Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPP4/443-302/14/17-S/EWW
z 7 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Po 174/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 8 sierpnia 2017 r.) oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1807/15 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Spółkę usług organizacji skoków spadochronowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Spółkę usług organizacji skoków spadochronowych.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 11 września 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPP4/443-302/14-2/EWW, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że świadczone przez niego usługi korzystać będą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy w zw. z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 września 2014 r. nr ILPP4/443-302/14-2/EWW wniósł pismem z dnia 29 września 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 30 października 2014 r. nr ILPP4/443/W-24/14-2/IM stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 września 2014 r. nr ILPP4/443-302/14-2/EWW złożył skargę z dnia 10 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Po 174/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 11 września 2014 r. nr ILPP4/443-302/14-2/EWW.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Po 174/15, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 23 lipca 2015 r. nr ILRP-46-259/15-2/AM do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1807/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku usług świadczonych przez Spółkę wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka została utworzona w celu propagowania i rozwoju sportów spadochronowych na terenie Polski. Spółka w tym celu zamierza prowadzić działalność w zakresie organizowania skoków spadochronowych (profesjonalnych jak i skoków oraz kursów szkoleniowych, a także skoków tandemowych). Głównym zadaniem Spółki (non-profit) jest upowszechnienie skoków spadochronowych poprzez prowadzenie szkoleń i ich organizację, a także uczestniczenie i organizowanie zawodów sportowych.

Usługi będą świadczone na rzecz osób fizycznych (profesjonalistów jak i osób początkujących) oraz klubów sportowych, w tym (…). W tym celu Spółka wynajęła samolot wraz z załogą. Zgodnie z umową, Spółka jest zobligowana do zorganizowania określonej liczby wylotów bądź „wylatania” określonej liczby godzin, wylotów lub skoków. W związku z tym, Spółka musi zorganizować określoną liczbę skoków lub imprez sportowych, aby zapewnić realizację umowy. Koszty organizacji skoków będą pokrywane z opłat od uczestników kursów szkoleniowych, skoków wykupionych przez profesjonalnych skoczków (zawodników) oraz klubów sportowych. Wysokość opłat będzie ustalona na poziomie zapewniającym pokrycie kosztów działalności, tj. wynajmu samolotu, paliwa, wynagrodzenia personelu (załogi i instruktorów) oraz zakup sprzętu niezbędnego do wykonywania skoków spadochronowych. Spółka nie będzie osiągała z tego tytułu dochodów i nie jest ukierunkowana na osiąganie zysku z tego typu działalności. Zaznaczyć także należy, że Spółka nie będzie prowadziła innej działalności nastawionej na osiąganie zysków/dochodów. W tym celu została podjęta uchwała w przedmiocie przeznaczenia zysku Spółki na działalność sportową w zakresie sportów spadochronowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie usług w ww. zakresie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i w zw. z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 ze zm.) będzie podlegało zwolnieniu z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, zwolnione z podatku są usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że: są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim, świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków, są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Interpretacja powyższego przepisu przez organy podatkowe często sprowadza się do ograniczenia tego zwolnienia jedynie do podmiotów określonych w ustawie z dnia 2 czerwca 2010 r. o sporcie, tj. do klubów sportowych lub stowarzyszeń i innych wymienionych w tym akcie. Organy konsekwentnie odmawiają przyznania prawa do przedmiotowego zwolnienia innym podmiotom, niespełniającym kryteriów tej ustawy. Stanowisko takie jest jednak niezgodne z regulacjami prawa unijnego oraz jest sprzeczne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Otóż, zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 112, Państwa Członkowskie zwalniają między innymi świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Z treści tej normy wynika, że powyższe zwolnienie ma charakter bezwarunkowy w sensie materialnym. Oznacza to, że Państwa Członkowskie nie mogą drogą regulacji krajowych odstąpić od udzielenia tego zwolnienia albo go ograniczyć.

Przepis ten zawarty jest w rozdziale 2 zatytułowanym „zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”. Zatem zwolnienia te mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności w interesie publicznym (vide: wyrok TS z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie C-357/07 TNT Post UK, Zb.Orz. str. l-3025, pkt 32).

Spółka ma świadomość, że normy prawne przewidujące zwolnienia od podatku od towarów i usług powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże owa zasada ścisłej wykładni nie może oznaczać, że terminologia stosowana przy określeniu zwolnień przewidzianych w art. 132 powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby je skuteczności (vide: wyrok TS z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie C-284/03 Temco Europe, Zb.Orz. str. I-11237, pkt 17, wyrok z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College, a także wyrok z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club Canterbury Ladies Hockey Club).

Ponadto zwolnienia te powinny być stosowane jednolicie we wszystkich Państwach Członkowskich, stąd też wykładnia przepisów prawa krajowego przez organy podatkowe powinna uwzględniać treść unijnych unormowań oraz musi być zbieżna we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Wobec tego, nie można stosować zawężającej wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w zakresie podmiotowym. Innymi słowy, stosowana przez organy podatkowe interpretacja zawężająca zwolnienie od podatku VAT do usług świadczonych wyłącznie w formie klubu sportowego, związku sportowego lub związku stowarzyszeń i innych osób prawnych w rozumieniu art. 3 i art. 6 ustawy o sporcie jest sprzeczna z wykładnią prounijną. Należy bowiem podkreślić, że przepis art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 112 stanowi o usługach świadczonych przez „organizacje nienastawione na osiąganie zysku”. W związku z tym, brak jest podstaw do zawężania kręgu podmiotów świadczących te zwolnione usługi, albowiem sprzeciwiają się temu zapisy dyrektywy.

Organy podatkowe w pisemnych interpretacjach podatkowych często powołują się na ustawę o sporcie. Trzeba jednak podkreślić, że wskazywany art. 3 ust. 1 tej ustawy stanowi, że działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Zatem jest to podstawowa forma prowadzenia tej działalności ale nie jedyna. Zwłaszcza, że definicja legalna pojęcia sportu zawarta w art. 2 ust. 1 tej ustawy jest bardzo szeroka. Według ustawodawcy sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Wskazać przy tym należy również na cel wprowadzonego w analizowanej normie prawnej zwolnienia od podatku od towarów i usług. Otóż, przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa poprzez obniżenie kosztów tych usług. Celem więc jest upowszechnienie pewnych pożądanych wzorców zachowania, co niewątpliwie może nastąpić poprzez zmniejszenie wysokości wynagrodzenia za te usługi. W tym kontekście zawężania tego zwolnienia tylko do tych świadczonych przez kluby sportowe jest nieprawidłowe.

Warto także podkreślić, że w ostatnim okresie odnośnie analizowanego zwolnienia wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. sprawa C-18/12 Město Žamberk przeciwko Finančn ředitelstyi v Hradci Králové, obecnie Odvolaci finančni ředitelstyi (Dz. Urz. UE L 2006.347.1) Trybunał wskazał, że w odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 112 należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu. Podobnie, art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki.

Jeśli chodzi o cel art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT, Trybunał podkreślił, że przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu, ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z tym celem.

Reasumując tą część rozważań należy uznać, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w zw. z art. 132 ust. 1 pkt m dyrektywy 112 należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku, w tym spółki prawa handlowego.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz stan faktyczny opisany we wniosku, zdaniem Spółki, organizując skoki spadochronowe oraz imprezy sportowe w tym zakresie może ona korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, ponieważ spełnia wszystkie kryteria zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w zw. z art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, ponieważ niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Po 174/15 i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1807/15.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. (…) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Należy zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy  zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

– z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Przy czym w myśl art. 43 ust. 17 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Z kolei stosownie do art. 43 ust. 18 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Zaznaczyć należy, że z wykładni art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy wynika, że podatnik może skorzystać ze zwolnienia od podatku w nim przewidzianego w przypadku spełnienia zarówno przesłanki o charakterze podmiotowym, jak i przedmiotowym.

W tym miejscu wskazać należy, że z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej Polska stała się stroną Traktatu o ustanowieniu Wspólnoty Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2, z późn. zm.), wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje unijne na zasadach określonych w tych traktatach. Stosownie do treści przepisu art. 249 ww. Traktatu: „W celu wykonania swych zadań oraz na warunkach przewidzianych w niniejszym Traktacie, Parlament Europejski wspólnie z Radą, Rada i Komisja uchwalają rozporządzenia i dyrektywy, podejmują decyzje, wydają zalecenia i opinie. Rozporządzenie ma zasięg ogólny. Wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków. Decyzja wiąże w całości adresatów, do których jest kierowana. Zalecenia i opinie nie mają mocy wiążącej”.

Regulacje prawne dotyczące prawa podatkowego zawarte w dyrektywach są stosowane w krajach członkowskich poprzez implementację, czyli uregulowanie w przepisach prawa krajowego zagadnień prawa wspólnotowego. Należy jednak zauważyć, że o ile polski ustawodawca ma obowiązek implementacji zawartych w dyrektywach postanowień wiążących państwo członkowskie, co do zamierzonego celu, to Unia Europejska zostawia władzom krajowym swobodę co do form i metod jakimi skutek ma być osiągnięty.

Z treści art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą  wynika, że państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Celem powołanego przepisu Dyrektywy jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa.

W przedmiotowej sprawie, Spółka utworzona w celu propagowania i rozwoju sportów spadochronowych na terenie Polski, zamierza w tym celu prowadzić działalność w zakresie organizowania skoków spadochronowych (profesjonalnych jak i skoków oraz kursów szkoleniowych, a także skoków tandemowych). Głównym zadaniem Spółki (non-profit) jest upowszechnienie skoków spadochronowych poprzez prowadzenie szkoleń i ich organizację, a także uczestniczenie i organizowanie zawodów sportowych. Usługi będą świadczone na rzecz osób fizycznych (profesjonalistów jak i osób początkujących) oraz klubów sportowych, w tym. W tym celu Spółka wynajęła samolot wraz z załogą. Zgodnie z umową, Spółka jest zobligowania do zorganizowania określonej liczby wylotów bądź „wylatania” określonej liczby godzin, wylotów lub skoków. W związku z tym, Spółka musi zorganizować określoną liczbę skoków lub imprez sportowych aby zapewnić realizację umowy. Koszty organizacji skoków będą pokrywane z opłat od uczestników kursów szkoleniowych, skoków wykupionych przez profesjonalnych skoczków (zawodników) oraz klubów sportowych. Wysokość opłat, będzie ustalona na poziomie zapewniającym pokrycie kosztów działalności, tj. wynajmu samolotu, paliwa, wynagrodzenia personelu (załogi i instruktorów) oraz zakup sprzętu niezbędnego do wykonywania skoków spadochronowych. Spółka nie będzie osiągała z tego tytułu dochodów i nie jest ukierunkowana na osiąganie zysku z tego typu działalności. Spółka nie będzie prowadziła innej działalności nastawionej na osiąganie zysków/dochodów. W tym celu została podjęta uchwała w przedmiocie przeznaczenia zysku Spółki na działalność sportową w zakresie sportów spadochronowych.

W wyroku z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Po 174/15 wydanym w niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził m.in.: „W uzasadnieniu interpretacji organ uzasadniając swój pogląd powołuje się na ustawę o sporcie. Trzeba jednak podkreślić, że wskazywany art. 3 ust. 1 tej ustawy stanowi, że działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Zatem jest to podstawowa forma prowadzenia tej działalności ale nie jedyna. Zwłaszcza, że definicja legalna pojęcia sportu zawarta w art. 2 ust. 1 tej ustawy jest bardzo szeroka. Według ustawodawcy sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.

Wreszcie należy wskazać na cel wprowadzonego w analizowanej normie prawnej zwolnienia od podatku od towarów i usług. Niewątpliwie przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa poprzez obniżenie kosztów tych usług. Celem więc jest upowszechnienie pewnych pożądanych wzorców zachowania, co niewątpliwie może nastąpić poprzez zmniejszenie wysokości wynagrodzenia za te usługi. W tym kontekście zawężania tego zwolnienia tylko do tych świadczonych przez kluby sportowe jest nieprawidłowe. (…)

Jeśli chodzi o cel art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy VAT, Trybunał podkreślił, że przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa (t. 23).

Interpretacja tego przepisu, ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem (t. 24).

Reasumując, uznać należy, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w związku z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 112 należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nie nastawione na osiąganie zysku. (…)

Podkreślić należy, iż Spółka w stanie faktycznym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazała, że nie jest ukierunkowana na osiąganie zysku z tej, ani żadnej innej działalności”.

Natomiast w wyroku z dnia 18 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1807/15 wydanym w niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, podzielając ww. stanowisko WSA w Poznaniu, stwierdził że: „Słusznie Sąd pierwszej instancji wskazał, że zwolnienie określone w art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE ma charakter bezwarunkowy w sensie materialnym i tym samym państwa członkowskie nie mogą drogą regulacji krajowych odstąpić od udzielenia tego zwolnienia albo go ograniczyć. Oczywistym jest przy tym, że chodzi tu o ograniczenia oraz odstępstwa, których nie przewidziano w przepisach ww. Dyrektywy.

Zauważyć należy, że krąg podmiotów, które świadcząc usługi opisane w tym przepisie, mogą korzystać ze zwolnienia, prawodawca unijny wyznaczył jedynie poprzez wskazanie, że podmioty te (organizacje) nie mogą być nastawione na osiąganie zysku. (…)

W orzecznictwie TSUE podkreśla się, że interpretacji terminologii używanej do określenia zwolnień z podatku od towarów i usług należy dokonywać w sposób ścisły, jako że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej (VAT) podlega każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Zasada ścisłej wykładni nie oznacza jednak, że terminologia stosowana przy określeniu zwolnień przewidzianych w art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE, zamieszczonych w rozdziale 2 zatytułowanym »zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym«, powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby te zwolnienia skuteczności (wyroki TSUE: z 18 listopada 2004 r. w sprawie C-284/03 Temco Europe, pkt 17; z 14 czerwca 2007 r. w sprawieC-434/05 Horizon College, pkt 16 oraz z 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, pkt 17; dostępne na https://curia.europa.eu).

Nie ulega przy tym wątpliwości, że zwolnienia powyższe powinny być stosowane jednolicie we wszystkich państwach członkowskich. Dlatego też wykładnia przepisów prawa krajowego powinna uwzględniać treść unormowań unijnych oraz musi być zbieżna we wszystkich krajach Unii Europejskiej. (…)

Zgodnie zaś z tą wykładnią, przyjętą również przez Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku, przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. w związku z art. 132 ust. 1 pkt m) Dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować tak, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku. (…)

Niekwestionowanym przez Ministra Finansów celem zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Wprowadzenie tego przepisu miało więc wspierać, poprzez obniżenie kosztów tych usług, podejmowanie takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Upowszechnienie zaś pewnych pożądanych wzorców zachowania, niewątpliwie może nastąpić poprzez zmniejszenie wysokości wynagrodzenia za usługi, które skutkiem tego stają się bardziej dostępne i może z nich korzystać większa liczba osób. W kontekście celu przedmiotowego zwolnienia nie ma uzasadnienia zawężanie jego zastosowania do usług świadczonych przez podmioty wskazane w ustawie o sporcie. (…)

Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni tych przepisów z punktu widzenia przesłanek podmiotowych zwolnienia (…). Prawidłowo też Sąd pierwszej instancji wywiódł, że zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. obejmuje usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone nie tylko przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku”.

Zatem w świetle wyroków zapadłych w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że Spółka prowadząc działalność polegającą na upowszechnianiu skoków spadochronowych poprzez prowadzenie szkoleń i ich organizację, a także uczestniczenie i organizowanie zawodów sportowych nie będąc ukierunkowaną na osiąganie zysku z tego typu działalności i nie osiągając z tego tytułu dochodów oraz nie prowadząc innej działalności nastawionej na osiąganie zysków/dochodów – spełniać będzie przesłankę podmiotową konieczną do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z brzmieniem ustawy, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym. W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, w którym to wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym „może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego” (pkt 22). TSUE podkreślił, że „Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym” (pkt 23).

Natomiast w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że: „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu”. Z wyroku tego wynika również, że art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy VAT, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany.

Badając natomiast zakres pojęcia osoby uprawiającej sport lub uczestniczącej w wychowaniu fizycznym TSUE wskazał że: „ art. 13 część A ust. 1 lit. m) szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że w kontekście osób uprawiających sport obejmuje on także usługi świadczone osobom prawnym i stowarzyszeniom niemającym osobowości prawnej, jeżeli (…) usługi te są ściśle związane ze sportem i są konieczne do jego uprawiania, są świadczone przez organizacje niemające celu zarobkowego, a faktycznymi beneficjentami tych usług są osoby uprawiające sport”.

W powołanym wyroku C-253/07 w sprawie Canterbury Hockey Club, TSUE argumentował również, że gdyby przepis gwarantujący zwolnienie dla usług ściśle związanych ze sportem „był interpretowany w ten sposób, że wymaga, aby dane usługi były świadczone bezpośrednio osobom fizycznym, które uprawiają sport w ramach struktury organizacyjnej wprowadzonej przez klub sportowy, zwolnienie przewidziane w tym przepisie zależałoby od istnienia stosunku prawnego pomiędzy usługodawcą a osobami uprawiającymi sport w ramach takiej struktury. Wykładnia taka skutkowałaby tym, że znaczna ilość świadczonych usług koniecznych do uprawiania sportu byłaby automatycznie i nieuchronnie wyłączona z tego zwolnienia, niezależnie od pytania, czy usługi te są ściśle związane z osobami uprawiającymi sport lub z klubami sportowymi i komu faktycznie przynoszą korzyść”.

Tym samym ze zwolnienia od podatku mogą korzystać usługi ściśle związane ze sportem również w sytuacji, gdy świadczone są one na rzecz osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że świadcząc na rzecz osób fizycznych (profesjonalistów oraz osób początkujących) oraz klubów sportowych (jeżeli spełniają one wskazane powyżej warunki) usługi organizacji skoków spadochronowych, prowadzenia szkoleń i ich organizacji, a także uczestniczenie i organizowanie zawodów sportowych, Spółka wpisywać się będzie w cel powołanych przepisów jakim jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Należy podkreślić jednak, że art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy zawiera określony katalog usług wyłączonych z zakresu jego stosowania, tzn. jest to katalog usług których świadczenie nie korzysta ze zwolnienia od podatku. Jako usługi te ustawodawca wskazał: usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Z przedstawionego przez Spółkę opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby zamierzała ona świadczyć którąkolwiek z ww. usług, które nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku.

Odnosząc zatem powołane przepisy oraz tezy płynące z orzecznictwa TSUE do opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że ponieważ spełnione zostaną przesłanki podmiotowa oraz przedmiotowa, usługi świadczone przez Spółkę będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy. W niniejszej sprawie bowiem Spółka zamierza prowadzić działalność polegającą na upowszechnianiu skoków spadochronowych poprzez organizowanie skoków spadochronowych, prowadzenie szkoleń i ich organizację, a także uczestniczenie i organizowanie zawodów sportowych. Usługi te będzie świadczyła na rzecz osób fizycznych (profesjonalistów oraz osób początkujących), jak i klubów sportowych. Spółka nie jest ukierunkowana na osiąganie zysku z tego typu działalności i nie będzie osiągała z tego tytułu dochodów oraz nie będzie prowadziła innej działalności nastawionej na osiąganie zysków/dochodów. W tym celu została podjęta uchwała w przedmiocie przeznaczenia zysku Spółki na działalność sportową w zakresie sportów spadochronowych.

Podsumowując, świadczone przez Spółkę usługi będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy w zw. z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy.

Zatem stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.