2014.02.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1025/13/KJ
z 10 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy budynku biurowo-socjalnego, wiat magazynowych i placu postojowego wraz z prawem użytkowania wieczystego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy budynku biurowo-socjalnego, wiat magazynowych i placu postojowego wraz z prawem użytkowania wieczystego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 stycznia 2014 r. znak: IBPP1/443-1025/13/KJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca [dalej: Spółka] dokonał sprzedaży działki oznaczonej numerem 32/17, wpisanej do Księgi Wieczystej nr … prowadzonej przez Sąd Rejonowy - Wydział ksiąg wieczystych: nieruchomości zabudowanej o całkowitej powierzchni 3833 m².

W skład nieruchomości wchodzą prawo użytkowania wieczystego do gruntu, którego część powierzchni (2113 m²) zajmuje plac utwardzony gruzem i częściowo kawałkami płyt betonowych, który jest używany jako miejsce postoju dla pojazdów, a także prawo własności posadowionych na gruncie: budynku biurowo-socjalnego oraz wiat magazynowych (o łącznej powierzchni 381 m²). Budynki i budowle znajdujące się na działce zostały nabyte przez Spółkę na podstawie umowy leasingu zawartej z urzędem miasta w 1996 r., od której to umowy Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. W 2007 r. Spółka dokonała modernizacji placu, która polegała na przebudowie kanalizacji deszczowej. Wartość ulepszenia przekroczyła 30% wartości początkowej placu, a podatek naliczony z tytułu modernizacji został przez Spółkę w całości odliczony. Pozostałe budynki i budowle znajdujące się na tej działce nie ulegały ulepszeniu oraz nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Dla celów opodatkowania VAT dostawy tej nieruchomości, Spółka dokonała proporcjonalnego przyporządkowania gruntu (prawa użytkowania wieczystego) do znajdujących się na nim budynków i budowli, których zbycie jest opodatkowane VAT oraz odpowiednio zwolnione z VAT. W ten sposób Spółka obliczyła proporcję opodatkowania VAT wartości prawa użytkowania wieczystego według udziału powierzchni budynków i budowli podlegających opodatkowaniu VAT do całkowitej powierzchni wszystkich budynków i budowli. Na tej podstawie, zważywszy, że teren placu postojowego stanowi 84,72% łącznej powierzchni terenów zabudowanych, a powierzchnia przedmiotowej działki wynosi 3833 m², Spółka uznała za opodatkowaną VAT część działki o powierzchni 3247,45 m². Z kolei do pozostałej części gruntu Spółka zastosowała zwolnienie od VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że:

1.Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Zgłoszenia VAT-R dokonano 31 maja 1996 r. z oznaczeniem daty rozpoczęcia działalności 1 czerwca 1996 r.

2.Spółka dokonała sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku w 2013 r.

3.Jak wskazano we wniosku o interpretację, przepisy ustawy o VAT nie zawierają zarówno definicji legalnej budynku, budowli, jak i urządzenia budowlanego. Dlatego też Spółka, w celu doprecyzowania pojęć niezdefiniowanych w ustawie o VAT, pomocniczo posługuje się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j.: Dz.U. z 2010 r. nr 243 poz. 1623, dalej: prawo budowlane).

Na podstawie faktycznych cech obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr 32/17, Spółka dokonała przyporządkowania tych obiektów do odpowiednich w ocenie Spółki definicji zawartych w prawie budowlanym. Spółka pragnie także zauważyć, że definicyjnego przyporządkowania obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr 32/17 dokonano również we wniosku o interpretację. Niemniej, w odpowiedzi na wezwanie Spółka raz jeszcze wskazuje, iż w jej ocenie obiekty budowlane znajdujące się na działce nr 32/17 należy klasyfikować następująco:

budynek biurowo-socjalny - jako budynek,
wiaty magazynowe - jako budowle,
plac utwardzony gruzem i częściowo kawałkami płyt betonowych użytkowany jako miejsce postoju pojazdów - jako urządzenie budowlane.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki plac utwardzony gruzem i częściowo kawałkami płyt betonowych, jako plac postojowy dla pojazdów należy klasyfikować jako urządzenie budowlane w rozumieniu prawa budowlanego. Tym samym, plac będący urządzeniem budowlanym nie będzie stanowił budowli w rozumieniu prawa budowlanego i w konsekwencji, nie będzie budowlą dla celów ustawy o VAT.

Spółka pragnie zauważyć, że określanie symboli Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (dalej: PKOB) dla obiektów budowlanych w rozpatrywanej sprawie jest zbędne. Ustawa o VAT nie uzależnia bowiem zwolnienia z VAT dostawy budynków lub budowli od klasyfikacji PKOB ani w żaden inny sposób nie odwołuje się do PKOB przy określaniu kategorii budynków lub budowli, których dostawa podlega zwolnieniu z VAT.

4.Obiekty budowlane (budynek socjalno-biurowy, wiaty magazynowe, plac utwardzony gruzem użytkowany jako miejsce postoju pojazdów) będące przedmiotem wniosku o interpretację, zostały przez Spółkę nabyte w ramach umowy leasingu. Z tytułu zawartej umowy leasingu Spółce przysługiwało prawo do odliczenia w stosunku do nabytych obiektów budowlanych. Odliczenia VAT dokonano z zastosowaniem proporcji, ponieważ nabyte obiekty budowlane służyły zarówno działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej z VAT.

Ponadto, żaden z nabytych obiektów budowlanych nie był przez Spółkę wydzierżawiany ani wynajmowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy do opisanej w stanie faktycznym transakcji dostawy Spółka powinna zastosować zwolnienie z VAT?
Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie byłaby negatywna, to czy proporcja zastosowana przez Spółkę do opodatkowania tej transakcji była prawidłowa?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości powinna w całości podlegać zwolnieniu od VAT. Wynika to wprost z treści § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz.U. z 2013 r. Nr 247 ze zm. dalej: rozporządzenie wykonawcze) w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054; dalej: ustawa o VAT). Przedmiotowa transakcja spełnia warunki do zastosowania wskazanego przepisu, ponieważ dostawa posadowionych na działce budynków i budowli (budynku biurowo-socjalnego oraz wiaty magazynowej) nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Z kolei dostawa utwardzonego placu jako urządzenia budowlanego nie powinna podlegać odrębnemu opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ na gruncie przepisów ustawy o VAT nie stanowi on ani budynku, ani budowli.

UZASADNIENIE:

1.Znaczenie właściwej klasyfikacji obiektów budowlanych dla celów VAT.

Zasady opodatkowania VAT zbycia nieruchomości zabudowanych obejmujących prawo użytkowania wieczystego gruntu zostały określone w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku. Dla poprawnej oceny transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej z perspektywy przepisów VAT kluczowe znaczenie będzie mieć zatem łącznie status zbywanego gruntu (prawa użytkowania wieczystego) oraz poszczególnych obiektów budowlanych posadowionych lub znajdujących się na tym gruncie.

Zgodnie z powyższym przepisem zwolnienie lub opodatkowanie VAT całej nieruchomości determinować będą szczególne zasady opodatkowania, które znajdą zastosowanie do poszczególnych obiektów znajdujących się na działce. Z kolei w sytuacji, w której na działce znajduje się kilka budynków lub budowli, grunt należy opodatkować zgodnie ze stosunkiem powierzchni zajmowanego gruntu do całkowitej powierzchni terenów zabudowanych. Przy czym zarówno w doktrynie, orzecznictwie oraz interpretacjach indywidualnych dopuszcza się dwie metody przyporządkowania budynków i budowli do całkowitej powierzchni gruntu, tj. według powierzchni oraz według wartości.

2.Zasady opodatkowania VAT poszczególnych składników nieruchomości.

Na terenie nieruchomości zbywanej przez Spółkę znajdują się następujące obiekty budowlane: budynek biurowo-socjalny, wiaty magazynowe oraz utwardzony plac. W ocenie Spółki należy określić zasady opodatkowania VAT w sposób odrębny dla każdego z tych obiektów.

Na podstawie przepisów ustawy o VAT, co do zasady dostawa budynków i budowli podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT. Przy czym zwolnienie to znajduje zastosowanie wyłącznie, w przypadku spełnienia przez dostawę warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy o VAT.

Dostawa budynków i budowli w postaci budynku biurowo-socjalnego oraz wiaty magazynowej nie będzie dokonywana, ani w ramach pierwszego zasiedlenia zdefiniowanego w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, ani w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Pierwsze zasiedlenie budynku oraz wiaty magazynowej nastąpiło najpóźniej w 1996 r. Oznacza to, że spełnione są warunki konieczne do uznania sprzedaży tych nieruchomości jako zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jeżeli natomiast chodzi o utwardzony plac postojowy to powinien on być w sposób prawidłowy zakwalifikowany na gruncie przepisów prawa budowlanego jako urządzenie budowlane. Z kolei w odniesieniu do tzw. urządzeń budowlanych przepisy ustawy o VAT nie przewidują odrębnych zasad opodatkowania. Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji urządzenia budowlanego, dlatego zaliczenie utwardzonego placu do tej kategorii Spółka uzasadnia definicją zawarta w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j.: Dz.U. z 2010 r. nr 243 poz. 1623, dalej: prawo budowlane). Zgodnie z tym przepisem przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Dla celów VAT należy więc uznać, że utwardzony plac postojowy nie stanowi budowli w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym nie może on wpływać na zmianę zasad opodatkowania VAT dostawy gruntu, na którym taki plac się znajduje.

Wobec powyższego, zbycie prawa użytkowania wieczystego do danej działki gruntu będzie podlegało opodatkowaniu VAT według takich samych zasad jak zbycie budynków/budowli na tej działce posadowionych. Ponieważ w stosunku do dostawy budynków/budowli posadowionych na zbywanej działce powinno mieć zastosowane zwolnienie od VAT, tym samym dostawa budynków i budowli wraz z prawem użytkowania wieczystego całej działki będzie podlegała zwolnieniu z VAT.

3.Potwierdzenie stanowiska Spółki w interpretacjach Ministra Finansów i orzecznictwie.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Ministra

Finansów oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. Tytułem przykładu można wskazać interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 5 czerwca 2013 r. (nr IPPP3/443-543/12-2/KB), w której organ podatkowy odniósł się wprost do kwalifikacji placu postojowego zgodnie z przepisami prawa budowlanego, co było konieczne do określenia prawidłowych zasad zbycia nieruchomości na gruncie VAT. W efekcie Minister Finansów wskazał, że „w świetle powyższego zbycie przez Spółkę gruntu - działki nr 22, na którym znajdują się budowle w postaci dróg również korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Przy czym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca słusznie uznał, że w przedmiotowej sytuacji place znajdujące się na działce nie będą stanowić budowli lecz urządzenia budowlane.”. Minister Finansów wyraźnie określił swoje stanowisko co do kwalifikacji placu, jako urządzenia budowlanego, co miało istotne znaczenie dla zwolnienia rozpatrywanej transakcji z podatku VAT.

Identyczne stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 5 czerwca 2013 r. (nr IPTPP2/443-168/13-4/IR), w której wskazał: „Odnosząc się z kolei do znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości ogrodzenia metalowego oraz placu działki o powierzchni utwardzeń 7 300 m² (głównie z płyt betonowych typu trylinka) stwierdzić należy, że przedmiotowe ogrodzenie oraz utwardzony plac, zalicza się - wbrew temu, co twierdzi Wnioskodawca - do urządzeń budowlanych w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 ww. ustawy, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Bowiem te urządzenia budowlane nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych, lecz są urządzeniem technicznym związanym z obiektami budowlanymi, zapewniającym możliwość użytkowania obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem. W konsekwencji powyższego, stwierdzić należy, że dostawa całej przedmiotowej nieruchomości gruntowej zabudowanej korzysta ze zwolnienia od podatku VAT."

Analogiczne stanowiska Minister Finansów wyraził w interpretacjach indywidualnych z dnia 10 lipca 2012 r. (nr IPPP3/443-517/12-2/RD) oraz z dnia 12 października 2011 r. (nr IPPP2-443-847/11-2/AK).

W końcu, jednakowe stanowisko co do uznania placu postojowego za urządzenie budowlane dla celów VAT zaprezentowane zostało w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I SA/Gd 550/09). W orzeczeniu tym Sąd uznał, że utwardzony plac manewrowo-postojowy nie stanowi budowli, a jest urządzeniem budowlanym, o którym mowa w art. 3 pkt 9 prawa budowlanego. Jak bowiem wyjaśnił WSA: „Wbrew zapatrywaniu skarżącej, znajdujące się na działce gruntu utwardzone w postaci płyt betonowych nie stanowi budowli, lecz urządzenie budowlane o jakim mowa w art. 3 pkt 9 prawa budowlanego. Konsekwencją tego jest to, że w odniesieniu do transakcji zbycia prawa wieczystego użytkowania działki nr [...] wyłączona została możliwość zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż przedmiotową interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2013 r., gdyż we wniosku z 23 października 2013 r. (data wpływu 28 października 2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wniosku jest zaistniały stan faktyczny oraz że sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku dokonał w 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z art. 7 ust. 9 ustawy przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dotyczy to również zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż sprzedaż nieruchomości dokonana przez Wnioskodawcę jako czynnego zarejestrowanego podatnika podatku VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ww. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z ustawowej definicji „pierwszego zasiedlenia” wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

oddanie do użytkowania,
w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,
pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Niewątpliwie przez czynności podlegające opodatkowaniu należy rozumieć nie tylko dostawę, ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne czynności (umowy), które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług.

Z kolei pod pojęciem oddania do użytkowania należy rozumieć przekazanie budynków, budowli lub ich części ich nabywcy lub użytkownikowi do korzystania w sposób zgodny z zakresem przekazanych do nich praw. Nabywca, na rzecz którego przeniesiono prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel może w sposób dowolny dysponować tą nieruchomością, tj. może ją sprzedać, używać na własne potrzeby lub przekazać do użytkowania np. na podstawie umów najmu lub dzierżawy.

Podkreślić przy tym należy, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt, a następnie obiekt ten po wybudowaniu zostanie oddany do użytkowania na własne potrzeby tego podatnika (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych) nie oznacza to, że obiekt taki został zasiedlony. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Innymi słowy, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika, które następuje jednak w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a powyższej ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy (obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r.), w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Natomiast, na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 247 ze zm.) (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

W świetle powołanych przepisów przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu (prawa użytkowania wieczystego), na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu (prawa użytkowania wieczystego) stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu (prawo użytkowania wieczystego), na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 3 pkt 1, 2, 3 i 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409) ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury;

2.budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

3.budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a.obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 9 ww. ustawy, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Analogicznie definiuje budynek Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) stanowiąc, iż przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Zaś budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, dokonał sprzedaży działki oznaczonej numerem 32/17 - nieruchomości zabudowanej o całkowitej powierzchni 3833 m². W skład nieruchomości wchodzą prawo użytkowania wieczystego do gruntu, którego część powierzchni (2113 m²) zajmuje plac utwardzony gruzem i częściowo kawałkami płyt betonowych, który jest używany jako miejsce postoju dla pojazdów, a także prawo własności posadowionych na gruncie: budynku biurowo-socjalnego oraz wiat magazynowych (o łącznej powierzchni 381 m²). Budynki i budowle znajdujące się na działce zostały nabyte przez Wnioskodawcę na podstawie umowy leasingu zawartej z urzędem miasta w 1996 r., od której to umowy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Odliczenia VAT dokonano z zastosowaniem proporcji, ponieważ nabyte obiekty budowlane służyły zarówno działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej z VAT. Na podstawie faktycznych cech obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr 32/17, Wnioskodawca dokonał przyporządkowania tych obiektów do odpowiednich w jego ocenie definicji zawartych w prawie budowlanym.

W ocenie Wnioskodawcy obiekty budowlane znajdujące się na działce nr 32/17 należy klasyfikować następująco:

budynek biurowo-socjalny - jako budynek,
wiaty magazynowe - jako budowle,
plac utwardzony gruzem i częściowo kawałkami płyt betonowych użytkowany jako miejsce postoju pojazdów - jako urządzenie budowlane.

Zdaniem Wnioskodawcy plac utwardzony gruzem i częściowo kawałkami płyt betonowych, jako plac postojowy dla pojazdów należy klasyfikować jako urządzenie budowlane w rozumieniu prawa budowlanego. Tym samym, plac będący urządzeniem budowlanym nie będzie stanowił budowli w rozumieniu prawa budowlanego i w konsekwencji, nie będzie budowlą dla celów ustawy o VAT.

Żaden z nabytych obiektów budowlanych nie był przez Wnioskodawcę wydzierżawiany ani wynajmowany. Wnioskodawca dokonał modernizacji placu, która polegała na przebudowie kanalizacji deszczowej. Wartość ulepszenia przekroczyła 30% wartości początkowej placu, a podatek naliczony z tytułu modernizacji został przez Wnioskodawcę w całości odliczony. Pozostałe budynki i budowle znajdujące się na tej działce nie ulegały ulepszeniu oraz nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że definicję pierwszego zasiedlenia budynku biurowo-socjalnego oraz wiat magazynowych spełniało nabycie przez Wnioskodawcę ww. obiektów w 1996 r. w ramach umowy leasingu. Obiekty te nie były przez Wnioskodawcę wydzierżawiane ani wynajmowane, nie były również ulepszane.

Zatem dokonana w 2013 r. sprzedaż ww. budynku biurowo-socjalnego oraz wiat magazynowych stanowiła odpłatną dostawę towarów, która objęta była zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dokonaną dostawą nie upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W związku z powyższym, skoro dostawa budynku biurowo-socjalnego oraz wiat magazynowych, o których mowa wyżej objęta była zwolnieniem od podatku, to dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym ww. budynek i budowle są posadowione, również objęta była zwolnieniem, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się natomiast do placu utwardzonego gruzem i częściowo kawałkami płyt betonowych używanego jako miejsce postoju dla pojazdów znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości należy stwierdzić, że Wnioskodawca podał, iż plac ten nie jest budowlą. W takim przypadku pozostaje on bez wpływu na opodatkowanie gruntu, na którym się znajduje.

Reasumując należy stwierdzić, że zbycie prawa użytkowania wieczystego całej działki 32/17 objęte było zwolnieniem od podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości powinna w całości podlegać zwolnieniu od podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

Tym samym odpowiedź na pytanie nr 2 staje się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności zaklasyfikowania przedmiotowych obiektów budowlanych według PKOB. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji przedmiotowych obiektów budowlanych według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania PKOB zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Ponadto tut. Organ podkreśla, że interpretacje indywidualne wydawane są wyłącznie w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie dokonuje w tym zakresie żadnych ustaleń we własnym zakresie lecz bazuje wyłącznie na tym co poda Wnioskodawca. Tym samym Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za przedstawiony przez siebie stan faktyczny czy zdarzenie przyszłe i ewentualne negatywne skutki przedstawienia opisu w sposób niezgodny z rzeczywistością.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin