Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4019.11.2018.1.MZA
z 2 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2018 r. (data wpływu 11 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na wstępie Wnioskodawca wskazał, że jego sprawa dotyczy zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie zwrotu wydatków związanych z remontem łazienki oraz schodów zewnętrznych.

W 2013 r. Wnioskodawca przeprowadził w domu, którego był wówczas właścicielem, kompleksowy remont łazienki oraz remont schodów zewnętrznych. Koszty remontu były poniesione w całości przez Wnioskodawcę, co jest udokumentowane fakturami VAT za zakupione materiały budowlane. Owe faktury dokumentujące wydatki Wnioskodawca posiada do dnia dzisiejszego. Do dnia 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca będzie chciał złożyć wniosek VZM o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych.

W październiku 2017 r. umową darowizny (notarialnie) Wnioskodawca przeniósł własność nieruchomości (domu, w którym remont był przeprowadzany) na rzecz swojego syna. Wnioskodawca dodał, że nie jest obecnie i nie będzie w chwili składania wniosku VZM właścicielem nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy mimo tego, że obecnie Wnioskodawca nie jest oraz na dzień złożenia wniosku VZM nie będzie prawowitym właścicielem nieruchomości, to przysługuje mu prawo do zwrotu części wydatków na zakup materiałów budowlanych zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on osobą uprawnioną do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, mimo tego, iż obecnie nie jest już właścicielem nieruchomości, w której przeprowadzane były prace remontowe. Koszty remontu Wnioskodawca poniósł w całości osobiście. Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że bez znaczenia dla prawa do ubiegania się o częściowy zwrot wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych pozostaje okoliczność przeniesienia własności remontowanego domu w drodze darowizny na jego syna. Istotne jest natomiast, że w czasie realizacji remontu Wnioskodawca posiadał prawo do dysponowania nieruchomością.

Końcowo Wnioskodawca wskazał, że podobny stan rzeczy miał miejsce w poniższych interpretacjach indywidualnych:

1. z 22 stycznia 2010 r., Znak: DD3/033/135/MCA/O9/PK-1059,
2. z 30 grudnia 2010 r., Znak: ILPB2/415-1112/10-2/ES.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 604) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z m.in. remontem budynku mieszkalnego. Jednakże na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części wydatków na dotychczasowych zasadach.

Jednocześnie prawo do ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków ograniczone zostało w czasie. Jak wynika bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentowanych fakturą wystawioną dla osoby fizycznej w okresie:

1. od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r.;
2. od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2015 r.;
3. od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2016 r.;
4. od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2017 r.;
5. od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.
   
   

W przypadku gdy wniosek, o którym mowa w ust. 2, składany jest po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 2013 r., limity kwoty zwrotu obliczone zgodnie z zasadami określonymi w art. 3 ust. 5 i 6 ustawy wymienionej w ust. 1 dotyczą okresów liczonych od dnia złożenia tego wniosku do dnia 31 grudnia 2018 r. (art. 32 ust. 3 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi).

Treść zacytowanych przepisów wskazuje, że osobie fizycznej spełniającej warunki określone w ustawie o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym przysługuje przez określony w ustawie czas prawo do ubiegania się o zwrot ww. wydatków pomimo uchylenia ustawy ten zwrot regulującej.

Zatem na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, tj. na dotychczasowych zasadach o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych według harmonogramu określonego w art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, mają prawo ubiegać się osoby fizyczne, które poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych przed 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

W art. 2 pkt 1 ww. ustawy została zawarta definicja budynku mieszkalnego. W myśl tego przepisu – ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym – rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 powołanej ustawy – zwrot, o którym mowa w ust. 1 dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od 1 maja 2004 r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy – dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 cyt. wyżej ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze – rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

Stosownie do art. 5 ust. 1 cyt. wyżej ustawy – zwrot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 5 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – do składanego w urzędzie skarbowym wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym należy załączyć kopię:

1. pozwolenia na budowę albo – w przypadku remontu, o którym mowa w ust. 4 pkt 7 – dokumentu potwierdzającego tytuł prawny osoby fizycznej do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego;
2. faktur dokumentujących poniesione wydatki, o których mowa w art. 3 ust. 1.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że w 2013 r. Wnioskodawca przeprowadził w domu, którego wówczas był właścicielem, remont łazienki oraz schodów zewnętrznych. Wnioskodawca posiada faktury potwierdzające, że koszty remontu zostały w całości poniesione przez niego. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca posiada owe faktury dokumentujące wydatki i do 31 grudnia 2018 r. zamierza złożyć wniosek VZM o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych. W październiku 2017 r. umową darowizny Wnioskodawca przeniósł własność nieruchomości –domu, w którym remont był przeprowadzany – na rzecz swojego syna.

W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy budzi to, czy może ubiegać się o zwrot w sytuacji, w której złożenie wniosku o zwrot nastąpi po dokonaniu na rzecz syna darowizny budynku mieszkalnego, który Wnioskodawca remontował i z tego tytułu chciałby uzyskać zwrot.

Z przywołanych wcześniej przepisów wynika jednoznacznie, że aby uzyskać prawo do zwrotu części wydatków związanych m.in. z remontem budynku mieszkalnego spełnione muszą być jednocześnie wszystkie warunki określone w art. 3 i art. 4 cytowanej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Z treści tych przepisów jednoznacznie wynika, że prawo do ubiegania się o zwrot części podatku od towarów i usług zawartego w cenie materiałów przysługuje m.in. pod warunkiem, że osoba fizyczna, która poniosła wydatki na remont budynku mieszkalnego posiadała tytuł prawny do tego budynku mieszkalnego.

W świetle powyższych przepisów bez znaczenia dla prawa do ubiegania się o częściowy zwrot wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych pozostaje okoliczność ewentualnego zbycia remontowanego budynku mieszkalnego. Ważne jest natomiast, aby w czasie realizacji inwestycji mieszkaniowej i co istotne bez względu na chronologię zdarzeń, osoba fizyczna posiadała prawo do dysponowania nieruchomością lub tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1.

Zatem do otrzymania zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych osoba fizyczna będzie uprawniona także w sytuacji, gdy przed złożeniem wniosku zbyła nieruchomość, z którą związane było posiadane przez nią – w którymkolwiek momencie realizacji inwestycji wymienionej w art. 3 ust. 1 pkt 1-3 – prawo, tytuł lub pozwolenie, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do złożenia wniosku VZM nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r. i uwzględnienia w nim wydatków na zakup materiałów budowalnych jakie poniósł w 2013 r. w związku z remontem budynku mieszkalnego, tj. remontem łazienki i schodów zewnętrznych, pomimo tego, iż obecnie Wnioskodawca nie jest oraz na dzień złożenia wniosku VZM nie będzie właścicielem nieruchomości.

Stanowisko Wnioskodawcy, że bez znaczenia dla prawa do ubiegania się o częściowy zwrot wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych pozostaje okoliczność przeniesienia własności remontowanego domu w drodze darowizny na jego syna, należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.