2017.09.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.323.2017.2.RD
z 15 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 4 sierpnia 2017 r. (data wpływu 9 sierpnia 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 25 lipca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 31 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT działek niezabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT działek niezabudowanych

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 3 sierpnia 2017 r., złożonym w dniu 4 sierpnia 2017 r. (data wpływu 9 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 25 lipca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Bank S.A., dalej; Bank, Wnioskodawca, ma zamiar uczestniczyć w zdarzeniu przyszłym tj. transakcji sprzedaży niżej opisanej nieruchomości własnej.

Wnioskodawca posiada interes prawny w ustaleniu konsekwencji podatkowych transakcji sprzedaży nieruchomości na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 Nr 177, poz. 1054 ze zm ), dalej: ustawa o VAT.

W tym kontekście Wnioskodawca zmierza do ustalenia czy sprzedaż nieruchomość podlega zwolnieniu od podatku VAT, czy też podlega opodatkowaniu VAT.

Bank jest właścicielem nieruchomości niezbudowanej, składającej się z działek ewidencyjnych o; nr 24/4 o pow. 0,9079 ha, nr 27/1 o pow. 2,0946 ha; nr 29/3 o pow. 0,7982 ha; nr 33/1 o pow 0,9967 ha (dalej nieruchomość).

Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta, przez Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych.

Nieruchomość została nabyta przez poprzednika prawnego Banku, Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo - Kredytową dnia 30 września 2010 r. w ramach postępowania egzekucyjnego.

W dniu 1 sierpnia 2015 r Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo - Kredytowa została przejęta przez Bank Przejęcie nastąpiło na podstawie, ogłoszonej dnia 18 czerwca 2015 r, decyzji Komisji Nadzoru Finansowego.

Na nieruchomości nie znajdują się żadne naniesienia lub obiekty o charakterze budowlanym.

Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, uchwalonym przez Radę Miejską w dniu 21 stycznia 2015 r. - uchwała (plan nr 73) część działki nr 33/1 o pow. około 540 m² przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Pozostałe działki wraz z pozostałą częścią działki nr 33/1 przeznaczone są pod:

tereny dróg publicznych,
tereny zabudowy zagrodowej oraz
w dużej mierze pod tereny rolne,

przy czym jako przeznaczenie uzupełniające dla nieruchomości (każdej z wyżej wymienionych działek ewidencyjnych) w Miejscowym Planie wskazuje się zabudowę zagrodową, gospodarstwa agroturystyczne, infrastruktura techniczna oraz lasy i zalesienia.

Najbliższe otoczenie nieruchomości to zabudowa jednorodzinna, działki niezagospodarowane, oraz grunty rolne.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość została nabyta przez poprzednika prawnego Banku, Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo-Kredytową (dalej: SKOK) dnia 30 września 2010 r. w ramach postępowania egzekucyjnego. Według posiadanych przez Bank danych za okres od 1 stycznia 2013 r. do momentu przejęcia przez Bank, SKOK świadczył w przeważającej mierze usługi finansowe (ponad 99%), zwolnione z VAT i w tym okresie nie odliczał VAT naliczonego.

Bank w sposób faktyczny nie wykorzystywał przedmiotowych działek do działalności gospodarczej, a zgodnie z posiadaną wiedzą, w stosunku do okresu sprzed przejęcia przedmiotowych działek, SKOK nie podejmował działań wobec tych działek wskazujących za zamiar ich wykorzystywania do działalności gospodarczej.

Zgodnie z Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 21 stycznia 2015 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta położonej na terenie osiedla (dalej: uchwała), będące przedmiotem wniosku działki położone są w ramach następujących jednostek urbanistycznych oznaczonych symbolami:

ODPOWIEDŹ NA WEZWANIE

25/5-2RP oraz 1KDG,
33/1-2RP, 1KDG oraz 8MN,
29/3 -2RP oraz 1KOG,
27/1 -4KDL, 2RP, 1KDG oraz 4RM,

Zgodnie z definicją zawartą we wskazanej wyżej uchwale, przeznaczenie podstawowe - stanowi określony w planie rodzaj przeznaczenia, które dominuje na danej działce lub terenie, zaś przeznaczenie uzupełniające - rodzaj przeznaczenia inne niż podstawowe, które uzupełnia przeznaczenie podstawowe i nie jest z nim sprzeczne.

Zgodnie § 18 ust. 1 uchwały, dla terenów, oznaczonych na rysunku planu symbolami: 1MN, 2MN, 3MN, 4MN, 5MN, 6MN, 7MN, 8MN, 9MN, 10MN, 11MN, 12MN, 13MN, 14MN, 15MN, 16MN, 17MN, 18MN w zakresie przeznaczenia, ustala się;

przeznaczenie podstawowe terenu - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna;
przeznaczenie uzupełniające - budynki gospodarcze, garaże, infrastruktura techniczna, zieleń, wewnętrzne drogi oraz ciągi piesze i pieszo-jezdne, usługi wbudowane w bryłę budynku mieszkalnego o uciążliwości niewykraczającej poza granice lokalu.

Zgodnie § 19 ust. 1 uchwały, dla terenów, oznaczonych na rysunku planu symbolami: 1RM, 2RM, 3RM, 4RM, 5RM, 6RM, 7RM, 8RM, 9RM, 10RM, 11RM w zakresie przeznaczenia, ustala się:

przeznaczenie podstawowe terenu - zabudowa zagrodowa;
przeznaczenie uzupełniające - gospodarstwa agroturystyczne, zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wraz z towarzyszącymi jej budynkami gospodarczymi i garażami, infrastruktura techniczna, zieleń, wewnętrzne drogi oraz ciągi piesze i pieszo-jezdne, usługi niezwiązane z funkcją agroturystyczną gospodarstwa, wbudowane w bryłę budynku mieszkalnego o uciążliwości niewykraczającej poza granice lokalu.

Zgodnie § 25 ust. 1 uchwały, dla terenów, oznaczonych na rysunku planu symbolami: 1RP, 2RP, 3RP, 4RP w zakresie przeznaczenia, ustala się:

przeznaczenie podstawowe terenu - tereny rolne;
przeznaczenie uzupełniające:
1. zabudowa zagrodowa, gospodarstwa agroturystyczne, infrastruktura techniczna, publiczne i wewnętrzne drogi oraz ciągi piesze i pieszo-jezdne,
2. dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolami 2RP, 4RP dodatkowo: lasy i zalesienia.

Zgodnie § 28 ust. 1 wyznacza się tereny dróg publicznych z ustaleniem klasy drogi oraz ciągów pieszo-jezdnych oznaczone poniższymi symbolami:

1 KOG, 2KDG - ulice klasy G - główne;
3KOZ - ulica klasy Z - zbiorcza;
4KDL, 5KDL - ulice klasy L - lokalne;
6KDD - ulica klasy D - dojazdowa;
7KDY, 8KDY - ciągi pieszo-jezdne.

W zakresie przeznaczenia terenów, o których mowa w ust. 1, ustala się:

przeznaczenie podstawowe - ulice, ciągi pieszo-jezdne;
przeznaczenie uzupełniające - infrastruktura techniczna, miejsca postojowe, zieleń, chodniki, drogi rowerowe, obiekty małej architektury, wiaty przystankowe komunikacji zbiorowej.

Rekapitulując, dla tej części działek, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są „w dużej mierze pod tereny rolne” przeznaczenie uzupełniające w Miejscowym Planie wykazuje możliwość zabudowy zagrodowej, gospodarstw agroturystycznych oraz infrastruktury technicznej.

Możliwość zabudowy - zgodnie z przeznaczeniem uzupełniającym - dotyka każdej jednostki urbanistycznej, przypisanej do konkretnej działki będącej przedmiotem wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w powyższym stanie faktycznym odpłatna dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy odpłatna dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej 23%.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie odpłatna dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy dla tej dostawy nie znajduje zastosowanie zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT przewidziane dla dostawy nieruchomości niezabudowanych.

W myśl art. 43 ust 1 pkt 9 UVAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Od 1 kwietnia 2013 r. zdefiniowano pojęcie terenów budowlanych. Są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 VATU).

Od tej daty o opodatkowaniu podatkiem VAT nie decydują już zapisy w ewidencji gruntów. Podkreślił to także Minister Finansów w wykładni ogólnej z 14 czerwca 2013 r. (PT10/033/12/207/WLI/13/RD/58639, Dz.Urz. MFz2013 r. poz 14): „Od 1 kwietnia 2013 r w art. 2 pkt 33 VATU wprowadzono definicję terenu budowlanego, a także nowe brzmienie art. 43 ust 1 pkt 9 VATU. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy podlega zwolnieniu z podatku VAT. Gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy nie należy kierować się danymi z ewidencji gruntów i budynków, tak jak do 31 marca 2013 r.".

Uwzględniając definicję z art. 2 pkt 33 UVAT należy uznać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT, opodatkowanie dostawy terenu niezabudowanego może nastąpić jedynie wówczas, gdy przeznaczenie pod zabudowę wynika z treści aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy. W innych przypadkach, w tym - gdy brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy, należy stosować zwolnienie z opodatkowania VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym każda z działek ewidencyjnych jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, w związku z tym należy ustalić czy przeznaczenie wskazane w planie pozwala na zabudowę.

Zgodnie z planem zagospodarowania, działki ewidencyjne położone są w kilku jednostkach urbanistycznych (rodzaj przeznaczenia). Działka o nr 33/1 przeznaczona jest pod tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tereny rolne, tereny dróg publicznych. Działka o nr 27/1 przeznaczona jest tereny zabudowy zagrodowej, tereny rolne, tereny dróg publicznych. Pozostałe dwie działki przeznaczone są pod tereny rolne, tereny dróg publicznych.

W planie zagospodarowania przestrzennego, dla przedmiotowych działek wskazuje się także przeznaczenie uzupełniające, a mianowicie zabudowę zagrodową, gospodarstwa agroturystyczne, infrastruktura techniczna oraz lasy i zalesienia.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT mowa o dostawie „terenów” innych niż tereny budowlane, a nie „terenach lub ich częściach”. Podobnie w definicji terenów budowlanych zawartej w art. 2 pkt 33 UVAT mowa jest o „gruntach przeznaczonych pod zabudowę”, a nie o „częściach tych gruntów”. W sprawach dotyczących dostawy gruntów zabudowanych organy podatkowe stwierdzają, że sposób opodatkowania dotyczy zawsze całej działki ewidencyjnej (np. przywołana wcześniej wykładnia DIS w Katowicach z 12 lipca 2013 r., IBPP1/443-341/13/AW, Legalis). Podobne stanowisko zajmują także sądy (np. wyr. WSA w Warszawie z 29 października 2013 r., III SA/Wa 1515/13, Legalis; wyr. NSA z 30 maja 2012 r„ I FSK 1371/11, niepubl.).

W ocenie Wnioskodawcy, z treści planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż przedmiotowe działki przeznaczone są pod zabudowę. Biorąc pod uwagę przeznaczenie podstawowe, każda z działek w określonej części objęta jest jednostką urbanistyczną wskazującą na przeznaczenie pod zabudowę (np. tereny dróg budowlanych). Dodatkowo, uwzględniając przeznaczenie uzupełniające, z treści planu zagospodarowania wynika, iż grunt ten może podlegać zabudowie.

Konieczność uwzględnienia funkcji uzupełniającej przy ocenie sposobu opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości niezbudowanych wynika m.in. z następujących interpretacji podatkowych:

„... z opisu sprawy wynika bowiem, że zgodnie z przeznaczeniem możliwa jest zabudowa. Natomiast okoliczność, czy jest to przeznaczenie podstawowe czy uzupełniające nie ma znaczenia w tej sprawie, skoro ustawodawca nie precyzuje w tym zakresie żadnych zastrzeżeń. W przedmiotowej sprawie powyższe przeznaczenie gruntu zostało określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.” - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2016 r., sygn akt ILPP3/4512-1-28/16-4/DC.

W interpretacji indywidualnej (sygn. akt IBPP1/443-269/14/DK) z dnia 16 czerwca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zważył, iż „przy ocenie czy część przedmiotowej działki oznaczonej jednostką „RZ” jest terenem budowlanym, nie wystarczy analiza jej podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie jako teren łąk i pastwisk, zieleni niskiej i wysokiej oraz głównego systemu przyrodniczego gminy i rejonu”.

W innej interpretacji podatkowej z dnia 22 grudnia 2015 o sygn. IPPP1/4512-950/15-5/BS Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że przedmiotowe działki są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, którego zapisy dotyczące przeznaczenia uzupełniającego / dopuszczalnego tego terenu dopuszczają możliwość lokalizacji obiektów budowlanych; zatem planowana dostawa działek o nr 75 i 59/2 dokonana po ewentualnej rozbiórce posadowionych na nich obiektów (budynków i elementów wyciągu) będzie stanowiła dostawę gruntu budowlanego, zatem nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy”.

W ostatniej interpretacji podatkowej z dnia 23 września 2016 r. o sygn. ILPP2-2/4512-1 -32/16-3/AO Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważył, iż analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Ewentualnie wznoszone obiekty co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania wskazanych obiektów oznacza, że działki te stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę. W roztrząsanej sprawie podatkowej organ podatkowy stwierdził, iż dostawa nieruchomości nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem grunt (z uwagi na przeznaczenie uzupełniające) przeznaczony pod zabudowę (dopuszczalna jest możliwość zabudowy m in. budowli rolniczych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zatem z niniejszego przepisu wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.), w myśl art. 1 ust. 1 określa:

zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 z późn. zm.). W rozumieniu tej ustawy przez „budowę” należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6).

Natomiast „obiektem budowlanym” jest zarówno budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, jak i każdy obiekt budowlany, tj. obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową, a także obiekty małej architektury tzn. niewielkie obiekty, a w szczególności kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki (art. 3 pkt 1, 3 i 4).

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Z powołanych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeżeli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Bank jest właścicielem nieruchomości niezbudowanej, składającej się z działek ewidencyjnych o; nr 24/4 o pow. 0,9079 ha, nr 27/1 o pow. 2,0946 ha; nr 29/3 o pow. 0,7982 ha; nr 33/1 o pow 0,9967 ha - (dalej nieruchomość). Nieruchomość została nabyta przez poprzednika prawnego Banku, Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo - Kredytową dnia 30 września 2010 r. w ramach postępowania egzekucyjnego. Bank nie wykorzystywał działek w działalności gospodarczej. Na nieruchomości nie znajdują się żadne naniesienia lub obiekty o charakterze budowlanym. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, uchwalonym przez Radę Miejską w dniu 21 stycznia 2015 r. - uchwała (plan nr 73) część działki nr 33/1 o pow. około 540 m² przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Pozostałe działki wraz z pozostałą częścią działki nr 33/1 przeznaczone są pod:

tereny dróg publicznych,
tereny zabudowy zagrodowej oraz
w dużej mierze pod tereny rolne, przy czym jako przeznaczenie uzupełniające dla nieruchomości (każdej z wyżej wymienionych działek ewidencyjnych) w Miejscowym Planie wskazuje się zabudowę zagrodową, gospodarstwa agroturystyczne, infrastruktura techniczna oraz lasy i zalesienia

25/5-2RP oraz 1KDG,
33/1-2RP, 1KDG oraz 8MN,
29/3 -2RP oraz 1 KOG,
27/1 -4KDL, 2RP, 1KDG oraz 4RM,

Zgodnie § 18 ust. 1 uchwały, dla terenów, oznaczonych na rysunku planu symbolami: 1MN, 2MN, 3MN, 4MN, 5MN, 6MN, 7MN, 8MN, 9MN, 10MN, 11 MN, 12MN, 13MN, 14MN, 15MN, 16MN, 17MN, 18MN w zakresie przeznaczenia, ustala się;

przeznaczenie podstawowe terenu - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna;
przeznaczenie uzupełniające - budynki gospodarcze, garaże, infrastruktura techniczna, zieleń, wewnętrzne drogi oraz ciągi piesze i pieszo-jezdne, usługi wbudowane w bryłę budynku mieszkalnego o uciążliwości niewykraczającej poza granice lokalu.

Zgodnie § 19 ust. 1 uchwały, dla terenów, oznaczonych na rysunku planu symbolami: 1RM, 2RM, 3RM, 4RM, 5RM, 6RM, 7RM, 8RM, 9RM, 10RM, 11 RM w zakresie przeznaczenia, ustala się:

przeznaczenie podstawowe terenu - zabudowa zagrodowa;
przeznaczenie uzupełniające - gospodarstwa agroturystyczne, zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wraz z towarzyszącymi jej budynkami gospodarczymi i garażami, infrastruktura techniczna, zieleń, wewnętrzne drogi oraz ciągi piesze i pieszo-jezdne, usługi niezwiązane z funkcją agroturystyczną gospodarstwa, wbudowane w bryłę budynku mieszkalnego o uciążliwości niewykraczającej poza granice lokalu.

Zgodnie § 25 ust. 1 uchwały, dla terenów, oznaczonych na rysunku planu symbolami: 1RP, 2RP, 3RP, 4RP w zakresie przeznaczenia, ustala się:

przeznaczenie podstawowe terenu - tereny rolne;
przeznaczenie uzupełniające:
1. zabudowa zagrodowa, gospodarstwa agroturystyczne, infrastruktura techniczna, publiczne i wewnętrzne drogi oraz ciągi piesze i pieszo-jezdne,
2. dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolami 2RP, 4RP dodatkowo: lasy i zalesienia.

Zgodnie § 28 ust. 1 wyznacza się tereny dróg publicznych z ustaleniem klasy drogi oraz ciągów pieszo-jezdnych oznaczone poniższymi symbolami:

1 KOG, 2KDG - ulice klasy G - główne;
3KOZ - ulica klasy Z - zbiorcza;
4KDL, 5KDL - ulice klasy L - lokalne;
6KDD - ulica klasy D - dojazdowa;
7KDY, 8KDY - ciągi pieszo-jezdne.

Jak wskazuje Wnioskodawca dla tej części działek, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są „w dużej mierze pod tereny rolne” przeznaczenie uzupełniające w Miejscowym Planie wykazuje możliwość zabudowy zagrodowej, gospodarstw agroturystycznych oraz infrastruktury technicznej. Możliwość zabudowy - zgodnie z przeznaczeniem uzupełniającym - dotyka każdej jednostki urbanistycznej, przypisanej do konkretnej działki będącej przedmiotem wniosku.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy sprzedaż nieruchomości gruntowych niezabudowanych będzie mogła korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

Jak wynika z wniosku przedmiotowe działki będące przedmiotem sprzedaży objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z którego wynika że część działki nr 33/1 o pow. około 540 m² przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zaś pozostałe działki wraz z pozostałą częścią działki nr 33/1 przeznaczone są pod:

tereny dróg publicznych,
tereny zabudowy zagrodowej oraz
w dużej mierze pod tereny rolne, przy czym jako przeznaczenie uzupełniające dla nieruchomości (każdej z wyżej wymienionych działek ewidencyjnych) w Miejscowym Planie wskazuje się zabudowę zagrodową, gospodarstwa agroturystyczne, infrastruktura techniczna oraz lasy i zalesienia. Z przeznaczenia uzupełniającego wynika, że do tej części działek, gdzie przeznaczeniem podstawowym są tereny leśne, istnieje możliwość zabudowy zagrodowej, gospodarstw agroturystycznych oraz infrastruktury technicznej. Jak wskazuje Wnioskodawca zgodnie z przeznaczeniem uzupełniającym możliwość zabudowy dotyka każdej jednostki urbanistycznej przypisanej do konkretnej działki będącej przedmiotem wniosku.

Zatem biorąc pod uwagę kryterium przeznaczenia terenu wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nieruchomości niezabudowane (działki będące przedmiotem wniosku) stanowią teren budowlany o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

Tym samym przedmiotowe działki spełniają definicję terenu budowlanego i ich dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W analizowanej sprawie nieruchomości niezabudowane (działki będące przedmiotem wniosku) nie będą również korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych działek wyłącznie na cele działalności zwolnionej z opodatkowania.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości gruntowych niezabudowanych będących przedmiotem wniosku będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podstawową stawką 23% VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin