Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.399.2018.1.JG
z 22 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 19 lipca 2018 r. (data wpływu 24 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT i planuje sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z odrębną własnością budynków i urządzeń na nieruchomości komercyjnej na rzecz Spółki A. Przyszły nabywca nieruchomości jest podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym gruntu stanowiącego działkę oznaczoną w ewidencji gruntów numerem 65 o obszarze 10 753m² oraz właścicielem posadowionego na gruncie budynku stanowiącego odrębną od gruntu własność. Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Działka 65 jest działką zabudowana. W księgach wieczystych prowadzonych dla nieruchomości ujawniono stanowiący odrębną własność budynek magazynowy o powierzchni 4 450,00 m².

Na nieruchomości mającej być przedmiotem planowanej transakcji znajdują się wymienione w Tabeli nr 1 (z uwzględnieniem numeru działki na której się znajdują) zabudowania jakie zostały zakwalifikowane do kategorii budynki, budowle, urządzenia budowlane i obiekty budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipce 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 ze zm. ), na podstawie klasyfikacji przeprowadzonej przez Inspektora Nadzoru Budowlanego wykonującego przeglądy okresowe obiektów na przedmiotowej nieruchomości.

Spółka pragnie podkreślić że precyzyjna aktualna i ostateczna specyfikacja zabudowań położonych na nieruchomości mającej być przedmiotem planowanej transakcji przedstawiona została w Tabel nr 1.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 kwietnia 2015 r. Spółka nabyła wyżej wymienione prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z odrębną własnością urządzeń i budynku magazynowego posadowionego na działce (dalej obiekty) wskutek wzniesienia przedmiotowych obiektów w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa aportem przez Spółkę B. S.A. w zamian za udziały Spółki. Spółka pragnie oświadczyć że jeden z obiektów wskazanych w Tabeli nr 1 został przez Spółkę wybudowany. Specyfikacja wskazująca statut każdego obiektu położonego na nieruchomości mającego być przedmiotem planowanej transakcji przedstawiona zostanie w Tabeli nr 2.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji w szczególności aktu notarialnego wynika, że obiekty na dzień 13 kwietnia 2015 r. nie były przedmiotem żadnych umów najmu, użyczenia bądź innych umów, z którymi wiązały się prawa do korzystania z obiektów przez osoby trzecie.

Nieruchomość jest obciążona służebnością gruntową polegającą na bezpłatnym prawie przejścia i przejazdu w pasie szerokości 5 metrów na rzecz każdoczesnego właściciela działki nr 67 oraz służebnością gruntową polegającą na bezpłatnym prawie przejścia i przejazdu w pasie szerokości 10 metrów na rzecz każdego właściciela Działki nr 65 oraz służebnością gruntową polegającą na prawie przeprowadzenia przez działkę nr 65 przyłącza wodnego i kanalizacyjnego w tym również wejścia na teren działki nr 65 w celu wykonywana wszelkich czynności związanych z budową, urządzaniem, eksploatacją, konserwacją, modernizacją, wymianą i zabezpieczeniem przyłącza, ograniczając jej wykonywanie do pasa gruntu 1.5 metra bieżącego.

Spółka nie poniosła od dnia 13 kwietnia 2015 r. do dnia sporządzenia niniejszego wniosku wydatków na ulepszenie obiektów, więc tym bardziej nie poniesie takich wydatków na ulepszenie, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej nieruchomości. Specyfikacja wskazująca, czy obiekty zostały ulepszone przedstawiona została w Tabel nr 3.

Wskazać jednakże należy, że w okresie od 16 grudnia 1996 r. do dnia 12 kwietnia 2015 r. miały miejsce nakłady, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu, na ulepszenie:

• Śmietnika - przekazane do używania w 2011 roku.
  
• Przyłącza c.o. - przekazane do używania w 2014 roku.
  
  
  

W odniesieniu do Budynku magazynowego, którego wartość początkowa zaewidencjonowana w Spółce B wyniosła 2.354.045,61 PLN w okresie od 16 grudnia 1996 r. do 12 kwietnia 2015 r. poniesiono nakłady na ulepszenie. Wartość oraz terminy przyjęcia do używamy poniesionych nakładów wynosiła odpowiednio:

• 31 grudnia 2009 rok - 385.513,7 PLN - ulepszenie o 16,4% (385.513,7 /2.354.045,61), (brak zwiększenia wartości początkowej dla potrzeb ustawy o VAT),
  
• 31 stycznia 2010 rok -13.897.54 PLN - ulepszenie o 0,6% (13.897,54/2.354.045,61), (brak zwiększenia wartości początkowej dla potrzeb ustawy o VAT),
  
• 31 stycznia 2011 rok – 120.659,38 PLN - ulepszenie 5,1% (120.659,38 /2.354.045,61), (brak zwiększenia wartości początkowej dla potrzeb ustawy o VAT),
  
• 31 marca 2012 rok – 410.712.74 PLN - ulepszenie 17,5% (410.712,74 /2.354.045.61), (brak zwiększenia wartości początkowej dla potrzeb ustawy o VAT),
  
• 31 grudnia 2014 rok – 83.824.54 PLN - ulepszenie 3,6% (83.824,54 /2.354.045.61), (brak zwiększenia wartości początkowej dla potrzeb ustawy o VAT).
  
  

Jednakże powyższe nakłady na Budynek magazynowy nie przekroczyły 30% wartości początkowej Budynku magazynowego.

Nieruchomości lub ich części były po dniu 13 kwietnia 2015 r. przedmiotem umów najmu zgodnie z poniższym zestawieniem.

Spółka nie posiada informacji o umowach najmu przedmiotowej nieruchomości zawartych w okresie przed dniem 13 kwietnia 2015 r.

Jak wynika z powyższej Tabeli nr 4 Przyłącze c.o., Śmietnik, nie były przedmiotem umów najmu po dniu 13 kwietnia 2015 r.

Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionymi nakładami na ulepszenie Przyłącza c.o.. Śmietnika, ze względu na fakt iż nie była podmiotem dokonującym ulepszeń (Spółka nabyła całą przedmiotową nieruchomość w dniu 13 kwietnia 2015 r.). Spółka pragnie jednocześnie podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionymi nakładami na ulepszenie Przyłącza c.o., Śmietnika, przysługiwało ulepszającemu.

Przyłącza c.o., Śmietnik, po ulepszeniu były wykorzystywane do opodatkowanej działalności gospodarczej od momentu ich ulepszenia. Przyłącza c.o., Śmietnik, nie były wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług ani w całości ani w części. Śmietnik po dokonaniu ulepszeń był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez okres 5 lat.

Wskazane wyżej w opisie stanu faktycznego

1. Budynek magazynowy,
   
2. Bocznica kolejowa,
   
3. Przyłącza c.o.,
   
4. Sieć elektroenergetyczna,
   
5. Drogi place utwardzone,
6. Wodociągi,
   
7. Kanalizacja sanitarna,
   
8. Kanalizacja deszczowa,
9. Ogrodzenie,

zostały wybudowane przed 1996 rokiem.

Pozostałe obiekty zostały wybudowane w okresie od 1 stycznia 1997 roku do 13 kwietnia 2015 roku za wyjątkiem wybudowanych w 2016 roku barier ochronnych (Inwestycja w budynek -bariery ochronne).

Specyfikacja wskazująca obiekty wybudowane przed 1996 rokiem oraz obiekty wybudowane w latach 1997 - 2015 oraz w 2016 roku przedstawia Tabela nr 5.

Wszystkie obiekty wybudowane w okresie od 1 stycznia 1997 roku do 13 kwietnia 2015 roku, zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i przyjęte do używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej w całości opodatkowaniu VAT. Spółka nie posiada informacji dotyczących nieruchomości bądź ich części przed nabyciem nieruchomości w dniu 16 grudnia 1996 r. przez Spółkę A. Sp. z o.o.

Zgodnie z aktem notarialnym z 16 grudnia 1996 r. obiekty wskazane w tabeli 5 jako wybudowane przed 1996 r. zostały nabyte przez Spółkę A. Sp. z o.o.

Z aktu notarialnego wynika, że sprzedaż na rzecz A. Sp. z o.o. została opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Spółce A Sp. z o.o. przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z przedmiotowym nabyciem.

W dniu 16 lutego 2009 roku Spółka A. Sp. z o.o. (spółka przejmowana) została wraz z całym majątkiem przejęta przez Spółkę B. S.A.(spółka przejmująca), na podstawie połączenia w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1577 z późn. zm.), poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą. Transakcja ze względu na swój charakter pozostawała poza systemem podatku VAT.

Specyfikacja tytułów nakładów na ulepszenie wskazanych wyżej w pkt od 1 do 3 obiektów przedstawia poniższa Tabela nr 6

W dniu 31 stycznia 2016 roku wpisano do ewidencji środków trwałych i przekazano do używania wybudowane banery ochronne (Inwestycja w budynek - bariery ochronne).

Nieruchomość, która ma być przedmiotem sprzedaży na rzecz Spółki A. nie stanowi przedsiębiorstwa Spółki ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.)

Od dnia nabycia nieruchomość, która ma być przedmiotem sprzedaży na rzecz Spółki A była używana przez Wnioskodawcę dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.

W związku z zamiarem zawarcia transakcji dotyczącej sprzedaży nieruchomości Strony planują złożyć oświadczenie o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości opisanej w stanie faktycznym (wraz ze wszelkimi posadowionymi na niej obiektami) będzie podlegać zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a co za tym idzie czy będzie mogła podlegać opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu stawki VAT 23% w razie złożenia przez Wnioskodawców oświadczenia o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości opisanej w stanie faktycznym (wraz z wszelkimi posadowionymi na niej obiektami) będzie podlegać zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a co za tym idzie będzie mogła podlegać opodatkowaniu VAT przy zastosowaniu stawki VAT 23% w razie złożenia przez Wnioskodawców oświadczenia o którym mowa w art. 43 ust, 10 pkt 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

I.

Zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 10 Ustawy VAT w przypadku gdy nieruchomość będzie sprzedana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed pierwszym zasiedleniem lub pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata wtedy taka sprzedaż będzie opodatkowana 23% stawką VAT, w pozostałych przypadkach sprzedaż nieruchomości podlega zwolnieniu z opodatkowania.

Kluczowym zatem będzie w analizowanym opisie zdarzenia przyszłego ustalenie czy i kiedy doszło do pierwszego zasiedlenia nieruchomości bądź jej części w rozumieniu art. 2 ust 14 Ustawy VAT.

Zdaniem Spółki przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Przy czym sformułowanie „... oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części...” winno być zdaniem Spółki rozumiane szeroko. Takie rozumienie przepisu oznacza, że pierwsze zasiedlenie może mieć miejsce nie tylko w przypadku oddania nieruchomości w wyniku realizacji czynności opodatkowanej (dostawy, najmu, dzierżawy i podobnych) zewnętrznemu kontrahentowi, lecz również w sytuacji gdy podmiot, który wybudował nieruchomość, nabył tę nieruchomość w wyniku realizacji czynności niepodlegających opodatkowaniu (przykładowo aport przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), następnie wykorzystał tę nieruchomość do celów własnej działalności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w wydanym 16 listopada 2017 r. wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: .TSUE) w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie.

W wyroku tym TSUE stwierdził w pkt 41 orzeczenia, że: „...kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora.” Natomiast w pkt 59 TSUE wskazał, że, w świetle powyższych uwag na przedłożone pytanie należy odpowiedzieć. Z art. 12 ust 1 i 2 oraz art. 135 ust 1 lit j) dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one temu, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku ulepszenia istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie ulepszenia jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie przebudowy zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

Spółka pragnie również przywołać potwierdzający powyższe stanowisko Spółki orzeczenie TSUE z 10 września 2014 r. C-92/13. Pojęcie odpłatnej dostawy towarów z uwzględnieniem zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. W wyroku tym sąd nie miał wątpliwości, że mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem, w sytuacji gdy myślimy o podmiocie, który wybudował budynek na własnym gruncie i wykorzystywał go dla celów własnej działalności.

Takie rozumienie pojęcia „pierwsze zasiedlenie” akceptowane jest również w orzeczeniach polskich sądów administracyjnych, których przykładem jest wyrok NSA z dnia 14 maja 2015 r. sygn. akt I FSK 382/14, w którym sąd wyraził pogląd, iż zgodnie z wykładnią językową, systematyczną i celowościową Dyrektywy 112 UE pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie” wskazując jednocześnie, że definicja zawarta w art. 2 ust. 14 Ustawy VAT jest konstrukcją zawężającą definicję wynikającą z prawa unijnego.

Podobne stanowisko można odnaleźć w wyroku NSA z dnia 9 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 213/14, czy w wyroku NSA z 23.2.2016 r. sygn. akt I FSK 1573/14. Potwierdzenie prawidłowości pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego wyżej znaleźć można w interpretacjach indywidualnych: z dnia 22 kwietnia 2016 r. IPPP3/4512-141/16-5/RD, z dnia 21 kwietnia 2016 r. IPPP2/4512-153/16-4/JO, z dnia 15 kwietnia 2016 r. IPPP3/4512-179/16-3/JŻ, z dnia 7 czerwca 2016 r. ITPP3/4512-163/16/EB, z dnia 6 maja 2016 r. ITPP2/4512-184/16/AJ, z dnia 10 maja 2016 r. 1061-IPTPP3.4512.53.2016.3.BM, z dnia 24 czerwca 2016 r IBPP1/4512-265/16/KJ.

W świetle przedstawionych wyże argumentów Spółka pragnie wskazać iż w opisanym zdarzeniu przyszłym pierwsze zasiedlenie wymienionych niżej obiektów:

1. Budynek magazynowy.
   
2. Bocznica kolejowa,
   
3. Przyłącza C.O.
   
4. Sieć elektroenergetyczna,
   
5. Drogi płace utwardzone,
   
6. Wodociągi,
   
7. Kanalizacja sanitarna,
   
8. Kanalizacja deszczowa,
   
9. Ogrodzenie.

wybudowanych przed rokiem 1996 nastąpiło najpóźniej w 1996 r. tj. w momencie nabycia nieruchomości w dniu 16 grudnia 1996 roku przez Spółkę A. Sp. z o.o. i rozpoczęciu używania nieruchomości przez Spółkę A. Sp. z o.o. w prowadzonej działalności opodatkowanej.

W konsekwencji kolejne zdarzenia dotyczące nieruchomości jakie wskazane zostały w opisie zdarzenia przyszłego tj.

1. Połączenie przez inkorporację w 2009 roku Spółki A. Sp. z o.o. (spółka przejmowana) wraz z całym majątkiem przez Spółkę B. S.A. (spółka przejmująca), w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577 z późn. zm.).
   
2. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 kwietnia 2015 r. nabycie przez Spółkę nieruchomości, wskutek wniesienia przedmiotowych nieruchomości w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa aportem przez Spółkę B. S.A. w zamian za udziały Spółki nie będą miały wpływu na moment powstania pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do obiektów wybudowanych przed 1996 r.
   
   

W odniesieniu natomiast do obiektów powstałych po 1996 r., ale przed datą nabycia nieruchomości przez Spółkę pierwsze zasiedlenie nastąpiło:

• albo w dacie rozpoczęcia używania obiektu dla celów działalności opodatkowanej Spółki A Sp. z o.o. względnie Spółki B. S.A.;
  

• albo w dacie nabycia nieruchomości przez Spółkę w związku z rozpoczęciem używania przez Spółkę nieruchomości do celów działalności opodatkowanej VAT.
  
  
  

Ponadto ani Wnioskodawca ani Spółka A. Sp. z o.o. ani Spółka B. S.A. nie dokonywały ulepszeń obiektów (z wyłączeniem Śmietnika oraz Przyłącza c.o.) w wysokości przekraczających 30% wartości początkowej obiektów.

W odniesieniu do kwestii dokonanych ulepszeń Śmietnika oraz Przyłącza c.o. jak również kwestii baner oddanych do używania w dniu 31 stycznia 2016 r. należy zwrócić uwagę, że w myśl ustalonego orzecznictwa oraz stanowiska organów podatkowych obiekty zaliczane do kategorii urządzeń budowlanych (a do takich zalicza się Śmietnik, Przyłącze c.o. oraz banery) nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o VAT, a co za tym idzie pozostają bez wpływu na możliwość zastosowania zwolnień wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Takie stanowisko zaprezentowano m in.:

• w wyroku WSA w Łodzi z dnia 14 czerwca 2017 r.. sygn. I SA/Łd 290/17;
  

• w wyroku NSA z dnia 8 stycznia 2015 r.. sygn. I FSK 102/14.
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 lutego 2014 r. sygn. IBPP1/443-1025/13/KJ.
  
  
  

Jednocześnie należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 Ustawy VAT, w myśl którego - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że - co do zasady - grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lut budowle na nim posadowione.

W konsekwencji zostaną spełnione obie przesłanki warunkujące zwolnienie w myśl art. 43 ust 1 pkt 10 Ustawy VAT i dostawa nieruchomości opisanej powyżej (wraz ze wszystkimi posadowionymi na niej obiektami) będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

W świetle powyższego niecelowe jest rozważanie, czy w analizowanym zdarzeniu przyszłym znajdzie zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT.

II.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2011 i 2014 roku miało miejsce ulepszenie Śmietnika oraz Przyłącza c.o. o wartości większej niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zdaniem Spółki w wyniku ulepszenia, którego specyfikację zawiera Tabela nr 6 w pkt 2; 3, zostały zrealizowane istotne zmiany w Śmietniku oraz Przyłączu c.o. w celu znaczącej zmiany warunków ich zasiedlenia. Prawidłowość takiego stanowiska potwierdza fakt poniesienia nakładów znacząco przekraczających 30% wartości przedmiotowych składników nieruchomości jak i fakt przystosowania ich do zmienionych standardów ich używania.

Śmietnik oraz Przyłącza c.o. nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy ani innych podobnych czynności, również w wyniku realizacji czynności wskazanych w art. 5 Ustawy VAT nie zostały wydane zewnętrznemu kontrahentowi, lecz były wyłącznie użytkowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tylko do czynności podlegających opodatkowaniu. Spółka stoi na stanowisku, że nie doszło do pierwszego zasiedlenia.

Jednakże Spółka stoi na stanowisku, iż z uwagi na fakt że przedmiotowy Śmietnik oraz Przyłącze c.o. w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.) należy zakwalifikować jako urządzenie budowlane, nie mamy do czynienia ani z budowlą ani z budynkiem.

Dla celów VAT należy więc uznać, że zarówno Śmietnik jak i Przyłącze c.o. nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym me mogą one wpływać na zmianę zasad opodatkowania VAT sprzedaży nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu na których się znajdują.

W świetle powyższego w odniesieniu do Śmietnika i Przyłącza c.o. winno znaleźć zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT, gdyż jako urządzenia budowlane winny zostać objęte kwalifikacją dla celów podatku VAT taką jak Budynki i/lub budowle znajdujące się na przedmiotowej nieruchomości.

W konsekwencji zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione są Śmietnik oraz Przyłącza c.o. również będzie korzystało z prawa do zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

Prezentowane wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 lutego 2014 r. nr IBPP1/443-1025/13/KJ.

Jednocześnie w odniesieniu do ulepszenia Budynku magazynowego Spółka stoi na stanowisku, iż nie doszło do sytuacji, w której nakłady na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej Budynku magazynowego.

Zawarte w art. 2 pkt 14 Ustawy VAT odniesienie do przepisów o podatku dochodowym wskazuje, że spełnienie warunku utraty statusu pierwszego zasiedlenia w wyniku ulepszenia budynku ma miejsce, jeśli

1. obiekt został ulepszony w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
   
2. ulepszenie przekroczyło 30% wartości początkowej środka trwałego.
   
   

Wyliczając procentowy udział poniesionych nakładów na dany obiekt, stanowiące ulepszenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym należy rozliczać odrębnie, odnosząc każdorazowo do wartości początkowej. Aktualizacja o poprzednie ulepszenia następuje po przekroczeniu każdorazowo 30% poprzedniej wartości początkowej.

Przykładowo Spółka pragnie wskazać, że dokonując kilku ulepszeń danego środka trwałego o pierwotnej wartości początkowej równej 100 Jednostek pieniężnych i ponosząc w kolejnych latach następujące wydatki:

1.

1 rok - o 20 jednostek pieniężnych,

2.

2 rok - o 25 jednostek pieniężnych.

3.

3 rok - o 15 jednostek pieniężnych

4.

4 rok - o 35 jednostek pieniężnych

5.

5 rok - o 50 jednostek pieniężnych

to

ad 1) w pierwszym roku ulepszono rzecz o 20% (20/100). skutkiem czego nie aktualizuje się wartości początkowej,

ad 2) w drugim roku ulepszono rzecz o 25% (25/100) skutkiem czego nie aktualizuje się wartości początkowej,

ad. 3) w trzecim roku ulepszono rzecz o 15% (15/100) skutkiem czego nie aktualizuje się wartości początkowej,

ad. 4) w czwartym roku ulepszono rzecz o 35% (35/100) skutkiem czego będzie zwiększenie wartości początkowej do 135 jednostek pieniężnych, dostawa obiektu dokonana po tym ulepszeniu będzie uznana za dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia,

ad 5) w piątym roku ulepszono rzecz o 37% (50/135) skutkiem czego będzie zwiększenie wartości początkowej do 185 jednostek pieniężnych, dostawa obiektu dokonana po tym ulepszeniu będzie uznana za dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia.

Wartość poniesionych nakładów - w celu wyliczenia udziału procentowego należy odnosić do wartości historycznej (wynikającej z każdego kolejnego momentu pierwszego zasiedlenia).

W celu zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT należy ustalić, czy i kiedy wartość ulepszeń przekroczyła 30% ostatniej wartości historycznej, jaki okres upłynął od tego zdarzenia, w którym to przekroczenie nastąpiło oraz w jaki sposób obiekt budowlany był wykorzystywany. Jeżeli wartość nakładów przekroczyła 30% wartości i obiekt był wydany w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem dzierżawa) wówczas jego dostawa w okresie krótszym niż 2 lata od zdarzenia, w którym wartość ulepszeń przekroczyła 30%, nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie tego przepisu.

W odniesieniu do Budynku magazynowego taka sytuacja (przekroczenie progu 30% wartości początkowej obiektu) nie miała miejsca.

Prawidłowość powyższego wnioskowania oraz przyjętego przez Spółkę stanowiska znajduje potwierdzenie w stanowisku prezentowanym przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 listopada 2014 r. nr IPPP1/443-1035/14-3/MPE. potwierdzonym przez WSA w wyroku z 13 października 2015 roku. sygn. akt III SA/Wa 743/15 oraz potwierdzonym przez NSA w Warszawie w wyroku z dnia 8 grudnia 2017 r. sygn. akt I FSK

Reasumując, z uwagi na brak spełnienia warunku polegającego na przekroczeniu w odniesieniu do przedmiotowych ulepszeń budynku magazynowego progu 30% wartości początkowej a pomimo faktu, że poprzez przedmiotowe ulepszenia, których specyfikację zawiera Tabela nr 6 w pkt 1 zostały zrealizowane istotne zmiany w Budynku magazynowym w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia, nie doszło w tym przypadku do spełnienia przesłanek wskazanych w art. 43 ust. 10a pkt b Ustawy VAT.

W świetle powyższego Spółka ma możliwość w odniesieniu do zbycia Budynku magazynowego zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust 1 pkt 10 Ustawy VAT.

III.

W odniesieniu do Inwestycji w budynek - bariery ochronne wybudowanej w dniu 31 stycznia 2016 roku w świetle argumentów wskazanych w części I niniejszego uzasadnienia, Spółka stoi na stanowisku, iż do zbycia Inwestycji w budynek - banery ochronne w analizowanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

Powyższy wniosek wynika z faktu, że bariery jako urządzenie budowlane winne zostać sklasyfikowane dla potrzeb podatku VAT w taki sposób jak budynek, którego część stanowią.

Oznacza to, że w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowiona jest Inwestycja w budynek - bariery ochronne będzie korzystać ze zwolnienia, od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT w zw. z art. 29a ust. 8 Ustawy VAT.

W odniesieniu do obiektów wybudowanych i przyjętych do używania w okresie od 1 stycznia 1997 roku 13 kwietnia 2015 roku w świetle argumentów wskazanych w części I i II niniejszego uzasadnienia, Spółka stoi na stanowisku, iż do ich zbycia w analizowanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

Powyższy wniosek wynika z faktu, że w przypadku Spółki jako kontynuatora rozliczeń VAT Spółki B. S.A. (sukcesja podatkowa), pierwsze zasiedlenie miało miejsce w momencie wybudowania i przeznaczenia tych obiektów do używania przez Spółkę A. Sp. z o.o. albo Spółkę B. S.A. Oznacza to, że w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego prawo wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione są obiekty wybudowane i przyjęte do używania w okresie od 1 stycznia 1997 roku 13 kwietnia 2015 roku będzie korzystać ze zwolnienia, od podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 10 Ustawy VAT w zw. z art. 29a ust. 8 Ustawy VAT.

IV.

W odniesieniu do argumentów przedstawionych w pkt I; II; III niniejszego uzasadnienia Spółka stoi na stanowisku, że w stosunku do planowanej sprzedaży nieruchomości może w świetle art. 43 ust. 10 Ustawy VAT zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT pod warunkiem, że Spółka i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
   
2. złożą przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części, a dodatkowo oświadczenie będzie zawierać dane wskazane w art. 43 ust. 11 Ustawy VAT.
   
   

Powyższe prawo do rezygnacji dotyczy również Śmietnika oraz Przyłącza c.o.. które z powodów wskazanych w części II uzasadnienia winny podzielać los prawny całej nieruchomości i podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 10 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu Stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.