2018.06.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.90.2018.1.MM
z 4 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 27 lutego 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania art. 24b ustawy o CIT w części:

uznającej, że opisany we wniosku środek trwały nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT;
uznającej, że Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia i wpłacenia podatku dochodowego od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, z uwagi na zastosowanie wyłączenia z art. 24b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania art. 24b ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka komandytowo-akcyjna (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) posiada siedzibę działalności na terenie kraju. Spółka działa w branży IT oraz realizuje prace badawcze w ramach działu badawczo-rozwojowego.

Wnioskodawca zrealizował etapami na posiadanej działce niżej opisaną inwestycję o nazwie „budowa budynku biurowego wraz z basenem i halą magazynową z przyłączami”. Ostatecznie basen nie został wybudowany, a budynek ten został przeznaczony na serwerownię.

Inwestycja realizowana była etapami.

Etap 1 obejmował halę magazynową ww. inwestycji. Powierzchnia zabudowy wyniosła 1.143,96 m², powierzchnia całkowita 1.062,30 m². Oddanie do użytkowania tej części nastąpiło na mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 22 lutego 2013 r.

Etap II obejmował parter budynku biurowego. Powierzchnia zabudowy wyniosła 596,34 m², powierzchnia całkowita 577,17 m². Oddanie do użytkowania tej części nastąpiło na mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 10 marca 2015 r.

Etap III obejmował budynek serwerowni. Powierzchnia zabudowy wyniosła 384.90 m², powierzchnia całkowita 478,94 m². Pierwotnie w budynku tym miał być wybudowany basen, jednak w trakcie realizacji inwestycji dokonano zmiany. Oddanie do użytkowania tej części nastąpiło na mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 24 sierpnia 2015 r.

Etap IV obejmował pierwsze i drugie piętro budynku biurowego oraz pomieszczenia garażu na parterze. Powierzchnia zabudowy wyniosła 2.178,38 m², powierzchnia całkowita 1.263,64 m². Oddanie do użytkowania tej części nastąpiło na mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 1 grudnia 2015 r.

Finalnie, w ramach zrealizowanej inwestycji Spółka stała się właścicielem następujących obiektow:

budynek serwerowni 1 o pow. całkowitej 1.062,30 m²
budynek serwerowni 2 o pow. całkowitej 478,94 m²
budynek biurowy o pow. całkowitej 1.840,81 m².

Wszystkie budynki są ze sobą połączone i łączna ich powierzchnia całkowita wynosi 3.382,05 m².

Zgodnie z objaśnieniami szczegółowymi do klasyfikacji środków trwałych, w przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie. Z uwagi na powyższe, (powierzchnia biurowa stanowi 54% powierzchni całkowitej środka trwałego) zakończoną inwestycję wprowadzono do ewidencji środków trwałych jako budynek biurowy. Wartość początkowa środka trwałego wynosi 17.366.944,69 zł.

Część biurowa ww. środka trwałego o powierzchni całkowitej 1.840,81 m² (powierzchni użytkowej 1.171,96 m²) jest częściowo wynajmowana przy czym najemcami są głównie spółki powiązane. Są to następujące podmioty:

podmiot powiązany - A Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 64,5 m²
podmiot powiązany - B Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 109,45 m²
podmiot powiązany - C Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 1 m²
podmiot powiązany - D Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 1 m²
podmiot powiązany - E Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 1 m²
podmiot powiązany - F Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 1 m²
podmiot powiązany - G Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 1 m²
podmiot powiązany - H S.A. - wynajmowana pow. użytkowa 1 m²
podmiot powiązany - I Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 1 m²
podmiot powiązany - J Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 1 m²
podmiot powiązany - K Sp. z o.o. s.k.a. - wynajmowaną pow. użytkowa 218,79 m²
podmiot powiązany - L Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 19,7 m²
podmiot trzeci - M Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 1 m²
podmiot trzeci - N Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa 8 m²
podmiot trzeci - Kancelaria Radcy Prawnego X - wynajmowana pow. użytkowa 14,2 m².

Łącznie wynajmowane jest 443,69 m² powierzchni użytkowej, z czego 23,2 m² podmiotom trzecim i 420,49 m² podmiotom powiązanym. Pozostała powierzchnia użytkowa przeznaczona jest na działalność Spółki.

W związku z nowelizacją ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”) powstała wątpliwość w zakresie obowiązku podatkowego określonego w art. 24b ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka zobowiązana jest do naliczenia i odprowadzenia podatku dochodowego od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia i wpłacenia podatku dochodowego od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, w postaci:

budynku handlowo-usługowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako:
1. centrum handlowe,
2. dom towarowy,
3. samodzielny sklep i butik,
4. pozostały handlowo-usługowy,
budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy
- wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Zgodnie z art. 24b ust. 2 ustawy o CIT, przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

środków trwałych, o których mowa w ust. 1, od których zaprzestano dokonywania odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16c pkt 5;
środków trwałych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wykorzystywanych wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.

Nie ulega wątpliwości, że budynek posiadany przez Spółkę nie stanowi żadnego budynku wymienionego w art. 24b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Odnosząc się natomiast do środków trwałych wymienionych przez ustawodawcę w art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, wskazać należy, że aby zostały objęte tym podatkiem, warunkiem niezbędnym jest aby spełnione zostały łącznie dwa warunki:

musimy mieć do czynienia ze środkiem trwałym w postaci budynku biurowego;
budynek ten musi być sklasyfikowany jako budynek biurowy.

Gdyby wolą racjonalnego ustawodawcy było objęcie tym podatkiem każdego środka trwałego sklasyfikowanego jako budynek biurowy, to dałby temu wyraz w ustawie. Tymczasem, oprócz samej klasyfikacji środków trwałych jako biurowy, ustawodawca uzależnia opodatkowanie od tego, aby sam budynek był budynkiem biurowym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że o ile mamy do czynienia ze środkiem trwałym sklasyfikowanym jako budynek biurowy, to nie mamy do czynienia z budynkiem biurowym tylko z budynkiem biurowym wraz z halami magazynowymi (dwoma serwerowniami). Całkowita powierzchnia biurowa wynosi 54%, natomiast pozostała powierzchnia niebiurowa 46%. Sklasyfikowanie przedmiotowego środka trwałego jako budynek biurowy zostało wymuszone objaśnieniami szczegółowymi do klasyfikacji środków trwałych, zgodnie z którymi w przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu (tak jak to ma miejsce w przedmiotowym przypadku) o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie. Pomimo, iż mamy do czynienia z budynkiem biurowo- magazynowym, to Klasyfikacja Środków Trwałych wymusza sklasyfikowanie tego środka trwałego jako budynek biurowy.

Nie zostały tym samym spełnione łącznie dwa warunki konieczne, aby można było dany środek trwały objąć opodatkowaniem o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT.

Jednocześnie, z ostrożności, Spółka wskazuje, że nawet w sytuacji kiedy byłaby posiadaczem budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji Środków Trwałych jako biurowy, to zgodnie z art. 24b ust. 2 ustawy o CIT, podatkiem tym nie są objęte środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wykorzystywane wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.

Przy czym ustawodawca nie wyjaśnił jak należy rozumieć zwrot „wykorzystywane wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika”. W ocenie Spółki, zwrot „w głównym stopniu na własne potrzeby” należy rozumieć, że celem posiadania budynku jest wykorzystywanie go na cele prowadzonej działalności z dopuszczeniem wynajmu części powierzchni, przy założeniu, że struktura powierzchni wykorzystywanej na własne potrzeby oraz powierzchni wynajmowanej nie będzie wskazywała, że celem posiadania budynku jest jego najem lub że najem jest głównym źródłem przychodów Spółki.

W przedmiotowym przypadku wynajmowane jest 37,8 % powierzchni, z czego niespełna 2% powierzchni jest wynajmowana podmiotom trzecim innym niż powiązane. Zasadnym zatem jest stwierdzenie, że powierzchnie biurowe wykorzystywane są w głównym stopniu na potrzeby własne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, w postaci:

budynku handlowo-usługowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako:
1. centrum handlowe,
2. dom towarowy,
3. samodzielny sklep i butik,
4. pozostały handlowo-usługowy,
budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy
- wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Przez Klasyfikację, o której mowa w ww. przepisie należy rozumieć Klasyfikację Środków Trwałych wydaną na podstawie odrębnych przepisów (art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT). Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864) wprowadzono do stosowania Klasyfikację Środków Trwałych (dalej: „Klasyfikacja”).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka zrealizowała etapami na posiadanej działce inwestycję o nazwie „budowa budynku biurowego wraz z basenem i halą magazynową z przyłączami”. Ostatecznie basen nie został wybudowany, a budynek ten został przeznaczony na serwerownię.

Etap 1 obejmował halę magazynową, której powierzchnia zabudowy wyniosła 1.143,96 m² a powierzchnia całkowita 1.062,30 m².

Etap II obejmował parter budynku biurowego, którego powierzchnia zabudowy wyniosła 596,34 m² a powierzchnia całkowita 577,17 m².

Etap III obejmował budynek serwerowni, którego powierzchnia zabudowy wyniosła 384,90 m² a powierzchnia całkowita 478,94 m². Pierwotnie w budynku tym miał być wybudowany basen, jednak w trakcie realizacji inwestycji dokonano zmiany.

Etap IV obejmował pierwsze i drugie piętro budynku biurowego oraz pomieszczenia garażu na parterze. Powierzchnia zabudowy wyniosła 2.178,38 m² a powierzchnia całkowita 1.263,64 m².

Finalnie, w ramach zrealizowanej inwestycji Spółka stała się właścicielem następujących obiektów:

budynek serwerowni 1 o pow. całkowitej 1.062,30 m²
budynek serwerowni 2 o pow. całkowitej 478,94 m²
budynek biurowy o pow. całkowitej 1.840,81 m².

Wszystkie budynki są ze sobą połączone i łączna ich powierzchnia całkowita wynosi 3.382,05 m².

Z uwagi na fakt, że powierzchnia biurowa stanowi 54% powierzchni całkowitej środka trwałego, zakończoną inwestycję wprowadzono do ewidencji środków trwałych jako budynek biurowy. Wartość początkową środka trwałego wynosi 17.366.944,69 zł.

Część biurowa ww. środka trwałego o powierzchni całkowitej 1.840,81 m² (powierzchni użytkowej 1.171,96 m²) jest częściowo wynajmowana, przy czym najemcami są głównie spółki powiązane. Łącznie wynajmowane jest 443,69 m² powierzchni użytkowej, z czego 23,2 m² podmiotom trzecim i 420,49 m² podmiotom powiązanym. Pozostała powierzchnia użytkowa przeznaczona jest na działalność Spółki.

Spółka powzięła wątpliwość w zakresie obowiązku podatkowego określonego w art. 24b ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki, w przedstawionej sprawie nie będzie mieć zastosowania art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, z uwagi na fakt, iż opisany środek trwały nie jest budynkiem biurowym, o którym mowa w powyższym przepisie, a „budynkiem biurowym wraz z halami magazynowymi (dwoma serwerowniami)”. Spółka twierdzi bowiem, że dla zastosowania ww. przepisu konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków, tj. „musimy mieć do czynienia ze środkiem trwałym w postaci budynku biurowego” oraz „budynek ten musi być sklasyfikowany jako budynek biurowy”. Zatem, zdaniem Spółki, przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie mieści się w hipotezie normy z art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Z taką interpretacją treści ww. przepisu nie można się zgodzić.

Jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, w postaci budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ww. przepisie powstaje zatem, gdy środek trwały spełnia łącznie następujące warunki:

położony jest na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
jego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł;
został sklasyfikowany w Klasyfikacji jako budynek biurowy.

Nieuprawnione jest takie rozumienie przepisu art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, które wskazuje jakoby istniała jeszcze dodatkowa przesłanka dla wystąpienia ww. obowiązku podatkowego, tj. przesłanka w postaci faktu, iż, jak twierdzi Wnioskodawca, oprócz kwalifikacji środka trwałego jako budynek biurowy zgodnie z Klasyfikacją, sam budynek powinien być budynkiem biurowym.

Regulacji art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT nie należy interpretować w oderwaniu od brzmienia pozostałej treści art. 24b ustawy o CIT, który dopiero odczytany w całości konstruuje kompletne unormowanie instytucji podatku dochodowego od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł.

Jeżeli zatem w art. 24b ust. 1 (początek zdania) ustawy o CIT mowa jest o podatku dochodowym od przychodów z tytułu własności „środka trwałego”, to, zakładając, jak słusznie zauważył Wnioskodawca, racjonalność ustawodawcy, sformułowanie pkt 2 rozpatrywanego przepisu należy rozumieć w ten sposób, iż dotyczy on nie jakiegoś bliżej nieokreślonego budynku biurowego (w ustawie o CIT brak przecież jakiejkolwiek samodzielnej definicji „budynku biurowego”) sklasyfikowanego następnie jako taki w Klasyfikacji, ale właśnie środka trwałego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy. Zatem brzmienie pkt 2 nie wskazuje żadnej innej, dodatkowej przesłanki wystąpienia omawianego obowiązku podatkowego jak tylko tę przesłankę, aby środek trwały został sklasyfikowany w Klasyfikacji jako budynek biurowy.

Z tych powodów stanowisko Wnioskodawcy w części uznającej, że opisany we wniosku środek trwały nie jest środkiem trwałym, o którym mowa w art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT jest nieprawidłowe.

W myśl art. 24b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, przepisu ust. 1 nie stosuje się do środków trwałych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wykorzystywanych wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.

Ustawodawca nie sprecyzował jak należy interpretować zawarte w art. 24b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT sformułowanie „w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika”.

W celu zinterpretowania, co należy rozumieć przez budynki wykorzystywane w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika najwłaściwsze wydaje się sięgnięcie do wykładni celowościowej.

Z wykładni tej wynika, że za budynki biurowe (środki trwałe sklasyfikowane w Klasyfikacji jako budynki biurowe) wykorzystywane w głównym stopniu na własne potrzeby można uznać tylko budynki, których nieistotna (marginalna) część powierzchni nie jest wykorzystywana na własne potrzeby podatnika, wtedy bowiem tylko ma miejsce w istocie nieuzyskiwanie przychodów z nieruchomości.

Założeniem ustawodawcy było wyłączenie z zakresu przedmiotowej regulacji budynków biurowych wykorzystywanych tylko na własne potrzeby podatnika, np. na siedzibę, czyli przypadki, z którymi faktycznie nie wiąże się uzyskiwanie przychodów przez podatnika.

Tezę tę potwierdza uzasadnienie projektu ustawy: „Projektowane przepisy nie będą miały zastosowania do budynków, od których zaprzestano dokonywania odpisów amortyzacyjnych w przypadku zawieszenia działalności gospodarczej, a także do budynków wykorzystywanych wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika (…). Wyłączenia te mają na celu uwzględnianie okoliczności nieuzyskiwania przez podatników faktycznych przychodów w związku z posiadaniem danej nieruchomości”.

Jak wskazała w opisie stanu faktycznego Spółka, powierzchnia całkowita przedmiotowego środka trwałego wynosi 3.382,05 m². Powierzchnia całkowita części biurowej środka trwałego to 1.840,81 m² (jej powierzchnia użytkowa – 1.171,96 m²). Część biurowa środka trwałego jest częściowo wynajmowana. Łącznie wynajmowane jest 443,69 m² powierzchni użytkowej, z czego 23,2 m² podmiotom trzecim i 420,49 m² podmiotom powiązanym. Pozostała powierzchnia użytkowa przeznaczona jest na działalność Spółki.

Z powyższego wynika, że powierzchnia, którą Spółka wynajmuje stanowi ok. 13,12 % powierzchni całkowitej środka trwałego (443,69 m² w stosunku do 3.382,05 m²). Powierzchnię wynajmowaną przez Spółkę, a więc powierzchnię niewykorzystywaną na własne potrzeby podatnika trudno uznać za nieistotną (marginalną) cześć powierzchni środka trwałego, zatem pozwalającą na zastosowanie omawianego wyłączenia. Trudno uznać, że wynajmowana przez Spółkę powierzchnia faktycznie nie wiąże się z uzyskiwaniem przychodów z nieruchomości.

Nadmienia się ponadto, że bez znaczenia pozostaje okoliczność na rzecz kogo są wynajmowane lokale, czy np. podmiotom powiązanym albo kontrahentom właściciela nieruchomości, co wynika wprost z przepisów nie przewidujących w tym zakresie żadnych wyjątków. W konsultacjach społecznych wnoszono, aby przepis art. 24b ust. 1 ustawy o CIT nie miał zastosowania w przypadku udostępniania środków trwałych podmiotom powiązanym w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT. Uwaga ta nie została uwzględniona.

W związku z powyższym nie można uznać, że opisany we wniosku środek trwały mieści się w hipotezie normy z art. 24b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, zatem nie można zaliczyć go do środków trwałych, o których mowa w tym przepisie, tj. do środków trwałych wykorzystywanych wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.

Wyłączenie z opodatkowania podatkiem dochodowym od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, o którym mowa w art. 24b ust. 2 pkt 2 ustawy CIT nie znajdzie zatem zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Stanowisko Wnioskodawcy w części uznającej, że Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia i wpłacenia podatku dochodowego od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, z uwagi na zastosowanie wyłączenia z art. 24b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT jest również nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin