Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.418.2017.1.AR
z 20 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 października 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik, jako osoba fizyczna rozpoczął działalność gospodarczą pod własnym imieniem. Głównym przedmiotem działalności będzie zarządzanie projektami o tematyce społecznej, w szczególności dotyczącym rewitalizacji, animacji społecznej, dziedzictwa kulturalnego itp.

Projekty te są dofinansowane z krajowych środków publicznych oraz środków zagranicznych, w tym środków pochodzących z Unii Europejskiej w ramach m.in. Europejskiego Funduszu Społecznego. Zarządzanie projektami dotyczy wniosków własnych, beneficjentów bezpośrednich – zwłaszcza organizacji pozarządowych i jednostek samorządu terytorialnego oraz usług świadczonych dla podwykonawców zadań w ramach realizacji projektów.

Świadczone usługi obejmują w szczególności:

• kierowanie wykonywaniem projektów (nadzór merytoryczny i techniczny),
• kierowanie wykonywaniem projektu w ramach zadań jego podwykonawcy (nadzór merytoryczny i techniczny),
• nadzór nad realizacją projektu, personelem i pracą podwykonawców,
• nadzór personelu podwykonawców projektu,
• dobór kadry projektu, również w ramach podwykonawców projektu,
• rekrutację beneficjentów projektu,
• bieżący kontakt z instytucją pośredniczącą i innymi organizacjami lub instytucjami zaangażowanymi bezpośrednio lub pośrednio przy realizacji projektu,
• reprezentowanie podwykonawców w kontaktach z beneficjentami projektów,
• realizację wydatków z budżetu projektu zgodnie z obowiązującym prawem,
• kontrolę nad realizacją wydatków z budżetu projektu, w tym z budżetu podwykonawcy projektu,
• zatwierdzanie płatności w zakresie merytorycznym,
• reprezentowanie projektu na zewnątrz,
• odbiór pracy wykonywanej przez personel projektu, w tym personel podwykonawcy projektu,
• sporządzanie wniosków aplikacyjnych o dofinansowanie,
• zarządzenie i programowanie planowanymi działaniami projektowymi,
• prowadzenie dokumentacji projektu,
• przygotowywanie wniosków o płatność,
• sprawozdawczość, monitoring, ewaluację projektu,
• pomiar produktów, rezultatów, celów projektu,
• przygotowanie organizacyjne zajęć realizowanych w projekcie,
• promocję projektu,
• realizację zakupów materiałów i usług w ramach projektu.
  
  

Przedmiotowe usługi mieszczą się w klasyfikacji PKD 70.22.Z.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 października 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy o informację, że Wnioskodawca nie zamierza świadczyć usług doradztwa. Świadczone usługi bowiem, będą jedynie stanowić bezpośrednią pomoc dla podmiotów gospodarczych i innych jednostek. Ustawa o podatku VAT wyłącza ze zwolnienia podmiotowego usługi doradztwa, których świadczyć Zainteresowany nie zamierza. Wszystkie usługi wykonywane są bowiem na podstawie wytycznych projektowych, przepisów i aktów wykonawczych, gdzie nie ma miejsca na elastyczność w podejmowaniu decyzji, optymalizację czy inne swobodne działania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, podatnik ma prawo korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe usługi pozwalają na zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1.

Świadczone usługi bowiem będą jedynie stanowić bezpośrednią pomoc dla podmiotów gospodarczych i innych jednostek. Ustawa o podatku VAT wyłącza ze zwolnienia podmiotowego usługi doradztwa, których świadczyć podatnik nie zamierza. Wszystkie usługi wykonywane się bowiem na podstawie wytycznych projektowych, przepisów i aktów wykonawczych, gdzie nie ma miejsca na elastyczność w podejmowaniu decyzji, optymalizację czy inne swobodne działania.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Wobec braku w ustawie definicji tego pojęcia należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku Języka Polskiego” PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”, natomiast „doradzać”, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych.

Podobne stanowisko zajął w interpretacji indywidualnej 0461-ITPP2.4512.941.2016.1.AGW z dnia 10 lutego 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który stwierdził:

„Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z wniosku – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie zamierza Pan wykonywać usług doradczych, to do czasu, gdy wartość sprzedaży przekroczy u Pana kwotę wyliczoną na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy, będzie Pan korzystał ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług”.

Podobnie zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji IPTPP1/443-659/14-2/MH z dnia 4 grudnia 2014 r., który stwierdził:

„Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że jeżeli – jak wskazał Wnioskodawca – świadczone usługi polegają na zarządzaniu salonami franczyzowymi na terenie kraju pod kątem sprzedaży i zarządzania, a jednocześnie nie polegają na prowadzeniu doradztwa, to nie można uznać ich za świadczenie usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT i świadczenie tych usług nie wyklucza zastosowania dla Wnioskodawcy zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Jeżeli zatem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy usług doradczych, ani nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy i wartość sprzedaży w roku 2013 w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, a w roku 2014 Wnioskodawca nie osiągnął wartości sprzedaży 150.000 zł, to może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3”.

Oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w swojej interpretacji IPPP2/443-969/13-2/RR z dnia 26 listopada 2013 r., który stwierdził, że:

„Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Należy również podkreślić, że w poz. 12 załącznika do rozporządzenia nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów, i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024), podatnicy u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Według ust. 2 ww. artykułu, podatnicy, którzy rozpoczęli w 2016 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy zmienianej w art. 1, u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczyła 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie maja charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Z treści art. 113 ust. 4 ww. ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, która przekroczono te kwotę.

Jak stanowi art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywana przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.
   
   

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis stwierdzić należy, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają m. in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Ponadto w ww. treści art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Zatem najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

W tym miejscu podkreślić należy, że ani ustawa, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia „doradztwo”. Wobec braku ustawowej definicji tego pojęcia należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”, natomiast pojęcie „doradzić” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko, przy czym najistotniejszy jest charakter wykonywanych czynności. Należy podkreślić, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług polegających na zarządzaniu projektami współfinansowanymi z krajowych środków publicznych lub zagranicznych, w tym przez Unię Europejską (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną rozpoczynającą prowadzenie działalności gospodarczej pod własnym nazwiskiem. Głównym przedmiotem działalności będzie zarządzanie projektami o tematyce społecznej, w szczególności dotyczącymi rewitalizacji, animacji społecznej, dziedzictwa kulturalnego itp.

Projekty te są dofinansowane z krajowych środków publicznych oraz środków zagranicznych, w tym środków pochodzących z Unii Europejskiej w ramach m.in. Europejskiego Funduszu Społecznego. Zarządzanie projektami dotyczy wniosków własnych, beneficjentów bezpośrednich – zwłaszcza organizacji pozarządowych i jednostek samorządu terytorialnego oraz usług świadczonych dla podwykonawców zadań w ramach realizacji projektów.

Przedmiotowe usługi mieszczą się w klasyfikacji PKD 70.22.Z.

Zainteresowany podkreślił, że nie zamierza świadczyć usług doradztwa – świadczone usługi będą jedynie stanowić bezpośrednią pomoc dla podmiotów gospodarczych i innych jednostek. Wszystkie usługi wykonywane są bowiem na podstawie wytycznych projektowych, przepisów i aktów wykonawczych, gdzie nie ma miejsca na elastyczność w podejmowaniu decyzji, optymalizację czy inne swobodne działania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że o ile faktycznie – jak wskazano we wniosku – przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie zarządzanie projektami o tematyce społecznej i edukacyjnej, a jednocześnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – jak wskazano w opisie sprawy – Zainteresowany nie zamierza świadczyć usług doradztwa (usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą jedynie stanowić bezpośrednią pomoc dla podmiotów gospodarczych i innych jednostek), tym samym, z tytułu świadczenia usług w ramach ww. działalności gospodarczej Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć jednakże należy, że Wnioskodawca utraci ww. zwolnienie od podatku w przypadku wykonania jakichkolwiek czynności doradztwa – z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego – lub innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Ponadto, Wnioskodawca utraci zwolnienie określone w art. 113 ust. 1 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży przekroczy kwotę 200.000 zł (począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę).

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności, gdyby Wnioskodawca wykonywał jakiegokolwiek rodzaju usługi doradcze – z wyjątkiem doradztwa rolniczego), lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wyjaśnić należy, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.