Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.236.2018.2.RK
z 5 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2018 r. (data wpływu 25 maja 2018 r.) oraz uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 3 lipca 2018 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP2-2.4010.236.2018.1.GF z dnia 21 czerwca 2018 r. (data nadania 21 czerwca 2018 r., data odbioru 25 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego doradcy finansowemu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego doradcy finansowemu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem dominującym w Grupie. Spółki zależne z Grupy wykonują głównie działalność w zakresie budowy i sprzedaży lokali mieszkalnych i użytkowych. Z kolei Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie odpłatnego świadczenia usług finansowych w zakresie udzielania pożyczek oraz inne usługi na rzecz podmiotów z Grupy, w celu wsparcia ich działalności operacyjnej. Usługi te na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, przy czym część z nich korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

Historycznie miała miejsce sytuacja, w której Spółka przez wiele lat posiadała dwóch znaczących i stabilnych inwestorów strategicznych, przy czym każdy z nich posiadał pakiet ponad 30% udziałów w kapitale zakładowym Spółki. W 2014 r. inwestorzy zdecydowali się rozpocząć proces zbycia wszystkich posiadanych przez siebie akcji Spółki i wyjścia z inwestycji w Spółkę. W wyniku tych transakcji w akcjonariacie pojawili się inwestorzy finansowi, w tym siedem otwartych funduszy emerytalnych oraz fundusze inwestycyjne. Akcje Spółki były wówczas notowane na Giełdzie Papierów Wartościowych.

W opinii zarządu Spółki, zaistniałe zmiany w jej akcjonariacie nie sprzyjały rozwojowi Wnioskodawcy. Instytucjonalni akcjonariusze finansowi (głównie fundusze inwestycyjne), posiadające łącznie istotny udział w kapitale zakładowym, są bowiem nastawieni przede wszystkim na maksymalizację dywidend wypłacanych przez spółki, w których posiadają udziały. Instytucjonalni akcjonariusze finansowi mają krótkoterminowy horyzont inwestycyjny, a kwestia planów rozwojowych tych spółek, które z oczywistych względów wymagają finansowania, znajduje się na dalszym planie. Ponadto inwestorzy finansowi są wrażliwi na sytuację makroekonomiczną na rynku krajowym i ogólnoświatowym, a w razie dostrzeżenia ryzyk w tym zakresie są skłonni sprzedawać posiadane akcje spółek, nawet pomimo dobrej kondycji finansowej tych spółek. Zwiększona podaż akcji określonej spółki na rynku giełdowym prowadzi do spadku cen jej akcji, co wśród kontrahentów tej spółki może podważyć do niej zaufanie i wywołać obawę, że za wyprzedażą akcji stoją czynniki związane z sytuacją w samej spółce.

W powyższych realiach już w 2015 r. zarząd Spółki podjął starania o pozyskanie stabilnego inwestora strategicznego, który zapewni wdrażanie planów rozwoju i jej przyszły wzrost oraz ustabilizuje jej strukturę własnościową. W tym celu, niezależnie od rozmów z różnymi podmiotami potencjalnie zainteresowanymi taką inwestycją, Spółka w dniu 21 września 2016 r. zawarła umowę zlecenia z polskim podmiotem należącym do międzynarodowej sieci zajmującej się doradztwem w zakresie fuzji i przejęć. Zgodnie z umową, Spółka zaangażowała zleceniobiorcę jako swojego wyłącznego doradcę finansowego w celu zbadania możliwości rozwoju i finansowania Spółki, a także w celu przygotowania Spółki do pozyskania potencjalnych inwestorów, którzy zainteresowani byliby nabyciem do 100% akcji Spółki.

Umowny zakres obowiązków doradcy finansowego obejmował m.in.:

1. przegląd biznes planu Spółki,
2. przygotowanie wraz ze Spółką listy potencjalnych inwestorów i oceny ich zainteresowania oraz zdolności do zawarcia Transakcji,
3. koordynowanie projektu i procesu transakcyjnego, włączając w to pracę innych doradców,
4. koordynowanie przeglądu due diligence,
5. przygotowanie, uaktualnienie i doradztwo w zakresie terminarza Transakcji,
6. przygotowanie strategii i terminarza komunikacji z inwestorami i koordynowanie tej komunikacji,
7. przygotowanie materiałów marketingowych dla potencjalnych inwestorów,
8. wsparcie dla Spółki przy przygotowaniu posiedzeń zarządu Spółki i prezentacji przedstawianych przez zarząd,
9. uczestnictwo w negocjowaniu dokumentów prawnych związanych z Transakcją,
10. uczestnictwo w procesie komunikacji z dotychczasowymi akcjonariuszami oraz przygotowanie strategii komunikacji i treści komunikatów prasowych, bieżących raportów giełdowych, oświadczeń zarządu i innych publicznych przekazów związanych z Transakcją i jej wykonaniem.
    
    

Zgodnie z umową, doradca finansowy był uprawniony do wynagrodzenia od Spółki wyłącznie w przypadku osiągnięcia sukcesu, to jest jedynie w razie pozyskania inwestora strategicznego dla Spółki.

W wyniku zaangażowania doradcy został wyselekcjonowany potencjalny inwestor, któremu zarząd Spółki w dniu 6 października 2017 r. udzielił wyłączność na przeprowadzenie badania stanu Spółki i jej aktywów (badanie due diligence) oraz na prowadzenie z zarządem Spółki negocjacji w sprawie ogłoszenia wezwania, której celem miało być nabycie przez inwestora 100% akcji Spółki, zniesienie dematerializacji akcji Spółki i zakończenie notowań akcji na Giełdzie Papierów Wartościowych.

Po zakończeniu badania due diligence, w dniu 1 grudnia 2017 r. inwestor ogłosił wezwanie skierowane do dotychczasowych akcjonariuszy celem zapisywania się przez nich na sprzedaż wszystkich wyemitowanych przez Spółkę akcji. W treści wezwania inwestor wskazał, że jest podmiotem zależnym od podmiotu będącego holdingiem bankowym i globalnym liderem w zakresie bankowości inwestycyjnej, rynku papierów wartościowych oraz zarządzania inwestycjami. Podmiot dominujący wobec inwestora ma na swoim koncie duże osiągnięcia w zakresie inwestycji w nieruchomości mieszkaniowe w Europie i Stanach Zjednoczonych, zapewniania wsparcia kapitałowego, pomagania spółkom w przejściu do następnej fazy ich rozwoju oraz w staniu się wiodącymi markami na rynkach, na których działają.

W wezwaniu na akcje Spółki inwestor zadeklarował, że wraz ze swym podmiotem dominującym pragnie wykorzystać swój kapitał, doświadczenie instytucjonalne i znajomość branży, aby wspierać zarząd Spółki we wdrażaniu długoterminowej wizji i strategii rozwoju Spółki oraz realizowaniu wartości w ramach jej wzrostu i posiadanych nieruchomości gruntowych, przyczyniając się do rozwoju działalności Spółki w Polsce.

Ponadto, w wezwaniu na sprzedaż akcji inwestor zadeklarował, że jeżeli po przeprowadzeniu tego wezwania znajdzie się w posiadaniu akcji stanowiących co najmniej 90% ogólnej liczby głosów w Spółce, zamierza on przystąpić do przymusowego wykupu akcji akcjonariuszy mniejszościowych Spółki, po którym nastąpi przywrócenie akcjom Spółki formy dokumentu oraz wycofanie ich z obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych.

Z uwagi na nabycie w wezwaniu akcji stanowiących ponad 90% ogólnej liczby głosów w Spółce, inwestor działając w oparciu o art. 82 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, ogłosił żądanie sprzedaży wszystkich pozostałych akcji Spółki w ramach przymusowego wykupu.

Następnie, w dniu 29 marca 2018 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki, w którym uczestniczył inwestor już jako jedyny akcjonariusz, postanowiło znieść dematerializację wszystkich akcji Spółki oraz upoważniło zarząd Spółki do podjęcia wszystkich czynności faktycznych i prawnych niezbędnych do przywrócenia akcjom formy dokumentu i wycofania ich z obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych.

Pochodną zmian w akcjonariacie Spółki było powołanie przedstawicieli inwestora strategicznego do rady nadzorczej Spółki.

Tytułem wykonania zleconych usług, doradca finansowy wystawił Spółce fakturę spełniającą wszystkie wymogi prawa podatkowego. Wynikające z umowy zlecenia wynagrodzenie na rzecz doradcy finansowego, wykazane w fakturze, nie było kwestionowane przez Spółkę i zostało wypłacone doradcy finansowemu.

Pismem z dnia 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 3 lipca 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny o wskazane poniżej informacje.

Wydatki z tytułu wynagrodzenia wypłaconego doradcy finansowemu tytułem czynności związanych z pozyskaniem inwestora strategicznego, nie zostały poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone doradcy finansowemu wynagrodzenie, wynikające z umowy zlecenia, tytułem czynności związanych z pozyskaniem inwestora strategicznego ?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, ma ona prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone doradcy finansowemu wynagrodzenie, wynikające z umowy zlecenia, tytułem czynności związanych z pozyskaniem inwestora strategicznego.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy CIT (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn.zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z powyższym przepisem oraz ugruntowanym w tym zakresie orzecznictwem, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien on:

1. zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
2. nie podlegać wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT,
3. zostać poniesiony przez podatnika w sposób definitywny,
4. być właściwie udokumentowany.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie powyższe wymogi dotyczące rozpoznania kosztu uzyskania przychodu zostały spełnione w odniesieniu do wynagrodzenia wypłaconego na rzecz doradcy finansowego.

Z definicji zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy CIT wynika, że wydatek niekoniecznie musi znaleźć bezpośrednie odzwierciedlenie w uzyskanych przez podatnika przychodach, tak aby potraktować go jako koszt uzyskania przychodów. Występuje bowiem także grupa takich wydatków, które są związane ogólnie z działalnością podatnika i służą jedynie zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodów (są to tzw. koszty pośrednie). W tym wypadku należy zbadać, czy tego rodzaju wydatek w sposób obiektywny i racjonalny pozostaje w związku z działalnością jednostki, to jest, czy przyniósł jej określoną korzyść.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę, że zlecone doradcy finansowemu czynności przyczyniły się do pozyskania inwestora strategicznego, który należy do międzynarodowej grupy bankowej o uznanej renomie. Posiadanie takiego akcjonariusza oznacza wzrost wiarygodności Spółki na rynku i postrzeganie jej przez kontrahentów. Będzie to miało znaczenie także dla pozyskania środków pieniężnych przez Spółkę, bowiem z jednej strony pozwoli jej zaciągać zobowiązania finansowe po niższym koszcie, z drugiej strony przynależność inwestora do grupy bankowej otworzy Spółce nowe kanały finansowania. Środki te w dalszej kolejności będą mogły być przeznaczone, przykładowo, na udzielenie pożyczek dla podmiotów z Grupy realizujących projekty deweloperskie, co z kolei pozwoli Spółce uzyskać przychody odsetkowe.

Ponadto, posiadanie jednego akcjonariusza strategicznego, którego głównym oczekiwaniem nie jest wypłata dywidendy, pozwoli zarządowi Wnioskodawcy wdrożyć długofalową wizję rozwoju Spółki i jej grupy kapitałowej, w oparciu o stabilne prognozy finansowe. Z kolei powołani do rady nadzorczej przedstawiciele inwestora będą służyli zarządowi Spółki wsparciem w opracowaniu tej wizji, wykorzystując własne doświadczenie instytucjonalne i znajomość branży.

Należy nadmienić, że pozyskanie wyłącznego akcjonariusza strategicznego dzięki wsparciu doradcy finansowego skutkowało podjęciem decyzji o zniesieniu dematerializacji jej akcji i wycofaniu ich z obrotu giełdowego. Tym samym wpłynie to na ograniczenie kosztów działalności Spółki, poprzez wyeliminowanie opłat na rzecz Giełdy Papierów Wartościowych oraz Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, prowadzącego rejestr zdematerializowanych papierów wartościowych. Ograniczenie kosztów Spółki wynikać będzie także ze zniesienia obowiązków w zakresie publikacji raportów giełdowych oraz organizacji walnych zgromadzeń dla licznego grona akcjonariuszy.

Podsumowując, wydatek poniesiony na nabycie usług od doradcy finansowego związanych z pozyskaniem inwestora strategicznego należy potraktować jako koszt ogólnej działalności Spółki. Nie jest on związany z konkretnym przychodem, ale w dalszej perspektywie może przyczynić się on do zwiększenia wartości osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów oraz pozwala na zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Tym samym wydatek ten spełnia definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Jednocześnie omawiany wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, to jest w katalogu takich wydatków, które nie mogą być uznane za koszty podatkowe, nawet w razie spełnienia definicji ujętej w art. 15 ust. 1.

Spełnione zostały również pozostałe warunki dla rozpoznania kosztów uzyskania przychodów. Doradca finansowy wystawił tytułem swych usług fakturę spełniającą wymogi prawa podatkowego, tym samym wydatek został prawidłowo udokumentowany. Ponadto, wynagrodzenie doradcy nie jest sporne i zostało ono zapłacone przez Spółkę, tym samym nie ma wątpliwości, że omawiany wydatek ma charakter definitywny.

Końcowo Wnioskodawca nadmienia, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0111-KDIB2-1.4010. 218. 2017. l. BKD z dnia 7 listopada 2017 r. oraz nr 0111-KDIB2-1.4010.312.2017.l.MJ z dnia 28 grudnia 2017 r., wydanych w bardzo zbliżonych stanach faktycznych.

Reasumując, zdaniem Spółki, ma ona prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone doradcy finansowemu wynagrodzenie, wynikające z umowy zlecenia, tytułem czynności związanych z pozyskaniem inwestora strategicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego doradcy finansowemu – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niezależnie od powyższego tytułem uwagi wskazać należy, że powołany przez Wnioskodawcę art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dniem 1 stycznia 2018 r. (na mocy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – Dz. U. z 2017 r., poz. 2175) otrzymał brzmienie: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Powyższa zmiana nie miała jednak wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.