych certyfikatów. W 2013 r. Wnioskodawca był przekonany (przekonanie to oparte było o istniejący w tamtym okresie system prawny w zakresie przedmiotowych certyfikatów i ówczesną praktykę rynkową), że będzie mógł wykorzystać przedmiotowe certyfikaty w latach późniejszych.
Mocą ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 490; dalej: „Ustawa przywracająca system wsparcia i wygaszająca świadectwa pochodzenia”), możliwość wykorzystania świadectw pochodzenia z kogeneracji wydanych dla energii elektrycznej przed dniem wejścia w życie tej Ustawy przywracającej system wsparcia i wygaszającej świadectwa pochodzenia, tj. przed dniem 29 kwietnia 2014 r. została „wygaszona”. Zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy przywracającej system wsparcia i wygaszającej świadectwa pochodzenia „świadectw pochodzenia z kogeneracji wydanych dla energii elektrycznej wytworzonej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w wysokosprawnej Kogeneracji w jednostkach Kogeneracji, o których mowa w art. 91 ust. 1 pk 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, nie uwzględnia się przy rozliczaniu wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 9a ust. 8 ustawy zmienianej w art. 1. W konsekwencji po wprowadzeniu powołanej zmiany przepisów nabyte przez Wnioskodawcę w 2013 r. Certyfikaty stały się nieużyteczne a tym samym bezwartościowe.
Wnioskodawca nie miał możliwości podjąć jakichkolwiek działań zmierzających do zniwelowania straty powstałej w zw. z pozbawieniem go prawa wykorzystania nabytych certyfikatów. Przed uchwaleniem wskazanych w poprzednim punkcie przepisów, Wnioskodawca zakładał, że nie zostanie (podobnie jak inne podmioty uczestniczące w rynku sprzedaży energii elektrycznej) pozbawiony swoich praw (certyfikatów) decyzją ustawodawcy, wprowadzenie przepisów pozbawiających możliwości wykorzystania tych certyfikatów uczyniło je bezużytecznymi i niezbywalnymi.

W związku z powyższym zadano pytania:

Czy wydana na wniosek Wnioskodawcy decyzja Prezesa URE w przedmiocie unicestwienia nabytych w 2013 r. a posiadanych do nadal praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych” upoważni Wnioskodawcę do zaliczenia wydatków poniesionych na ich nabycie w podatkowe koszty uzyskania przychodów?
Czy słusznie Wnioskodawca zakłada, iż w przypadku wydania decyzji Prezesa URE w przedmiocie unicestwienia nabytych w 2013 r. a posiadanych do nadal praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych” kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy będzie kwota, jaką Wnioskodawca zapłacił w 2013 r. za nabycie praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych”?
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr. 1 i 2, czy Wnioskodawca będzie upoważniony do zaliczenia w poczet podatkowych kosztów uzyskania przychodów poniesionych w 2013 r. wydatków na nabycie certyfikatów „żółtych” w roku podatkowym, w którym prawomocna stanie się decyzja wydana przez Prezesa URE w przedmiocie ich umorzenia?

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm. – winno być: tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm., dalej: „Ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (winno być: ze źródła przychodów lub w celu) zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Wnioskodawca podkreśla, iż zakupione przez niego w 2013 r. prawa majątkowe w postaci tzw. certyfikatów „żółtych” nabywane były w związku z prowadzoną działalnością, w celu uzyskania przychodu z tyt. sprzedaży energii elektrycznej i spełniają jednocześnie wszystkie ww. kryteria.

Z uwagi na charakter przedmiotowych wydatków, kwalifikowane były one do tzw. bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów i uwzględniając na wskazane w ramach opisu stanu faktycznego okoliczności, wydatki te nie były wcześniej zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

W wyniku wydanej na wniosek Wnioskodawcy decyzji Prezesa URE w przedmiocie unicestwienia nabytych w 2013 r. a posiadanych do nadal praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych”, prawa te przestaną istnieć. Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy prawomocna decyzja Prezesa URE w przedmiocie umorzenia praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych” upoważni go do zaliczenia wydatków poniesionych na ich nabycie w koszty uzyskania przychodów.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wydania decyzji Prezesa URE w przedmiocie unicestwienia nabytych w 2013 r. a posiadanych do nadal praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych” kosztem uzyskania przychodów Wnioskodawcy będzie kwota, jaką Wnioskodawca zapłacił w 2013 r. za nabycie tych praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych”. Zgodnie z zawartą w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT definicją kosztów uzyskania przychodów, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. W konsekwencji kosztem podatkowym będą dla Wnioskodawcy wydatki poniesione na nabycie przedmiotowych praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych”.

Ad. 3.

W przypadku potwierdzenia, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań numer jeden i dwa jest prawidłowe, ustalenia wymaga to, w jakim momencie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych” stanowiły będą podatkowy koszt uzyskania przychodu? Wnioskodawca, zgodnie z obowiązującymi przepisami tj. art. 15 ust. 4b Ustawy CIT, kwalifikował wydatki na zakup praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych” jako koszt bezpośrednio związany z uzyskaniem przychodów tj. w koszty podatkowe zaliczane były wydatki na zakup tych praw majątkowych, które przeznaczane były do umorzenie w związku z dokonaną sprzedażą energii elektrycznej. W odniesieniu do poniesionych w 2013 r. wydatków na nabycie praw majątkowych w postaci tzw. certyfikatów „żółtych”, które nie zostały we wskazany powyżej sposób wykorzystane, a następnie w wyniku zmian legislacyjnych utraciły wartość handlową, Wnioskodawca zdecydował o ich unicestwieniu, które należy interpretować na równi z likwidacją bezwartościowych towarów. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma podstaw do różnicowania sytuacji, podatników którzy decydują się na likwidację towarów o zerowej wartości handlowej od sytuacji Wnioskodawcy posiadającego prawa majątkowe, które w wyniku niezależnych od niego zdarzeń utraciły wartość. W ocenie Wnioskodawcy decyzja o przedstawieniu Prezesowi URE do unicestwienia przedmiotowych praw majątkowych a następnie wydanie przez Prezesa URE decyzji w tym zakresie spowoduje, że Wnioskodawca upoważniony będzie do zaliczenia poniesionych w 2013 r. wydatków na nabycie certyfikatów „żółtych” w roku podatkowym, w którym wydana zostanie prawomocna decyzja Prezesa URE w przedmiocie ich umorzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie nadmienić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, w kontekście zadanych pytań wyznaczających zakres rozpatrzenia wniosku była wyłącznie kwestia dot. możliwości, momentu i sposobu zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków poniesionych na nabycie praw majątkowych z tzw. „żółtych certyfikatów”. Nie była natomiast przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia kwestia ustalenia, czy na gruncie przepisów prawa energetycznego „unicestwienie” certyfikatów, o którym mowa we wniosku, rodzi tożsame skutki, co przedstawienie ww. certyfikatów do umorzenia, powyższą okoliczność przyjęto jako niepodlegający weryfikacji element stanu faktycznego.

Zauważyć należy również, że stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, albowiem z treści okoliczności przedstawionych w sprawie wynika, że do nabycia tzw. certyfikatów żółtych doszło w celu realizacji obowiązku przedłożenia ich Prezesowi URE do umorzenia oraz w celu dalszej ich odsprzedaży. Jak również, iż utrata przydatności ww. certyfikatów nie wynikała z winy Wnioskodawcy, lecz była związana ze zmianą przepisów powodującą, że certyfikaty te przestały prezentować jakąkolwiek wartość rynkową, gdyż nie mogły już posłużyć jako prawa wykorzystywane do realizacji obowiązków, o których mowa we wniosku. Istotną okolicznością jest również fakt, iż koszty związane z nabyciem certyfikatów stanowiły element kalkulacji ceny energii elektrycznej sprzedawanej przez Wnioskodawcę, jak również, że nabycie certyfikatów żółtych zostało ujęte w księgach rachunkowych Wnioskodawcy jako towary/zapasy oraz Wnioskodawca nie miał możliwości podjąć jakichkolwiek działań zmierzających do zniwelowania straty powstałej w zw. z pozbawieniem go prawa wykorzystania nabytych certyfikatów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin