2017.10.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3.2.4011.170.2017.1.KP
z 12 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie obowiązków płatnika. –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

„Spółka” jest podmiotem wchodzącym w skład dużej międzynarodowej grupy kapitałowej. Spółka jest podmiotem zależnym od spółki K. z siedzibą w Wielkiej Brytanii, K. nie jest jednak bezpośrednim wspólnikiem Spółki (nie jest spółką matką Spółki).

K. jest spółką akcyjną, której akcje są notowane na giełdzie w Wielkiej Brytanii. K. wdrożył długoterminowy program motywacyjny, który jest adresowany do kadry menedżerskiej spółek będących członkami grupy (spółek powiązanych z K.). Ponieważ Spółka jest członkiem grupy K., również kadra menedżerska Spółki objęta została programem motywacyjnym.

W związku z powyższym, wybranym pracownikom Spółki należącym do kadry menedżerskiej przyznawane są nieodpłatnie tzw. opcje na akcje (dalej „Opcje”). Opcje uprawniają pracowników do nabycia akcji K. (dalej ,,Akcje”) po upływie określonego czasu i/lub po spełnieniu określonych warunków.

Pracownicy, którym przyznane zostają Opcje, po upływie określonego czasu, mają prawo do nabycia Akcji za wskazaną w Opcji cenę (tzw. cenę wykonania Opcji). Opcje nie są zbywalne. W konsekwencji pracownik nie może sprzedać Opcji.

W dniu przyznania pracownikowi Opcji wskazana w niej cena nabycia Akcji może różnić się od aktualnej ceny giełdowej (może być zarówno niższa, jak i wyższa od ceny giełdowej).

Realizacja Opcji następuje z reguły po upływie trzech lat od dnia nabycia Opcji (chociaż warunki realizacji Opcji w ramach poszczególnych programów motywacyjnych mogą być różne). Realizacja Opcji polega na zakupie Akcji po określonej w Opcji cenie, która, co do zasady, jest ceną niższą od aktualnej ceny rynkowej. Po nabyciu Akcji pracownicy mogą dokonać sprzedaży Akcji na giełdzie (po cenie obowiązującej przy sprzedaży Akcji na giełdzie, tj. cenie rynkowej).

Spółka pragnie podkreślić, że organizatorem programu motywacyjnego kierowanego do kadry menedżerskiej, w tym do pracowników Spółki, jest K. i to K. decyduje o przyznawaniu Opcji poszczególnym pracownikom spółek należących do grupy. Pracownicy Spółki, którzy otrzymują Opcje, nie są związani z K. stosunkiem pracy. Pozostają oni zatrudnieni wyłącznie w Spółce.

Z Regulaminu Wynagradzania i Premiowania oraz łączącej pracownika ze Spółką umowy o pracę nie wynika uprawnienie do otrzymania Opcji. Innymi słowy, możliwość uczestnictwa w programie motywacyjnym nie stanowi elementu warunków pracy i płacy pracowników Spółki objętych tym programem. O objęciu danego pracownika programem motywacyjnym, a w konsekwencji o przyznaniu mu Opcji decyduje K.

K. obciąża Spółkę kosztami związanymi z realizacją programu motywacyjnego dla pracowników Spółki.

Spółka prosi o przyjęcie przez organ podatkowy założenia, że osoby uczestniczące w programie motywacyjnym nie są uprawnione do nabywania Akcji na podstawie uchwały walnego zgromadzenia spółki K. (będącej emitentem Akcji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy nieodpłatne otrzymanie przez pracownika Spółki Opcji prowadzi do powstania u niego przychodu ze stosunku pracy i czy w związku z tym na Spółce jako pracodawcy ciążą obowiązki płatnicze wynikające z Ustawy PIT?
Czy realizacja przez pracownika Spółki praw wynikających z Opcji, polegająca na nabyciu Akcji, prowadzi do powstania u pracownika przychodu ze stosunku pracy (w szczególności w sytuacji, gdy pracownik nabywa Akcje za cenę niższą od ceny rynkowej Akcji) i czy w związku z tym na Spółce jako pracodawcy ciążą obowiązki płatnicze wynikające z Ustawy PIT?
Czy zbycie przez pracownika Akcji, nabytych w wyniku realizacji praw wynikających z Opcji, prowadzi do powstania u pracownika przychodu ze stosunku pracy i czy w związku z tym na Spółce jako pracodawcy ciążą obowiązki płatnicze wynikające z Ustawy PIT ?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki nieodpłatne otrzymanie przez pracownika Opcji nie prowadzi do powstania u niego przychodu ze stosunku pracy. W konsekwencji, w związku z przyznaniem pracownikowi nieodpłatnie Opcji na Spółce jako pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnicze wynikające z Ustawy PIT. W związku z nieodpłatnym nabyciem przez pracownika Opcji Spółka - celem obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - nie ma obowiązku zwiększania przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę.

Uzasadnienie stanowiska:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 9 ust. 2 Ustawy PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f Ustawy PIT nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Katalog źródeł przychodów zawiera art. 10 Ustawy PIT. W ustępie pierwszym tego przepisu jako źródło przychodu wymieniono m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę (pkt 1).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 11 ust. 2 Ustawy PIT stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 12 ust. 1 Ustawy PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 31 Ustawy PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zdaniem Spółki, na gruncie obowiązujących przepisów Ustawy PIT, sama czynność przyznania Opcji pracownikom jest czynnością podatkowo neutralną. Innymi słowy, otrzymanie przez pracowników Opcji nie prowadzi do powstania u nich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej „PIT”). Uznaje się bowiem, że przychodem jest przysporzenie majątkowe mające charakter trwały. O tym, czy dane przysporzenie majątkowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów Ustawy PIT przesądza jego definitywny charakter. Opodatkowaniu PIT podlega zatem takie przysporzenie, które skutkuje rzeczywistym wzrostem majątku danej osoby, tj. w sposób ostateczny powiększa jej aktywa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lutego 2016 r., znak IPPB1/4511-1448/15-2/MM). Takie stanowisko podzielane jest również w doktrynie. Argumentuje się. że „aczkolwiek nie wynika to wprost z brzmienia art. 11 ust. 1 Ustawy PIT, za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie zaświadczenia. Które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny’’ (tak A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Warszawa 2010, s. 174).

W związku z powyższym Spółka uważa, że nieodpłatne przyznanie pracownikom Opcji nie prowadzi do powstania przychodu po stronie pracowników. W dniu otrzymania Opcji pracownik nie uzyskuje bowiem żadnego rzeczywistego przysporzenia majątkowego. W chwili przyznania Opcji pracownik otrzymuje wyłącznie przyrzeczenie, że po upływie określonego terminu lub po spełnieniu określonych warunków będzie miał prawo do nabycia Akcji po ustalonej cenie (cenie wykonania Opcji). W dniu nabycia Opcji pracownik nie wie, w jaki sposób będzie się kształtować cena Akcji. Pracownik nie ma też pewności, czy rzeczywiście nabędzie Akcje. Innymi słowy, na moment otrzymania przez pracownika Opcji nie można stwierdzić, czy w przyszłości faktycznie zrealizuje on prawa wynikające z Opcji. Co istotne, Opcje są niezbywalne. Oznacza to, że pracownik nie ma możliwości sprzedaży Opcji. Ponieważ Opcje nie stanowią przedmiotu obrotu, nie jest możliwe określenie ich wartości rynkowej. Należy uznać, że w wyniku przyznania pracownikowi Opcji powstaje u niego przysporzenie majątkowe mające charakter wyłącznie potencjalny, a zatem przyznanie Opcji nie skutkuje powstaniem u pracownika przychodu w rozumieniu przepisów Ustawy PIT. W chwili otrzymania Opcji pracownik nie uzyskuje bowiem korzyści majątkowej mającej konkretny wymiar finansowy.

Zaprezentowane powyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 marca 2017 r., znak 1462-IPPB2.4511.2.2017.3.MG. organ uznał za prawidłową następującą argumentację wnioskodawcy:

„Jeśli chodzi o moment przyznania Pracownikom Opcji lub RSU, nie jest to zdarzenie. które w ogóle powoduje powstanie przychodu w rozumieniu updof. Opcje ani RSU nie są bowiem papierami wartościowymi ani nie są notowane na NYSĘ. a zatem trudno jest wiarygodnie ustalić ich wartość rynkową. Poza tym są to instrumenty/prawa o charakterze niedefinitywnym, które nie muszą spowodować nabycia przez Uczestnika Akcji, gdyż dany Uczestnik może vr okresie pomiędzy przyznaniem mu RSU/Opcji, a datą wykonania RSU/Opcji, utracić prawo do ich wykonania i nabycia Akcji. Natomiast same RSU/Opcje, jak wskazano wcześniej, są niezbywalne i nie posiadają samodzielnej wartości «handlowej». Nie dają one Uczestnikowi żadnych przywilejów akcjonariusza H.. a w szczególności Uczestnik posiadający RSU lub Opcje nie ma prawa głosu, ani prawa do dywidendy. ”

Analogiczne rozstrzygnięcia można znaleźć m. in. w interpretacjach:

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 lipca 2016 r., znak ILPB1 -2/4511-1-5/16-2/NK,
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 września 2015 r., znak IPPB2/4511-670/15-2/PW,
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 maja 2015 r., znak IPPB2/4511-253/15-2/MG,
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 marca 2015 r., znak IPPB2/415-1038/14-2/MK1.

Również sądy administracyjne podzielają stanowisko, że samo przyznanie niezbywalnej Opcji nie powoduje powstania przychodu u pracownika. Przykładowo w wyroku NSA z dnia 23 sierpnia 2016 r., sygn. II FSK 1811/14, sąd orzekł, że:

„Mając na względzie powyższe uwagi, za prawidłowe, wbrew zarzutom skargi kasacyjnej, należy uznać stanowisko sądu pierwszej instancji, iż w stanie faktycznym sprawy przyznanie uczestnikom programu motywacyjnego opcji na akcje nie rodzi przychodu podatkowego z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy PIT albowiem do majątku wnioskodawcy nie weszły żadne prawa (przysporzenia majątkowe mające konkretny wymiar finansowy), którymi mógłby on rozporządzać jak właściciel.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku interpretacyjnym, wnioskodawca jest uczestnikiem programu motywacyjnego i zgodnie z jego zasadami ma tylko obietnicę, iż po upływie określonego czasu i spełnieniu określonych warunków, będzie miał możliwość realizacji opcji przez objęcie/nabycie akcji spółki fińskiej, bądź możliwość sprzedaży samych opcji.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nawet przy założeniu, że przedmiotowe opcje stanowią instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT to w chwili przyznania opcji (w stanie faktycznym sprawy) nie jest możliwa wycena tego przysporzenia, a w konsekwencji rozpoznanie przychodu z tytułu otrzymania opcji, czego wymaga art. 11 ust. 2a pkt 4 Ustawy PIT"

Analogiczne wnioski płyną na przykład z wyroku WSA w Krakowie z dnia 8 października 2015 r., sygn. I SA/Kr 1004/15.

Z uwagi na powyższe należy uznać, że nieodpłatne przyznanie pracownikom Opcji nie prowadzi do powstania po ich stronie przychodu ze stosunku pracy. W konsekwencji, w związku z przyznaniem pracownikom Opcji, na Spółce - jako pracodawcy - nie ciążą obowiązki płatnicze wynikające z art. 31 Ustawy PIT.

Ad 2.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Realizacja przez pracownika praw wynikających z Opcji (polegająca na nabyciu Akcji za cenę określoną w Opcji) nie prowadzi do powstania u niego przychodu ze stosunku pracy nawet, jeśli pracownik nabywa Akcje za cenę wynikającą z Opcji, która jest niższa od ceny rynkowej Akcji. W konsekwencji, w związku z nabyciem przez pracownika Akcji za cenę określoną w Opcji, niższą od ceny rynkowej Akcji, na Spółce jako pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnicze wynikające z Ustawy PIT. W związku z nabyciem przez pracownika Akcji za cenę niższą od ceny rynkowej Spółka - celem obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - nie ma obowiązku zwiększania przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę.

Uzasadnienie stanowiska:

Jak wynika z opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stanowiących przedmiot niniejszego wniosku. Opcje przyznawane są pracownikom nie przez Spółkę, a przez K. (czyli podmiot, od którego Spółka jest zależna). Pracownicy otrzymujący Opcje nie są związani z K. stosunkiem pracy. Podkreślić należy, że uprawnienie do otrzymania Opcji nie wynika z postanowień umów o pracę łączących pracowników ze Spółką. Decyzja o objęciu danego pracownika programem motywacyjnym (i w związku z tym o przyznaniu mu Opcji) podejmowana jest jednostronnie przez K.. Spółka nie ma zatem możliwości wytypowania pracownika, któremu zostaną przyznane Opcje. Spółka nie ma również wpływu na to, jaką ilość Akcji będzie mógł nabyć dany pracownik objęty programem motywacyjnym ani na jakich zasadach dojdzie do nabycia Akcji.

K. obciąża Spółkę kosztami związanymi z realizacją programu motywacyjnego dla pracowników Spółki. W opinii Spółki powyższy fakt nie stoi na przeszkodzie uznaniu, że na etapie realizacji przez pracowników praw wynikających z Opcji, czyli na etapie nabycia Akcji nie dochodzi do powstania u pracowników przychodu ze stosunku pracy.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 stycznia 2017 r., znak 1462-IPPB2.4511.685.2016.2. MK. organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, według którego (w analogicznej do opisanej w niniejszym wniosku sytuacji) po stronie osób realizujących prawa wynikające z opcji nie dochodzi do powstania przychodu ze stosunku pracy. W interpretacji tej organ argumentował:

„Jak już wyżej wskazano przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako «stosunek pracy» jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej (w przedmiotowej sprawie od spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych) - nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania został określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem (spółką z grupy kapitałowej) nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy pomimo że Wnioskodawca ponosi koszty uczestnictwa pracowników Programu motywacyjnego stanowiące różnicę między wartością rynkową akcji a ceną zapłaconą przez pracownika za te akcje (w przypadku SOP) lub wartością rynkową akcji (RS).

W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie jest organizatorem Programu motywacyjnego. Program motywacyjny organizowany jest przez podmiot zagraniczny mający siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Jak wskazano we wniosku Kompetencje w zakresie zarządzania i nadzorowania Programem należą do Spółki X USA. Uprawnionych do otrzymania nagrody pracowników wybiera specjalnie powołany do tego celu Komitet w Stanach Zjednoczonych. Pracownicy, którzy stali się uczestnikami Programu uprawnionymi do otrzymania powyższych świadczeń nie łączy ze Spółką X USA żadna formalna relacja. Pracownicy Wnioskodawcy nie są zatrudnieni w spółce amerykańskiej.

Zatem w związku z otrzymaniem przez pracowników Wnioskodawcy nagrody od spółki X mającej siedzibę w USA w postaci niezbywalnych opcji na akcje a następnie nabyciem akcji spółki Spółki X z siedzibą w Stanach Zjednoczonych w wykonaniu przedmiotowej nagrody oraz w związku z nieodpłatnym nabyciem od podmiotu trzeciego akcji restrykcyjnych Spółki X USA, pracownicy Wnioskodawcy nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obliczenia, poboru i zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów, gdyż pracownicy nie uzyskują z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy. ”

Stanowisko, zgodnie z którym przychód powstały u pracowników realizujących prawa wynikające z opcji nie stanowi przychodu ze stosunku pracy znajduje potwierdzenie również w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 marca 2017 r., znak 1462-IPPB2.4511.2.2017.3.MG (Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego zaznaczył, że: „Nie jest wykluczone, że Spółka zostanie obciążona przez H. [spółkę dominującą] kosztami (ustalonymi zgodnie z regulacjami w zakresie cen transferowych) związanymi z uczestnictwem Pracowników Spółki w Programach Motywacyjnych”). W piśmie tym organ uznał za prawidłową następującą argumentację wnioskodawcy:

„Odnosząc się do momentu wykonania RSU / Opcji, czyli nabycia Akcji, należy wskazać, że okoliczność, iż beneficjentami Planów Motywacyjnych (Uczestnikami) są m in. Pracownicy Spółki, nie uzasadnia samodzielnie wniosku, jakoby uzyskanie Akcji było świadczeniem ze stosunku pracy łączącego Spółkę z jej Pracownikami.

Nawet jeśli informacja o możliwości udziału Pracowników zatrudnionych na określonego rodzaju stanowiskach w Planach Motywacyjnych jest dla nich jawna, to umowy o pracę zawierane przez Pracowników ze Spółką nie gwarantują im takiego udziału. Potencjalna możliwość przystąpienia przez Pracownika do Planu Motywacyjnego, na skutek decyzji H., nie stanowi elementu warunków pracy i płacy tych Pracowników w Spółce.

Jak wspomniano wcześniej, Spółka nie może samodzielnie decydować o tym, jakie rodzaje stanowisk pracy (i którzy Pracownicy) są dopuszczeni do udziału w Planach Motywacyjnych, ani do określania liczby RSU / Opcji, które mogą otrzymać poszczególne osoby. H. określa, że praw o do udziału w Planach Motywacyjnych przysługuje osobom zajmującym w danym czasie określone rodzaje stanowisk w podmiotach należących do grupy kapitałowej 11., w tym w Spółce. O ile Spółka przekazuje do H. dane osobowe pracowników zajmujących poszczególne stanowiska, to jednak decyzje o zaproszeniu poszczególnych osób do uczestnictwa w Planach Motywacyjnych, podobnie, jak samo tworzenie, modyfikacja i zamykanie Planów Motywacyjnych, należą do H.

[...]

Reasumując, przysporzenia majątkowe Pracowników w postaci Akcji H. nabywanych nieodpłatnie lub za odpłatnością niższą od ich aktualnej wartości rynkowej nie stanowią przychodów ze stosunku pracy uzyskiwanych przez Pracowników. ”

Stanowisko Spółki spójne jest również z poglądem wyrażonym w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 maja 2016 r., znak IBPB-2-2/4511-314/16/MZM. W piśmie tym czytamy:

„Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, w kontekście zapytania ujętego w niniejszym wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z programem motywacyjnym nie dokonuje żadnych świadczeń na rzecz swoich pracowników. Jak już wskazano - warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu. Przy czym fakt dokonywania świadczeń powinien być następstwem stosunku pracy łączącego pracodawcę z pracownikiem. W rozpatrywanej sprawie związek taki jednak nie występuje, gdyż uczestnictwo w programie nie jest elementem warunków pracy i płacy, nie wiąże się z wykonywaniem przez pracowników obowiązków wynikających ze stosunku pracy łączącego ich z Wnioskodawcą: pracodawca (Wnioskodawca) nie ma wpływu ani na wybór pracowników objętych programem, ani na wysokość świadczeń -kryteria oraz warunki przyznawania jednostek umożliwiających w przyszłości nabycie określonej liczby akcji spółki Y określone są przez spółkę Y; Wnioskodawca nie jest też formalnym adresatem roszczeń ze strony pracowników.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że w związku z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w programie motywacyjnym organizowanym przez spółkę amerykańską, pracownicy Wnioskodawcy nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca działający w charakterze płatnika nie jest zobowiązany do pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z w^v. tytułu. Nie zmienia tego nawet okoliczność obciążania Wnioskodawcy kosztami akcji przyznanych w programie i zdeponowanych na rachunkach brokerskich pracowników, gdyż nie jest to świadczenie Wnioskodawcy ponoszone na rzecz pracowników a jedynie rozliczenie między podmiotami powiązanymi. ”

Analogiczne rozstrzygnięcia zawierają m.in. interpretacje:

Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 kwietnia 2017 r., znak 3063-ILPB1-2.4511.121.2017.2.JK,

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 września 2016 r., znak IPPB2/4511-508/16-5/MK,

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 29 stycznia 2016 r., znak ILPB2/4511-1-1332/15-4/BC.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 730/13, Sąd uznał, że w związku z uczestnictwem w programie motywacyjnym polegającym na przyznaniu pracownikom opcji na akcje spółki zagranicznej nie dochodzi do powstania u pracownika przychodu ze stosunku pracy. W przywołanym orzeczeniu NSA argumentował:

„Jakkolwiek definicja przychodu ze stosunku pracy ma charakter otwarty, nie można zakwalifikować do tego źródła każdego przychodu, który uzyskuje pracownik nie ze stosunku pracy, a w związku ze stosunkiem pracy. Przywołany przepis stanowi bowiem o przychodach ze stosunku pracy, a nie przychodach związanych, towarzyszących albo osiągniętych przy okazji stosunku pracy. Jeżeli zatem pracownik osiągnie przychód pozostający w związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale nie stanowiący przychodu ze stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym jest mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.of Tymczasem ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie można wnioskować, że prawo do nabycia akcji na preferencyjnych warunkach wynikało ze stosunku pracy zawartego ze spółką krajową, to znaczy stanowiło element warunków pracy i płacy określony w umowie o pracę bądź regulaminie. Zaznaczyć należy, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyrokach z dnia 13 marca 2013 r. (sygn. akt II FSK 1433/11), z dnia 27 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II FSK 1665/10, II FSK 2176/09 i II FSK 1410/10), z dnia 18 stycznia 2013 r. (sygn. akt 11 FSK 1063/11) czy też z dnia 21 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 1428/12, Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że nie można zakwalifikować jako przychodu ze stosunku pracy, przychodu związanego z uczestnictwem w programie, którego beneficjenci (pracownicy spółek) otrzymywali opcje na akcje zagraniczne, spółek stojących na czele międzynarodowych grup kapitałowych.

Z przedstawionego natomiast we wniosku o wydanie indywidualne interpretacji stanu faktycznego wynika, że więź prawna Jaka powstaje z racji realizacji omawianych przedsięwzięć istnieje wyłącznie między poszczególnymi objętymi danym Programem Uczestnikami, a A. US. Uczestnicy posiadający umowy o pracę z ACP, nie mogą formalnie występować wobec spółki polskiej z roszczeniami prawnymi, gdyż praw a związane z uczestnictwem w Programach nie są zawarte i określone w jakikolwiek sposób w tych umowach. Nadto programy są organizowane przez A. US i administrowane przez niezależny podmiot zewnętrzny, w związku z czym ACP nie posiada dokładnych i bieżących informacji o ilości ani wartości jednostek przyznanych wytypowanym do Programów Uczestnikom.

W tych okolicznościach fakt pokrywania przez ACP kosztów uczestnictwa w programach nie przekłada się wprost na relacje prawne między tą spółką, a uczestnikiem programu. W konsekwencji rację ma Sąd pierwszej instancji wskazując, że nawet refinansowanie (ex post) przez krajową spółkę określonej części wydatków, organizowanych przez inną spółkę planów udostępniania na dogodnych zasadach akcji podmiotu zagranicznego nie świadczy samodzielnie, że jest to wynikające ze stosunku pracy, w szczególności warunków pracy, płacy i ewentualnie innych świadczeń wymagalnych od pracodawcy (tj. ACP), świadczenie ponoszone za uprawnionych pracowników. ”

Pogląd, zgodnie z którym nabycie akcji w wyniku wykonania opcji nie prowadzi do powstania po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy wyrażono również w wyroku:

NSA z dnia 24 czerwca 2016 r., sygn. II FSK 1554/14,

NSA z dnia 24 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 781/13,

NSA z dnia 21 maja 2014 r, sygn. II FSK 1428/12.

Podsumowując, zdaniem Spółki, nabycie przez pracowników Akcji na skutek realizacji praw wynikających z Opcji nie prowadzi do powstania u nich przychodu ze stosunku pracy. W konsekwencji, w związku z nabyciem przez pracowników Akcji za cenę niższą od ceny rynkowej, na Spółce jako pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnicze, o których mowa w art. 31 Ustawy PIT.

Ad 3.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki przychody uzyskane przez pracownika z tytułu zbycia Akcji nie stanowią przychodów ze stosunku pracy. W związku z tym, zbycie przez pracownika Akcji nabytych na skutek realizacji praw wynikających z Opcji nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu ze stosunku pracy. W konsekwencji, w związku ze zbyciem przez pracownika Akcji, na Spółce jako pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnicze wynikające z Ustawy PIT. W związku ze zbyciem Akcji przez pracownika Spółka - celem obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych - nie ma obowiązku zwiększania przychodów pracownika z tytułu umowy o pracę.

Uzasadnienie stanowiska:

Zdaniem Spółki, przychód powstający po stronie pracownika z tytułu odpłatnego zbycia Akcji nabytych na skutek realizacji praw wynikających z Opcji nie powinien zostać uznany za przychód ze stosunku pracy z analogicznych przyczyn, dla których za taki przychód nie powinien zostać uznany przychód powstały na skutek nabycia Akcji. Z tego względu, w opinii Spółki, argumentacja przedstawiona w uzasadnieniu stanowiska wnioskodawcy dotyczącym pytania nr 2 znajduje odpowiednie zastosowanie w zakresie uzasadnienia stanowiska dotyczącego pytania nr 3.

W tym miejscu Spółka pragnie jedynie dodatkowo podkreślić, że jej stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych. Organy podatkowe powszechnie bowiem uznają, że zbycie akcji nabytych wr wyniku wykonania opcji stanowi przychód z odpłatnego zbycia akcji. tj. przychód z kapitałów pieniężnych określony w art. 17 ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT. Przykładowo w przywoływanym już piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 marca 2017 r., znak 1462-IPPB2.4511.2.2017.3.MG, organ zgodził się z następującym stwierdzeniem wnioskodawcy:

,,Jeżeli chodzi o moment odpłatnego zbycia Akcji przez Pracowników, wskutek odpłatnego zbycia (sprzedaży) Akcji Pracownik uzyska dochody, o których mowa w art. 30b ust. 1 i ust. 2 pkt 1 updof, tj. dochody z odpłatnego zbycia papierów wartościowych różnicy między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie odpowiednich przepisów. Tego rodzaju przychody nie należą do przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 updof, lecz do przychodów z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 6 updof. Spółka nie jest zatem zobowiązana do traktowania tych przychodów, uzyskiwanych przez Pracowników, jako przychodów ze stosunku pracy, w relacji do których byłaby zobowiązana do działania w charakterze płatnika podatku dochodowego. ”

Analogiczne rozstrzygnięcie odnaleźć można m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2015 r., znak IPPB2/415-828/14-2/MK oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 marca 2015 r., znak IPTPB2/415-626/14-4/KR. W ostatnim z przywołanych wyżej pism organ uznał, że:

„Odnosząc się natomiast do sprzedaży przez Wnioskodawcę otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie akcji spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że uzyskany z tego tytułu przychód należy zakwalifikować do przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. ”

Spółka pragnie również zwrócić uwagę, że stanowisko, zgodnie z którym przychód powstały po stronie pracownika z tytułu sprzedaży akcji nabytych w wyniku wykonania opcji nie stanowi przychodu ze stosunku pracy reprezentowane jest również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Sądy uznają bowiem, że przychodem ze stosunku pracy nie jest żaden przychód związany z uczestnictwem pracownika w programie motywacyjnym w ramach którego pracownikom przyznawane są opcje na akcje spółki zagranicznej. Taki pogląd wyraził m.in. NSA w przywoływanym już w niniejszym wniosku wyroku NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 730/13.

Podsumowując, zdaniem Spółki, zbycie przez pracownika Akcji nabytych na skutek realizacji praw wynikających z Opcji nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu ze stosunku pracy. W konsekwencji zbycie przez pracownika Akcji nie wiąże się z powstaniem po stronie Spółki obowiązków płatniczych określonych w przepisach Ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Wnioskodawcy w odniesieniu do zadanych we wniosku pytań.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Sposób ustalania wartości pieniężnej wyżej określonych świadczeń regulują dalsze przepisy przywołanego artykułu.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Stosownie do art. 11 ust. 2b ustawy o PIT jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy, a zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy - o ile nie stanowi wymienionego w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku na podstawie przepisów Ordynacja podatkowa - podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z poźn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.

obliczenie,
pobranie,
wpłacenie

- podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu.

Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy" jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej - nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania zostanie określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy go stosunek pracy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką będącą częścią międzynarodowej grupy kapitałowej i zależna od spółki K. plc, która nie jest bezpośrednim wspólnikiem Spółki (nie jest spółką matką Spółki). Wybrani pracownicy Spółki należący do kadry menadżerskiej są uprawnieni do udziału w długoterminowym programie motywacyjnym organizowanym przez K. z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

W ramach Planu wybrani pracownicy są uprawnieni do otrzymania opcji na akcje spółki K.; realizacja Opcji następuje z reguły po upływie trzech lat od dnia nabycia Opcji (chociaż warunki realizacji Opcji w ramach poszczególnych programów motywacyjnych mogą być różne). Realizacja Opcji polega na zakupie akcji po określonej w Opcji cenie, która, co do zasady, jest ceną niższą od aktualnej ceny rynkowej. Po nabyciu Akcji pracownicy mogą dokonać sprzedaży Akcji na giełdzie (po cenie obowiązującej przy sprzedaży Akcji na giełdzie, tj. cenie rynkowej).

Jak już wyżej wskazano przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy" jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej (w przedmiotowej sprawie od spółki z siedzibą w Wielkiej Brytanii) -nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania został określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem (spółką z grupy kapitałowej) nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy pomimo, że Wnioskodawca ponosi koszty uczestnictwa swoich pracowników w ramach Programu motywacyjnego.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie jest organizatorem Programu motywacyjnego. Program motywacyjny organizowany jest przez podmiot zagraniczny mający siedzibę w Wielkiej Brytanii.

Jak wskazano we wniosku organizatorem programu jest K. i to K. decyduje o przyznanawaniu opcji poszczególnym pracownikom spółek z grupy. Pracownicy, którzy stali się uczestnikami Programu uprawnionymi do otrzymania powyższych świadczeń nie łączy z K. żadna formalna relacja. Pracownicy Wnioskodawcy nie są zatrudnieni w spółce brytyjskiej.

Zatem w związku z otrzymaniem przez pracowników Wnioskodawcy nagrody od K. mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii w postaci opcji na akcje a następnie nabyciem akcji spółki K. z siedzibą w Wielkiej Brytanii w wykonaniu przedmiotowej nagrody oraz zbyciem Akcji pracownicy Wnioskodawcy nie uzyskują przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obliczenia, poboru i zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów, gdyż pracownicy nie uzyskują z tego tytułu przychodu ze stosunku pracy.

Skoro w omawianej sprawie Wnioskodawca nie będzie wykonywał wobec swoich pracowników praw i obowiązków płatnika, to nieuprawnionym jest rozpatrywanie w niniejszej interpretacji skutków podatkowych jakie powstaną po stronie pracowników Wnioskodawcy z tytułu uczestnictwa w planie wdrażanym i administrowanym przez odrębny podmiot w tym m.in. w zakresie ustalenia dla tych pracowników momentu powstania przychodu oraz określenia źródła tego przychodu.

W związku z powyższym Organ interpretacyjny nie dokonał w tym zakresie oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ww. przepis wprowadza bardzo istotne ograniczenie w zakresie możliwości wystąpienia o interpretację. Mianowicie, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może złożyć zainteresowany podmiot w swojej indywidualnej sprawie dotyczącej określonych przepisów prawa podatkowego, kształtujących prawa lub obowiązki zainteresowanego w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym.

Status zainteresowanego posiada zatem każdy podmiot, który chce uzyskać interpretację indywidualną w celu prawidłowej realizacji swoich praw i obowiązków w sferze prawa podatkowego - w celu wyjaśnienia, bądź ułożenia, swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Innymi słowy, do uzyskania interpretacji indywidualnej legitymowany jest podmiot, dla którego określony stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe może rodzić konsekwencje w sferze stosunków prawnopodatkowych.

Przekładając powyższą argumentację prawną na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że - w świetle ww. art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - status podmiotu zainteresowanego w kwestii ustalenia momentu powstania przychodu oraz określenia źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posiadają uczestnicy programu motywacyjnego (pracownicy Wnioskodawcy), a nie Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin