Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.247.2017.1.SO
z 20 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania zwrotu części składki na ubezpieczenie AC, niestanowiącego kosztów uzyskania przychodów dla Spółki, za niepodlegający zaliczeniu do przychodów zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania zwrotu części składki na ubezpieczenie AC, niestanowiącego kosztów uzyskania przychodów dla Spółki, za niepodlegający zaliczeniu do przychodów zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką leasingową, której głównym przedmiotem działalności jest udostępnianie swoim klientom do używania, na podstawie umów leasingu operacyjnego (tj. opisanego w art. 17b updop), leasingu finansowego (tj. opisanego w art. 17f updop) lub najmu długoterminowego środków trwałych takich jak np. samochody osobowe, samochody ciężarowe, czy maszyny.

Ubezpieczenie pojazdu w pełnym zakresie (w tym ubezpieczenie AC) pozostaje w gestii klienta (korzystającego), który może ubezpieczyć samochód samodzielnie lub korzystając ze wsparcia Spółki.

W przypadku ubezpieczenia samochodu przez Spółkę, Spółka we własnym imieniu zawiera umowy ubezpieczenia AC i opłaca składki ubezpieczeniowe tj. pełni rolę zarówno ubezpieczającego jak i ubezpieczonego z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia. Faktycznym beneficjentem usługi ubezpieczenia jest natomiast korzystający (użytkownik) przedmiotu ubezpieczenia – w przypadku wystąpienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, nie musi ponosić kosztów związanych z tym zdarzeniem z własnych środków.

Powyższe wynika wprost z wystawianych na Spółkę polis ubezpieczeniowych. Spółka wskazana jest zarówno jako „Ubezpieczający” jak i „Ubezpieczony”. Korzystający będący stroną umowy leasingu w polisie ubezpieczeniowej jest natomiast wskazany jako „Korzystający (Użytkownik)”. Ponadto, Ogólne Warunki Ubezpieczenia AC wprowadzają definicję „osoby uprawnionej do korzystania z pojazdu” z umowy ubezpieczenia, którym jest korzystający z pojazdu na podstawie umowy leasingu.

Spółka obciąża swoich klientów (korzystających) kosztami składki ubezpieczenia AC, przy czym możliwe są w tym zakresie dwa scenariusze:

1. Spółka jednorazowo obciąża korzystającego całością składki ubezpieczenia AC (za dany rok). W tym przypadku Spółka wystawia fakturę opisaną jako „usługa zgodnie z umową leasingu – obsługa ubezpieczenia” w wysokości zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczenia AC, powiększonej o opłatę manipulacyjną (10 lub 20 zł),
   
2. Spółka obciąża korzystającego całością składki ubezpieczenia AC, przy czym obciążenie to rozłożone jest na raty (np. miesięczne). Wystawiona przez Spółkę faktura opisana jest jako „usługa zgodnie z umową leasingu – obsługa ubezpieczenia”. Kwota obciążenia równa jest wysokości zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczenia AC, powiększonej o dodatkową opłatę za udzielenie przez Spółkę finansowania przy rozłożeniu składki na raty.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zwrócona Spółce przez korzystającego część składki na ubezpieczenie AC, niestanowiąca kosztu uzyskania przychodów dla Spółki ze względu na ograniczenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, nie będzie podlegać zaliczeniu do przychodów Spółki w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 6a updop ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrócona Spółce przez korzystającego część składki na ubezpieczenie AC, niestanowiąca kosztu uzyskania przychodów ze względu na ograniczenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, nie podlega zaliczeniu do przychodów Spółki w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 6a updop.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o pdop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przychodem jest zatem każda wartość wchodząca w skład majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód podatkowy powstaje z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 updop). Stosownie do tego przepisu, do przychodów nie zalicza się m.in. „zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów” (art. 12 ust. 4 pkt 6a updop).

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Innymi słowy, kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 updop, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Wydatki na ubezpieczenie samochodów osobowych co do zasady mogą być kosztem uzyskania przychodów. Przepisem ograniczającym możliwość zaliczenia składki na ubezpieczenie do kosztów uzyskania przychodów jest natomiast art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich cześć ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Z treści przytoczonych wyżej przepisów wynika, że jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być kosztem uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a updop. Przez brak zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a updop należy rozumieć decyzję ustawodawcy w przedmiocie możliwości zaliczenia danego rodzaju wydatków do kategorii kosztów podatkowych, a nie decyzję podatnika o faktycznym ujęciu albo braku ujęcia danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów w jego rozliczeniach podatkowych.

Analizując natomiast użyte w art. 12 ust. 4 updop sformułowanie „zwrot wydatków”, należy wskazać, że „zwrot” w języku powszechnym oznacza oddanie, zwrócenie czegoś. Natomiast przez użyte w art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, określenie „inne wydatki” należy rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 12 ust. 4 pkt 6 updop.

W przedmiocie „zwrotu wydatków” otrzymywanego przez podatnika i niestanowiącego jego przychodu podatkowego szczegółowo wypowiedział się WSA we Wrocławiu w wyroku z 12 września 2013 r. (sygn. akt SA/Wr 1151/13). Sąd stwierdził, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a powołanej ustawy konieczne jest, by:

• „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” w rozumieniu art. 16 updop, oraz
• wydatek ten został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam co do rodzaju, a nie taki sam (identyczny), wydatek, który został poniesiony. Sąd powołał się przy tym na wyroki NSA: z dnia 1 grudnia 2005 r. (sygn. akt FSK 2673/04) oraz z dnia 13 lipca 2010 r. (sygn. akt II FSK 455/09), w których również oceniane było powyższe zagadnienie.
  
  

W ostatnim z powołanych wyroków Sąd wskazał, że: „Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a updop konieczne jest by „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” w rozumieniu art. 16 tej ustawy, oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony a następnie zwrócony podatnikowi przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego”.

Zdaniem Spółki, powyższy warunek „zwrotu” poniesionych wydatków jest spełniony w obu przedstawionych przez Spółkę scenariuszach.

W szczególności, dla klasyfikacji zwracanych wydatków w kontekście zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a updop nie ma znaczenia, zdaniem Spółki, okoliczność, że oprócz kwoty będącej zwrotem poniesionych przez Spółkę wydatków, pobierana jest opłata manipulacyjna i opłata za udzielenie przez Spółkę finansowania przy rozłożeniu składki na raty.

Opłata manipulacyjna stanowi wynagrodzenie Spółki za czynności związane z rozliczeniem usług ubezpieczenia. Natomiast optata za udzielenie przez Spółkę finansowania uzasadniona jest korzyścią klienta wynikającą z możliwości zwrotu składki w dogodnych dla niego ratach.

W tym kontekście obie opłaty nie mają wpływu na istotę i podstawę prawną wydatku, który w momencie poniesienia jak i zwrotu jest kosztem nabycia usługi ubezpieczenia (poniesionym przez Spółkę we własnym imieniu i na własny rachunek lecz w interesie faktycznego korzystającego będącego stroną umowy leasingu). Wydatek w postaci składki ubezpieczeniowej zwrócony Spółce przez korzystającego jest zatem odpowiednikiem wydatku poniesionego przez Spółkę.

Ponadto, na ujęcie wydatku dla celów podatku dochodowego nie ma wpływu sposób jego rozliczenia z korzystającym, z uwagi na fakt, że taki warunek nie wynika z żadnego z przepisów ustawy o pdop. Niezależnie zatem, czy na fakturze wystawionej korzystającemu wydatek z tytułu składki ubezpieczeniowej zaprezentowany zostanie jako oddzielna pozycja czy też powiększony o opłatę administracyjną/opłatę za finansowanie, to nie zmieni się jego istota tj. od momentu jego poniesienia przez Spółkę do momentu jego zwrotu przez korzystającego, pozostaje składką ubezpieczeniową.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej z 17 lipca 2017 r., (nr 0111-KDIB1-2.4010.111.2017.1.BD), organ podkreślił: „cześć składki na ubezpieczenie AC, nie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, nie będzie stanowić przychodu Wnioskodawcy, bez względu na sposób obciążenia leasingobiorcy wysokością składki. Bowiem, zarówno w sytuacji, w której leasingobiorca będzie dokonywał zwrotu należnej składki w sposób jednorazowy, jak i ratalnie u Wnioskodawcy nie powstanie przychód podatkowy”.

Kwestia kwalifikacji podatkowej zwrotu składek ubezpieczenia poniesionych przez leasingodawcę była przedmiotem m.in. następujących interpretacji indywidualnych Ministra Finansów:

• interpretacja z 26 lutego 2016 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB6/4510-459/15-2/AZ;
• interpretacja z 1 kwietnia 2016 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/4510-58/16/DK;
• interpretacja z 22 marca 2016 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. ITPB3/4510-57/16/DK.
  
  

Jak wynika z powyższych interpretacji, warunkiem wyłączenia danego zwrotu z przychodów jest przede wszystkim to, aby dotyczył on bezpośrednio poniesionego wcześniej wydatku.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, zarówno w przypadku:

• jednorazowego obciążenia korzystającego całością składki ubezpieczenia AC (za dany rok) wraz z opłatą manipulacyjną jak i,
• w sytuacji, gdy Spółka obciąża korzystającego całością składki ubezpieczenia AC, przy czym obciążenie to rozłożone jest na raty (np. miesięczne), a łączna kwota obciążenia jest równa wysokości zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczenia AC powiększonej o opłatę za udzielenie finansowania,

warunek „zwrotu” wydatku o którym mowa w analizowanych wyżej przepisach pozostaje spełniony, co uzasadnia zakwalifikowanie go jako nie stanowiącego przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a updop.

Sam fakt rozłożenia na raty płatności, podobnie jak pobieranie przy zwrocie wydatku opłaty manipulacyjnej od zawartej umowy lub opłaty za finansowanie, nie zmienia natomiast jej charakteru, tj. nadal pozostaje ona zwrotem wydatku Spółki na ubezpieczenie AC.

W związku z powyższym, jeżeli część składki AC nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów, to zwrot tej części, dokonany następnie przez korzystającego, nie będzie stanowił przychodu Spółki, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Wnioskodawca jest spółką leasingową, która udostępnia klientom samochody osobowe, samochody ciężarowe czy też maszyny w ramach leasingu operacyjnego i finansowego. Ubezpieczenie AC środków będących przedmiotem leasingu zawierane jest bezpośrednio przez klienta lub przez Spółkę. W każdym przypadku beneficjentem ubezpieczenia jest korzystający (klient). Spółka obciąża więc swoich klientów kosztami składki ubezpieczenia AC, przy czym możliwe są dwa scenariusze:

1. Spółka jednorazowo obciąża korzystającego całością składki ubezpieczenia AC (za dany rok); w tym przypadku Spółka wystawia fakturę w wysokości zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczenia AC, powiększonej o opłatę manipulacyjną;
2. Spółka obciąża korzystającego całością składki ubezpieczenia AC, przy czym obciążenie to rozłożone jest na raty. Kwota obciążenia równa jest wysokości zapłaconej przez Spółkę składki ubezpieczenia AC, powiększonej o dodatkową opłatę za udzielenie przez Spółkę finansowania przy rozłożeniu składki na raty.
   
   

Podstawą kwalifikacji prawnej środków otrzymanych przez Wnioskodawcę (leasingodawcę) od klientów jest kwestia możliwości zaliczenia wydatków na ubezpieczenie AC do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Przedmiotem zapytania Spółki jest kwalifikacja zwróconej składki na ubezpieczenie AC w części niestanowiącej kosztu uzyskania przychodów ze względu na ograniczenie przewidziane w wyżej przywołanym przepisie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT). Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą w skład majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną – przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ww. ustawy). Należy zwrócić uwagę na przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zarówno w orzecznictwie, doktrynie, jak również w piśmiennictwie, prezentowany jest pogląd, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków” wymienionych w wyżej przywołanym przepisie, muszą być spełnione następujące przesłanki:

• wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,
• wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi.
  
  

Innymi słowy, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym. Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony. Zwróconym innym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu. Z powyższego wynika również, że wydatek musi być dokładnie w tej samej wysokości, w jakiej został poniesiony przez inny podmiot, aby mógł zostać uznany za zwrot.

Z wniosku wynika, że Spółka wystawia faktury opisane „usługa zgodnie z umową leasingu – obsługa ubezpieczenia”, w których zawarte są także opłaty dodatkowe (opłata manipulacyjna lub opłata za udzielenie finansowania przy rozłożeniu składki na raty). Klient zwraca Spółce „ten sam” wydatek – składkę za ubezpieczenie AC. Zwróconym wydatkiem jest zatem zwrócona wartość składki na ubezpieczenie AC, równa wysokości, w jakiej została uiszczona przez Spółkę. Zwróconym wydatkiem nie będzie zatem opłata manipulacyjna ani też opłata za udzielenie przez Spółkę finansowania.

W konsekwencji należy wskazać, że w zakresie, w jakim Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów składek ubezpieczeniowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub też ze względu na obiektywny brak spełnienia przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, Spółka na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a tej samej ustawy, nie będzie również zobowiązana do rozpoznania przychodu w związku z dokonanym zwrotem.

Zauważyć jednak należy, że w przypadku, gdy Spółka będzie miała możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków na ubezpieczenia samochodowe na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, powinna w związku z zapłatą dokonaną przez klienta rozpoznać stosowny przychód podatkowy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zwrócona Spółce przez korzystającego część składki na ubezpieczenie AC, niestanowiąca kosztu uzyskania przychodów ze względu na ograniczenie przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie podlega zaliczeniu do przychodów Spółki w oparciu o art. 12 ust. 4 pkt 6a ww. ustawy, należy uznać za prawidłowe.

Niezależnie od powyższego, odrębnie należy traktować problematykę rozpoznania dla celów podatkowych opłaty manipulacyjnej oraz opłaty za udzielenie przez Spółkę finansowania przy rozłożeniu składki na raty, jednak nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.