Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.187.2018.1.JP
z 21 sierpnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 maja 2018 r. (data wpływu 21 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązujących od dnia 1 stycznia 2018 r., Spółka jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kwoty premii określonej we wniosku, wypłacanej pracownikowi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązujących od dnia 1 stycznia 2018 r., Spółka jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kwoty premii określonej we wniosku, wypłacanej pracownikowi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) zatrudnia na podstawie umowy o pracę osobę fizyczną (dalej: „Pracownik”). Zgodnie z postanowieniami umowy o pracę zawartej przez Spółkę z Pracownikiem, Pracownikowi przysługuje, niezależnie od wynagrodzenia zasadniczego, premia pieniężna w wysokości odpowiadającej ustalonemu procentowi zysku netto osiągniętego przez Spółkę za każdy rok kalendarzowy (dalej: „Premia”). Premia należna jest Pracownikowi po zakończeniu roku kalendarzowego, za który Spółka wypracowała zysk (o ile zostanie on wypracowany). Termin wypłaty Premii ustalony został do dnia 30 czerwca roku następującego po roku, w którym Spółka osiągnęła zysk. Możliwość otrzymania przez Pracownika Premii zależna jest zatem od wykazania przez Spółkę zysku za dany rok kalendarzowy, a jej wysokość uwarunkowana jest wysokością kwoty zysku wypracowanego przez Spółkę. Spółka pragnie wyjaśnić, że Pracownik nie jest wspólnikiem Spółki. Premia wypłacana Pracownikowi nie stanowi zatem formy dywidendy. Do uczestniczenia w podziale zysku wypracowanego przez Spółkę uprawiony jest wyłącznie wspólnik Spółki, a jego uprawnienie przybiera postać dywidendy, zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych.

W związku z nowelizacją Ustawy CIT, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. Spółka powzięła wątpliwość, czy na gruncie obecnego stanu prawnego może uwzględniać kwoty Premii w kosztach uzyskania przychodów. W przyszłości może się okazać, że podobny system premiowania zostanie zaproponowany innym pracownikom Spółki. W ocenie Spółki taki system nagradzania motywuje pracowników do bardziej efektywnej pracy na rzecz Spółki i w rezultacie przyczynia się do osiągania przez Spółkę lepszych wyników. Pracownicy ci również nie będą wspólnikami Spółki (nie będą to więc osoby uprawnione do otrzymania dywidendy).

Istotne elementy opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie jednoznacznie wskazano, że premie (…) nie są (…) wypłacane tytułem (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki (zysku netto) (…).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisów Ustawy CIT, obowiązujących od dnia 1 stycznia 2018 r., Spółka jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu kwoty Premii wypłacanej Pracownikowi?

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przepisów Ustawy CIT, obowiązujących od dnia 1 stycznia 2018 r., Spółka jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu kwoty Premii wypłacanej Pracownikowi.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Z powyższej regulacji wynika, iż co do zasady za koszty uzyskania przychodu mogą zostać uznane wszelkie wydatki, o ile wydatki te nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT i jednocześnie pozostają one w związku przyczynowo- skutkowym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Wydatek musi zatem pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz powinien przynajmniej potencjalnie wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności (zob. wyrok NSA z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11). 

Do dnia 31 grudnia 2017 r. przepisy Ustawy CIT nie odnosiły się w żaden sposób do kwestii uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów nagród i premii wypłacanych pracownikom spółki z zysku wypracowanego przez spółkę. W związku z powyższym przy podejmowaniu decyzji o ujęciu kwot takich świadczeń w kosztach uzyskania przychodów, podatnicy musieli polegać przede wszystkim na interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe oraz na poglądach prezentowanych w orzecznictwie sądów administracyjnych. W ostatnim okresie, tj. w latach 2016-2017 można mówić o funkcjonowaniu ugruntowanej linii interpretacyjnej (orzeczniczej), według której tzw. premie z zysku mogą stanowić koszt uzyskania przychodu pracodawcy. Zarówno organy podatkowe, jak i sądy podzielały bowiem stanowisko podatników i przyznawały, że wydatki ponoszone na wypłacane pracownikom premie i nagrody „z zysku”, jako kwoty stanowiące element wynagrodzenia pracowników, spełniają przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z podejściem ukształtowanym przez uchwały NSA podjęte w składzie siedmiu sędziów (uchwała z dnia 22 czerwca 2016 r., sygn. akt II FPS 3/15 oraz uchwała z dnia 1 lutego 2016 r., sygn. akt II FPS 5/15), aktualnym na gruncie przepisów Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r.. wypłacane pracownikom nagrody i premie z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w tym podatku w miesiącu ich wypłaty. W uzasadnieniu uchwały z dnia 1 lutego 2016 r., NSA posłużył się następującą argumentacją:

Nie można podzielić poglądu, że wypłaty nagród i premii na rzecz pracowników są neutralne podatkowo dla spółki. Takiej neutralności należy się dopatrywać wyłącznie w przypadku wypłaty dywidend, które z tego właśnie powodu nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jak słusznie podkreśla H. Filipczyk wynika to z konstrukcji opodatkowania zakładającej neutralność przepływów między udziałowcem a spółką (z perspektywy samej spółki). Wniesiony kapitał nie stanowi przychodu spółki (art. 12 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p.); symetrycznie realizacja zwrotu z tego kapitału (w tym wyplata dywidendy) nie stanowi kosztu (…).

Zasada ta nie odnosi się do wypłat wynagrodzeń i premii, które mają pracowniczy charakter, a poza tym wypłacane są ze źródła, z którego finansowane są także inne wydatki spółki (inaczej postrzega ten problem M. Gontarczyk-Skowrońska, Wypłacone nagrody i premie z zysku nie powinny być kosztem. Prawo i Podatki 2016, nr 1. str. 29). W analizowanej sprawie wynagrodzenie na rzecz pracowników spółki określane jako „wypłata z zysku” nie jest wypłacane z zysku netto spółki za rok ubiegły. Osiągnięcie zysku przez spółkę jest wyłącznie przesłanką do wypłaty nagrody dla pracowników obciążającej koszty wyniku brutto. Wysokość zysku jest również wskaźnikiem, na którym opiera się kalkulacja wypłat. Wypłaty te, co podnosi spółka, są finansowane z bieżących przychodów spółki. ”

W interpretacjach podatkowych wydawanych na gruncie przepisów Ustawy CIT obowiązujących do dnia 31 grudnia 2017 r. organy respektowały powyższe stanowisko NSA i w konsekwencji uznawały, że spółka ma prawo do zakwalifikowania kwot z zysku wypłaconych pracownikom tytułem premii do kosztów uzyskania przychodów (tak np.: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 1 czerwca 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.64.2017.1.AW, oraz w interpretacji z 24 marca 2017 r., Znak: 1462- IPPB3.4510.1146.2016.2.EŻ; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 23 listopada 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.296.2016.2.AT, w interpretacji z 6 września 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.785.2016.1.KB oraz w interpretacji z 30 czerwca 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-500/16/BD). 

W wyniku nowelizacji Ustawy CIT dokonanej na podstawie ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: „Nowelizacja”), do Ustawy CIT dodano art. 16 ust. 1 pkt 15a Ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kwot wypłacanych tytułem podziału (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki (zysku netto).

Zdaniem Spółki, wejście w życie art. 16 ust. 1 pkt 15a Ustawy CIT, nie skutkuje wyłączeniem możliwości uwzględniania przez Spółkę w kosztach uzyskania przychodów kwot Premii wypłacanych Pracownikowi w sytuacji, w której wysokość Premii uzależniona jest od wysokości zysku wykazanego przez Spółkę. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 15a Ustawy CIT wyłączono bowiem z kosztów uzyskania przychodu kwoty wypłacane tytułem podziału zysku netto danego podatnika. Kwotami wypłacanymi tytułem podziału zysku netto przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych, a więc przez spółki akcyjne, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki komandytowo-akcyjne są natomiast kwoty wypłacane wspólnikom tych spółek tytułem dywidendy. Prawo do otrzymania zysku netto może przysługiwać wyłącznie wspólnikom spółki. Fakt. że Premia wypłacana jest Pracownikowi w związku z wykazaniem przez spółkę zysku, a jej wysokość uzależniona jest od wysokości tego zysku nie sprawia, iż świadczenie to wypłacane jest tytułem podziału zysku netto Spółki. W ocenie Spółki, wypłacana Pracownikowi Premia stanowi zatem dodatkowy przychód ze stosunku pracy. Pracownik, który nie jest wspólnikiem Spółki, nie może być bowiem uprawniony do otrzymania jakichkolwiek kwot z tytułu podziału zysku netto. Okoliczność wykazania przez Spółkę zysku za dany rok kalendarzowy stanowi jedynie „punkt odniesienia”, a zatem czynnik, od którego zależy, czy Pracownik otrzyma Premię i w jakiej wysokości zostanie przyznane mu to świadczenie. Analogiczne skutki wiązałyby się z uzależnieniem wysokości Premii od innego czynnika, przykładowo od wysokości obrotów wykazywanych przez Spółkę. Nawet jeśli Pracownik otrzyma nagrodę (premię), której wysokość jest uzależniona od zysku wypracowanego przez Spółkę, nie można uznać, że Pracownik otrzymał świadczenie z tytułu podziału zysku netto. Podkreślić należy, że wyłączenie określonego wydatku z kosztów uzyskania przychodów w każdym przypadku stanowi wyjątek od generalnej reguły zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków ponoszonych w celu uzyskania przychodów. W związku z tym przepis art. 16 ust. 1 pkt 15a Ustawy CIT musi być interpretowane ściśle.

Podsumowując, w ocenie Spółki, na gruncie przepisów Ustawy CIT obowiązujących od dnia 1 stycznia 2018 r., Spółka ma w dalszym ciągu prawo do uwzględniania w kosztach uzyskania przychodu kwot Premii wypłacanych Pracownikowi. Premie te nie są bowiem wypłacane tytułem (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki (zysku netto), a tylko w takim przypadku ponoszone na nie wydatki byłyby wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 15a Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. Wydatek musi spełniać ogólną przesłankę zawartą w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, tj. zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W ocenie tut. Organu można mówić, że dany wydatek został poniesiony „w celu” osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, gdy jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub też zwiększenie przychodów. W konsekwencji, możliwość zaliczania danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma przede wszystkim skłaniać podatników do podejmowania racjonalnych decyzji gospodarczych, w tym znaczeniu, że będą one przysparzać konkretne przychody podatkowe, lub też zachowają źródło przychodów w niezmienionym stanie albo zabezpieczą to źródło przed uszczupleniem, czy też zmniejszeniem.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Ustawodawca art. 2 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175), wprowadził do ww. katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów art. 16 ust. 1 pkt 15a. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kwot wypłacanych tytułem podziału (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki (zysku netto).

Wprowadzony od 1 stycznia 2018 r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 15a updop wyraźnie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów kwoty stanowiące podział wyniku finansowego netto, niezależnie od sposobu (celu) przeznaczenia takich kwot. W praktyce przede wszystkim wyłączenie to obejmuje różnego rodzaju nagrody i premie dla pracowników wypłacane w ramach programów motywacyjnych, a pochodzące z zysku netto.

Z odpowiedzi prawodawcy do uwag zgłaszanych na etapie konsultacji społecznych (pkt 260), wynika, iż „celem regulacji nie jest ograniczenie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów nagród, premii, itp. wyliczanych w oparciu o osiągnięty zysk, lecz jedynie tych nagród, premii, itp. stanowiących bezpośredni podział zysku. Przepis wprost mówi o kwotach z tytułu podziału (rozliczenia) wyniku finansowego.”

W uzasadnieniu do ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (druk sejmowy nr 1878 - ad 8) ustawodawca wskazuje, że „z uwagi na orzecznictwo sądów administracyjnych ukształtowane w zakresie zagadnienia dopuszczalności zaliczania do kosztów uzyskania przychodów nagród z zysku, wskazane jest wprowadzenie do ustawy CIT przepisu expressis verbis wyłączającego możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów jakichkolwiek części składowych zysku spółki, niezależnie od ich przeznaczenia”.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca – Sp. z o.o., zatrudnia na podstawie umowy o pracę osobę fizyczną (dalej: „Pracownik”). Zgodnie z postanowieniami umowy o pracę zawartej przez Spółkę z Pracownikiem, Pracownikowi przysługuje, niezależnie od wynagrodzenia zasadniczego, premia pieniężna w wysokości odpowiadającej ustalonemu procentowi zysku netto osiągniętego przez Spółkę za każdy rok kalendarzowy (dalej: „Premia”). Premia należna jest Pracownikowi po zakończeniu roku kalendarzowego, za który Spółka wypracowała zysk (o ile zostanie on wypracowany). Termin wypłaty Premii ustalony został do dnia 30 czerwca roku następującego po roku, w którym Spółka osiągnęła zysk. Możliwość otrzymania przez Pracownika Premii zależna jest zatem od wykazania przez Spółkę zysku za dany rok kalendarzowy, a jej wysokość uwarunkowana jest wysokością kwoty zysku wypracowanego przez Spółkę. Spółka pragnie wyjaśnić, że Pracownik nie jest wspólnikiem Spółki. Premia wypłacana Pracownikowi nie stanowi zatem formy dywidendy. Do uczestniczenia w podziale zysku wypracowanego przez Spółkę uprawiony jest wyłącznie wspólnik Spółki, a jego uprawnienie przybiera postać dywidendy, zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych. Przy czym premie (…) nie są (…) wypłacane tytułem (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki (zysku netto) (…).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 15a Ustawy CIT, o ile w istocie, jak wskazano we wniosku, Premie nie są (…) wypłacane tytułem (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki (zysku netto). Z treści wniosku wynika, że możliwość wypłaty premii uzależniona jest od wykazania przez Wnioskodawcę zysku za dany rok. Premia odpowiada ustalonemu procentowi zysku netto.

Posługując się w art. 16 ust. 1 pkt 15a Ustawy CIT sformułowaniem „kwot wypłacanych tytułem podziału zysku netto” Ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów jedynie te kwoty z zysku netto, które wypłacane są tytułem jego podziału. W niniejszej sprawie będzie miała miejsce jedynie wypłata Premii w wysokości odpowiadającej ustalonemu procentowi zysku netto. Wydatki, poniesione przez Wnioskodawcę tytułem Premii wypłacanej Pracownikowi mogą zatem stanowić koszt podatkowy, na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

Nie sposób jednakże zgodzić się z zawartym w stanowisku Wnioskodawcy stwierdzeniem, że pracownik, który nie jest wspólnikiem spółki, nie może być uprawniony do otrzymania jakichkolwiek kwot z tytułu podziału zysku netto. W ocenie Wnioskodawcy to ta okoliczność jest decydująca do zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 15a. Twierdzenie to jest jednakże błędne, gdyż żadne przepisy nie zabraniają wypłaty nagród (premii) z zysku dla pracowników.

Nieprawidłowość powyższa nie ma jednakże wpływu na ocenę istoty stanowiska Wnioskodawcy dot. będącej przedmiotem złożonego wniosku kwestii, tj. możliwości zaliczenia omawianego wydatku do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy z ww. zastrzeżeniem należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Udowodnienie prawidłowości zaliczenia przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku wydatków do określonego rodzaju kosztów uzyskania przychodów może zatem wymagać w szczególności udowodnienia: poniesienia wydatków, ich charakteru, w szczególności ich celowości, racjonalności działań podatnika, a w konsekwencji braku okoliczności uniemożliwiających uznanie przedmiotowych kosztów za koszty uzyskania przychodów. W ramach postępowania dowodowego może również zostać dokonana szczegółowa analiza związku ponoszonych wydatków z przychodami Spółki, a także kwalifikacja wydatków do określonych kosztów podatkowych. Tym samym, pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków z tytułu dodatkowego wynagrodzenia Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.