Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.284.2018.1.SG
z 11 września 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 lipca 2018 r. (data wpływu do Organu 12 lipca 2018 r.), uzupełnionym 2 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego, którego zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość środka trwałego bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego, którego zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość środka trwałego bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem przeważającej działalności Spółki z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt.

Spółka w 2010 r. zawarła umowę z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 w zakresie osi 1 „Poprawa konkurencyjności sektora rolnego i leśnego”, działania „Zwiększenie wartości dodanej podstawowej produkcji rolnej i leśnej” (dalej jako: „Umowa”). Na podstawie Umowy Spółka zobowiązała się do realizacji operacji, w wyniku której osiągnięty miał zostać następujący cel: wzrost konkurencyjności firmy na regionalnym rynku handlu hurtowego zboża poprzez budowę magazynu zbożowego oraz zakup specjalistycznych środków transportu.

Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa zobowiązała się na podstawie umowy do wypłaty pomocy w wysokości 4.361.363,50 zł (dalej jako: „Dofinansowanie”, „Dotacja”), nie więcej niż 50% poniesionych kosztów kwalifikowalnych operacji. Dotacja zwolniona była z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Spółka na gruncie dzierżawionym od innego podmiotu wybudowała w latach 2011 - 2014 magazyn zbożowy oraz rozbudowała wiatę na sprzęt rolniczy (dalej jako: „Hala magazynowa”). W okresie użytkowania hali magazynowej odpisy amortyzacyjne dzielono proporcjonalnie do zaangażowanych środków finansowych. Odpis amortyzacyjny przypadający na Dotację Spółka wyłączała z kosztów podatkowych, natomiast pozostała część odpisu stanowiła koszt uzyskania przychodu.

W niedługiej przyszłości Wnioskodawca planuje sprzedać Halę magazynową, na którą otrzymano dofinansowanie. Hala magazynowa w momencie sprzedaży nie będzie w pełni zamortyzowana. Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano m.in., że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na przedmiot dzierżawy, spełniające przesłanki do uznania ich za inwestycje w obcych środkach trwałych, były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne stosownie do przyjętej metody amortyzacji zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanej Hali magazynowej, której zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość Hali magazynowej bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem?

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanej Hali magazynowej, której zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość Hali magazynowej bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem.

Z ogólnej definicji kosztów, zamieszczonej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, do kategorii środków trwałych podlegających amortyzacji zaliczone są również inwestycje w obcych środkach trwałych (art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT). Przepisy ustawy o CIT nie zawierają legalnej definicji „inwestycji w obcych środkach trwałych”, ale przyjmuje się, że do tej kategorii zalicza się wszelkie nakłady poniesione w obiekcie wykorzystywanym na potrzeby działalności gospodarczej, którego podatnik nie jest właścicielem, lecz przysługuje mu inny tytuł prawny (np. dzierżawa, najem). Podatnicy, którzy dokonali takich inwestycji mają możliwość rozliczenia ponoszonych przez siebie wydatków poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami ustawy (art. 15 ust. 6 ustawy o CIT). Z tego też względu poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na przedmiot dzierżawy, spełniające przesłanki do uznania ich za inwestycje w obcych środkach trwałych, były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne stosownie do przyjętej metody amortyzacji zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części wartości początkowej Hali magazynowej, która została objęta dofinansowaniem nie mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera bowiem pewne ograniczenia dotyczące możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych według zasad określonych w art. 16a - 16m tej ustawy. Tak więc - nie są kosztem podatkowym odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości początkowej Hali magazynowej, która została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Uwzględniając powyższe należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków:

1. na nabycie gruntów oraz prawa wieczystego użytkowania (z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie),
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartość niematerialnych i prawnych, w tym wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej części wartości początkowej Hali magazynowej, która została objęta dofinansowaniem, nie mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT. Istotnym przy tym jest, że fakt otrzymania dofinansowania nie wpłynął na wartość początkową Hali magazynowej, której wytworzenie zostało częściowo pokryte z Dotacji. Potwierdza to zapis art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, na mocy którego odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży Hali magazynowej sfinansowanej częściowo z dotacji będzie wartość, która odpowiada wydatkom poniesionym na jej wytworzenie (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych, bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Tym samym kosztem uzyskania przychodów jest „cała” niezamortyzowana wartość Hali magazynowej (również w części sfinansowanej dotacją).

Wnioskodawca podkreśla, że stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę, zgodnie z którym w przypadku zbycia środka trwałego kosztem uzyskania przychodów jest cała niezamortyzowana wartość środka trwałego (również w części sfinansowanej dotacją zwolnioną z podatku dochodowego od osób prawnych) było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego (np. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 15 września 2016 r., Znak: IBPB-1-1/4510-243/16-2/ZK, z 7 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510-435/15/APO, czy też przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 16 lipca 2015 r., Znak: IPTPB3/4510-150/15-4/PM). Także w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (np. z 19 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.458.2017.3.AN).

W interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 7 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510- 435/15/APO, w sprawie o zbliżonym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wyraził następujący pogląd: kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży środka trwałego sfinansowanego częściowo z dotacji będzie wartość, która odpowiada wydatkom poniesionym na jego zakup (niezależnie od źródła ich finansowania), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Jak zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 5 lutego 2014 r., Znak: ILPB3/423-542/13-2/EK w podobnej sprawie: istotnym przy tym jest, że fakt otrzymania dofinansowania nie wpłynął na wartość początkową środków trwałych których zakup został pokryty ze środków własnych spółki i dotacji.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanej Hali magazynowej, której zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodów będzie cała niezamortyzowana wartość Hali magazynowej bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem. Kosztem uzyskania przychodu będzie w tym przypadku wartość, która odpowiada wydatkom poniesionym na wytworzenie Hali magazynowej stanowiący ich wartość początkową, w tym sfinansowana dotacją, pomniejszona o sumę dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, ponieważ na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, który jest przepisem szczególnym - Spółka ma prawo do zaliczenia całej, niezamortyzowanej wartości środków trwałych do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że z dniem 1 stycznia 2018 r. zmianie uległo brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.). Zgodnie z obowiązującym brzmieniem tego przepisu, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe zmiany nie mają jednakże wpływu na ocenę istoty przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska w sprawie.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-001 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.