Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-58/16-2/AZ
z 8 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia czy od 1 stycznia 2016 r. Spółka będzie zobowiązana uwzględnić korektę kosztów uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma dokument potwierdzający zmniejszenie lub zwiększenie ceny samochodów – jest prawidłowe,

• określenia czy od 1 stycznia 2016 r. Spółka będzie zobowiązana uwzględnić korektę przychodów z tytułu sprzedaży samochodów i innych towarów w momencie wystawienia faktury korygującej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy od 1 stycznia 2016 r. Spółka będzie zobowiązana uwzględnić korektę kosztów uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym w którym otrzyma dokument potwierdzający zmniejszenie lub zwiększenie ceny samochodów oraz określenia czy od 1 stycznia 2016 r. Spółka będzie zobowiązana uwzględnić korektę przychodów z tytułu sprzedaży samochodów i innych towarów w momencie wystawienia faktury korygującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką kapitałową, polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT), opodatkowanym na zasadach ogólnych, przy czym rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie handlu nowymi pojazdami oraz częściami samochodowymi. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Spółka nabywa samochody od zagranicznego podmiotu powiązanego (dalej: Dostawca), a następnie odprzedaje je na rynku polskim. Nabywcami samochodów dystrybuowanych przez Spółkę w Polsce, jak i części samochodowych, są dealerzy samochodowi (dalej: Dealerzy), którzy następnie dokonują ich sprzedaży na rzecz odbiorców końcowych. W działalności Spółki co do zasady dochodzi do sytuacji, w których pierwotnie ustalone ceny samochodów (jak i innych dystrybuowanych towarów) zarówno po stronie ich nabycia (koszty), jak i sprzedaży (przychody) ulegają zmianie.

1. Nabycie pojazdów i korekty kosztów uzyskania przychodów Spółki
   
   

W przypadku nabycia samochodów od Dostawcy w trakcie każdego okresu rozliczeniowego (tj. kwartału/roku kalendarzowego), pierwotna cena pojazdów stosowana przez Dostawcę ma charakter wstępny, oszacowany na podstawie budżetu opartego o aktualnie dostępne dane o kosztach produkcji, marketingu i dystrybucji pojazdów. Okresowo cena ta jest weryfikowana przez Dostawcę zgodnie ze zmieniającymi się kosztami, w tym ostatecznie weryfikacja ta i ustalenie ostatecznej ceny pojazdów, uwzględniającej wszelkie koszty produkcji, marketingu i dystrybucji, ma miejsce po zakończeniu danego kwartału i/lub roku kalendarzowego. Wysokość ostatecznych cen nabycia pojazdów przez Spółkę znajduje swoje odzwierciedlenie w sporządzanej dokumentacji cen transferowych i jest zgodna z tą dokumentacją. Stosowanie wstępnej ceny sprzedaży pojazdu i jej późniejszej weryfikacji z uwzględnieniem całokształtu kosztów jest praktyką stosowaną w odniesieniu do sprzedaży pojazdów na rzecz wszystkich spółek dystrybucyjnych działających w Grupie X. w Europie.

Z uwagi na fakt, iż w momencie sprzedaży finalna cena danego modelu nie jest znana, pierwotnie ustalone ceny mają charakter „wstępny”. Jeżeli po zakończeniu kwartału, a ostatecznie roku kalendarzowego, okaże się, że zastosowana pierwotnie cena wymaga korekty (z uwagi na ostateczny poziom kosztów produkcji, marketingu i dystrybucji pojazdów), wówczas Dostawca wystawia na podstawie właściwych mu przepisów odpowiedni dokument, na podstawie którego pierwotnie ustalona cena jest stosownie:

• obniżana – w efekcie czego obniżeniu ulegają również koszty uzyskania przychodów Spółki, bądź
  
• podwyższana – w efekcie czego podwyższeniu ulegają również koszty uzyskania przychodów po stronie Spółki.
  
  

Dokument, na podstawie którego ceny nabytych przez Spółkę samochodów w danym roku ulegają obniżeniu lub podwyższeniu po zakończeniu kwartału i/lub roku jest zatytułowany „Invoice” (czyli „faktura”), niemniej zawiera on stwierdzenie w języku angielskim, że stanowi on korektę cen samochodów sprzedanych w danym okresie (np. w ostatnim kwartale danego roku).

W rezultacie „faktury” uzyskiwanej po zakończeniu każdego kwartału i/lub roku od Dostawcy, korekcie podlega wysokość poniesionych przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów, co z kolei wpływa na zwiększenie lub zmniejszenie dochodu Spółki.

2. Sprzedaż towarów i korekty przychodów podatkowych Spółki
   
   

W przypadku sprzedaży samochodów oraz innych towarów (w tym części samochodowych) przez Spółkę na rzecz Dealerów, zmiany cen następują, w związku z udzielaniem Dealerom rabatów potransakcyjnych, związanych z dokonywaną przez nich sprzedażą. Zasady udzielania rabatów potransakcyjnych wynikają z polityki Spółki oraz porozumień między Spółką a Dealerami, przy czym rabaty te udzielane są w okresach rozliczeniowych, które mogą być miesięczne, kwartalne lub roczne. Wysokość udzielanego rabatu może być uzależniona od wartości sprzedaży dokonanej przez Dealera, rodzajów sprzedanych przez niego samochodów lub innych czynników (np. okresowych promocji) – w zależności od danego programu sprzedażowego. Ponadto, możliwe jest również wzajemne nakładanie się na siebie poszczególnych programów sprzedażowych, a w konsekwencji - wartości poszczególnych rabatów.

Jeśli rabat jest należny Dealerowi w tym samym okresie (tj. miesiącu), w którym Spółka dokona na jego rzecz sprzedaży pojazdu i wartość tego rabatu jest znana, stosowna faktura korygująca jest wystawiana przez Spółkę jeszcze przed końcem tego okresu. Należy jednak podkreślić, że w większości przypadków wartość rabatu, który zostanie finalnie udzielony Dealerowi nie jest znana w okresie, w którym po stronie Spółki powstaje przychód ze sprzedaży samochodu (bądź innych towarów) – najczęściej kwoty tych rabatów są znane dopiero po zakończeniu okresu, którego dotyczą. W efekcie, rabaty dotyczące cen pojazdów i innych towarów sprzedanych przez Spółkę w danym roku podatkowym (np. w czwartym kwartale) są ostatecznie ustalane i dokumentowane przez Spółkę za pomocą faktur korygujących dopiero w kolejnym roku podatkowym. Konsekwentnie, również rabaty od cen samochodów i innych towarów sprzedanych przez Spółkę na rzecz Dealerów w 2015 r. zostaną ostatecznie obliczone i udokumentowane przez Spółkę za pomocą stosownych faktur korygujących już w 2016 r. De facto, istotna część przedmiotowych faktur korygujących wystawiona będzie przez Spółkę już w pierwszych miesiącach 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, od 1 stycznia 2016 r. Spółka będzie zobowiązana uwzględniać korektę kosztów nabycia samochodów, które to koszty zaliczone zostały uprzednio do kosztów uzyskania przychodów Spółki, w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma od Dostawcy dokument potwierdzający zmniejszenie lub zwiększenie ceny tych samochodów?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, od 1 stycznia 2016 r. Spółka będzie zobowiązana uwzględniać korektę wykazanych uprzednio przychodów podatkowych z tytułu sprzedaży samochodów i innych towarów w okresie, w którym Spółka wystawi stosowną fakturę korygującą?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nową regulację momentu, w którym należy uwzględnić korekty wartości poniesionych kosztów uzyskania przychodów, wprowadza art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku zw wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r., poz. 1595, dalej: „Nowela CIT”). Zgodnie z tym przepisem, do art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) od 1 stycznia 2016 r. dodaje się nowe ustępy 4i-4l.

W myśl art. 15 ust. 4i „Jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty”.

Ponadto, zgodnie z art. 11 Noweli CIT, powyższe zasady stosuje się również do korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych przed dniem wejścia w życie Noweli CIT, tj. przed 1 stycznia 2016 r. W efekcie nowe zasady uwzględniania korekt kosztów dotyczą również wydatków poniesionych i zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed 1 stycznia 2016 r., jeśli stosowne korekty tych kosztów dokonywane będą od tej daty (1 stycznia 2016 r.).

Jak zatem wynika z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., dla ustalenia momentu, w którym należy uwzględnić korektę kosztu uzyskania przychodu, konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie przyczyn tej korekty. Jeśli bowiem korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekta wysokości kosztu powinna być odniesiona do momentu pierwotnego ujęcia kosztu.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”, tj. w okresie, w którym koszt taki został pierwotnie ujęty przez podatnika.

Jak wynika z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, nie będą wstecznie korygowane te koszty uzyskania przychodów, których wartość zmieniła się ze względu na okoliczności powstałe po dniu poniesienia kosztu, tj. po dniu zaistnienia operacji gospodarczej, która dała podstawę do zaistnienia kosztu. Nie ulega natomiast wątpliwości, że w opisanym stanie faktycznym korekta kosztu (tj. cen nabycia pojazdów) nie jest wynikiem ani błędu rachunkowego ani innej oczywistej omyłki. Pierwotne faktury wystawione przez Dostawcę i dokumentujące dostawy pojazdów na rzecz Spółki, będące dla Spółki podstawą ujęcia kosztu uzyskania przychodu, będą prawidłowo wystawione i ujęte w księgach Spółki. Cena sprzedaży samochodu na dzień jej ustalenia będzie w pełni poprawna, ponieważ będzie to prawidłowo zafakturowana cena, ustalona między stronami umowy sprzedaży.

Okoliczność, że cena danego modelu samochodu może następnie, po zakończeniu roku, ulec zmianie, będzie mieć charakter wtórny. W analizowanym przypadku ani Dostawca, ani Spółka nie mogą przewidzieć w jakim zakresie „wstępnie” ustalone ceny sprzedaży pojazdów będą musiały być skorygowane - gdyby bowiem tak było, to cena zostałaby od razu ustalona na poziomie uwzględniającym całokształt kosztów związanych z produkcją i dystrybucją pojazdów. Należy przy tym zwrócić uwagę, że cena sprzedaży pojazdów może zostać zarówno podwyższona, jak i obniżona, przy czym zależy to od wielu czynników.

Zdaniem Spółki, przepis art. 15 ust. 4i ustawy o CIT nie stanowi podstawy do ujęcia korekty kosztów uzyskania przychodów w momencie „pierwotnego” poniesienia tych kosztów przez Spółkę. Korekta kosztów w celu dostosowania ich do cen rynkowych nie może być uznana za „błąd rachunkowy lub inną oczywistą omyłkę”. Przyjęcie przeciwnego stanowiska stanowiłoby niedopuszczalną, rozszerzającą wykładnię wyjątku określonego w ww. przepisie.

W ocenie Spółki, otrzymywane od Dostawcy dokumenty, jako że przynoszą skutek w postaci korekty uprzednio wykazanych przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów, winny od 1 stycznia 2016 r. być uwzględniane w okresie ich otrzymania, nawet jeśli dotyczą kosztów uzyskania przychodów wykazanych w poprzednim roku podatkowym. Jak bowiem wynika z tych dokumentów, potwierdzają one korektę pierwotnych, wstępnie ustalonych cen nabycia pojazdów w danym okresie, co znajduje również uzasadnienie na gruncie sporządzanej przez Spółkę dokumentacji cen transferowych, zatem przyczyna korekty (podwyższenie lub obniżenie ceny) jest na tych dokumentach wprost wykazana.

Podsumowując zatem, zdaniem Spółki, od 1 stycznia 2016 r będzie ona zobowiązana uwzględniać korektę kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia pojazdów „na bieżąco”, tj. w tym okresie rozliczeniowym, w którym Spółka otrzyma od Dostawcy dokument potwierdzający zmniejszenie lub zwiększenie ceny nabycia pojazdów.

Nową regulację momentu, w którym należy ująć korektę wartości przychodów podatkowych wprowadza art. 3 pkt 1 Noweli CIT. Zgodnie z tym przepisem, do art. 12 ustawy o CIT od 1 stycznia 2016 r. dodaje się nowe ustępy 3j-3m.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 12 ust. 3j ustawy o CIT, „Jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty”.

Ustępy 3k, 31 i 3m art. 12 ustawy o CIT dotyczą sytuacji szczególnych, które nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Ponadto, zgodnie z art. 11 Noweli CIT, powyższe zasady stosuje się również do korekty przychodów uzyskanych przed dniem wejścia w życie Noweli CIT, tj. przed 1 stycznia 2016 r. W efekcie nowe zasady uwzględniania korekt przychodów podatkowych dotyczą również przychodów osiągniętych przed 1 stycznia 2016 r., jeśli stosowne korekty tych przychodów dokonywane będą od tej daty (1 stycznia 2016 r.) Podobnie więc jak w przypadku korekt kosztów uzyskania przychodów, art. 12 ust. 3j ustawy o CIT za zasadę uznaje „bieżącą” korektę przychodu podatkowego. Tylko bowiem wówczas, gdy korekta przychodu podatkowego spowodowana byłaby błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekta taka winna być odniesiona do momentu „pierwotnego” ujęcia przychodu.

Jak już wskazano, pojęcia „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki” należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, w odniesieniu do przychodów podatkowych za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty w księgach ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń, przy czym może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury (np. błędne podanie na fakturze ilości towarów, błąd w zastosowanej cenie bądź wartości towarów, etc.), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowych kwot, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote).

Z kolei za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym, np. zastosowanie błędnych cen (np. cen innych towarów oferowanych przez podatnika, nie zaś cen towarów faktycznie dostarczonych). Okoliczność taka musi mieć charakter pierwotny, tj. istnieć już w momencie wystawiania pierwotnego dokumentu (faktury), przy czym „omyłka” taka musi być „oczywista”. Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu było wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta przychodu podatkowego winna być dokonana „wstecznie”, tj. w okresie, w którym powstał pierwotnie przychód.

Żadna z powyższych sytuacji, tj. korekta na skutek błędu rachunkowego bądź oczywistej omyłki, nie ma jednak miejsca w analizowanym stanie faktycznym, jako że ceny sprzedawanych przez Spółkę towarów podlegają zmianom ze względu na okoliczności powstałe już po dniu uzyskania przez Spółkę przychodu podatkowego.

Wystawiane przez Spółkę faktury korygujące, będące podstawą ujęcia korekty przychodu podatkowego, dokumentować będą udzielone przez Spółkę rabaty, których zakres i kwoty znane są już po dokonaniu przez Spółkę sprzedaży towarów na rzecz Dealerów. Natomiast pierwotne faktury dokumentujące dostawę pojazdów na rzecz Dealerów będą prawidłowo wystawione i ujęte w księgach Spółki.

Przyczyną korekty będzie zmiana ceny, która to zmiana będzie mieć charakter następczy. Należy podkreślić, że w momencie „pierwotnej” dostawy samochodu (bądź innego towaru) jego ostateczna cena nie jest znana. Nie jest bowiem wiadomym jaki rabat ostatecznie Dealer otrzyma. Ostateczna wysokość ceny sprzedaży towaru jest zatem określana już po wystawieniu pierwotnej faktury. Skoro zatem cena na dzień powstania przychodu jest ustalona prawidłowo, nie sposób uznać, że zmiana wartości przychodu jest efektem błędu rachunkowego albo innej oczywistej omyłki.

Zdaniem Spółki, przepis art. 12 ust. 3j ustawy o CIT nie stanowi podstawy do ujęcia korekty przychodu podatkowego w związku z udzieleniem rabatu w momencie „pierwotnego” jego uzyskania. Korekta przychodu ze względu na rabat potransakcyjny nie może być bowiem uznana za „błąd rachunkowy lub inną oczywistą omyłkę”.

Podsumowując zatem, w ocenie Spółki od 1 stycznia 2016 r. będzie ona zobowiązana uwzględniać korekty wykazanych uprzednio przychodów podatkowych z tytułu sprzedaży samochodów i innych towarów „na bieżąco”, tj. w tym okresie rozliczeniowym, w którym Spółka wystawi stosowną fakturę korygującą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• ustalenia czy od 1 stycznia 2016 r. Spółka będzie zobowiązana uwzględnić korektę kosztów uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma dokument potwierdzający zmniejszenie lub zwiększenie ceny samochodów – jest prawidłowe,

• określenia czy od 1 stycznia 2016 r. Spółka będzie zobowiązana uwzględnić korektę przychodów z tytułu sprzedaży samochodów i innych towarów w momencie wystawienia faktury korygującej – jest prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.