INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.09.2011 r. (data wpływu 26.09.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych konfuzji wzajemnych zobowiązań i należności z różnych tytułów pomiędzy Wnioskodawcą (Bankiem) a spółką przejmowaną (innym bankiem krajowym)– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych konfuzji wzajemnych zobowiązań i należności z różnych tytułów pomiędzy Wnioskodawcą (Bankiem) a spółką przejmowaną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Bank (dalej: ‚„Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem krajowym prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. 22002 r., Nr 72, poz. 665, z późn. zm.). Bank planuje przeprowadzenie transakcji połączenia z innym bankiem krajowym (dalej: „Spółka przejmowana”). Połączenie ma nastąpić zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1) ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.; dalej; Kodeks spółek handlowych) w drodze przejęcia Spółki przejmowanej przez Bank, tj. poprzez przeniesienie majątku Spółki Przejmowanej na Bank.

Dla celów księgowych połączenie Banku ze Spółką przejmowaną ma zostać rozliczone metodą nabycia, o której mowa w art. 44b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 z późn. zm.; dalej:,, ustawa o rachunkowości”). W rozumieniu ustawy o rachunkowości rozliczenie połączenia metodą nabycia polega na sumowaniu poszczególnych pozycji aktywów i pasywów spółki przejmującej, według ich wartości księgowej, z odpowiednimi pozycjami aktywów i pasywów spółki przejętej, według ich wartości godziwej ustalonej na dzień ich połączenia.

Mając na uwadze fakt, iż Bank oraz Spółka przejmowana stale współpracują w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na moment połączenia Banku oraz Spółki przejmowanej mogą występować wzajemne rozrachunki wynikające zarówno ze świadczonych względem siebie usług finansowych (umowa rachunku bakowego, umowy depozytowe), jak i innych transakcji gospodarczych. Oznacza to, że na moment połączenia Bank oraz Spółka Przejmowana mogą być względem siebie wierzycielem lub dłużnikiem, jak również jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem z różnych tytułów. Z chwilą przejęcia Spółki przejmowanej przez Bank dojdzie do tzw. „konfuzji” wzajemnych zobowiązań i wierzytelności łączących się spółek, czyli zaistnienia się w jednym podmiocie osób wierzyciela i dłużnika w odniesieniu do wzajemnych stosunków zobowiązaniowych. W rezultacie, te wzajemne wierzytelności i zobowiązania wygasną z mocy prawa, gdyż nie jest możliwe, by po połączeniu Bank posiadał wierzytelności i zobowiązania wobec samego siebie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wygaśnięcie zobowiązań Banku wobec Spółki przejmowanej poprzez konfuzję w wyniku planowanego połączenia nie spowoduje powstania po stronie Banku przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...
2. Czy wygaśnięcie w rezultacie połączenia zobowiązań Spółki przejmowanej względem Banku nie doprowadzi do powstania dla Spółki przejmowanej, a w efekcie dla Banku, jako spółki przejmującej i wstępującej w prawa obowiązki podatkowe Spółki przejmowanej, przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Wygaśnięcie zobowiązań Banku wobec Spółki przejmowanej poprzez konfuzję w wyniku planowanego połączenie nie spowoduje powstania po stronie Banku przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ad 2.

Wygaśnięcie w rezultacie połączenia zobowiązań Spółki przejmowanej względem Banku nie doprowadzi do powstania dla Spółki przejmowanej, a w efekcie dla Banku, jako spółki przejmującej i wstępującej w prawa i obowiązki podatkowe Spółki przejmowanej, przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Artykuł 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: „updop”) zawiera otwarty katalog przysporzeń stanowiących przychód dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wśród wspomnianych przysporzeń zostały wymienione m.in.:

• wartość przedawnionych lub umorzonych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy (art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) updop), oraz

• wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń ( art. 12 ust. 1 pkt 2 updop).
  
  

Zgodnie z treścią art. 494 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki. Ponadto, mając na uwadze planowaną metodą połączenia (metoda nabycia) w myśl przepisów zawartych w art. 44b ust. 13 ustawy o rachunkowości (przepis dotyczący połączenia metodą nabycia) w bilansie połączonych spółek wyłączeniu podlegają wzajemne należności i zobowiązania oraz inne rozrachunki o podobnym charakterze.

Zdaniem Banku w świetle przywołanych wyżej przepisów konfuzja wzajemnych zobowiązań i wierzytelności Banku i Spółki przejmowanej (dalej łącznie: „Spółki”), nie doprowadzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych dla żadnego z łączących się podmiotów.

Uzasadniając wskazane wyżej stanowisko Bank chciałby na wstępie odwołać się do wskazanych powyżej przepisów art. 494 § 1 Kodeksu spółek handlowych, tworzących konstrukcją sukcesji uniwersalnej, zgodnie z którymi spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Jak zauważono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w P z dnia 10 lutego 2010 r. (sygn. ILPB3/423-1066/09-2/EK) „(...) powyższe oznacza, iż spółka przejmująca staje się sukcesorem generalnym spółki przejmowanej, a więc nabywa również przysługujące jej uprawnienia ze stosunków zobowiązaniowych, tj. wierzytelności. W przypadku, gdy spółka przejmowana będzie wierzycielem spółki przejmującej, połączenie spółek przez przejęcie skutkować będzie tym, iż w jednym podmiocie nastąpi połączenie dotychczasowych stron stosunku zobowiązaniowego — dłużnika i wierzyciela. Tego rodzaju sytuacja, w której dochodzi do połączenia wierzytelności i odpowiadającego jej zobowiązania w jednym podmiocie nazywana jest w nauce prawa cywilnego konfuzją. Instytucja ta skutkuje tym, że stosunek cywilnoprawny, z tytułu którego istnieje wierzytelność (zobowiązanie) ulega rozwiązaniu, a wierzytelność i odpowiadające jej zobowiązanie wygasają.”

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez doktrynę sukcesja uniwersalna, polegająca na przejściu z mocy prawa w drodze jednej czynności prawnej ogółu praw i obowiązków spółki przejmowanej na spółkę przejmującą (nowo zawiązaną), jest jednym z podstawowych prawno-gospodarczych skutków, a zarazem motywów, prawno-podmiotowej koncentracji, jaką jest połączenie spółek (Jacek Bieniak. dr Michał Bieniak, dr Grzegorz Nita-Jagielski, dr Krzysztof Oplustil, Robert Pabis, dr Anna Rachwał, dr Marcin Spyra, dr Grzegorz Suliński, dr Marcin Tofel, dr hab. Robert Zawłocki, „Kodeks spółek handlowych. Komentarz”: Warszawa 2011 r.),.

Sukcesja obejmuje wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej bądź spółek łączących się o charakterze cywilnoprawnym bez względu na to, czy były one tym spółkom znane. Zasada sukcesji uniwersalnej sprawia, iż zbędne jest szczegółowe wyliczenie w planie połączenia składników aktywów i pasywów łączących się spółek. Należy zauważyć, ze sukcesją uniwersalną objęte są również te prawa (jak np. własność nieruchomości), których przeniesienie w drodze sukcesji syngularnej wymaga zachowania formy szczególnej (np. formy aktu notarialnego), przy czym w przypadku sukcesji uniwersalnej zachowanie wymogu formy szczególnej nie jest wymagana.

Zdaniem Banku, analiza treści powołanego powyżej przepisu Kodeksu spółek handlowych prowadzi do wniosku, że dla zaistnienia skutków w postaci sukcesji, nie są potrzebne żadne dodatkowe czynności poza tymi, których należy dokonać w postępowaniu połączenia Banku ze Spółką przejmowaną. Skutkiem konfuzji jest zawsze wygaśnięcie zobowiązania, ponieważ w rękach jednego podmiotu nie mogą pozostawać jednocześnie prawa dłużnika i wierzyciela.

Wobec powyższego w opinii Banku należy stwierdzić, iż wygaśnięcie z mocy prawa (w drodze konfuzji) wzajemnych zobowiązań łączących się Spółek, nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie jedynie do wskazania w art. 12 ust. 1 updop przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Wspomniane wyliczenie nie wymienia wygaśnięcia zobowiązań z mocy prawa w drodze konfuzji. Jak zauważono w interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-126/10/MT),„przychodem jest każde przysporzenie majątkowe o trwałym charakterze, nie wymienione w art. 12 ust. 4 updop. Przysporzenie majątkowe stanowi zwiększenie aktywów lub pomniejszenie pasywów podatnika, bez odpowiednio zwiększenia jego pasywów lub zmniejszenia aktywów. W sytuacji zatem, gdy operacja gospodarcza polega na jednoczesnym zmniejszeniu aktywów i pasywów o tę samą kwotę, przychód do opodatkowania nie występuje”.

W związku z połączeniem Spółek nastąpi wygaśnięcie z mocy prawa należności i zobowiązań połączonych Spółek. Tak więc dojdzie do zmniejszenia z mocy prawa aktywów i pasywów łączonych Spółek o dokładnie taką samą kwotę, wobec tego — w ocenie Banku — nie wystąpi przychód do opodatkowania.

W opinii Banku w wyniku konfuzji nie dojdzie do umorzenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) updop. Należy przypomnieć, iż przepis ten zalicza do przychodów jedynie wartość z zastrzeżeniem, ust. 4 pkt 8 updop, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Na mocy powyższego przepisu przychód podatkowy powstaje zatem tylko w przypadku (i) przedawnienia zobowiązania, lub (ii) umorzenia zobowiązania.

Mając powyższe na uwadze Bank chciałby wskazać, że w świetle przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; dalej: „Kodeks cywilny”), do momentu połączenia Spółek nie upłynie okres niezbędny do przedawnienia zobowiązań.

Zdaniem Banku w przedstawionym w stanie faktycznym przypadku nie będzie miało również miejsca umorzenie zobowiązań. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „umorzenie”, dlatego też odwołać się do definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego, zgodnie z którą „umorzenie oznacza „zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela lub spłatę stopniową długu. Umorzyć dług. Umorzyć podatek, należność.”

Bank chciałaby wskazać na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 stycznia 2011 r, sygn. IPPB3/423-798/10-2/AG), w której stwierdzono, że „umorzenie zobowiązania może nastąpić w drodze potrącenia, odnowienia (nowacji), zwolnienia z długu”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 499 Kodeksu cywilnego potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie, o którym mowa wyżej, może być złożone w dowolnej formie. Oświadczenie o potrąceniu stanie się skuteczne dopiero z chwilą kiedy dojdzie do drugiej strony w sposób pozwalający na zapoznanie się z jego treścią (teoria doręczenia) — (por. Edward Gniewek (red.), „Kodeks cywilny. Komentarz” Warszawa 2010 r.). W opinii Banku planowane połączenie Spółek nie będzie zawierało elementów powodujących spełnienie przesłanek potrącenia, o których mowa w art. 499 Kodeksu cywilnego. Wskazane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie odnowienie (jako jedna z form umorzenia zobowiązania), jak stanowi art. 506 Kodeksu cywilnego, ma miejsce wówczas, gdy dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. Wobec powyższego w przypadku zdarzenia przyszłego, którego dotyczy niniejszy wniosek, nie będzie miało miejsce ani potrącenie, ani odnowienie o których mowa we wskazanych przepisach Kodeksu cywilnego. Natomiast w odniesieniu do pojęcia zwolnienia z długu, należy odwołać się do przepisów art. 508 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W rezultacie, by skutecznie doszło do zwolnienia z długu konieczne jest, by wierzyciel złożył oświadczenie woli o zwolnieniu, a dłużnik potwierdził, że takie zwolnienie przyjmuje. Zwolnienie z długu stanowi więc rodzaj umowy wierzyciela z dłużnikiem. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, gdzie wygaśnięcie zobowiązań i wierzytelności nastąpi z mocy prawa, nie dojdzie zdaniem Banku do zwolnienia z długu.

Na marginesie należy też wskazać, że w przypadku sukcesji uniwersalnej nie jest również konieczna zgoda wierzycieli spółki przejmowanej (spółek łączących się) na przejęcie długu (w trybie art. 519 § 2 pkt 1 Kodeksu cywilnego), tj. na przejście jej zobowiązania na spółkę przejmującą (nowo zawiązaną). Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez przedstawicieli doktryny, połączenie nie stanowi bowiem umowy o przejęcie długu w rozumieniu art. 519 § 2 pkt 1 Kodeksu cywilnego, a interesy tych wierzycieli chronione są przez przepisy art. 495 i 496 Kodeksu spółek handlowych (por. A. Szumański, S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Kodeks, t. IV, s. 256; M. Borkowski, Łączenie się, s. 128).

Analiza wskazanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego prowadzi zatem do wniosku, iż konfuzja wzajemnych zobowiązań w wyniku połączenia Spółek w przedmiotowych zdarzeniach przyszłych, nie może zostać uznana za żadną ze wskazanych form umorzenia zobowiązania.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym wygaśnięcie zobowiązań nastąpi z mocy prawa a strony stosunku zobowiązaniowego nie będą składać, ani w sposób bezpośredni, ani dorozumiany, żadnych oświadczeń o zwolnieniu z długu. W konsekwencji, art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) updop nie będzie miał zdaniem Banku zastosowania w „przypadku planowanego połączenia. Powyższe stanowisko Banku potwierdza również interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 15 czerwca 2010 r., (sygn. ITPB3/423-126/10/MT), w której organ podatkowy stwierdził, iż: „zaistnienie konfuzji nie wiąże się z otrzymaniem przez podatnika realnych, określonych wartości w sensie ekonomicznym. Wobec powyższego, nie można stwierdzić, że zdarzenie to skutkuje dla niego powstaniem przychodu. W szczególności. w omawianym przypadku nie dochodzi do umorzenia przedmiotowych zobowiązań — nie powstaje zatem przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o CIT.”

W opinii Banku zespolenie w ramach jednego podmiotu obowiązków i praw dotychczasowych odrębnych stron stosunku zobowiązaniowego, czyli dłużnika i wierzyciela, a w rezultacie połączenie wierzytelności i odpowiadającego zobowiązania, powoduje wygaśnięcie stosunku prawnego w ramach którego wierzytelność i zobowiązanie dotychczas funkcjonowały. Dzieje się to z mocy samego prawa, a więc nie można w tym przypadku mówić o umorzeniu zobowiązania, które jest uznawane za przychód zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) updop. Jeżeli zatem konfuzja nie stanowi umorzenia zobowiązania ani nie powoduje innego rodzaju przysporzenia majątkowego po stronie podatnika, to należy stwierdzić, że nie powstanie z jej tytułu przychód podlegający opodatkowaniu na gruncie updop (podobne stanowisko zostało zaprezentowane np. przez Dyrektora Izby Skarbowej w O. w decyzji z dnia 28 marca 2007 r.; sygn. PDI/4270-0006/07/PK oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 16 grudnia 2008 r.; sygn. ITPB3/423-531/08/MK).

W ocenie Banku w opisanych okolicznościach nie będzie również miał zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, zgodnie z którym przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Przepis ten wskazuje co prawda wyjątki od tak ustanawianej reguły, jednak nie będą one miały zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W opinii Banku w opisywanym zdarzeniu przyszłym, nie dojdzie do nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia. Nie powstanie bowiem jakiekolwiek przysporzenie majątkowe dla żadnej z łączących się Spółek. Co więcej, wygaśnięcie zobowiązania z powodu konfuzji nastąpi z mocy prawa, nie będzie zaś przysporzenia pod tytułem darnym.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych z którego wynika, iż przychodami podatkowymi, o których mowa w art. 12 ust. 1 updop, są co do zasady, wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Bank chciałby wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 listopada 2003 r. (sygn. III SA 3382/02), w którym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika. Z powyższych uwag wynika, że jako przychód dla celów podatkowych należy traktować tylko takie zdarzenia, które powodują rzeczywisty wzrost majątku podatnika”. Również w wyroku z 14 maja 1998 r. (sygn. SA/Sz 13 05/97) Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że:,,(...) z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko taka wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.”

Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym planowana konfuzja nie wpłynie na wzrost majątku (czy też aktywów w rozumieniu rachunkowym) ani Banku, ani też Spółki przejmowanej. Wobec powyższego nie spowoduje ona przychodu po stronie żadnej ze Spółek.

W opinii Wnioskodawcy na brak przychodu w związku z planowaną konfuzją (zarówno dla Banku, jak i dla Spółki przejmowanej), wskazują także zasady księgowego ujmowania łączenia spółek kapitałowych. Zgodnie z treścią art. 44 ust. 13 ustawy o rachunkowości w bilansie połączonych spółek wyłączeniu podlegają wzajemne należności i zobowiązania oraz inne rozrachunki o podobnym charakterze.

Na podstawie tej regulacji księgi rachunkowe połączonych spółek zostają pozbawione zapisów dotyczących ich wzajemnych rozrachunków. Przy rozliczeniu przejęcia sumowaniu na dzień połączenia podlegają poszczególne pozycje aktywów i pasywów spółki przejmującej z odpowiednimi pozycjami aktywów i pasywów spółki przejmowanej oraz następuje eliminacja wzajemnych rozrachunków (należności i zobowiązań) zaistniałych między spółkami w okresie przed połączeniem. Zatem konfuzja wzajemnych zobowiązań i wierzytelności w wyniku połączenia powinna być neutralna zarówno z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych jak i rachunkowości dla obu łączących się Spółek.

Reasumując argumentację Banku znajdującą źródło w analizie przepisów updop należy stwierdzić, iż co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

W świetle wskazanych wyżej argumentów Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż;

1. Wygaśnięcie zobowiązań Banku wobec Spółki przejmowanej poprzez konfuzję w wyniku planowanego połączenia nie spowoduje powstania po stronie Banku przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz
2. Wygaśnięcie w rezultacie połączenia zobowiązań Spółki przejmowanej względem Banku nie doprowadzi do powstania dla Spółki przejmowanej, a w efekcie dla Banku, jako spółki przejmującej i wstępującej w prawa i obowiązki podatkowe Spółki przejmowanej, przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
   
   

Prawidłowość takiego stanowiska potwierdzają również wydawane w imieniu Ministra Finansów indywidualne interpretacje prawa podatkowego, m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 stycznia 2011 r. (sygn. IPPB3/423-798/10-2/AG) oraz przywołana wyżej interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 czerwca 2010 r. (sygn. ITPB3/423-126/10/MT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.