2018.06.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.205.2018.1.AN
z 29 czerwca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 30 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zwrócona Spółce (na podstawie faktury wystawionej na Klienta Spółki), część składki na ubezpieczenie AC, niestanowiąca kosztu uzyskania przychodów ze względu na ograniczenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie podlegać zaliczeniu do przychodów Spółki w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2018 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zwrócona Spółce (na podstawie faktury wystawionej na Klienta Spółki), część składki na ubezpieczenie AC, niestanowiąca kosztu uzyskania przychodów ze względu na ograniczenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie podlegać zaliczeniu do przychodów Spółki w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), nabywa a następnie udostępnia swoim klientom do używania samochody osobowe (dalej: „przedmioty leasingu”), na podstawie umów leasingu tzw. finansowego (tj. umów spełniających warunki opisane w art, 17f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „ustawa o CIT”)), leasingu tzw. operacyjnego (tj. umów spełniających warunki opisane w art. l7b ustawy o CIT).

Niniejszy wniosek dotyczy konsekwencji zwrotu Spółce przez korzystających wydatków ponoszonych przez Spółkę na dobrowolne ubezpieczenie tych samochodów od zdarzeń losowych (tzw. ubezpieczenie AC).

W sytuacji oddania przez Spółkę samochodu osobowego w leasing, na mocy Ogólnych Warunków Umowy Leasingu ubezpieczenie pojazdu w pełnym zakresie (w tym ubezpieczenie AC), jest zasadniczo obowiązkiem klienta Spółki, który może ubezpieczyć samochód samodzielnie. Jeśli jednak nie chce tego zrobić, to Spółka ubezpiecza pojazd na wniosek klienta w taki sposób, że Spółka jest zarówno ubezpieczonym (jako właściciel przedmiotu leasingu, który otrzyma świadczenie), jak i ubezpieczającym (tj. opłaca składkę). Następnie, klient jest obciążany kosztami zawartego przez Spółkę ubezpieczenia pojazdu.

Otrzymane przez Spółkę odszkodowanie może zostać przeznaczone na spłatę zaległych zobowiązań Klienta (zasadniczo w przypadku utraty, zniszczenia lub kradzieży pojazdu), bądź też przeznaczane jest na pokrycie kosztów przywrócenia przedmiotu ubezpieczenia do stanu sprzed zajścia zdarzenia losowego objętego zakresem ubezpieczenia (w przypadku uszkodzenia pojazdu).

Niniejszy wniosek dotyczy tej sytuacji, w której Spółka, oddając samochody do używania w ramach umów leasingu zawiera umowy ubezpieczenia AC oraz opłaca składki ubezpieczeniowe (jest ubezpieczonym jako właściciel przedmiotu oraz ubezpieczającym jako wnoszący składkę). W takiej sytuacji, część wydatków Spółki na składki ubezpieczeniowe traktowana jest przez Spółkę jako niestanowiąca kosztów uzyskania przychodów - przy czym niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie tej części składek ubezpieczeniowych, która nie stanowi kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT.

Spółka obciąża następnie swoich klientów kosztami składki ubezpieczenia AC, przy czym możliwe są w tym zakresie dwa scenariusze:

Spółka jednorazowo obciąża leasingobiorcę całością składki ubezpieczenia AC (za dany rok); obciążenie jest równe wysokości zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczenia AC;
Spółka obciąża leasingobiorcę całością składki ubezpieczenia AC, przy czym obciążenie to rozłożone jest na raty (np. miesięczne); łączna kwota obciążenia jest równa wysokości zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczenia AC; dodatkowo, w tym scenariuszu Spółka obciąża leasingobiorcę tzw. opłatą za finansowanie, która stanowi opłatę za udzielenie przez Spółkę finansowania przy rozłożeniu składki na raty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zwrócona Spółce (na podstawie faktury wystawionej na Klienta Spółki), część składki na ubezpieczenie AC, niestanowiąca kosztu uzyskania przychodów ze względu na ograniczenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, nie będzie podlegać zaliczeniu do przychodów Spółki w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zwrócona Spółce część składki na ubezpieczenie AC, niestanowiąca kosztu uzyskania przychodów ze względu na ograniczenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, nie będzie podlegać zaliczeniu do przychodów Spółki w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Składka AC jako wydatek niestanowiący kosztu uzyskania przychodów:

W pierwszej kolejności Spółka zaznacza, że konieczność wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów części składki na ubezpieczenie AC wynika wprost z art. 16 ust. pkt 49 ustawy o CIT, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Oznacza to, że wyłączenie składki na ubezpieczenie AC z kosztów uzyskania przychodów nie jest (w zakresie objętym niniejszym wnioskiem) wynikiem decyzji Spółki, a konsekwencją regulacji ustawowej. Oznacza to, że Spółka nie ma prawa zaliczyć tej części składki na ubezpieczenie AC do kosztów uzyskania przychodów.

Niedopuszczalność zaliczania składki AC do kosztów uzyskania przychodów (w zakresie wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT) przez firmę leasingową, w sytuacji gdy ubezpieczony przedmiot leasingu zostaje oddany do użytkowania leasingobiorcy na podstawie stosownej umowy była wielokrotnie potwierdzana w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów. Przykładowo wskazać można na interpretację indywidualną z 23 sierpnia 2012 r., wydaną przez Dyrektora IS w Warszawie (sygn. IPPB3/423-298/12-4/EŻ), w której wyjaśniono, że z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT nie wynika, żeby ustawodawca wyłączał z tego ograniczenia podmioty, dla których - tak, jak w przypadku Spółki - głównym przedmiotem działalności jest leasing samochodów. Podgląd taki nie wynika, ani z literalnego brzmienia tego przepisu, ani z innego rodzaju wykładni tego przepisu. Mając na uwadze powyższe, nie sposób zgodzić się z tokiem rozumowania zaprezentowanym we wniosku, iż ograniczenie wynikające z powyższego artykułu w punkcie 49 skierowane jest do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, w przypadku której samochody osobowe pełnią funkcję pomocniczą - czyli do korzystającego.

Z praktyki interpretacyjnej Ministra Finansów wynika zatem jednoznacznie, że jeśli stroną umowy ubezpieczenia AC jest leasingodawca (a z taką sytuacją mamy do czynienia w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym), to ograniczenie opisane w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, ma zastosowanie właśnie w stosunku do niego.

Wyłączenie zwrotu składki z przychodów:

Jeśli część składki AC nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów, to zwrot tej części, dokonany następnie przez leasingobiorcę, nie będzie stanowił przychodu Spółki. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko to zostało potwierdzone m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów:

Interpretacja z 26 lutego 2016 r., wydana przez Dyrektora IS w Warszawie, sygn. IPPB6/4510-459/15-2/AZ;
Interpretacja z 1 kwietnia 2016 r., wydana przez Dyrektora IS w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/4510-58/16/DK;
Interpretacja z 22 marca 2016 r., wydana przez Dyrektora IS w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/4510-57/16/DK.

Jak wynika z tych interpretacji, warunkiem wyłączenia danego zwrotu z przychodów jest przede wszystkim to, aby dotyczył on bezpośrednio poniesionego wcześniej wydatku. Jest to zgodne z językowym rozumieniem terminu zwrot. Zwrot to bowiem nic innego jak oddanie, zwrócenie czegoś. Minister Finansów wyjaśnił, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a cytowanej ustawy, konieczne jest, by „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” w rozumieniu ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony

podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

W ocenie Spółki, kluczowy w sprawie warunek (zwrócony ma być ten sam, a nie taki sam wydatek) jest spełniony w obu opisanych we wniosku scenariuszach, tj.:

w sytuacji jednorazowego obciążenia leasingobiorcy całością składki ubezpieczenia AC (za dany rok);
w sytuacji, gdy Spółka obciąża leasingobiorcę całością składki ubezpieczenia AC, przy czym obciążenie to rozłożone jest na raty (np. miesięczne), a łączna kwota obciążenia jest równa wysokości zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczenia AC.

W tej drugiej sytuacji, w ocenie Spółki, sam fakt rozłożenia płatności na raty nie zmienia samej natury płatności (tj. nadal pozostaje ona zwrotem wydatku Spółki na ubezpieczenie AC).

Spółka zaznacza przy tym, że pojawiająca się w drugim scenariuszu dodatkowa opłata za finansowanie stanowi odrębną pozycję na wystawianej przez Spółkę fakturze, oraz nie jest traktowana przez Spółkę jako zwrot wydatków - a w konsekwencji, nie jest wyłączana przez Spółkę z przychodów.

Mając na względzie powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska, że zwrócona Spółce część składki na ubezpieczenie AC, niestanowiąca kosztu uzyskania przychodów ze względu na ograniczenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, nie będzie podlegać zaliczeniu do przychodów Spółki w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „ustawa o CIT”), przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT). Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą w skład majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną - przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT). I tak, stosownie do tego przepisu, do przychodów nie zalicza się:

zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT);
zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT).

Odnosząc się do powyższego, należy wskazać, że „zwrot” w języku powszechnym oznacza oddanie, zwrócenie czegoś. Zwrotowi może zatem podlegać wyłącznie wydatek, który został wcześniej poniesiony. Natomiast, przez użyte w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT określenie „inne wydatki”, należy rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT. Ponadto, przez brak zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należy rozumieć decyzję ustawodawcy w przedmiocie możliwości zaliczenia danego rodzaju wydatków do kategorii kosztów podatkowych, a nie decyzję podatnika o faktycznym ujęciu albo braku ujęcia danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów w jego rozliczeniach podatkowych. Innymi słowy, omawiane „niezaliczenie do kosztów uzyskania przychodów” stanowi wynikającą z norm prawnych, cechę charakteryzującą wydatki, których zwrot mieści się w zakresie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6 i 6a ustawy o CIT.

Zatem, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym. Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

Rozważając, jakie koszty nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, należy w pierwszej kolejności odnieść się do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj.:

zostały poniesione przez podatnika,
ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

o osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest, co do zasady, związane z faktycznym definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu. Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia kategorię kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. kosztów pośrednich), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b - 4e ustawy o CIT).

0 CIT ma charakter zamknięty.

Z treści przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka nabywa a następnie udostępnia swoim klientom do używania samochody osobowe na podstawie umów leasingu finansowego oraz leasingu operacyjnego. W sytuacji oddania przez Spółkę samochodu osobowego w leasing, na mocy Ogólnych Warunków Umowy Leasingu, ubezpieczenie pojazdu w pełnym zakresie (w tym ubezpieczenie AC), jest zasadniczo obowiązkiem klienta Spółki, który może ubezpieczyć samochód samodzielnie. Jeśli jednak nie chce tego zrobić, to Spółka ubezpiecza pojazd na wniosek klienta, w taki sposób, że Spółka jest zarówno ubezpieczonym (jako właściciel przedmiotu leasingu, który otrzyma świadczenie) jak

1 ubezpieczającym (tj. opłaca składkę). Następnie, klient jest obciążany kosztami zawartego przez Spółkę ubezpieczenia pojazdu. Zwrot przedmiotowego zobowiązania może nastąpić w formie jednorazowego, bądź ratalnego obciążenia leasingobiorcy. Przy czym, w ratalnej formie spłaty Spółka dodatkowo obciąża leasingobiorcę tzw. opłatą za finansowanie, przy czym skutki podatkowe otrzymania tej opłaty nie są przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy prawa, a także opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy wskazać, że wydatki, na ubezpieczenie samochodowe, tj. OC, AC, NNW, co do zasady mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Przepisem wprost ograniczającym wskazaną możliwość jest art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

W konsekwencji, należy wskazać że w zakresie w jakim Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów składek ubezpieczeniowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, lub też ze względu na obiektywny brak spełnienia przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, Spółka na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, nie będzie również zobowiązana do rozpoznania przychodu w związku z dokonanym zwrotem.

Zauważyć jednak należy, że w przypadku, gdy Spółka będzie miała możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na ubezpieczenia samochodowe na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z dokonanym „zwrotem” składek ubezpieczeniowych powinna rozpoznać stosowny przychód podatkowy.

W związku z powyższym, część składki na ubezpieczenie AC, nie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, nie będzie stanowić przychodu podatkowego Wnioskodawcy, bez względu na sposób obciążenia leasingobiorcy wysokością składki. Bowiem, zarówno w sytuacji, w której leasingobiorca będzie dokonywał zwrotu należnej składki w sposób jednorazowy, jak i ratalnie u Wnioskodawcy nie powstanie przychód podatkowy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin