Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPBI/2/4510-208/15-3/MO
z 20 lipca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 20 października 2015 r., sygn. akt I SA/Rz 800/15 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 181/16, wniosku z 12 lutego 2015 r. (data wpływu 19 lutego 2015 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka prowadząc częściowo działalność gospodarczą na terenie SSE, korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, może być uczestnikiem Podatkowej Grupy Kapitałowej, określonej w przepisie art. 1a ust. 1 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 19 lutego 2015 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka prowadząc częściowo działalność gospodarczą na terenie SSE, korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, może być uczestnikiem Podatkowej Grupy Kapitałowej, określonej w przepisie art. 1a ust. 1 ustawy o CIT.

W dniu 11 maja 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/4510-208/15/SD, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna z 11 maja 2015 r. została skutecznie doręczona 15 maja 2015 r. Pismem z 28 maja 2015 r. (data wpływu 2 czerwca 2015 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z 30 czerwca 2015 r. Znak: IBPBI-1-2/4510-1-26/15/SD odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona 6 lipca 2015 r. Pismem z 3 sierpnia 2015 r. (data wpływu 5 sierpnia 2015 r.), wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 25 sierpnia 2015 r. Znak: IBPB-1-2/4510-3-55/15/SD udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 20 października 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 800/15 uchylił zaskarżoną interpretację.

Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 22 lutego 2018 r. sygn. akt. II FSK 181/16 oddalił skargę kasacyjną. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 20 października 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 800/15 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 20 kwietnia 2018 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest zakładem branży lotniczej, którego podstawowym profilem działalności jest produkcja elementów podwozi samolotów pasażerskich i wojskowych oraz świadczenie specjalistycznych usług obróbki metali. W 2012 r. Spółka włączona została do ogólnoświatowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”). Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest w Polsce podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od całości swoich dochodów (bez względu na miejsce ich osiągania), zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”). Działalność gospodarcza Spółki prowadzona jest w dwóch zakładach produkcyjnych: zakładzie w K oraz nowej jednostce wybudowanej w 2011 r. w T. Działalność zakładu w T objęta jest zwolnieniem z podatku dochodowego na mocy zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), wydanym przez Ministra Gospodarki 10 grudnia 2008 r. W toku prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka intensywnie współpracuje z innymi spółkami z Grupy (w tym z podmiotami prowadzącymi działalność na terenie SSE). W celu rozwoju zdolności operacyjnych, redukcji kosztów ogólnych oraz centralizacji procesów, Spółka rozważa utworzenie z takimi spółkami SSE Podatkowej Grupy Kapitałowej (dalej również jako: „PGK”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prowadząc częściowo działalność gospodarczą na terenie SSE, korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, może być uczestnikiem Podatkowej Grupy Kapitałowej, określonej w art. 1a ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, której skutkiem jest częściowe zwolnienie osiąganych dochodów z podatku dochodowego w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, nie ogranicza prawa Spółki do przystąpienia i działania w ramach Podatkowej Grupy Kapitałowej w rozumieniu art. 1a ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z przepisem art. 1a ust. 1 i 2 ustawy o CIT, podatnikiem jest m.in. podatkowa grupa kapitałowa, rozumiana jako grupa co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, pozostających w związkach kapitałowych, przy czym utworzenie PGK możliwe jest pod następującymi warunkami:

1. PGK tworzą wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których przeciętny kapitał zakładowy przypadający na każdą z tych spółek nie jest niższy niż 1000000 zł, jedna ze spółek („spółka dominująca”) posiada bezpośredni 95% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek zależnych, która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji, spółki zależne nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym innych spółek tworzących tę grupę, oraz w spółkach tych nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa,
   
2. Spółka dominująca i spółki zależne zawarły, w formie aktu notarialnego, umowę o utworzeniu, na okres co najmniej 3 lat podatkowych, podatkowej grupy kapitałowej i umowa ta została zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego,
   
3. po utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, spółki tworzące tę grupę spełniają warunki wymienione powyżej, a ponadto:
   
   1. nie korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw, oraz
   2. nie pozostają w związkach powodujących zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 11, z podatnikami podatku dochodowego niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej,
   3. podatkowa grupa kapitałowa osiągnie za każdy rok podatkowy udział dochodów w przychodach, określony zgodnie z art. 7a ust. 1, w wysokości co najmniej 3%.
   
   
   

Wśród wymienionych powyżej warunków uznania PGK za samodzielnego podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku podmiotów prowadzących działalność na terenie SSE i korzystających ze zwolnienia z podatku dochodowego, wątpliwości interpretacyjne może budzić warunek dotyczący korzystania ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw (art. 1a ust. 3 lit. a ustawy o CIT – winno być art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o CIT).

W ocenie Spółki, ulga podatkowa z tytułu Zezwolenia na działalność w SSE, wynika wprost z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wykluczając możliwość uznania, że takie zwolnienie z podatku przyznawane jest „na podstawie odrębnych ustaw” (jak określa to art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a - winno być art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o CIT).

Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie zwolnienia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. nr 42, poz. 274, dalej: „ustawa o SSE”). Oznacza to, że zwolnienie w podatku dochodowym w ramach działalności na terenie SSE, przyznawane jest w oparciu o podstawę prawną zamieszczoną w samej ustawie o CIT i nie wynika z „odrębnych ustaw”, do których odsyła przepis art. 1a ust. 3 lit. a – winno być art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o CIT. Wykładnia językowa normy określonej w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o CIT (warunki do tworzenia PGK) wskazuje, że artykuł ten nie ma zastosowania w przypadku korzystania przez podatnika ze zwolnienia z CIT od dochodów uzyskanych z działalności na terenie SSE na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, gdyż jest to ta sama ustawa.

Podstawy wątpliwości, co do źródła zwolnienia z podatku dochodowego, nie można upatrywać ponadto w przepisach samej ustawy o SSE, doprecyzowującej zasady na których przyznawane jest zwolnienie z podatku dochodowego. Co prawda, ustawa o SSE precyzuje, w art. 12, że dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w ramach Zezwolenia są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych; równocześnie jednak, powołana norma wprost wskazuje podstawę takiego zwolnienia z podatku (art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT); nie stanowi zatem odrębnej, samodzielnej podstawy zwolnienia.

Analogicznie, podstawy zwolnienia z podatku nie stanowi także art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, zawierający informację o możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku dopiero po uzyskaniu zezwolenia na działalność w SSE; powołany przepis precyzuje, że określenie warunków i zasad takiego zwolnienia z podatku dochodowego następuje poprzez bezpośrednie odesłanie do ustawy o CIT i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując wyłącznie na moment rozpoczęcia zwolnienia z podatku (dochody po uzyskaniu zwolnienia), a nie ustanawia odrębne, samodzielne zwolnienie z takiego podatku.

Należy również przypomnieć, że art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wprowadzony został do ustawy o CIT nowelizacją przepisów o zmianie ustawy o SSE oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z dnia 23 grudnia 2000 r.), poprzez dodanie nowego zwolnienia w ramach rozdziału IV „Zwolnienia przedmiotowe” (wraz z innymi tego typu zwolnieniami). Sama norma prawna ustanowiona powołaną nowelizacją (zwrot „wolne od podatku są”) jednoznacznie wskazuje na źródło prawa, na podstawie którego podatnicy podatku dochodowego prowadzący działalność na terenie SSE są zwolnieni z podatku dochodowego od dochodu osiąganego w SSE. Przepis ten, jasno wyznacza kryteria niezbędne do spełnienia, aby takie zwolnienie z podatku funkcjonowało, ograniczając zakres unormowań ustawy o SSE (art. 1) do określenia zasad i trybu ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zasad zarządzania strefami oraz zasad i warunków prowadzenia działalności gospodarczej w strefach. Powoduje to, że art. 12 ustawy o SSE, pełni wyłącznie rolę łącznika między dwoma ustawami (ustawy o CIT oraz ustawy o SSE), dopełniając i uszczegóławiając zakres zwolnienia z podatku wprowadzany art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. W żadnym wypadku, powołany przepis ustawy o SSE nie stanowi jednak samodzielnej, odrębnej podstawy ustanowienia zwolnienia z podatku.

Reasumując, zwolnienie z podatku dochodowego dochodu uzyskanego z działalności prowadzonej w SSE w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, obejmuje swym zakresem wszystkich podatników podatku dochodowego od osób prawnych, w tym Podatkową Grupę Kapitałową będącą odrębnym, samodzielnym podatnikiem w rozumieniu przepisów powołanej ustawy. Tak określone zwolnienie z podatku, nie narusza warunku zawartego w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, regulującego warunki PGK, gdyż zwolnienie takie ustanawiane jest przepisami tej samej ustawy. Należy podkreślić, że zaprezentowana interpretacja przepisów prawa podatkowego została potwierdzona szerokim, jednolitym orzecznictwem sądów administracyjnych, m.in. orzeczeniem:

• WSA w Gdańsku z 22 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 1311/10 (podtrzymanym przez NSA orzeczeniem z 2 sierpnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1614/11),
• NSA z 7 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1958/12,
• NSA z 7 maja 2014 r., sygn. II FSK 1353/12,
• WSA w Warszawie z 22 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 715/12,
• WSA w Krakowie z 6 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 1615/12 i innych.

Stanowisko takie potwierdził również Minister Finansów m.in. za pośrednictwem pisemnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 września 2014 r. (Znak: ILPB4/423-144/11/14-5/ŁM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.