Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.356.2017.2.PR
z 20 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 23 sierpnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 października 2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 października 2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność handlową poprzez internetowe serwisy sprzedażowe.

Nabywcami jego towarów są przeważnie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zamieszkałe zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami. Sprzedawca dostarcza klientom towar wysyłkowo.

Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, co czyniło go podatnikiem VAT zwolnionym z podatku. Jednocześnie, zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, do przewidzianego w ww. przepisie limitu kwotowego nie wliczał dokonywanej przez siebie sprzedaży, która spełniała definicję sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (art. 2 pkt 23 ustawy VAT), tj. takiej, gdzie towar był wysyłany lub transportowany przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które było państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, a jednocześnie dostawa dokonywana była na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mieli obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Z tytułu prowadzonej działalności, Wnioskodawca nie miał obowiązku rejestracji do VAT w żadnym zagranicznym państwie, w szczególności w żadnym państwie członkowskim UE. Nie skorzystał też z prawa do dokonania takowej rejestracji przed przekroczeniem limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy VAT.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 6 października 2017 r. wyjaśnił, że:

1. Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.
2. Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.
3. Wnioskodawca nie wybrał miejsca opodatkowania dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów w sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postępował prawidłowo nie uwzględniając w limicie kwotowym, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, sprzedaży mieszczącej się w definicji sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (art. 2 pkt 23 ustawy VAT) w sytuacji, gdy z tytułu tej sprzedaży nie był zarejestrowanym podatnikiem w żadnym z państw członkowskich UE, do których wysyłał towary?

Zdaniem Wnioskodawcy, postępował on prawidłowo nie uwzględniając w limicie kwotowym, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, sprzedaży mieszczącej się w definicji sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (art. 2 pkt 23 ustawy VAT) w sytuacji, gdy z tytułu tej sprzedaży nie był zarejestrowanym podatnikiem w żadnym z państw członkowskich UE, do których wysyłał towary.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku, a także m.in. sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 23 ustawy VAT, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Wnioskodawca spotkał się ze stanowiskiem, że ww. przepisy znajdują zastosowanie wyłącznie do tej części sprzedaży do innych państw członkowskich, która podlega w tych innych państwach opodatkowaniu na skutek przekroczenia limitu, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy VAT, lub na skutek wcześniejszej, dobrowolnej tam rejestracji. Teza ta uzasadniana jest argumentem wskazującym, że zgodnie z art. 23 ust. 1-2 ustawy VAT, do momentu powstania obowiązku rejestracji w innym państwie członkowskim UE (lub wyboru rejestracji dobrowolnej) miejscem dostawy towarów jest terytorium kraju.

Przede wszystkim, w prawie podatkowym obowiązuje prymat wykładni literalnej. Zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 1, do limitu zwolnienia podmiotowego wskazanego w ust. 1 tegoż artykułu nie wilcza się sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Ustawodawca nie wskazał tu żadnych wyłączeń, limitów czy warunków, co oznacza, że każda sprzedaż z terytorium kraju w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy VAT, została wyłączona z obliczania limitu kwotowego zwolnienia z VAT. Natomiast wyżej przytoczony art. 2 pkt 23 definiuje sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju poprzez kryteria faktyczne, z których wszystkie są przez Wnioskodawcę spełnione. W szczególności spełniony jest warunek wysyłania towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, będącego państwem przeznaczenia. Warunek ten mówi o pewnym faktycznym zdarzeniu, jakim jest transport i przemieszczenie towarów z punktu do punktu. Natomiast miejsce dostawy towaru, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel (por. art. 7 ust. 1 ustawy VAT), które dla sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju zostało precyzyjnie uregulowane w art. 23 ustawy VAT, pozostaje w przedmiotowej sprawie po prostu bez znaczenia. Niezależnie bowiem od tego, czy miejscem dostawy towaru (w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT) będzie Polska czy inne państwo członkowskie, to w obu wypadkach dostawa ta odbywa się w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (art. 23 ust. 1 zaczyna się od sformułowania: „W przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, dostawę towarów uznaje się za dokonaną …)”.

Reasumując, próba włączenia części sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju do limitu przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy VAT jest pozbawiona podstaw prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy – przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez państwa członkowskie – w myśl art. 2 pkt 2 ustawy – rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Pod pojęciem sprzedaży – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju jest pojęciem zdefiniowanym w art. 2 pkt 23 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju to dostawa, która rozpoczyna się na terytorium Polski, a więc odbywa się „z kraju” do innego państwa członkowskiego i stąd właśnie taka jej nazwa. Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi wówczas, gdy polski podatnik od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rachunek wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego będącego miejscem przeznaczenia, dostawa zaś dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej (czyli podatnika VAT obowiązującego w danym państwie członkowskim), który jednak nie rozlicza wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
2. innego podmiotu, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju ma miejsce tylko wówczas, jeśli towary są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, a wysyłka lub transport kończą się w tym państwie (jest to państwo przeznaczenia).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 23 ust. 4 ustawy – w przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy – podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju zasadą pozostaje opodatkowanie w państwie przeznaczenia wysyłki/transportu towarów, ponieważ dostawa ma miejsce w tym państwie.

Przyjęcie niniejszej zasady ma eliminować ewentualne zakłócenia konkurencji, które mogłyby mieć miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży z państw, w których obowiązują niższe stawki podatku, do państw, w których obowiązują stosunkowo wysokie stopy podatku. Sprzedaż wysyłkowa jest bowiem opodatkowana w państwie faktycznej konsumpcji (na terenie państwa, do którego dokonano dostawy w ramach sprzedaży wysyłkowej).

Powyższe warunki opodatkowania są regułą. Jednakże, co do zasady, mają one zastosowanie wówczas, gdy całkowita wartość sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego w ciągu roku podatkowego oraz w poprzednim roku podatkowym przekroczyła określone kwoty wyznaczone przez państwo członkowskie przeznaczenia towaru. Tym samym, w przypadku osiągania wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w wysokości nieprzekraczającej wyżej określonych kwot obowiązuje zasada opodatkowania takich transakcji w państwie wysyłki towarów.

Zgodnie z powyższym w przypadku sprzedaży wysyłkowej do danego państwa członkowskiego, w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia, miejscem opodatkowania dostawy dokonanej w ramach tej sprzedaży jest państwo wysyłki, a więc – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z kraju – Polska.

Niemniej jednak w sytuacji gdy nie zostały przekroczone limity ustalone w państwie przeznaczenia i miejscem opodatkowania dostawy dokonywanej w ramach sprzedaży wysyłkowej winno być państwo wysyłki, a więc – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju – Polska, możliwe jest złożenie stosownego zawiadomienia o wyborze miejsca opodatkowania takiej sprzedaży na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia towaru. W takiej sytuacji – mimo że istnieją przesłanki opodatkowania dostawy w kraju, gdzie się ona rozpoczyna – miejscem opodatkowania jest jednak państwo przeznaczenia (zakończenia dostawy).

Wybór miejsca opodatkowania w państwie przeznaczenia towarów dotyczy tych dostaw, które, co do zasady, opodatkowane są w państwie wysyłki towaru, z uwagi na nie przekroczenie limitów ustalonych przez państwo członkowskie zakończenia dostawy. Jeśli podatnik składa polskiemu organowi podatkowemu zawiadomienie o wyborze opodatkowania w państwie przeznaczania, to tym samym rezygnuje z opodatkowania dostaw dokonywanych w ramach sprzedaży wysyłkowej w kraju (w Polsce).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy – do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Przy ustalaniu prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy, należy brać pod uwagę wyłącznie wartość sprzedaży towarów i usług podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju. W konsekwencji, przy ustaleniu limitu wartości sprzedaży, po przekroczeniu której podatnik traci ww. zwolnienie, nie uwzględnia się m.in. dostawy towaru, dla której miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność handlową poprzez internetowe serwisy sprzedażowe. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, co czyniło go podatnikiem VAT zwolnionym od podatku. Wnioskodawca do przewidzianego w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy limitu kwotowego nie wliczał dokonywanej przez siebie sprzedaży, która spełniała definicję sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (art. 2 pkt 23 ustawy), tj. takiej, gdzie towar był wysyłany lub transportowany przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które było państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, a jednocześnie dostawa dokonywana była na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mieli obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Wnioskodawca nie wybrał miejsca opodatkowania dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów w sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonywał sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, która podlegała opodatkowaniu na terytorium kraju, ponieważ nie zostały przekroczone limity, o których mowa w art. 23 ust. 2 i 3 ustawy jak i Wnioskodawca nie wybrał miejsca opodatkowania dostaw towarów na terytorium państwa przeznaczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Podatnik korzystający ze zwolnienia podmiotowego powinien wliczyć do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju w części, która podlega opodatkowaniu na terytorium kraju. Trzeba zauważyć, że nie wliczanie – do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy – wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju podlegającej opodatkowaniu poza granicami kraju ma na celu uniknięcie podwójnego opodatkowania tej samej transakcji, tj. zarówno w kraju, jak i w państwie przeznaczenia towaru. Natomiast wliczenie do ww. limitu wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju, ma na celu zapobieganie uniknięcia opodatkowania tej sprzedaży.

Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju do wysokości limitu ustalonego przez państwo członkowskie przeznaczenia towarów, podlega opodatkowaniu na terytorium kraju (stosownie do treści art. 23 ust. 2 ustawy). W konsekwencji wartość tej sprzedaży wysyłkowej – traktowanej jako sprzedaż krajowa – należało wliczać do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że do ww. limitu nie wlicza się sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, bez względu na miejsce opodatkowania tej transakcji.

Podsumowując, Wnioskodawca postępował nieprawidłowo nie uwzględniając w limicie kwotowym, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, sprzedaży mieszczącej się w definicji sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, która podlegała opodatkowaniu na terytorium kraju.

Dodatkowo należy wskazać, że przekroczenie przez podatnika dokonującego sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju limitu ustalonego w państwie przeznaczenia lub wybór miejsca opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w państwie przeznaczenia oznacza, że dokonywane dostawy towarów w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, a o konieczności zarejestrowania podatnika dla celów rozliczenia podatku od wartości dodanej przesądzają przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia dostaw, tj. przepisy państwa przeznaczenia.

Zatem bez wpływu na miejsce opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jak i obowiązek wliczania do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wartości sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju pozostaje to, że Wnioskodawca z tytułu dokonywanej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju nie był zarejestrowanym podatnikiem w żadnym z państw członkowskich, do których wysyłał towary.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.