Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.234.2018.1.AS
z 12 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prac uczestników warsztatów terapii zajęciowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prac uczestników warsztatów terapii zajęciowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

X (…) jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, który zgodnie z ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r., poz. 160, z późn. zm.), jest podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą, udzielającym świadczeń zdrowotnych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień. X (…) posiada osobowość prawną zgodnie z art. 50a ust. 2 ww. ustawy o działalności leczniczej. Posiada on status podatnika VAT czynnego (…). Jest on też jednostką sektora finansów publicznych zgodnie z art. 9 pkt 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, z późn. zm.). Jedną z form działalności X (…) jest prowadzenie Warsztatu Terapii Zajęciowej (zwaną dalej WTZ). WTZ jest wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo częścią X (…), która zgodnie z art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2046, z późn. zm.), stwarza osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. W warsztatach tych uczestniczą osoby niepełnosprawne, a efektem ich zajęć w ramach prowadzonej terapii są wyroby mające charakter użytkowy lub dekoracyjny, takie jak: kartki świąteczne, stroiki, świeczki, wyroby ceramiczne, serwetki, obrazki, etc., których część jest sprzedawana przez osoby niepełnosprawne na specjalnie organizowanych kiermaszach lub bezpośrednio w wyznaczonym punkcie na terenie X (…). Zainteresowane osoby mają możliwość nabycia wytworów pracy podopiecznych Warsztatu Terapii Zajęciowej za stosowną odpłatnością. Nabycie prac w zasadzie podyktowane jest pragnieniem wsparcia osób niepełnosprawnych, a nie zakupu niskowartościowych towarów. Środki finansowe ze sprzedaży przedmiotów gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bankowym i wydatkowane w porozumieniu z uczestnikami warsztatu w całości na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników zajęć terapeutycznych zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. (Dz. U. nr 63, poz. 587). Należy również podnieść, że wykonane przez uczestników WTZ przedmioty użytkowe nie są wytwarzane za środki pieniężne pozyskane ze zbiórek przewidzianych w ustawie z dnia 15 marca 1993 r. o zbiórkach publicznych, a prace te charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną. Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), X (…) rozlicza również tę działalność w kwotach brutto, gdyż sądził, że podlega ona opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 wyżej powołanej ustawy o podatku od towarów i usług, jak każda odpłatna transakcja. W odniesieniu do przesłanki odpłatności, Trybunał Sprawiedliwości WE podkreślał wielokrotnie, że aby można było mówić o odpłatności pomiędzy transakcją a otrzymaną ceną, musi bowiem istnieć związek prawny, co oznacza, że wynagrodzenie musi być należne w związku z dokonaną transakcją – wyrok TSWE z dnia 3 marca 1994 r. sprawa C-16/93 pomiędzy R.J.Tolsma i Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia); wyrok TSWE sprawa C-258/95 pomiędzy Juliusz Fillibeck Sóhne GmbH&Co. KG i Finzamt Neustadt (Niemcy) opubl. J. Martini, Ł. Karpiesiuk „VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości” C. H. Beck s. 50 i nast. oraz s. 86 i nast.). Otrzymane wynagrodzenie jest więc konsekwencją dostawy towaru lub usługi. W związku z powyższym należy podkreślić, że w dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok w sprawie C-16/93), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru/usługi. W przypadku sprzedaży prac wytworzonych w ramach terapii zajęciowej warunek ten nie jest spełniony. Takie stanowisko wyraził podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów w odpowiedzi na interpelację nr 1000 z dnia 16 lutego 2017 r. w sprawie braku podstaw do opodatkowania sprzedaży prac powstałych podczas prowadzenia rehabilitacji uczestników warsztatów terapii zajęciowej Pań (…). „Zapłata dokonywana przez nabywcę nie jest bowiem wynikiem dostawy towaru tj. pracy wykonanej w ramach terapii zajęciowej przez osobę niepełnosprawną. Z punku widzenia nabywcy, jej zakup jest jedynie specyficzną formą udzielenia pomocy polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych WTZ. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, a praca nie ma dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak »cegiełki« w zamian za darowizny). Nabywcę takich prac należy zatem postrzegać, jako darczyńcę, a WTZ i osoby niepełnosprawne, jako podmiot obdarowany” co zostało też podkreślone przez (…) Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zasadnym jest nadal opodatkowywać podatkiem od towarów i usług sprzedaż prac uczestników warsztatów terapii zajęciowej? Prace te charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną.

Zdanie Wnioskodawcy, jest zgodne z opinią wyrażoną przez Ministra Rozwoju i Finansów zawartą w piśmie z dnia 9 marca 2017 r. znak PT3.054.1.2017.LBE.96, który stwierdził, że „działalność Warsztatów Terapii Zajęciowej (dalej WTZ), w zakresie opisanym w interpelacji, a więc sprzedaż prac wykonanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii, które to prace charakteryzują się obiektywną znikomą wartością ekonomiczną, nie polega opodatkowaniu podatkiem VAT”. Podstawą takiego uznania przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów jest fakt, że przy sprzedaży tych prac nie został spełniony warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru a odpłatnością co jest wyznacznikiem odpłatności w świetle dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje także potwierdzenie w wykładni dokonanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 10 lipca 2017 r. znak: 0112-KDIL1-1.4012.174.2017.2.OA i z dnia 23 sierpnia 2017 r. znak 0113-KDIPT1-1.4012.352.2017.2.AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych przepisów wynika, że dana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu wówczas, gdy dany podmiot – dokonując jej – będzie działał w charakterze podatnika, to znaczy, gdy czynność zostanie dokonana w okolicznościach pozwalających na przypisanie jej cech działalności gospodarczej, a zatem jeśli będzie miała ona charakter profesjonalny i ciągły. Posiadanie statusu podatnika VAT nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki, należy uznać za rodzącą obowiązki w podatku VAT.

Tym samym należy stwierdzić, że dany podmiot będzie podatnikiem tylko w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu, które wykonywał będzie w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności – będących dostawą towarów czy też świadczeniem usług – niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji – nie podlega opodatkowaniu.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zakres opodatkowania podatkiem VAT determinowany jest przez dwa czynniki:

• przedmiotowy – opodatkowaniu podlega wyłącznie dostawa towarów i świadczenie usług oraz
• podmiotowy – dostawa i świadczenie usług muszą być dokonane przez podatnika działającego w takim charakterze.
  
  

Istotne jest to, że obie te przesłanki muszą być spełnione łącznie.

Należy zwrócić uwagę, że zarówno na podstawie przepisów krajowych, jak i wspólnotowych, aby dana czynność podlegała VAT, musi być dokonywana przez podatnika tego podatku działającego w tym charakterze (tj. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej). Nie każde więc działanie podatnika będzie czynnością opodatkowaną VAT.

Z opisu sprawy wynika, że X jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, który zgodnie z ustawą o działalności leczniczej, jest podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą, udzielającym świadczeń zdrowotnych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień. X posiada osobowość prawną zgodnie z ustawą o działalności leczniczej. Posiada on status podatnika VAT czynnego. Jest on też jednostką sektora finansów publicznych zgodnie z ustawą o finansach publicznych. Jedną z form działalności X jest prowadzenie Warsztatu Terapii Zajęciowej. WTZ jest wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo częścią X, która zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, stwarza osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. W warsztatach tych uczestniczą osoby niepełnosprawne, a efektem ich zajęć w ramach prowadzonej terapii są wyroby mające charakter użytkowy lub dekoracyjny, takie jak: kartki świąteczne, stroiki, świeczki, wyroby ceramiczne, serwetki, obrazki, etc., których część jest sprzedawana przez osoby niepełnosprawne na specjalnie organizowanych kiermaszach lub bezpośrednio w wyznaczonym punkcie na terenie X. Zainteresowane osoby mają możliwość nabycia wytworów pracy podopiecznych Warsztatu Terapii Zajęciowej za stosowną odpłatnością. Nabycie prac w zasadzie podyktowane jest pragnieniem wsparcia osób niepełnosprawnych, a nie zakupu niskowartościowych towarów. Środki finansowe ze sprzedaży przedmiotów gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bankowym i wydatkowane w porozumieniu z uczestnikami warsztatu w całości na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników zajęć terapeutycznych. Wykonane przez uczestników WTZ przedmioty użytkowe nie są wytwarzane za środki pieniężne pozyskane ze zbiórek przewidzianych w ustawie o zbiórkach publicznych, a prace te charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną. Natomiast zgodnie z ustawą X rozlicza również tę działalność w kwotach brutto, gdyż sądził, że podlega ona opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jak każda odpłatna transakcja. Otrzymane wynagrodzenie jest konsekwencją dostawy towaru lub usługi. W związku z powyższym należy podkreślić, że w dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok w sprawie C-16/93), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru/usługi. W przypadku sprzedaży prac wytworzonych w ramach terapii zajęciowej warunek ten, nie jest spełniony. Z punku widzenia nabywcy, zakup jest jedynie specyficzną formą udzielenia pomocy polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych WTZ. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, a praca nie ma dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak „cegiełki” w zamian za darowizny). Nabywcę takich prac należy zatem postrzegać, jako darczyńcę, a WTZ i osoby niepełnosprawne jako podmiot obdarowany” co zostało też podkreślone przez (…) Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy zasadnym jest opodatkowywanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży prac uczestników warsztatów terapii zajęciowej.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca (X) jest podmiotem leczniczym, którego jedną z form działalności jest prowadzenie Warsztatów Terapii Zajęciowej, które są wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo częścią X.

Szczegółowe zasady tworzenia, działania i dofinansowywania warsztatu terapii zajęciowej, uregulowane są w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587).

Zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia, warsztat działa na podstawie regulaminu organizacyjnego zatwierdzonego przez jednostkę prowadzącą warsztat. Regulamin organizacyjny warsztatu określa w szczególności:

1. prawa i obowiązki uczestnika warsztatu;
2. sposób ustalania wysokości środków finansowych otrzymywanych przez uczestnika warsztatu w ramach treningu ekonomicznego i gospodarowania nimi;
3. organizację pracy i zajęć;
4. sposób dowozu uczestników do warsztatu;
5. obowiązki kierownika warsztatu w zakresie:
6. zapewnienia odpowiednich warunków pracy i organizowanych zajęć,
7. planowania:
   • rozkładu zajęć w warsztacie,
   • przerw wakacyjnych uczestników warsztatu,
   • urlopów pracowników.

W świetle § 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, działalność warsztatu jest działalnością o charakterze niezarobkowym.

Dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników (§ 10 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Powołane wyżej przepisy art. 5, art. 7 i art. 8 ustawy, zawierają podstawowe zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z przepisów tych wynika przede wszystkim, że opodatkowaniu podlegają dostawa towarów oraz świadczenie usług realizowane na terytorium kraju. Ponadto dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu jeżeli mają charakter odpłatny. Tylko pozytywne ustalenia w powyższych aspektach upoważniają do stwierdzenia, że miała miejsce transakcja podlegająca opodatkowaniu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia odpłatności. W języku potocznym odpłatność oznacza zapłatę, wynagrodzenie w zamian za rzecz (towar) lub zachowanie (usługę). Należy podkreślić, że pojęcie ,,odpłatna dostawa” powinno być rozumiane jako ekonomiczne korzyści dla sprzedającego.

W dorobku orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego dochodzi do dostawy towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz sprzedawcy. Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dostarczonym towarem a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru.

Zatem dostawa towarów jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT jeżeli następuje za wynagrodzeniem oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. O opodatkowaniu podatkiem VAT czynności dostawy towarów decyduje zatem jej odpłatność.

W ocenie tut. organu, przy sprzedaży prac, o których mowa we wniosku, warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru a odpłatnością nie jest/nie będzie spełniony.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że nabycie prac w zasadzie podyktowane jest pragnieniem wsparcia osób niepełnosprawnych, a nie zakupu niskowartościowych towarów. Prace te – jak podkreślił Wnioskodawca – charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną. Co istotne, środki finansowe ze sprzedaży przedmiotów gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bankowym i wydatkowane w porozumieniu z uczestnikami warsztatu w całości na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników zajęć terapeutycznych.

W okolicznościach analizowanej sprawy, zapłata dokonywana przez nabywcę nie jest zatem konsekwencją dostawy towaru, tj. pracy wykonanej w ramach terapii zajęciowej przez osobę niepełnosprawną. Z perspektywy nabywcy takiej pracy, jej zakup jest jedynie specyficzną formą udzielenia pomocy polegającej na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele uczestników WTZ. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, nabywany towar nie ma bowiem dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak ,,cegiełki” w zamian za darowizny).

Nabywcę prac należy zatem postrzegać jako darczyńcę, a WTZ i osoby niepełnosprawne, jako podmiot obdarowany.

Tym samym wskazać należy, że sprzedaż wytworzonych przez uczestników WTZ w ramach terapii prac takich jak: kartki świąteczne, stroiki, świeczki, wyroby ceramiczne, serwetki, obrazki, nie stanowi/nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż prac uczestników terapii zajęciowej nie stanowi/nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym nie jest zasadne opodatkowywanie przez Wnioskodawcę podatkiem VAT tych czynności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Podkreślić należy, że przedstawione stanowisko odnosi się wyłącznie do przypadku sprzedaży prac wytworzonych przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej, które to prace charakteryzują się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną. Stanowisko to nie znajdzie zastosowania do wszelkiego rodzaju sprzedaży towarów, bowiem dla sprzedaży towarów, które dla nabywcy będą miały realną wartość ekonomiczną, mamy do czynienia ze zwykłą dostawą towarów za wynagrodzeniem, wchodzącą w zakres regulacji ustawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.