Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.196.2017.1.JS
z 27 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu 1 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”), spółką kapitałową należącą do Grupy Kapitałowej (dalej: „Grupa Kapitałowa”). Podstawowa działalność Grupy Kapitałowej obejmuje wytwarzanie, dystrybucję oraz obrót energią elektryczną i cieplną.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług z obszaru księgowego i kadrowo-płacowego dla pozostałych podmiotów wchodzących w skład Grupy Kapitałowej. Spółka dodatkowo świadczy na rzecz spółek powiązanych usługi administracyjne, usługi zarządzania zasobami ludzkimi oraz usługi środowiskowo-prawne.

Część umów zawartych przez Wnioskodawcę zawiera zapisy, w myśl których należne Spółce wynagrodzenie kalkulowane jest na podstawie poniesionych, rzeczywistych kosztów oraz ustalonego narzutu na koszty.

Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu świadczonych usług jest określone w sposób ryczałtowy oraz płatne w cyklach miesięcznych na podstawie prawidłowo wystawionej faktury. W momencie wystawienia faktury za dany miesiąc Spółka nie posiada informacji o wszystkich ponoszonych przez nią kosztach związanych z realizowanymi usługami, które stanowią bazę kosztową determinującą wysokość wynagrodzenia należnego Spółce.

Po zakończeniu kwartału (do 25-go dnia miesiąca następującego po jego zakończeniu), kiedy znane są wszelkie elementy składające się na bazę kosztową realizowanej usługi, Wnioskodawca oblicza wynagrodzenie w oparciu o rzeczywiście poniesione koszty oraz wystawia zbiorcze faktury korygujące wartość przychodów z tytułu usług świadczonych w danym kwartale kalendarzowym. W wyniku tych wyliczeń wystawiane są faktury zwiększające lub zmniejszające wartość wynagrodzenia należnego Spółce, w zależności od wartości kosztów rzeczywiście poniesionych w danym kwartale w stosunku do wartości zafakturowanych uprzednio ryczałtowych opłat miesięcznych.

Dokonywane kwartalnie korekty rozliczeń wynagrodzenia z tytułu usług mają na celu możliwie pełne uwzględnienie w rozliczeniu z klientami poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów świadczenia usług. Takie ustalenie warunków rozliczeń wynika z faktu, iż obok kosztów ponoszonych przez Spółkę w miesięcznych interwałach, które są znane Spółce w momencie wystawiania faktur pierwotnych Wnioskodawca ponosi również wydatki, będące komponentami bazy kosztowej świadczonych przez Spółkę usług, które to wydatki rozliczane są w okresach kwartalnych.

Poniżej Spółka wskazuje najistotniejsze grupy kosztów, których wartość znana jest Spółce dopiero po zakończeniu miesięcznego okresu rozliczeniowego i po wystawieniu faktury pierwotnej na klienta:

1. wynagrodzenia premiowe i nagrody motywacyjne dla pracowników oraz związane z nimi narzuty - zgodnie z wewnętrznie przyjętymi w Spółce zasadami, wynikającymi m.in. z regulaminu wynagradzania, część celów i zadań wyznaczonych członkom zespołów realizujących obsługę rozliczana jest w okresach kwartalnych, na podstawie stopnia zrealizowanych zadań. Oznacza to, że przed zakończeniem procesu oceny wykonania zadań Spółka nie jest w stanie określić jakie koszty poniesie w związku z zatrudnieniem pracowników,
2. usługi informatyczne - zgodnie z umową ramową, zawartą pomiędzy Spółką a podmiotem świadczącym usługi informatyczne, końcowe rozliczenia, odzwierciedlające rzeczywisty poziom kosztów poniesionych przez usługodawcę, dokonywane są za pomocą faktur korygujących, wystawianych po zakończeniu danego kwartału. Dopiero po zakończeniu danego kwartału Spółka jest w stanie określić jakiego rzędu kwoty zostały wydatkowane na zakup usług informatycznych związanych ze sprzedażą przez Spółkę usług na rzecz jej klientów,
3. najem powierzchni biurowych - w ramach umowy zawartej z wynajmującym, rozliczenie kosztów mediów objętych systemem zaliczkowym następuje za pomocą faktur korygujących wystawianych w okresach półrocznych. Koszty mediów również wpływają na wysokość bazy kosztowej, na podstawie której określane jest wynagrodzenie należne Spółce, w związku z czym mogą być ostatecznie uwzględnione jako element szacowania przychodu dopiero po otrzymaniu od wynajmującego finalnego rozliczenia.

Powyższe kategorie kosztów, ponoszone w bezpośrednim związku ze świadczonymi przez Spółkę usługami powodują, że Wnioskodawca nie ma możliwości pełnego określenia bazy kosztowej oraz swojego wynagrodzenia w momencie wystawiania faktur w miesięcznych okresach rozliczeniowych. W związku z tym, Spółka zmuszona jest do wystawiania po zakończeniu kwartału kalendarzowego faktur korygujących wartość przychodów, w których uwzględnia wszelkie koszty poniesione w związku ze świadczonymi usługami i na tej bazie kalkuluje należne jej wynagrodzenie.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że w zakresie usług takich jak np. usługi informatyczne oraz usługi wynajmu powierzchni biurowych Spółka również otrzymuje od swoich usługodawców faktury korygujące wystawiane przez nich po zakończeniu kwartalnych okresów rozliczeniowych. W tym przypadku ostateczne rozliczenie kosztów Spółki za pomocą otrzymanych od kontrahentów faktur korygujących również spowodowane jest niemożnością ustalenia przez usługodawców pełnej wartości wynagrodzenia ze względu na brak niezbędnych informacji w momencie wystawiania faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawiane przez usługodawców nie są spowodowane błędami rachunkowymi ani innymi oczywistymi omyłkami, lecz są wynikiem przyjętego w umowach między stronami sposobu rozliczeń należności.

W związku z powyższym Spółka, powzięła wątpliwości, w jaki sposób powinna prawidłowo rozliczać wystawione oraz otrzymane faktury korygujące na gruncie przepisów o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o CIT, w świetle opisanego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca, dokonując korekt przychodów z tytułu świadczonych usług, które wynikają z kwartalnego rozliczenia wynagrodzenia ryczałtowego, jest uprawniony do ujmowania tego typu korekt „na bieżąco”, tj. poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów za okres, w którym wystawiane są faktury korygujące przychód?
2. Czy na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o CIT, w świetle opisanego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca, otrzymując od swoich usługodawców faktury korygujące, wystawione po zakończeniu kwartału z uwagi na ustalony w umowach z tymi usługodawcami kwartalny okres rozliczeniowy - Jest uprawniony do ujmowania tego typu korekt „na bieżąco”, tj. poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów za okres, w którym otrzymał faktury korygujące?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1) w zakresie pytania 1:

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, korekty przychodów z tytułu świadczonych usług po zakończeniu miesięcznego okresu rozliczeniowego mają charakter następczy, spowodowany przyjętym sposobem rozliczeń ponoszonych przez Spółkę kosztów i nie są spowodowane błędami rachunkowymi ani innymi oczywistymi omyłkami, w związku z czym powinny być rozliczane „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym faktury korygujące przychód są wystawiane;

2) w zakresie pytania 2:

W odniesieniu do faktur korygujących koszty, Spółka również stoi na stanowisku, że w sytuacji wskazanej we wniosku, w której korekty nie są spowodowane popełnionymi przez podmiot je wystawiający lub przez Spółkę błędami rachunkowymi lub oczywistymi omyłkami, ale wynikają z konieczności doprowadzenia rozliczeń do stanu rzeczywistego w oparciu o dane, które znane są kontrahentowi Spółki dopiero po wystawieniu faktur pierwotnych, Wnioskodawca ma możliwość ujęcia tych korekt kosztów „na bieżąco” - rozliczeniu za okres, w którym otrzymuje stosowne faktury korygujące.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1:

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. przepisem art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl natomiast art. 12 ust. 3k ustawy o CIT, jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Z powyższych przepisów wynika, że generalną zasadą jest „bieżąca” korekta przychodu podatkowego. Natomiast retrospektywne ujęcie korekty, tj. w momencie pierwotnego ujęcia przychodów powinno mieć miejsce, w myśl tych regulacji, tylko wówczas, gdy korekta przychodu podatkowego spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką.

Ponieważ w ustawie o CIT brak jest definicji legalnych pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki” należy je interpretować zgodnie z ich znaczeniem potocznym. W związku z tym, za „błąd rachunkowy” w odniesieniu do przychodów należy uznać sytuację, w której wartość przychodów została niewłaściwie ujęta w księgach w wyniku błędu obliczeniowego. Tego typu błąd może wiązać się np. z błędnym wskazaniem ilości towarów, zastosowaniem nieprawidłowej ceny lub wartości towarów.

Z kolei „inną oczywistą omyłką” będzie nieprawidłowość, która nie jest błędem rachunkowym, a miała wpływ na wartość zafakturowanego przychodu. Taką oczywistą omyłką może być np. wystawienie faktury na niewłaściwego kontrahenta.

Z obowiązujących przepisów w tym zakresie wynika, że tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu było wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta przychodu podatkowego winna być dokonana „wstecznie”, tj. w okresie, w którym powstał pierwotnie przychód.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie ma jednak miejsca żadna z sytuacji wymienionych w treści powyższych regulacji. Korekty przychodów nie są dokonywane na skutek błędu rachunkowego bądź innego typu oczywistej omyłki. Wartość wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu wykonanych usług podlega zmianie w stosunku do wartości wykazanej pierwotnie na fakturze z uwagi na przyjęte przez Wnioskodawcę oraz jego kontrahentów ustalenia umowne, z których wynika, że z tytułu wykonanych usług Spółka pobiera wynagrodzenie ryczałtowe płatne w cyklach miesięcznych, które po zakończeniu kwartału podlega urealnieniu na podstawie informacji o poniesionych w danym kwartale kosztach. Korekta przychodów spowodowana jest zatem faktem, iż nie wszystkie elementy kosztowe stanowiące podstawę określenia wynagrodzenia z tytułu realizacji usług mogą być Wnioskodawcy znane w momencie rozliczenia transakcji i wystawienia faktury pierwotnej. Na skutek zmiany bazy kosztowej, która ma miejsce już po zakończeniu miesięcznego okresu rozliczeniowego przewidzianego dla świadczonych przez Spółkę usług zmianie ulega należność przysługująca Spółce od usługobiorców.

Wystawiane przez Spółkę faktury korygujące, będące podstawą ujęcia korekty przychodu podatkowego, dokumentują zmianę bazy kosztowej, o której Spółka dowiaduje się już po dokonaniu sprzedaży usług na rzecz klientów. Zmiany te mają charakter następczy, natomiast pierwotne faktury dokumentujące świadczenie usług są wystawiane i ujmowane w księgach Spółki prawidłowo na podstawie wszelkich danych dostępnych Spółce w momencie fakturowania.

Przyczyną korekt jest zmiana wartości usług, która to zmiana ma charakter następczy. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w momencie wykonania usług ich ostateczna wartość nie jest znana. Nie jest bowiem wiadome jakie koszty związane m.in. z dodatkowymi świadczeniami pracowniczymi i usługami informatycznymi Spółka poniesie w związku ze świadczeniem usług. Ostateczna wysokość bazy kosztowej świadczonych usług, a co za tym idzie również wartości wynagrodzenia należnego Spółce jest określana już po wystawieniu pierwotnej faktury. Skoro zatem wartość usługi na dzień powstania przychodu oraz wystawienia faktury jest ustalona prawidłowo, nie sposób uznać, że zmiana wartości przychodu jest efektem błędu rachunkowego albo innej oczywistej omyłki.

Dlatego też, zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym przepis art. 12 ust. 3j ustawy o CIT nie daje podstawy do ujęcia korekt przychodów w momencie „pierwotnego” uzyskania przychodów. Korekta należnego jej wynagrodzenia ze względu jej następczy charakter nie może być zdaniem Wnioskodawcy uznana za „błąd rachunkowy lub inną oczywistą omyłkę”. W związku z tym Spółka stoi na stanowisku, że przedmiotowe zmiany wartości przychodu z tytułu świadczonych usług powinny podlegać rozliczeniu na bieżąco, w okresie w którym wystawiana jest faktura korygująca.

Zdaniem Wnioskodawcy, za zaprezentowanym powyżej rozumieniem przepisów ustawy o CIT w zakresie korekt przychodów przemawia również cel zmian, który został wyraźnie wskazany w uzasadnieniu do Ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r. poz. 1595), wprowadzającej cytowane przepisy do ustawy o CIT z dniem 1 stycznia 2016 r.

Jak wynika z treści uzasadnienia, celem zmiany było uproszczenie rozliczeń podatkowych przedsiębiorców poprzez ograniczenie kłopotliwego i pracochłonnego korygowania zeznań podatkowych z lat poprzednich i zapłaty powstałych wskutek tego zaległości podatkowych wraz

z odsetkami oraz ograniczenie konieczności zapłaty odsetek od zaliczek na podatek dochodowy przez podatników, którzy dokonują korekt przychodów i kosztów uzyskania przychodu.

W uzasadnieniu wskazano m.in. co następuje: „Należy zauważyć, że inaczej przedstawia się sytuacja, kiedy pierwotna faktura była prawidłowa od samego początku, a dopiero później – w innym roku podatkowym - wystąpiło zdarzenie skutkujące koniecznością korekty. W takiej sytuacji faktura pierwotna oraz korekta także pozostają ze sobą w związku, ale związek ten nie jest już tak ścisły jak w poprzednim przypadku. Związek ten jest tylko formalny (korekta dotyczy konkretnej faktury pierwotnej), ale w sensie materialnym tafaktura korygująca związana jest z nowym zdarzeniem gospodarczym, które - już M’ kolejnym roku podatkowym - skutkowało zmianą wysokości przychodu. Taka korekta jest tylko nominalnie związana z pierwotną fakturą, gdyż w istocie korekta dotyczy nowego, odrębnego zdarzenia gospodarczego, o którym podatnik nie wiedział i nie mógł wiedzieć w chwili wystawiania prawidłowej faktury pierwotnej. (...) Zatem w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrotu towaru czy gwarancja lub rękojmia, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego i odpowiednio - jego otrzymania).”

Z powyższego uzasadnienia płynie wyraźny wniosek, że intencją ustawodawcy było ograniczenie do minimum sytuacji, w których podatnicy będą zobowiązani do pracochłonnego i kosztownego korygowania rozliczeń za przeszłe okresy. Na mocy przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. obowiązek takiej, retrospektywnej korekty występuje jedynie w sytuacji, gdy pierwotne rozliczenie było nieprawidłowe w wyniku popełnionego błędu/omyłki.

Należy wskazać ponadto, że przedmiotowa zmiana jest zasadniczo neutralna dla budżetu państwa ponieważ zarówno wystawca faktury, jak i jej odbiorca ujmują kwoty wynikającej z tych dokumentów w rozliczeniach podatkowych za te same lub kolejne okresy rozliczeniowe.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że w opisanych przez nią sytuacjach nie dochodzi do błędów/omyłek w pierwotnych rozliczeniach, lecz korekty przychodów są dokonywane w następstwie rozliczenia ryczałtowego wynagrodzenia w oparciu o rzeczywiste dane, które mogą być znane Wnioskodawcy dopiero po zakończeniu danego okresu kwartalnego. Z tego względu, w ocenie Spółki, w myśl art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, tego typu korekty przychodów powinny być rozliczane na bieżąco, w rozliczeniu za okres, w którym są wystawiane faktury korygujące, co pozostaje w zgodzie z intencją jaka przyświecała twórcom przedmiotowych regulacji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2:

Podobnie jak w przypadku korekt przychodów, również w zakresie korygowania kosztów z dniem 1 stycznia 2016 r. wprowadzono do ustawy o CIT nowe regulacje.

Stosownie do art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Jeżeli natomiast w okresie rozliczeniowym, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (art. 15 ust. 4j ustawy o CIT).

Jak wynika z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., dla ustalenia momentu, w którym należy uwzględnić korektę kosztu uzyskania przychodu, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie przyczyn tej korekty. Jeśli korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekta wysokości kosztu powinna być odniesiona do momentu pierwotnego ujęcia kosztu. Natomiast, w sytuacji gdy korekta jest wynikiem czynników innych niż popełniony przez strony transakcji błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka, wtedy na podstawie wskazanych regulacji można dokonać ujęcia korekty na bieżąco, w okresie w którym podatnik otrzymał fakturę korygującą lub inny dokument potwierdzający zmianę.

Jak już wskazano powyżej w odniesieniu do korekt przychodów, z wprowadzonych regulacji wynika, że nie powinny być wstecznie korygowane te koszty uzyskania przychodów, których wartość zmieniła się ze względu na okoliczności powstałe po dniu ich poniesienia. Jeżeli pierwotna faktura została przez kontrahenta wystawiona w sposób prawidłowy i podatnik ujął ją poprawnie w swojej ewidencji podatkowej, a czynniki o charakterze następczym, które pojawiły się w późniejszym okresie sprawiły, że konieczna jest zmiana wartości rozliczeń, korekty kosztów należy dokonać w momencie otrzymania takiego zmienionego rozliczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym korekta kosztów nie jest wynikiem ani błędu rachunkowego ani innej oczywistej omyłki. Pierwotne faktury wystawione przez usługodawców, będące dla Spółki podstawą ujęcia kosztów uzyskania przychodów, są prawidłowo wystawiane i ujmowane w ewidencji podatkowej Spółki. Wartość kosztów poniesionych przez Spółkę na dzień ich pierwotnego ujęcia jest w pełni poprawna. Natomiast następujące później dodatkowe zmiany kosztów ponoszonych przez usługodawców Spółki, które mają przełożenie na wartość usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy, powodują konieczność korekty przychodów po stronie usługodawcy oraz korekty kosztów po stronie Spółki. Wartość takiej korekty nie może być znana kontrahentowi ani Spółce na moment wystawienia/ujęcia faktury pierwotnej, dlatego w ocenie Wnioskodawcy należy uznać ją za korektę o charakterze następczym, której ujęcie powinno zostać dokonane „na bieżąco”.

Wnioskodawca chciałby również wskazać na istnienie ukształtowanego, jednolitego stanowiska organów podatkowych wyrażanego w wydawanych indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, które potwierdza prezentowany powyższej przez Wnioskodawcę sposób interpretacji przedmiotowych przepisów ustawy o CIT. Przykładem takich rozstrzygnięć są m.in.:

• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27-01-2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-1.4510.366.2016.1.MJ,
• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8-04-2016 r., sygn. IPPB6/4510-58/16-2/AZ,
• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11-07-2016 r., sygn. ILPB3/4510-1-206/16-4/AO,
• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25-07-2016 r., sygn. ILPB3/4510-1-224/16-4/AO,
• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17-06-2016 r., sygn. ITPB3/4510-187/16/PS.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska wyrażonego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawie rozstrzygnięcie w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych i sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią źródeł prawa i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Podkreślenia wymaga, że pełna weryfikacja prawidłowości poszczególnych rozliczeń Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.