Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4010.268.2017.1.PS
z 27 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 10 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w celu zwiększenia rozpoznawalności swojej marki i promowania oferowanych towarów i usług od dnia 1 lipca 2017 r. zawarł umowy zlecenia z zawodnikami Klubu Sportowego. Klub ten uczestniczy w ligowych rozgrywkach piłkarskich. Zgodnie z postanowieniami umów, w zamian za świadczenie pieniężne, Zleceniobiorcy zobowiązali się do reklamowania i promowania wizerunku Zleceniodawcy poprzez eksponowanie jego logo i oznaczenia firmy na odzieży i osobistym wyposażeniu wykorzystywanym podczas treningów, zawodów i imprez sportowych, a także udostępnianiu i rozpowszechnianiu materiałów informacyjnych, reklamowych i promocyjnych Zleceniodawcy podczas różnego rodzaju imprez i zawodów. Strony uzgodniły, że Zleceniobiorca będzie wykonywał czynności objęte zleceniem zgodnie z terminarzem przygotowań i rozgrywek, w których będzie brał udział jako zawodnik lub w czasie i miejscu wskazanym przez Zleceniodawcę. Za wykonywanie czynności reklamowych Zleceniobiorcy otrzymują wynagrodzenie w uzgodnionej stawce godzinowej. Świadczenia stron są ekwiwalentne, ponieważ zachodzi między nimi relacja polegająca na tym, że świadczenie jednej strony jest odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. Strony umowy uznały, że świadczenie pieniężne Zleceniodawcy na rzecz Zleceniobiorcy jest równoważne w stosunku do świadczeń zawodnika na rzecz Spółki.

W zawartych umowach zlecenia zaznaczono, że w celu ich realizacji Zleceniodawca udostępni Zleceniobiorcy własne środki niezbędne do wykonania zleconych czynności w postaci materiałów reklamowych i promocyjnych oraz logotypu. W celu zwiększenia rozpoznawalności swojej firmy, Spółka z własnych środków zakupiła i przekazała zawodnikom Zespołu Sportowego stroje sportowe, na których zostało umieszczone jej logo. Stroje są używane przez zawodników podczas treningów i rozgrywek ligowych.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

1. wydatków poniesionych przez Spółkę na wynagrodzenia dla zawodników w związku z zawartymi umowami zlecenia,
2. wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z zakupem strojów sportowych dla zawodników z logo Spółki

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że przepisy podatkowe nie regulują kwestii sponsoringu, zawarte pomiędzy nim a Zleceniobiorcami umowy zlecenia należy rozpatrywać z punktu widzenia przepisów o reklamie. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: "Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (...)". Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy. Co za tym idzie, możliwość zakwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od oceny tego, czy w świetle wszystkich okoliczności danej sprawy, w momencie dokonywania wydatku, podatnik mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiąganie przychodów zaliczane są wydatki na reklamę. Ta z kolei może być realizowana poprzez użycie różnych środków. Wnioskodawca skorzystał z możliwości promowania swoich towarów i usług poprzez zawarcie stosownych umów z zawodnikami Klubu oraz przekazanie im strojów sportowych z logo firmy. Zauważyć należy, że na co dzień zmagania zawodników Klubu śledzą głównie mieszkańcy gminy, natomiast na zawody przyjeżdżają kibice z całego regionu. Zgodnie z zapisami przedmiotowych umów - Spółka w zamian za ponoszone świadczenie pieniężne, ma możliwość reklamy swojej działalności w trakcie zawodów i imprez, w których uczestniczą Zleceniobiorcy. Działania zawodników mają na celu podniesienie rozpoznawalności marki Wnioskodawcy i poprawienie jego pozycji na rynku, a co za tym idzie zwiększenie osiąganych zysków. Spółka uważa, że ponoszone przez nią na podstawie zawartych umów zlecenia koszty, mają charakter wydatków na reklamę, natomiast zakupiona odzież sportowa stanowi jeden z jej nośników i przyczynia się do popularyzacji marki Spółki. Z uwagi na powyższe, Spółka zaliczyła ponoszone w związku z umowami zlecenia oraz zakupem strojów sportowych koszty do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu. W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Innymi słowy, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów, pod warunkiem, że nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przy tym terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła w celu jego wyjaśnienia do innych przepisów prawa. Poszukując znaczenia tego pojęcia, należy zatem w pierwszej kolejności odnieść się do języka powszechnego, w którym „reprezentacja” oznacza:

• „grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo”;
• „reprezentowanie kogoś lub czegoś”;
• „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycja społeczną”.

(por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007; http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.). Pomocną może być również etymologia tego słowa - „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”.

Za reklamę można uznać natomiast działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych nabywców do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można rozróżniać reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Reklama może zatem dotyczyć nie tylko oferowanych towarów i usług, ale również samej firmy i jej znaku.

W prawie podatkowym brak jest legalnej definicji reklamy. Wg słownikowego znaczenia reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług (Słownik języka polskiego PWN - wersja internetowa). Biorąc pod uwagę powyższą definicję można przyjąć, że celem reklamy w działalności gospodarczej jest przyciągnięcie odbiorców do oferty przedsiębiorcy. W szczególności, celem reklamy jest oddziaływanie bezpośrednio na motywy, postawy i sposób postępowania konsumentów podejmujących decyzje o zakupie konkretnych dóbr.

Wydatki ponoszone na reklamę firmy przyczyniają się pośrednio do uzyskania przychodów. Nie są także wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mogą więc stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodem.

Marketing, reklama mogą być kosztem uzyskania przychodu pod warunkiem istnienia związku przyczynowego z osiąganym przychodem. Chociaż działania reklamowe i marketingowe mogą mieć różną formę, a ich wymierne skutki mogą zaistnieć w odległym czasie odległym czasie, niemniej jednak zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów musi mieć oparcie w konkretnych zdarzeniach.

A zatem warunkiem zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest ich potencjalny wpływ na wielkość przychodu. Oznacza to, że wydatki na szeroko pojmowaną reklamę (promocję) mające charakter reklamowy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości, pod warunkiem jednak, że zostają spełnione przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca w celu zwiększenia rozpoznawalności swojej marki i promowania oferowanych towarów i usług od dnia 1 lipca 2017 r. zawarł umowy zlecenia z zawodnikami klubu sportowego. Zgodnie z postanowieniami umów, w zamian za świadczenie pieniężne, Zleceniobiorcy zobowiązali się do reklamowania i promowania wizerunku Zleceniodawcy poprzez eksponowanie jego logo i oznaczenia firmy na odzieży i osobistym wyposażeniu wykorzystywanym podczas treningów, zawodów i imprez sportowych, a także udostępnianiu i rozpowszechnianiu materiałów informacyjnych, reklamowych i promocyjnych Zleceniodawcy podczas różnego rodzaju imprez i zawodów. Za wykonywanie czynności reklamowych Zleceniobiorcy otrzymują wynagrodzenie w uzgodnionej stawce godzinowej. W zawartych umowach zaznaczono, że w celu ich realizacji Zleceniodawca udostępni Zleceniobiorcy własne środki niezbędne do wykonania zleconych czynności w postaci materiałów reklamowych i promocyjnych oraz logotypu. W celu zwiększenia rozpoznawalności swojej firmy, Spółka z własnych środków zakupiła i przekazała zawodnikom klubu sportowego stroje sportowe, na których zostało umieszczone jej logo. Stroje są używane przez zawodników podczas treningów i rozgrywek ligowych.

Mając powyższe na uwadze, w przypadku zawodników reklamujących firmę Wnioskodawcy, zakup strojów sportowych z zamieszczonym logo na odzieży i osobistym wyposażeniu wykorzystywanym podczas treningów, zawodów i imprez sportowych, służy rozpowszechnianiu marki Spółki oraz propagowaniu jej pozytywnego wizerunku. Poprzez takie działanie Spółka rozpowszechnia logo firmy, buduje swój obraz w oczach potencjalnych klientów. Ww. wydatki mogą zostać w takich okolicznościach zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty reklamy.

W konsekwencji pozostałe koszty, tj. wydatki poniesione na wynagrodzenia dla zawodników w związku z zawartymi umowami również mogą co do zasady stanowić koszty uzyskania przychodów jako koszty reklamy. Strony uzgodniły bowiem, że Zleceniobiorca będzie wykonywał czynności objęte zleceniem zgodnie z terminarzem przygotowań i rozgrywek, w których będzie brał udział jako zawodnik klubu sportowego lub w czasie i miejscu wskazanym przez Zleceniodawcę i w związku z eksponowaniem logo Wnioskodawcy, będzie otrzymywać wynagrodzenie.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.