2018.08.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.362.2018.1.KT
z 9 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 11 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w ramach transakcji łańcuchowej oraz w ramach transakcji trójstronnej, do której ma zastosowanie procedura uproszczona, a także zastosowania stawki VAT 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w ramach transakcji łańcuchowej oraz w ramach transakcji trójstronnej, do której ma zastosowanie procedura uproszczona, a także zastosowania stawki VAT 0%.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Y.) jest spółką prawa polskiego. Y. jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, zarejestrowanym także dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Y. jest częścią grupy kapitałowej (Grupa). 100% udziałowcem Wnioskodawcy jest G., spółka prawa niemieckiego, wiodący światowy lider branży motoryzacyjnej i właściciel kilkunastu marek samochodów osobowych, autobusów, ciężarówek oraz vanów.

G. ma siedzibę działalności gospodarczej oraz jest zarejestrowany dla celów VAT w Niemczech. Ponadto G. ma właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Niemczech, zawierający dwuliterowy kod „DE” stosowany dla podatku od wartości dodanej. G. jest ponadto zarejestrowany dla celów VAT w Polsce, także jako podatnik VAT-UE. G. nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności. G. jest również zarejestrowany dla celów VAT w innych krajach Unii Europejskiej (dalej: UE), m.in. na Węgrzech. Co do zasady G. nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w żadnym innym kraju UE. Kwestia ta jest stale monitorowana przez G. celem ustalania i ewentualnie dostosowania nowego statusu podatkowego w danym państwie.

W związku z decyzją Grupy o utworzeniu na terytorium Polski nowego zakładu produkcyjnego, dedykowanego produkcji silników dla pojazdów marki należącej do G. (dalej: Silniki), Wnioskodawca obecnie podejmuje działania ukierunkowane na uruchomienie produkcji. Rozpoczęcie produkcji planowane jest na rok 2019, podczas gdy osiągniecie pełnej zdolności produkcyjnej ma nastąpić w roku 2021.

Po uruchomieniu produkcji Wnioskodawca rozpocznie realizację zamówień złożonych przez G. Silniki wyprodukowane w polskiej fabryce będą sprzedawane tylko do G. W konsekwencji, w ramach każdej jednorazowej transakcji sprzedaży, Silniki będą transportowane poza terytorium Polski na terytorium innego kraju przeznaczenia.

Wnioskodawca rozważa kilka możliwych scenariuszy przyszłego przepływu Silników. Jeden ze scenariuszy, który Y. planuje wdrożyć, będzie zakładał uczestnictwo trzech podmiotów: Wnioskodawcy, G. oraz finalnego nabywcy, rezydenta podatkowego z innego niż Polska oraz Niemcy kraju UE, np. z Węgier (dalej: Kontrahent Unijny). W ramach wskazanego wyżej scenariusza, Silniki będą wysyłane bezpośrednio od Wnioskodawcy do Kontrahenta Unijnego z zastosowaniem wcześniej ustalonych warunków dostawy INCOTERMS. W zależności od ustaleń między Wnioskodawcą, G. i Kontrahentem Unijnym, a także możliwości i zgodności z lokalną jurysdykcją poszczególnych krajów UE, Wnioskodawca będzie zaangażowany albo w wewnątrzwspólnotową transakcję łańcuchową rozliczaną na zasadach ogólnych (dalej: Standardowy Proces) albo w wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, do której stosuje się procedurę uproszczoną (dalej: Alternatywny Proces), o której mowa w art. 135-138 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), będących implementacją art. 141 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z dnia 11 grudnia 2006 r.; dalej: Dyrektywa VAT).

Standardowy Proces:

Transport silników w ramach Standardowego Procesu

Silniki po wyprodukowaniu w Polsce, będą transportowane bezpośrednio do Kontrahenta Unijnego (ostatniego podmiotu w łańcuchu), w innym niż Polska oraz Niemcy kraju UE.

Wnioskodawca i G. uzgodnili, że będą stosować warunki dostaw INCOTERMS FCA (ang. Free Carrier) do ich transakcji, tj. do pierwszej w kolejności dostawy Silników w ramach łańcucha.

G. i Kontrahent Unijny uzgodnili, że będą stosować warunki dostaw INCOTERMS DAP (ang. Delivery at Place) do ich transakcji, tj. do drugiej w kolejności dostawy Silników w ramach łańcucha. Warunki dostawy INCOTERMS DAP będą wskazywały jako miejsce dostawy adres siedziby Kontrahenta Unijnego.

G. będzie podmiotem odpowiedzialnym za znalezienie i ostateczny wybór przewoźnika, z którym będzie współpracował. Będzie również ponosił koszty transportu Silników z Polski do miejsca przeznaczenia, tj. innego niż Polska i Niemcy kraju EU siedziby Kontrahenta Unijnego w ramach zawartej z przewoźnikiem umowy na transport Silników.

Również Wnioskodawca będzie w znaczącym stopniu zaangażowany w proces organizacji transportu, tj. będzie przygotowywał i zabezpieczał Silniki do transportu oraz będzie kontaktował się z przewoźnikiem w celu poinformowania, że Silniki są gotowe do odbioru. Transport będzie odbywał się przy użyciu ciężarówek, niemniej Wnioskodawca nie wyklucza w przyszłości możliwości rozszerzenia wykorzystywanych w tym celu środków transportu również na kolej (transport kolejowy).

Prawo do rozporządzania Silnikami jak właściciel, łącznie z ryzykiem ich utraty bądź uszkodzenia, będzie przechodzić na G. w Polsce, w momencie załadowania Silników na dedykowany środek transportu.

Zebrana dokumentacja, w tym dotycząca i towarzysząca transportowi Silników z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska i Niemcy kraju UE, będzie wskazywała m.in. na:
- Y. jako nadawcę transportu Silników,
- Adres fabryki Y. jako miejsca załadowania Silników,
- Adres siedziby Kontrahenta Unijnego w innym niż Polska i Niemcy kraju UE jako miejsca przeznaczenia Silników.

Y. będzie posiadał dowody, że Silniki zostały wywiezione z terytorium Polski i zostały dostarczone do Kontrahenta Unijnego.

Schemat fakturowania w ramach Standardowego Procesu

Y. wystawi fakturę na G.

Faktura będzie wystawiona zgodnie z przepisami ustawy o VAT i będzie zawierać polski numer VAT Wnioskodawcy właściwy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz odpowiedni - dostarczony przez G. - numer VAT G. przyznany mu dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

G. wystawi fakturę na Kontrahenta Unijnego.

Faktura ta będzie wystawiona zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju przeznaczenia Silników.

Schemat transakcji w ramach Alternatywnego Procesu:

Transport silników w ramach Alternatywnego Procesu

Silniki po wyprodukowaniu w Polsce, będą transportowane bezpośrednio do Kontrahenta Unijnego (ostatniego, trzeciego podmiotu w łańcuchu) w innym niż Polska oraz Niemcy kraju UE.

Wnioskodawca oraz G uzgodnili, że będą stosować warunki dostaw INCOTERMS FCA (ang Free Carrier) do ich transakcji.

G. oraz Kontrahent Unijny uzgodnili, że będą stosować warunki dostaw INCOTERMS DAP (ang. Delivery at Place) do ich transakcji.

G. będzie podmiotem odpowiedzialnym za znalezienie i ostateczny wybór przewoźnika, z którym będzie współpracował. Będzie również ponosił koszty transportu Silników z Polski do miejsca przeznaczenia, tj. innego niż Polska i Niemcy kraju EU Kontrahenta Unijnego w ramach zawartej z przewoźnikiem umowy na transport Silników.

Również Wnioskodawca będzie w znaczącym stopniu zaangażowany w proces organizacji transportu, tj. będzie przygotowywał i zabezpieczał Silniki do transportu oraz będzie kontaktował się z przewoźnikiem w celu poinformowania, że Silniki są gotowe do odbioru. Transport będzie odbywał się przy użyciu ciężarówek, niemniej w przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza również możliwości rozszerzenia wykorzystywanych w tym celu środków transportu również na kolej (transport kolejowy).

Zebrana dokumentacja, w tym dotycząca i towarzysząca transportowi Silników z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska i Niemcy kraju UE, będzie wskazywała m.in. na:
- Y. jako nadawcę transportu Silników,
- Adres fabryki Y. jako miejsca załadowania Silników,
- Adres siedziby Kontrahenta Unijnego w innym niż Polska i Niemcy kraju UE jako miejsca przeznaczenia Silników.

Y. będzie posiadał dowody, że Silniki zostały wywiezione z terytorium Polski i zostały dostarczone do Kontrahenta Unijnego.

Schemat fakturowania w ramach Alternatywnego Procesu

Y., G. oraz Kontrahent Unijny są zarejestrowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych krajach UE (odpowiednio w Polsce, Niemczech oraz innym niż Polska i Niemcy kraju UE, np. na Węgrzech).

Y. wystawi fakturę na G.

Faktura ta będzie wystawiona zgodnie z przepisami ustawy o VAT i będzie zawierać polski numer VAT Wnioskodawcy właściwy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz niemiecki numer VAT G przyznany mu dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

G. (drugi w kolejności podatnik VAT) dokonujący dostawy na rzecz Kontrahenta Unijnego (ostatniego w kolejności podatnika VAT), nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport.

G. (drugi w kolejności podatnik VAT) stosuje wobec Wnioskodawcy i Kontrahenta Unijnego (odpowiednio pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT) ten sam numer identyfikacyjny VAT, który został mu przyznany przez jego państwo macierzyste (Niemcy), inne niż to, w którym transport zaczyna się (Polska) lub kończy (inny niż Polska i Niemcy kraj UE, np. Węgry).

Kontrahent Unijny (ostatni w kolejności podatnik VAT) stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport Silników z Polski, tj. inny niż Polska i Niemcy kraj UE.

Kontrahent Unijny zostanie wskazany przez G na wystawionej fakturze jako obowiązany do rozliczenia VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Warto również podkreślić, że w ramach Alternatywnego Procesu procedura uproszczona wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej będzie stosowana tylko pod warunkiem, że będzie to możliwe z perspektywy przepisów dotyczących podatku od wartości dodanej obowiązujących w kraju, w którym kończy się transport.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w ramach Standardowego Procesu, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę obejmujące dostawy Silników na rzecz G., które to Silniki w ramach dostawy będą transportowane bezpośrednio z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska i Niemcy kraju UE, będą stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT) w myśl przepisów ustawy o VAT?
Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w ramach Alternatywnego Procesu, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę składające się z dostawy Silników na rzecz G, które to Silniki w ramach dostawy będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska i Niemcy kraju UE, będą stanowić WDT w myśl przepisów ustawy o VAT, do których ma zastosowanie procedura uproszczona wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, ale jedynie przy założeniu, że jest to zgodne również z perspektywy obowiązujących przepisów ustawy o podatku od wartości dodanej w tym kraju?
W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze i/lub drugie, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dostawy Silników będą podlegać opodatkowaniu stawką 0% VAT, przy założeniu spełnienia warunków przewidzianych w ustawie o VAT, w szczególności zakładając, iż Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał dowody, że Silniki zostały wywiezione z terytorium Polski i zostały dostarczone do Kontrahenta Unijnego w innym niż Polska i Niemcy kraju UE?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W odniesieniu do pytań 1 i 2 Spółka jest przekonana, że realizowane przez nią dostawy Silników na rzecz G., które to Silniki w ramach dostawy będą transportowane bezpośrednio z terytorium Polski do Kontrahenta Unijnego w innym niż Polska i Niemcy kraju UE, będą stanowić WDT w myśl przepisów ustawy o VAT.

W odniesieniu do pytania 3 Spółka uważa, że będzie uprawniona do zastosowania stawki VAT 0% w związku z transakcjami WDT dokonywanymi z Polski do Niemiec.

Uzasadnienie stanowiska Spółki:

Zgodnie z artykułem 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotową dostawa towarów (dalej: WDT).

Dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, co do zasady, należy rozumieć jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W świetle powyższego, w sytuacji takiej jak opisana w zdarzeniu przyszłym, gdy towar jest dostarczany bezpośrednio od Y. do miejsca wskazanego przez Kontrahenta Unijnego, mamy do czynienia z dwiema dostawami towarów, tj. (1) pomiędzy Wnioskodawcą a G. oraz (2) pomiędzy G. a Kontrahentem Unijnym. Na gruncie przepisów o VAT tego typu transakcja stanowi tzw. transakcję łańcuchową.

Ponadto, zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie (tzw. dostawa „ruchoma”); jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Co istotne, zgodnie z wytycznymi zawartymi w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) (przykładowo w sprawie C-254/04 EMAG Handel oraz w sprawie C-430/09 Euro Tyre), w celu określenia, która dostawa jest „ruchoma” decydujące znaczenie ma kwestia organizacji transportu (tj. wskazanie, który podmiot wykonuje lub zleca transport towarów).

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady kiedy towar jest wysyłany lub transportowany przez drugi podmiot w łańcuchu, dostawą ruchomą jest dostawa dokonana dla tego nabywcy. Zasada ta może jednak podlegać modyfikacji w przypadku, gdy z warunków dostawy - m.in. warunków INCOTERMS (tj. zbiorze międzynarodowych reguł, określających warunki sprzedaży) - wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować dostawie dokonanej przez tego nabywcę.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, pozostałe dostawy w ramach transakcji łańcuchowej (tzw. „dostawy nieruchome”) są opodatkowane odpowiednio:

w sytuacji, gdy taka dostawa poprzedza wysyłkę lub transport towarów (przed dostawą ruchomą) - uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
w sytuacji, gdy taka dostawa następuje po wysyłce lub transporcie towarów (po dostawie ruchomej) - uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Przyporządkowanie dostawy jest istotne o tyle, że dostawa ruchoma w ramach UE będzie stanowić wewnątrzwspólnotową transakcję dla zaangażowanych podmiotów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, należy rozumieć wywóz towarów z terytorium Polski w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe, z WDT mamy do czynienia, gdy następujące warunki są spełnione łącznie:

ma miejsce dostawa towarów za wynagrodzeniem,

w ramach przedmiotowej dostawy towarów następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,

w ramach przedmiotowej dostawy towary są przemieszczane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska państwa UE.

Poza warunkami co do istoty samej transakcji, istnieją również warunki konieczne do spełnienia przez podmioty zaangażowane w transakcję. I tak, dodatkowo, WDT ma miejsce wówczas, gdy:

dostawa jest dokonywana przez podatnika wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na jej cel lub rezultat, tj. w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona z VAT, przy założeniu progu wartości sprzedaży nie przekraczającej 200 000 zł w poprzednim roku podatkowym zgodnie z art. 113 ust. 1 oraz 9 ustawy o VAT (art. 13 ust. 6 ustawy o VAT);

nabywcą jest osoba prawna zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej i zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa UE niż terytorium Polski (art. 13 ust. 1 oraz 2 ustawy o VAT).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz porównując to do opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pierwsza dostawa Silników w ramach transakcji łańcuchowej (tj. dostawa między Wnioskodawcą a G.) stanowi dostawę ruchomą i w konsekwencji powinna być rozpoznana jako WDT. Wniosek ten opiera się na następujących stwierdzeniach:

Prawo do rozporządzania Silnikami jak właściciel, łącznie z ryzykiem ich utraty lub uszkodzenia, przejdzie na G. na terytorium Polski, w momencie załadowania na środek transportu.
G. (jako drugi podmiot w łańcuchu) będzie odpowiedzialny za znalezienie i ostateczny wybór przewoźnika, z którym będzie współpracował. Będzie również ponosił koszty transportu Silników z Polski do miejsca przeznaczenia, tj. innego niż Polska i Niemcy kraju EU Kontrahenta Unijnego w ramach zawartej z przewoźnikiem umowy na transport Silników. Również Wnioskodawca będzie w znaczącym stopniu zaangażowany w proces organizacji transportu, tj. będzie przygotowywał i zabezpieczał Silniki do transportu oraz będzie kontaktował się z przewoźnikiem w celu poinformowania, że Silniki są gotowe do odbioru.
Warunki dostaw INCOTERMS są ustalone następująco:
1. do pierwszej dostawy w łańcuchu, strony uzgodniły, że będą stosować warunki dostaw FCA, zgodnie z którymi towary zostają uznane za dostarczone w momencie załadunku na ciężarówki przez przewoźnika działającego w imieniu kupującego (G) - podkreśla to fakt, że prawo do rozporządzania Silnikami jak właściciel zostanie przeniesione na G. jeszcze w Polsce;
2. co się tyczy drugiej dostawy w łańcuchu, strony uzgodniły, że będą stosować warunki dostaw DAP, zgodnie z którymi towary zostają uznane za dostarczone w momencie umieszczenia ich w konkretnym miejscu przeznaczenia (adres siedziby Kontrahenta Unijnego) - jako że ta dostawa ma miejsce już po fizycznym transporcie towarów, powinna zostać uznana za dostawę nieruchomą dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki, zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT.
W świetle powyższego należy stwierdzić, że wszelkie ryzyka związane z dostarczanymi Silnikami są po stronie G. podczas całego okresu transportu Silników od Y. do Kontrahenta Unijnego, co potwierdza, że element transgraniczny („ruchomy”) jest w istocie przypisany do transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a G.
Ponadto, warunki ustanowione przez przepisy ustawy o VAT traktujące o uznaniu tej transakcji za WDT są łącznie spełnione, ponieważ:
1. Silniki, po ich wyprodukowaniu w Polsce, będą sprzedane do G. i jednocześnie transportowane bezpośrednio do wskazanego Kontrahenta Unijnego w innym niż Polska i Niemcy kraju UE w zamian za wynagrodzenie na terytorium Polski; Y. wystawi fakturę na G.;
2. dostawa będzie dokonywana przez M, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na jej cel lub rezultat, zgodnie z art. 15 ustawy o VAT;
3. G. jest osobą prawną oraz podatnikiem zidentyfikowanym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Niemiec, a faktury wystawione przez Y. będą zawierały niemiecki nr VAT G. (z prefiksem DE).

W konsekwencji, odpowiadając na pytanie 1, w ramach Standardowego Procesu, zdaniem Wnioskodawcy, realizowane przez niego dostawy Silników na rzecz G, które to Silniki w ramach dostawy będą transportowane bezpośrednio z terytorium Polski do Kontrahenta Unijnego w innymi niż Polska i Niemcy kraju UE, będą stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w myśl przepisów ustawy o VAT.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca pragnie wskazać, że przepisy ustawy o VAT będące implementacją regulacji zawartych w Dyrektywie VAT przewidują specjalną procedurę dla wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych, która pozwala na uproszczone rozliczenie VAT tych transakcji.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, dla której spełnione zostały łącznie następujące warunki:

trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Mając na uwadze powyższe, należy ustalić czy transakcja opisana w zdarzeniu przyszłym w ramach Alternatywnego Procesu, spełnia warunki do uznania jej za przeprowadzoną w warunkach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. Jak wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym niniejszego wniosku:

w dostawach uczestniczy trzech podatników (Y., G. oraz Kontrahent Unijny) zarejestrowanych na potrzeby VAT oraz transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich (tj. odpowiednio: w Polsce, Niemczech i innym niż Polska i Niemcy kraju UE);

dostawa towaru będzie odbywać się pomiędzy Y. a G. oraz między G. a Kontrahentem Unijnym, przy czym Y. wyda ten towar bezpośrednio Kontrahentowi Unijnemu;

w rozumieniu art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, Silniki będą transportowane przez G. (drugiego w kolejności podatnika) lub w jego imieniu.

Wobec powyższego, w ocenie Spółki, okoliczności przeprowadzenia transakcji w ramach Alternatywnego Procesu wskazują, że odbywają się one w warunkach określonych w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, tj. w warunkach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Dodatkowo, wskazać należy, że ustawa o VAT przewiduje zastosowanie procedury uproszczonej dla wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, procedura uproszczona rozliczenia podatku przy wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych polega na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza podatek z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT.

Wskazać przy tym należy, że dla potrzeb rozdziału regulującego opodatkowanie wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (rozdział 8 ustawy o VAT) odmiennie zdefiniowano wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT). W tym wypadku, przez WNT rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 135 ust. 1 pkt 3);

Drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej w państwie członkowskim, w którym kończy się transport lub wysyłka.

Drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka.

Ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym się kończy transport lub wysyłka.

Ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Mając powyższe na uwadze, wszystkie warunki dotyczące stosowania procedury uproszczonej dla wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych w odniesieniu do przedstawionego przez nią zdarzenia przyszłego będą spełnione, o czym w ocenie Spółki decydują następujące okoliczności:

dostawa na rzecz Kontrahenta Unijnego (tj. dokonana na rzecz ostatniego w kolejności podatnika) jest bezpośrednio poprzedzona pierwszą transakcją rozpoznaną w Niemczech przez G. (będącego drugim w kolejności podatnikiem) w informacji podsumowującej zgodnie z niemieckimi przepisami o VAT;
G., będąc drugim w kolejności podatnikiem, który dokonuje dostawy na rzecz Kontrahenta Unijnego, czyli ostatniego w kolejności podatnika VAT, nie posiada siedziby działalności gospodarczej w państwie członkowskim, w którym kończy się transport, tj. w innym niż Polska i Niemcy kraju UE (np. na Węgrzech);
G. stosuje zarówno wobec Y. jak i Kontrahenta Unijnego ten sam numer VAT dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT, a więc numer nadany mu przez państwo członkowskie jego siedziby (Niemcy), inne niż państwo rozpoczęcia transportu (Polska) i zakończenia transportu (inny niż Polska i Niemcy kraj UE);
Kontrahent Unijny stosuje do transakcji numer VAT przyznany w państwie, w którym kończy się transport, tj. innym niż kraj siedziby Y. czy G. (Polska lub Niemcy);
Kontrahent Unijny jest wskazany przez G. na fakturze jako zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów w ramach procedury uproszczonej.

W konsekwencji, odpowiadając na pytanie 2, zdaniem Wnioskodawcy, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach Alternatywnego Procesu składające się z dostawy Silników na rzecz G., które to Silniki w ramach dostawy będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska i Niemcy kraju UE, będą stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w myśl przepisów ustawy o VAT, do których ma zastosowanie procedura uproszczona wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu stawką VAT 0% z zastrzeżeniem art. 42 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu stawką 0% pod warunkiem, że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa powyżej są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (art. 42 ust. 3 ustawy o VAT).

Dodatkowo, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotową, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym:

G, jako nabywca, jest zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz posiada właściwy i ważny numer dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Niemczech, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (tj. „DE”);

Y. będzie posiadał przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowody, które łącznie jednoznacznie będą potwierdzały, że Silniki będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z Polski i zostały dostarczone do wskazanego Kontrahenta Unijnego, zgodnie z wymogiem art. 42 ustawy o VAT;

Y. jest zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce jako aktywny podatnik VAT-UE na moment złożenia deklaracji VAT, w której będą zaraportowane wspomniane transakcje WDT.

Zatem, odpowiadając na pytanie nr 3, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w związku z transakcjami WDT dokonywanymi z Polski do Niemiec.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Z kolei przepis art. 7 ust. 8 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Ustawa reguluje więc wprost sytuację, gdy w transakcji uczestniczy wiele podmiotów, lecz towar jest przedmiotem tylko jednej wysyłki od pierwszego do ostatniego podatnika. Są to tzw. transakcje łańcuchowe. W świetle art. 7 ust. 8 ustawy każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest miejsce dokonania dostawy. Określenie miejsca dostawy (świadczenia) determinuje miejsce opodatkowania - wskazuje państwo, w którym dana czynność (dostawa) winna zostać opodatkowana. Jest to szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest ta dostawa.

Jak wskazuje art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z powołanych przepisów wynika, że miejscem opodatkowania dostawy towarów, co do zasady, jest miejsce (kraj), w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki. Na ustalenie miejsca dostawy nie ma przy tym wpływu siedziba dostawcy (podatnika) – istotne jest jedynie miejsce, gdzie towar jest przechowywany i z którego jest przewożony ostatecznie do nabywcy.

Ponadto, w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Ustalenie tzw. dostawy ruchomej w łańcuchu opiera się każdorazowo na analizowaniu warunków dostawy w celu właściwego zidentyfikowania transakcji, której powinno być przypisane przemieszczenie (transport) towarów. W rezultacie analizując transakcje łańcuchowe należy zawsze odnosić się do warunków wykonania dostawy dla transakcji pomiędzy poszczególnymi podmiotami, i na ich podstawie ustalać miejsce świadczenia. Tylko bowiem ta dostawa, do której zostanie przyporządkowany transport – w przypadku przemieszczenia towaru pomiędzy różnymi państwami - będzie miała charakter międzynarodowy.

Cyt. przepis art. 22 ust. 2 ustawy odnosi się wprost do sytuacji, kiedy towar jest wysyłany (transportowany) przez nabywcę dokonującego również jego dostawy, czyli podmiot kupujący towar i sprzedający ten sam towar. W takiej sytuacji ustawodawca wskazał, że transport (wysyłka) przyporządkowane są dostawie realizowanej dla tego właśnie nabywcy. Jest to założenie domniemane, mogące zostać obalone w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że transport (wysyłkę) należy przyporządkować dostawie realizowanej przez tego nabywcę.

Natomiast w sytuacji, gdy transport organizowany jest przez pierwszego dostawcę lub ostatecznego nabywcę, transport należy przyporządkować odpowiednio pierwszej lub ostatniej dostawie. Jeśli więc za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei gdy za transport odpowiedzialny jest ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).

Pojęcie „organizacji” transportu - przyjęte w praktyce stosowania ww. przepisów przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne - nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy. W takiej sytuacji należy posłużyć się orzecznictwem, przede wszystkim wspólnotowym, i przywołać opinię Rzecznika Generalnego J. Kokotta, wydaną w sprawie EMAG Handel Eder OHG o sygn. C-245/04, gdzie stwierdza się m.in., że to podmiot zlecający transport decyduje zasadniczo o tym, kiedy towar znajduje się w określonym miejscu, również jeśli do transportu angażowane są osoby trzecie. Zatem to podmiot, który zleca i organizuje transport, jest odpowiedzialny za towar, a w konsekwencji za prawidłowe określenie skutków podatkowych wynikających z przemieszczenia transgranicznego towaru.

W kwestii przyporządkowania transportu do danej dostawy trzeba wskazać na element decydujący, jakim jest to, kto wykonuje, organizuje transport towarów lub kto go zleca, natomiast bez wpływu na powyższe pozostaje, to kto jest ostatecznie obciążony kosztami tego transportu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką zarejestrowaną w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach działalności prowadzonej na terytorium kraju Wnioskodawca planuje produkować i sprzedawać towary (silniki samochodowe) na rzecz spółki niemieckiej (G.), która ma siedzibę oraz jest zarejestrowana dla celów VAT w Niemczech. G. ma właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Niemczech, zawierający dwuliterowy kod „DE” stosowany dla podatku od wartości dodanej. G. jest również zarejestrowany dla celów VAT w Polsce, także jako podatnik VAT-UE, ale nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności. Ponadto G. jest zarejestrowany dla celów VAT w innych krajach UE, m.in. na Węgrzech. Co do zasady G. nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w żadnym innym kraju UE.

Silniki produkowane w polskiej fabryce będą sprzedawane tylko do G. W ramach każdej jednorazowej transakcji sprzedaży silniki będą transportowane poza terytorium Polski na terytorium innego kraju przeznaczenia. Planowany schemat sprzedaży silników zakłada uczestnictwo trzech podmiotów: Wnioskodawcy, G. oraz finalnego nabywcy - podatnika z innego niż Polska oraz Niemcy kraju UE, np. z Węgier (Kontrahent Unijny). Silniki będą wysyłane bezpośrednio od Wnioskodawcy do Kontrahenta Unijnego z zastosowaniem wcześniej ustalonych warunków dostawy Incoterms. W zależności od ustaleń między Wnioskodawcą, G. i Kontrahentem Unijnym, Wnioskodawca będzie zaangażowany albo w wewnątrzwspólnotową transakcję łańcuchową rozliczaną na zasadach ogólnych (Standardowy Proces) albo w wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną, do której stosuje się procedurę uproszczoną (Alternatywny Proces).

W ramach Standardowego Procesu silniki, po wyprodukowaniu w Polsce, będą transportowane bezpośrednio do Kontrahenta Unijnego (ostatniego podmiotu w łańcuchu), w innym niż Polska oraz Niemcy kraju UE. Do pierwszej w kolejności dostawy silników w ramach łańcucha Wnioskodawca i G. będą stosować warunki Incoterms FCA. Natomiast do drugiej w łańcuchu dostawy silników, dokonywanej przez G. na rzez Kontrahenta Unijnego, stosowane będą warunki Incoterms DAP, które będą wskazywały jako miejsce dostawy adres siedziby Kontrahenta Unijnego. G będzie podmiotem odpowiedzialnym za znalezienie i wybór przewoźnika, z którym będzie współpracował, będzie również ponosił koszty transportu silników z Polski do miejsca przeznaczenia (tj. innego niż Polska i Niemcy kraju EU siedziby Kontrahenta Unijnego) w ramach zawartej z przewoźnikiem umowy na transport silników. Również Wnioskodawca będzie zaangażowany w proces organizacji transportu, tj. będzie przygotowywał i zabezpieczał silniki do transportu oraz będzie kontaktował się z przewoźnikiem w celu poinformowania, że towary są gotowe do odbioru. Prawo do rozporządzania silnikami jak właściciel, łącznie z ryzykiem ich utraty bądź uszkodzenia, będzie przechodzić na G w Polsce, w momencie załadowania silników na dedykowany środek transportu.

Wnioskodawca wystawi na G. fakturę, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, która będzie zawierać polski numer VAT Wnioskodawcy właściwy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz odpowiedni numer VAT G. przyznany mu dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z kolei G. wystawi fakturę na Kontrahenta Unijnego zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju przeznaczenia Silników.

Wnioskodawca wskazał, że będzie posiadał dowody, że silniki zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahenta Unijnego. Ponadto zebrana dokumentacja, w tym dotycząca transportu silników z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska i Niemcy kraju UE, będzie wskazywała m.in. na:

Wnioskodawcę jako nadawcę transportu silników,

adres fabryki Wnioskodawcy jako miejsca załadowania silników,

adres siedziby Kontrahenta Unijnego w innym niż Polska i Niemcy kraju UE jako miejsca przeznaczenia silników.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego schematu transakcji w ramach Standardowego Procesu jest kwestia rozpoznania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium kraju.

Przedstawione okoliczności wskazują, że występuje tu transakcja łańcuchowa, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy, w ramach której ma miejsce dostawa towarów pomiędzy Wnioskodawcą a jego niemieckim kontrahentem (G.) oraz (następnie) pomiędzy G. a kolejnym nabywcą (Kontrahentem Unijnym) posiadającym siedzibę w państwie członkowskim UE innym niż Polska i Niemcy.

W opisanej sprawie to G będzie podmiotem, który – jako pierwszy nabywca towaru w transakcji łańcuchowej - dokona jego dalszej sprzedaży. Jednocześnie z wniosku wynika, że G. będzie podmiotem odpowiedzialnym za znalezienie i wybór przewoźnika oraz zawarcie umowy na transport silników z Polski do miejsca przeznaczenia. G. będzie współpracował z przewoźnikiem oraz poniesie koszty transportu towarów. Wnioskodawca będzie również zaangażowany w proces organizacji transportu, tj. będzie przygotowywał i zabezpieczał silniki do transportu oraz będzie kontaktował się z przewoźnikiem w celu poinformowania o gotowości towary do odbioru. Przy czym prawo do rozporządzania silnikami jak właściciel, łącznie z ryzykiem ich utraty bądź uszkodzenia, będzie przechodzić na G. w Polsce, w momencie załadowania silników na środek transportu (zgodnie z przyjętymi warunkami dostawy w tym momencie towary zostają uznane za dostarczone). Ponadto warunki dostawy wskazują, że dostarczenie towarów w ramach drugiej transakcji (tj. dostawy G. na rzecz Kontrahenta Unijnego) nastąpi w momencie dostarczenia ich do ustalonego miejsca przeznaczenia (siedziby Kontrahenta UE).

Mając na uwadze opisane we wniosku okoliczności należy uznać, że w niniejszej sprawie transport towarów należy przypisać pierwszej dostawie w łańcuchu, tj. transakcji dokonywanej pomiędzy Wnioskodawcą a G. Wobec tego to dostawę Wnioskodawcy na rzecz G (tj. drugiego podmiotu w łańcuchu dostaw) należy traktować - w oparciu o regulacje art. 22 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy - jako dostawę transgraniczną („ruchomą”), dokonaną i podlegającą opodatkowaniu w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. na terytorium Polski.

Jednocześnie, z uwagi na to, że - jak wynika z wniosku – spełnione będą przesłanki wynikające z cyt. powyżej regulacji art. 13 ust. 1 i 2 ustawy, Wnioskodawca dokonaną na rzecz G dostawę silników powinien potraktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju na zasadach przewidzianych w ustawie.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że planowane na rzecz G. dostawy silników mogą być dokonywane również w ramach tzw. Alternatywnego Procesu. W tym schemacie transakcji wyprodukowane w Polsce silniki również będą transportowane bezpośrednio do Kontrahenta Unijnego (ostatniego, trzeciego podmiotu w łańcuchu) w innym niż Polska oraz Niemcy kraju UE. Wnioskodawca i G. uzgodnili, że będą stosować warunki dostaw Incoterms FCA do ich transakcji. Z kolei G. oraz Kontrahent Unijny uzgodnili, że będą stosować warunki dostaw Incoterms DAP do ich transakcji. G. będzie odpowiedzialny za znalezienie i ostateczny wybór przewoźnika, z którym będzie współpracował, będzie również ponosił koszty transportu silników z Polski do miejsca przeznaczenia, tj. innego niż Polska i Niemcy kraju EU Kontrahenta Unijnego w ramach zawartej z przewoźnikiem umowy na transport silników. Również Wnioskodawca będzie zaangażowany w proces organizacji transportu, tj. będzie przygotowywał i zabezpieczał silniki do transportu oraz będzie kontaktował się z przewoźnikiem w celu poinformowania, że silniki są gotowe do odbioru.

Wnioskodawca będzie posiadał dowody, że silniki zostały wywiezione z terytorium Polski i zostały dostarczone do Kontrahenta Unijnego. Ponadto zebrana dokumentacja, w tym dotycząca transportu silników z terytorium Polski na terytorium innego niż Polska i Niemcy kraju UE, będzie wskazywała m.in. na:

Wnioskodawcę jako nadawcę transportu silników,

adres fabryki Wnioskodawcy jako miejsca załadowania silników,

adres siedziby Kontrahenta Unijnego w innym niż Polska i Niemcy kraju UE jako miejsca przeznaczenia silników.

Ponadto w odniesieniu do tego schematu Wnioskodawca wskazał, że:

Spółka, G. oraz Kontrahent Unijny są zarejestrowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych krajach UE (odpowiednio w Polsce, Niemczech oraz innym niż Polska i Niemcy kraju UE, np. na Węgrzech);

G. (drugi w kolejności podatnik VAT) dokonujący dostawy na rzecz Kontrahenta Unijnego (ostatniego w kolejności podatnika VAT), nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport;

G. (drugi w kolejności podatnik VAT) stosuje wobec Wnioskodawcy i Kontrahenta Unijnego (odpowiednio pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT) ten sam numer identyfikacyjny VAT, który został mu przyznany przez jego państwo macierzyste (Niemcy), inne niż to, w którym transport zaczyna się (Polska) lub kończy (inny niż Polska i Niemcy kraj UE, np. Węgry);

Kontrahent Unijny (ostatni w kolejności podatnik VAT) stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport Silników z Polski, tj. inny niż Polska i Niemcy kraj UE;

Wnioskodawca wystawi na rzecz G. fakturę zgodnie z przepisami ustawy o VAT, która będzie zawierać polski numer VAT Spółki właściwy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz niemiecki numer VAT G. przyznany mu dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych;

Kontrahent Unijny zostanie wskazany przez G. na wystawionej fakturze jako obowiązany do rozliczenia VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Wątpliwości Wnioskodawcy w odniesieniu do Alternatywnego Procesu dotyczą możliwości rozliczenia dostawy towarów w opisanym schemacie jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, do której ma zastosowanie procedura uproszczona, i w ramach której Spółka, jako pierwszy podmiot w łańcuchu, rozpoznaje na terytorium kraju wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wnioskodawca podkreślił przy tym, że w ramach Alternatywnego Procesu procedura uproszczona wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej będzie stosowana tylko pod warunkiem, że będzie to możliwe z perspektywy przepisów dotyczących podatku od wartości dodanej obowiązujących w kraju, w którym kończy się transport.

Należy zauważyć, że transakcje łańcuchowe, ze względu na uregulowanie prawne, można podzielić na wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne oraz na transakcje pozostałe. Cechą wszystkich transakcji łańcuchowych jest to, że każda z dostaw dokonywanych pomiędzy kolejnymi podmiotami w łańcuchu dostaw traktowana (rozliczona) jest odrębnie. Trzeba przy tym zaznaczyć, że w przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu lub wysyłki do konkretnej dostawy.

Jak wskazuje art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Natomiast przez procedurę uproszczoną – w myśl art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy – rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Z kolei przepis art. 136 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e, następujące informacje:

adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;
stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.

Przy czym, zgodnie z art. 136 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy w procedurze uproszczonej ostatnim w kolejności podmiotem jest podatnik wymieniony w art. 15 lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97, a drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej określony w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury.

Należy też dodać, że na potrzeby ww. przepisów art. 135-136 ustawy, przez „VAT” rozumie się podatek i podatek od wartości dodanej (art. 135 ust. 1 pkt 1 ustawy).

W świetle powyższych regulacji, procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej pozwala na:

objęcie obowiązkiem zapłaty podatku ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem w kolejności na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu;

uznanie, że doszło do opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu, jak i na terytorium państwa, które wydało numer identyfikacyjny dla VAT drugiemu w kolejności podatnikowi.

Zatem, pomimo że w transakcję trójstronną zaangażowane są trzy podmioty, jedynym podatnikiem, który zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT, jest trzeci w kolejności podatnik (ostateczny nabywca towaru), który dokonuje samoobliczenia podatku z tytułu nabycia towaru od drugiego w kolejności podatnika i traktuje to nabycie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. Z uwagi na zastosowanie dla wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej procedury uproszczonej rozliczania podatku VAT, obowiązki rejestracyjne dla celów VAT są ograniczone w stosunku do drugiego podatnika w łańcuchu, a podatek jest rozliczany przez ostatniego podatnika.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że transakcja trójstronna ma miejsce wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki: uczestnikami są trzej podatnicy z różnych państw Unii Europejskiej, każdy z podatników jest zarejestrowany w swoim państwie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, dostawa towaru formalnie odbywa się między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności, natomiast towar jest fizycznie wydawany przez pierwszego bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi i jest transportowany z terytorium jednego państwa unijnego na obszar drugiego państwa UE. Przy czym – jak już wyżej wskazano - w przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu lub wysyłki do konkretnej dostawy. Jednakże przesłanką uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną jest warunek, by transport został dokonany przez pierwszego lub drugiego uczestnika obrotu lub na ich rzecz.

Łączne zrealizowanie powyższych warunków (wynikających z art. 135 ust. 1 ustawy) umożliwia zakwalifikowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. Jeżeli chociaż jeden z tych warunków nie jest spełniony, dostawa nie może być uznana za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną dokonywaną w procedurze uproszczonej, a co za tym idzie musi być opodatkowana na zasadach ogólnych.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jest podatnikiem VAT zarejestrowanym i posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, zidentyfikowanym w Polsce na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach Alternatywnego Procesu Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy silników na rzecz G., podatnika z siedzibą w Niemczech, który z kolei dokona dostawy tych samych towarów na rzecz podatnika z siedzibą w innym niż Polska i Niemcy kraju UE. Towary będą transportowane na rzecz G. (drugiego w kolejności podatnika) bezpośrednio z zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy do Kontrahenta Unijnego (ostatniego podmiotu w łańcuchu) w innym niż Polska oraz Niemcy kraju UE. Spółka, G oraz Kontrahent Unijny są zarejestrowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych krajach UE (tj. w Polsce, Niemczech oraz innym niż Polska i Niemcy kraju UE). G nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport. G. zastosuje wobec Wnioskodawcy i Kontrahenta Unijnego ten sam numer identyfikacyjny VAT, który został mu przyznany przez jego państwo macierzyste (Niemcy), inne niż to, w którym transport zaczyna się (Polska) lub kończy (inny niż Polska i Niemcy kraj UE). Z kolei Kontrahent Unijny zastosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport silników z Polski, tj. inny niż Polska i Niemcy kraj UE. Ponadto Kontrahent Unijny zostanie wskazany przez G na wystawionej fakturze jako obowiązany do rozliczenia VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Przedstawione okoliczności wskazują, że w niniejszej sprawie warunki uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną zostaną spełnione. Natomiast jeżeli spełnione będą również przesłanki zawarte w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik ma prawo rozliczenia ww. transakcji zgodnie z procedurą uproszczoną.

W opisanym przypadku, podobnie jak w Standardowym Procesie dostaw silników, transakcję między Wnioskodawcą a G. (będącą w tym przypadku częścią wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej) należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów dokonaną przez Spółkę na terytorium Polski, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie przez G. Zatem warunek, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy, aby dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT (Kontrahenta Unijnego) była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT (G.), zostanie spełniony.

Z wniosku wynika, że pozostałe warunki, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, również będą spełnione, zatem do dostaw dokonanych w ramach Alternatywnego Procesu będzie miała zastosowanie procedura uproszczona rozliczenia VAT wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest również opodatkowanie dokonanych przez Spółkę transakcji, stanowiących, jak ustalono, wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy - stawką VAT w wysokości 0%. Przy czym, formułując to pytanie Wnioskodawca zakłada, że spełnione będą warunki przewidziane w ustawie o VAT, w szczególności Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadała dowody, że silniki zostały wywiezione z terytorium Polski i zostały dostarczone do Kontrahenta Unijnego w innym niż Polska i Niemcy kraju UE.

Należy zatem wskazać, że stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Zgodnie zaś z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Ponadto, stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z powołanych regulacji prawnych wynika, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest m.in. od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE (państwie przeznaczenia). Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Wobec tego, zasadniczą kwestią w niniejszej sprawie jest to, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty jednoznacznie świadczyły o tym, że towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Jak wskazano we wniosku, Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadała w swojej dokumentacji dowody potwierdzające, że silniki będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonanej na rzecz G. zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Kontrahenta Unijnego (ostatecznego nabywcy) na terytorium innego niż Polska i Niemcy państwa członkowskiego UE. Ponadto Spółka dokona dostawy na rzecz G., który jest zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz posiada właściwy i ważny numer dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Spółka zaś, na moment złożenia deklaracji VAT, w której wykaże przedmiotowe dostawy, będzie zarejestrowana dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce jako aktywny podatnik VAT-UE.

W świetle przedstawionych okoliczności oraz powołanych przepisów prawa należy zatem uznać, że skoro spełnione będą ww. warunki przewidziane w art. 42 ust. 1 ustawy, Spółka będzie miała prawo zastosować do transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (silników) dokonanych na rzecz G. stawkę VAT w wysokości 0%.

Wobec powyższych ustaleń, odpowiadając na sformułowane we wniosku wątpliwości należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

realizowane przez Spółkę dostawy silników na rzecz G, które będą transportowane bezpośrednio z terytorium Polski do Kontrahenta Unijnego w innym niż Polska i Niemcy kraju UE, będą stanowić WDT w myśl przepisów ustawy o VAT – w obydwu przedstawionych schematach dostaw;

dostawy realizowane przez Spółkę w ramach Alternatywnego Procesu stanowią część transakcji trójstronnej, do której ma zastosowanie procedura uproszczona rozliczania VAT,

Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki VAT 0% w związku z dokonanymi na rzecz G. transakcjami WDT

- jest prawidłowe.

Trzeba zaznaczyć, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/ zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin