Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.90.2018.2.NL
z 21 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2018 r. (data wpływu 8 marca 2018 r.), uzupełnionym 2 maja 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wydanych klientom kart paliwowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wydanych klientom kart paliwowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.90.2018.1.NL, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest autoryzowanym dystrybutorem Spółki X, z którą to ma podpisaną umowę handlową. Wnioskodawca uczestniczy w promocji organizowanej przez Spółkę X (skierowaną wyłącznie dla autoryzowanych dystrybutorów), która zgodnie z treścią regulaminu nie jest „grą losową”, czy loterią. Regulamin promocji jest ogólnodostępny. Przedmiotem promocji jest zakup wybranych produktów promocyjnych w czasie trwania akcji promocyjnej. Zakup produktów promocyjnych musi być udokumentowany fakturą VAT. Nagrodą w promocji są karty paliwowe o określonej wartości do wykorzystania na stacjach Spółki X. Odebranie nagrody musi zostać potwierdzone pisemnie przez Uczestnika Promocji poprzez wypełnienie oświadczenia. W regulaminie promocji zaznaczono, iż obowiązek zapłaty podatku od otrzymanych w Promocji nagród, ciąży na beneficjentach tych nagród. Wnioskodawca otrzymujący nagrodę w ramach sprzedaży premiowej uzyskuje przychód, który związany jest z prowadzoną działalnością gospodarczą i wobec tego podlega opodatkowaniu tak jak pozostałe przychody z działalności gospodarczej. Kolejno Wnioskodawca ogłasza adekwatną promocję dla swoich klientów bazując na regulaminie Spółki X. Uczestnikami promocji są przedsiębiorcy zaopatrujący się u Wnioskodawcy. Przedmiot promocji oraz wartość otrzymanych nagród również nie ulegają zmianie i są tożsame z wymienionym w regulaminie Spółki X. Odebranie nagrody musi zostać potwierdzone pisemnie przez Uczestnika Promocji poprzez wypełnienie oświadczenia, w którym to zobowiązuje się do zapłaty podatku od otrzymanych nagród. Spółka z o.o. w momencie wydania nagrody i otrzymania podpisanego oświadczenia zalicza jej wartość do kosztów uzyskania przychodu.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 24 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem promocji jest zakup wybranych produktów promocyjnych w pakietach w czasie trwania akcji promocyjnej. Pakiet promocyjny obejmuje ilość produktów promocyjnych określonych w tabelach regulaminu. Wnioskodawca jest autoryzowanym dystrybutorem Spółki X, ma z nią podpisaną umowę handlową. W umowie handlowej istnieje zapis o obowiązku uczestnictwa Wnioskodawcy w ogłaszanych przez Spółkę X promocjach. Jednak udział w promocjach nie wiążę się z obniżeniem ceny zakupu danych produktów czy jakimkolwiek dodatkowym premiowaniem. Spółka X premiuje rocznie Wnioskodawcę jedynie za realizacje planów zakupowych, ściśle określonych w umowie. Zakupy te muszą być dokonywane z dużym wyprzedzeniem, a ogłaszane promocje nie mają związku z realizacją tych zakupów. Zdaniem Wnioskodawcy, celem akcji jest promocja i reklama marki promowanej przez Spółkę X, a pośrednio przez Wnioskodawcę. Nagrody w postaci kart paliwowych, zawierają logo Spółki X, nie mogą być one zrealizowane u Wnioskodawcy, a jedynie na stacjach Spółki X.

W regulaminie promocji Spółki X istnieje zapis iż obowiązkiem zapłaty podatku od otrzymanych w Promocji nagród, ciąży na beneficjentach tych nagród. Z definicji w regulaminie nie jest określone, kim jest „beneficjent nagrody”. Zdaniem Wnioskodawcy, beneficjentem jest ten, kto otrzymuje korzyść (wg słownika ten kto korzysta z cudzych świadczeń), czyli ten kto kartę realizuje. Wnioskodawca w organizowanej przez siebie promocji następczej pobiera od swoich klientów oświadczenia, w których zobowiązują się oni do zapłaty podatku od otrzymanych kart. W ubiegłych latach Spółka X organizowała adekwatne promocje, w których klienci Wnioskodawcy za określone w regulaminie Spółki X zakupy, realizowane u Wnioskodawcy otrzymywali karty bezpośrednio od Spółki X. Wnioskodawca był jedynie zobowiązany do wysłania dokumentu sprzedaży potwierdzającego nabycie towaru.

Wnioskodawca nie ponosi ciężaru nabycia kart paliwowych, otrzymuje je za zakup określonych w regulaminie ilości pakietów promocyjnych, a następnie za te same ilości zakupionych towarów nagradza swoich klientów.

W związku z pełnieniem roli pośrednika Wnioskodawca nie otrzymuje jakiegokolwiek wynagrodzenia czy premii, nie ma z tego tytułu korzyści w postaci obniżonej ceny zakupu.

W regulaminie promocji Spółki X nie ma zapisu o nakazie przekazania kart klientom Wnioskodawcy, z czego wynika, że Wnioskodawca może je również realizować na własne potrzeby. Jednak wszystkie otrzymane karty paliwowe Wnioskodawca przekazuje swoim klientom, nie realizuje na własne potrzeby żadnej z nich. Wnioskodawca nie ma możliwości zrealizowania takiej ilości otrzymanych kart na własne potrzeby, mając na względzie tabor samochodowy, który posiada oraz własną stację paliw. Poza tym klienci Wnioskodawcy mają dostęp do informacji o obowiązujących promocjach, które Spółka X umieszcza na ogólnodostępnych stronach internetowych. W przypadku niezorganizowania przez Wnioskodawcę następczej promocji, klient może zwrócić się do innego autoryzowanego dystrybutora, który akcję zorganizował.

W regulaminie promocji Spółki X nie ma zapisu o obowiązku zorganizowania następczej akcji promocyjnej. Wnioskodawca jest zobowiązany umową handlową zawartą ze Spółką X do:

• uczestnictwa w szkolenia produktowych, konkursach, akcjach promocyjnych organizowanych przez Spółkę X,
• przekazywania danych niezbędnych do rozliczania konkursów i promocji organizowanych przez Spółkę X.
  
  

Jeśli klient nie zrealizuje w określonym terminie kart u emitenta, tracą one ważność i nie mają żadnej wartości. Wnioskodawca w związku z tym nie otrzyma żadnych kwot równych wartości niezrealizowanych kart.

Wnioskodawca nie ponosi kosztów (wydatków) w związku z wydaniem kart paliwowych swoim klientom. Wnioskodawca nie ponosi kosztów (wydatków) na nabycie kart.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydanie klientom wcześniej przychodowanych kart paliwowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo odnieść w ciężar kosztów uzyskania przychodu przekazane klientom karty paliwowe. Wnioskodawca jako autoryzowany dystrybutor zobowiązany jest zgodnie z umową handlową do przekazywania danych niezbędnych do rozliczania konkursów i promocji organizowanych przez Spółkę X oraz do uczestnictwa w konkursach, akcjach promocyjnych. Emitentem i właścicielem kart paliwowych jest Spółka X, karty te mają określone nominały i nie podlegają odsprzedaży. Wnioskodawca wszystkie otrzymane karty przekazuje swoim klientom w ramach ogłaszanych promocji, które są tożsame z promocjami Spółki X, obowiązują identyczne pakiety promocyjne i przynależne za nie nagrody. Ostatecznym odbiorcą nagród są więc klienci Wnioskodawcy, którzy zgodnie z podpisanym oświadczeniem zobowiązują są do zapłaty podatku dochodowego od otrzymanych nagród. W ustawach o podatku dochodowym brak jest regulacji, które odnosiłyby się do skutków takiego przekazania - w kontekście kosztów uzyskania przychodów. Przepisy umożliwiają wykazanie kosztów podatkowych tylko w sytuacji, gdy otrzymane nieodpłatnie świadczenie zostanie zbyte odpłatnie. Regulacji zawartej w tych przepisach nie można zastosować w przedmiotowej sprawie, gdyż karty paliwowe, inaczej środek płatniczy, którego Wnioskodawca nie jest właścicielem i emitentem, niepodlegają odsprzedaży. Wnioskodawca uważa, że przekazując karty firmy X swoim klientom, nie uzyskała w ten sposób żadnych korzyści, gdyż klient otrzymaną kartę zrealizuje na stacji paliw firmy X. Zdaniem Wnioskodawcy, dokonuje on jedynie technicznego przekazania kart swoim klientom. Rzeczywistym świadczeniodawcą (fundatorem nagród z tytułu sprzedaży premiowej) pozostaje Spółka X, której promocja realizowana jest przy pomocy nagród pieniężnych (kart paliwowych). Wnioskodawca jest wyłącznie pośrednikiem, dostawcą w imieniu Spółki X nagród uczestnikom sprzedaży premiowej. Nie chodzi tu o promocję i reklamę Wnioskodawcy. Podmiotem, który promuje swoje produkty i funduje nagrody pozostaje Spółka X. Z drugiej strony powołując się na odpowiedź uzupełniającą Ministerstwa Finansów (z 21 czerwca 2017 r., odpowiedź na pytanie Wydawnictwa Gofin) dotycząca sprzedaży premiowej i przekazywania otrzymanych nagród, czytamy, że przekazanie otrzymanych nagród w ramach sprzedaży premiowej pracownikowi w ramach gratyfikacji za pracę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Powołując się na tę odpowiedź Wnioskodawca, uważa, iż tak jak pracownik, tak klient otrzymuje nagrodę jako gratyfikację (tutaj za dokonane zakupy). W sytuacji gdy Wnioskodawca nie mógłby zaliczyć przekazanych bonów do kosztów uzyskania przychodu, doszłoby do podwójnego opodatkowania, u Wnioskodawcy oraz u klientów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu, dotyczącego kosztów uzyskania przychodów, daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim, a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym, dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,
• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, jest autoryzowanym dystrybutorem Spółki X, z którą to ma podpisaną umowę handlową. Wnioskodawca uczestniczy w promocji organizowanej przez Spółkę X (skierowaną wyłącznie dla autoryzowanych dystrybutorów), która zgodnie z treścią regulaminu nie jest „grą losową”, czy loterią. Regulamin promocji jest ogólnodostępny. Przedmiotem promocji jest zakup wybranych produktów promocyjnych w czasie trwania akcji promocyjnej. Zakup produktów promocyjnych musi być udokumentowany fakturą VAT. Nagrodą w promocji są karty paliwowe o określonej wartości do wykorzystania na stacjach Spółki X. Odebranie nagrody musi zostać potwierdzone pisemnie przez Uczestnika Promocji poprzez wypełnienie oświadczenia. W regulaminie promocji zaznaczono, iż obowiązek zapłaty podatku od otrzymanych w Promocji nagród, ciąży na beneficjentach tych nagród. Wnioskodawca otrzymujący nagrodę w ramach sprzedaży premiowej uzyskuje przychód, który związany jest z prowadzoną działalnością gospodarczą i wobec tego podlega opodatkowaniu tak jak pozostałe przychody z działalności gospodarczej. Kolejno Wnioskodawca ogłasza adekwatną promocję dla swoich klientów bazując na regulaminie Spółki X. Uczestnikami promocji są przedsiębiorcy zaopatrujący się u Wnioskodawcy. Przedmiot promocji oraz wartość otrzymanych nagród również nie ulegają zmianie i są tożsame z wymienionym w regulaminie Spółki X. Odebranie nagrody musi zostać potwierdzone pisemnie przez Uczestnika Promocji poprzez wypełnienie oświadczenia, w którym to zobowiązuje się do zapłaty podatku od otrzymanych nagród. Spółka z o.o. w momencie wydania nagrody i otrzymania podpisanego oświadczenia zalicza jej wartość do kosztów uzyskania przychodu. Przedmiotem promocji jest zakup wybranych produktów promocyjnych w pakietach w czasie trwania akcji promocyjnej. Pakiet promocyjny obejmuje ilość produktów promocyjnych określonych w tabelach regulaminu. Wnioskodawca jest autoryzowanym dystrybutorem Spółki X, ma z nią podpisaną umowę handlową. W umowie handlowej istnieje zapis o obowiązku uczestnictwa Wnioskodawcy w ogłaszanych przez Spółkę X promocjach. Jednak udział w promocjach nie wiążę się z obniżeniem ceny zakupu danych produktów czy jakimkolwiek dodatkowym premiowaniem. Spółka X premiuje rocznie Wnioskodawcę jedynie za realizacje planów zakupowych, ściśle określonych w umowie. Zakupy te muszą być dokonywane z dużym wyprzedzeniem, a ogłaszane promocje nie mają związku z realizacją tych zakupów. Zdaniem Wnioskodawcy, celem akcji jest promocja i reklama marki promowanej przez Spółkę X, a pośrednio przez Wnioskodawcę. Nagrody w postaci kart paliwowych, zawierają logo Spółki X, nie mogą być one zrealizowane u Wnioskodawcy, a jedynie na stacjach Spółki X. W regulaminie promocji Spółki X istnieje zapis iż obowiązkiem zapłaty podatku od otrzymanych w Promocji nagród, ciąży na beneficjentach tych nagród. Z definicji w regulaminie nie jest określone, kim jest „beneficjent nagrody”. Zdaniem Wnioskodawcy, beneficjentem jest ten, kto otrzymuje korzyść (wg słownika ten kto korzysta z cudzych świadczeń), czyli ten kto kartę realizuje. Wnioskodawca w organizowanej przez siebie promocji następczej pobiera od swoich klientów oświadczenia, w których zobowiązują się oni do zapłaty podatku od otrzymanych kart. W ubiegłych latach Spółka X organizowała adekwatne promocje, w których klienci Wnioskodawcy za określone w regulaminie Spółki X zakupy, realizowane u Wnioskodawcy otrzymywali karty bezpośrednio od Spółki X. Wnioskodawca był jedynie zobowiązany do wysłania dokumentu sprzedaży potwierdzającego nabycie towaru. Wnioskodawca nie ponosi ciężaru nabycia kart paliwowych, otrzymuje je za zakup określonych w regulaminie ilości pakietów promocyjnych, a następnie za te same ilości zakupionych towarów nagradza swoich klientów. W związku z pełnieniem roli pośrednika Wnioskodawca nie otrzymuje jakiegokolwiek wynagrodzenia czy premii, nie ma z tego tytułu korzyści w postaci obniżonej ceny zakupu. W regulaminie promocji Spółki X nie ma zapisu o nakazie przekazania kart klientom Wnioskodawcy, z czego wynika, że Wnioskodawca może je również realizować na własne potrzeby. Jednak wszystkie otrzymane karty paliwowe Wnioskodawca przekazuje swoim klientom, nie realizuje na własne potrzeby żadnej z nich. Wnioskodawca nie ma możliwości zrealizowania takiej ilości otrzymanych kart na własne potrzeby, mając na względzie tabor samochodowy, który posiada oraz własną stację paliw. Poza tym klienci Wnioskodawcy mają dostęp do informacji o obowiązujących promocjach, które Spółka X umieszcza na ogólnodostępnych stronach internetowych. W przypadku niezorganizowania przez Wnioskodawcę następczej promocji, klient może zwrócić się do innego autoryzowanego dystrybutora, który akcję zorganizował. W regulaminie promocji Spółki X nie ma zapisu o obowiązku zorganizowania następczej akcji promocyjnej. Wnioskodawca jest zobowiązany umową handlową zawartą ze Spółką X do:

• uczestnictwa w szkolenia produktowych, konkursach, akcjach promocyjnych organizowanych przez Spółkę X,
• przekazywania danych niezbędnych do rozliczania konkursów i promocji organizowanych przez Spółkę X.
  
  

Jeśli klient nie zrealizuje w określonym terminie kart u emitenta, tracą one ważność i nie mają żadnej wartości. Wnioskodawca w związku z tym nie otrzyma żadnych kwot równych wartości niezrealizowanych kart. Wnioskodawca nie ponosi kosztów (wydatków) w związku z wydaniem kart paliwowych swoim klientom. Wnioskodawca nie ponosi kosztów (wydatków) na nabycie kart.

Mając powyższe na względzie, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym ma on prawo odnieść w ciężar kosztów uzyskania przychodu przekazane klientom karty paliwowe. Z treści opisanego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika, że Spółka nie ponosi ciężaru nabycia kart paliwowych, otrzymuje je za zakup określonych w regulaminie ilości pakietów promocyjnych, a następnie za te same ilości zakupionych towarów nagradza swoich klientów i jednocześnie Spółka nie ponosi kosztów (wydatków) w związku z wydaniem kart paliwowych swoim klientom, a jak wcześniej podkreślono kosztem uzyskania przychodów, w myśl generalnej reguły zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może być wyłącznie koszt poniesiony. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że przekazanie kart paliwowych, które Wnioskodawca otrzymał nieodpłatnie (jako nagrody w konkursie organizowanym przez podmiot, którego Wnioskodawca jest dystrybutorem) nie wiąże się z poniesieniem przez Spółkę określonych wydatków. Podkreślić należy, że w momencie przekazania kart paliwowych klientom nie dochodzi do poniesienia żadnych wydatków, gdyż nie jest to prawo majątkowe, które przykładowo zostało nabyte od innego podmiotu za określoną cenę lub powstało w wyniku udzielenia finansowania w określonej kwocie innemu podmiotowi. Wydaniu kart klientom nie towarzyszy poniesienie żadnego wydatku. Nabycie przez Spółkę przedmiotowych kart nastąpiło w wyniku skorzystania przez Spółkę z konkursu organizowanego przez Spółką X, której Wnioskodawca jest dystrybutorem, a przekazanie tych kart klientom, na nabycie których nie poniósł żadnego wydatku nie doprowadziło do uszczuplenia majątku Wnioskodawcy.

Nie można zatem tracić z pola widzenia, że w świetle przywołanych wyżej regulacji Wnioskodawca nie może rozpoznać kosztu podatkowego, gdyż nie wykazał, że poniósł jakiekolwiek wydatki, które za koszt podatkowy mogłoby zostać uznane.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wydanych klientom kart paliwowych uznano za nieprawidłowe.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wydanych klientom kart paliwowych. Natomiast nie była przedmiotem interpretacji ocena zasadności uznania otrzymanych kart paliwowych za przychód podatkowy.

Ustosunkowując się z natomiast do przywołanej przez Spółkę odpowiedzi Ministerstwa Finansów z 21 czerwca 2017 r., na pytanie Wydawnictwa Gofin, należy stwierdzić, że dotyczy ona konkretnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (innej niż sprawa Wnioskodawcy) i tylko do niej się odnosi, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa, przez co nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.