Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.126.2017.1.BK
z 14 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 września 2017 r. (data wpływu do Organu 28 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy odpisy amortyzacyjne od tej części wydatków poniesionych na zakup środka trwałego, które zostały następnie zwrócone Wnioskodawcy przez Dostawcę nie stanowią kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia czy odpisy amortyzacyjne od tej części wydatków poniesionych na zakup środka trwałego, które zostały następnie zwrócone Wnioskodawcy przez Dostawcę nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem systemów okiennych i roletowych oraz wchodzi w skład niemieckiej grupy kapitałowej zajmującej się produkcją systemów roletowych w całej Europie. Wnioskodawca oferuje rolety:

• w systemie do nowego budownictwa (w skrzynkach nadprożowych stanowiących element muru),
• w systemie mini zewnętrznym (dwie odmiany skrzynek: aluminium gięte i ciągnione),
• w systemie mini zewnętrznym okrągłym (nowoczesna forma zaokrąglonych skrzynek giętych lub ciągnionych),
• w systemie mini naokiennym (pasujące do wszystkich typów okien, które mocowane są na ramie okna),

a także zajmuje się produkcją systemów okiennych opartych na profilach niemieckiego producenta.

Od 2015 r. Wnioskodawca przeniósł siedzibę i produkcję do nowo wybudowanego zakładu produkcyjnego. Ze względu na budowę nowego zakładu i chęć uruchomienia w nim produkcji systemów okiennych Wnioskodawca rozpoczął negocjacje z jednym z wiodących dostawców profili okiennych na rynku niemieckim i europejskim (dalej: „Dostawca”). Efektem negocjacji było ustalenie pomiędzy stronami w drodze porozumienia o współpracy, iż Dostawca udzieli Wnioskodawcy wsparcia inwestycyjnego polegającego m.in. na częściowym sfinansowaniu zakupu linii produkcyjnej. Wnioskodawca natomiast, dzięki nabyciu ww. linii produkcyjnej, będzie mógł rozpocząć produkcję okien, która to jest jego podstawową działalnością obok produkcji rolet. Wnioskodawca w produkcji tej wykorzystywać będzie profile dostarczane przez Dostawcę. Linia produkcyjna została przyjęta do użytkowania jako środek trwały 20 sierpnia 2015 r. Natomiast wydatki na nią zostały poniesione w transzach w okresie wcześniejszym. Do sierpnia 2015 r. wydatki na linię produkcyjną osiągnęły łącznie kwotę około 3 mln PLN. W wyniku uzgodnień, na rachunek bankowy Wnioskodawcy wpłynął przelew od Dostawcy opiewający na ustaloną w porozumieniu kwotę 400 tys. EUR. Otrzymane środki pieniężne Wnioskodawca potraktował jako zwrot części wydatków poniesionych na nabycie środka trwałego (linii produkcyjnej). Otrzymana kwota dofinansowania w całości została przeznaczona na pokrycie sumy wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę przed dniem otrzymania tej kwoty. Wnioskodawca ustala różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 1
w związku z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Istotne elementy opisu stanu faktycznego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że ze względu na to, iż część wydatków poniesionych na nabycie środka trwałego w postaci linii produkcyjnej i zaliczonych do jego wartości początkowej została Wnioskodawcy zwrócona przez Dostawcę, Wnioskodawca wyłącza z kosztów uzyskania przychodów tę część odpisów amortyzacyjnych, która odpowiada wydatkom poniesionym na zakup linii produkcyjnej, a które zostały mu zwrócone przez Dostawcę.

W związku z powyższym zadano m.in. pytanie:

Czy odpisy amortyzacyjne od tej części wydatków poniesionych na zakup środka trwałego, które zostały następnie zwrócone Wnioskodawcy przez Dostawcę nie stanowią kosztów uzyskania przychodu?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od tej części wydatków poniesionych na zakup środka trwałego, które zostały mu zwrócone przez Dostawcę zgodnie z uzgodnieniami z Dostawcą, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: „ustawa CIT”).

Uzasadniając powyższe Wnioskodawca wskazał, że przepisy ustawy CIT w art. 15 ust. 1 wskazują, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie, w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy CIT, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy CIT ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie (w art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT).

Powyższa regulacja wskazuje, iż w przypadku, gdy podatnik poniósł wydatek, który zgodnie z art. 16g ust. 3 lub 4 ustawy CIT został zaliczony do wartości początkowej środka trwałego bądź wartości niematerialnej i prawnej, a następnie wydatek ten zostaje mu zwrócony, to odpisy amortyzacyjne od tej części ich wartości, która została zwrócona nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na to, iż część jego wydatków poniesionych na nabycie środka trwałego w postaci linii produkcyjnej i zaliczonych do jego wartości początkowej została mu zwrócona przez Dostawcę, postępuje w sposób poprawny wyłączając z kosztów uzyskania przychodów tę część odpisów amortyzacyjnych, która odpowiada wydatkom poniesionym na zakup linii produkcyjnej, a które zostały mu zwrócone przez Dostawcę.

Na potwierdzenie ww. stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

- Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

• 13 sierpnia 2009 r. Znak: IPPB5/423-269/09-2/AJ, w której organ potwierdził stanowisko podatnika, iż „W związku z tym, mimo że wynajmujący zwraca najemcy część kosztów inwestycji nie wpłynie to na ustalenie wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym. Jednocześnie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. do podatkowych kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Tym samym Spółka stoi na stanowisku, że odpisy amortyzacyjne w części zwróconej przez wynajmującego nie będą mogły zostać uznane za podatkowe koszty uzyskania przychodów.
• 29 listopada 2012 r. Znak: IPPB5/423-890/12-2/AB, w której organ stwierdził, iż: ”Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym w chwili otrzymania zwrotu spółka powinna skorygować wstecz odpisy amortyzacyjne w części dotyczącej otrzymanego zwrotu”.

- Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 10 grudnia 2009 r. Znak: ILPB3/423-787/09-5/ŁM, w której organ stwierdził, iż: ,,(...) środki pieniężne otrzymane przez Spółkę po zakupie środka trwałego jako zwrot wydatków poniesionych na zakup przedmiotowych środków trwałych nie stanowią dla Spółki przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych środków trwałych, z tytułu nabycia których Spółka otrzymała zwrot nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy”.

- Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 10 maja 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-623/10/SD, w której organ stwierdził, że: „Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka poniosła nakłady inwestycyjne na przeróbkę linii technologicznej. Natomiast dostawca w ramach zawartego porozumienia zobowiązał się do pokrycia części kosztów związanych z przeróbką linii produkcyjnej. Zatem, zgodnie z cytowanym wyżej zapisem art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o pdop, odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia linii technologicznej w tej części, w której otrzymano zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów”.

- Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 30 października 2012 r. Znak: ITPB3/423-417/12/MT, w której organ stwierdził, iż: „W opisanym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - odpisy z tytułu zużycia przedmiotowego środka trwałego dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części wartości środka trwałego, która odpowiada poniesionym wydatkom na jego wytworzenie zwróconym Spółce przez Odbiorcę ciepła, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, jak słusznie wskazał Wnioskodawca, wartość odpisu amortyzacyjnego od wytworzonego środka trwałego należy „ rozdzielać” na dwie części:

• część odpowiadającą wydatkom poniesionym na wytworzenie środka, zwróconym przez Odbiorcę ciepła, które nie będzie uważana za koszt uzyskania przychodu (art. 16 ust. 1 pkt 48);
• pozostałą część, stanowiącą koszt uzyskania przychodów (art. 15 ust. 6 ustawy)”.

W ocenie Wnioskodawcy, prezentowane przez niego stanowisko znajduje również potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 sierpnia 2014 r. sygn. akt II FSK 1978/12, w którym sąd stwierdził, iż: „Celem zatem regulacji art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. jest zapobieganie odpisom z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, gdy podatnik już uzyskał zwrot wydatków. W związku z tym nie ulega wątpliwości, że w przypadku otrzymania dopłaty lub innego typu zwrotu nakładów na środki trwałe (np. dotacji, subwencji) konieczne jest wyłączenie odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów”, a także, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 3 listopada 2015 r. Znak: IBPB-1-2/4510-422/15/MM oraz interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 28 stycznia 2015 r. Znak: ILPB4/423-255/11/15-S/ŁM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.