Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.273.2017.1.JK2
z 4 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od września 2014 r. mieszka w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA). Od stycznia 2016 r. również pracuje w Zjednoczonych Emiratach Arabskich na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieograniczony. Wyjeżdżając z Polski w 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała wymeldowania (w Urzędzie Miasta) z miejsca zamieszkania w Polsce, a także złożyła (Naczelnikowi Urzędu Skarbowego) zgłoszenie dotyczące aktualizacji adresu wskazując nowy adres miejsca zamieszkania jako Dubaj na formularzu ZAP-3.

Ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi Wnioskodawczyni wiąże swoją przyszłość. Wnioskodawczyni jest mężatką od 2011 r. i zawarła związek małżeński w Polsce. Mąż Wnioskodawczyni jest Polakiem, ale wyjechał z Polski i przeniósł swój ośrodek interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich (od sierpnia 2014 r.). Mąż wyjeżdżając z Polski także dokonał wymeldowania w Urzędzie Miasta oraz zgłoszenia nowego adresu miejsca zamieszkania jako Dubaj na formularzu ZAP-3 Naczelnikowi Urzędu Skarbowego. Mąż również pracuje w Dubaju (od sierpnia 2014 r.). Wnioskodawczyni i jej mąż nie posiadają dzieci. Od 2014 r. wynajmują w Dubaju mieszkanie.

Wnioskodawczyni i Jej mąż nie zdecydowali się na zakup mieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich z powodu braku możliwości otrzymania obywatelstwa Zjednoczonych Emiratów Arabskich, a także bardzo nieprzychylnej sytuacji panującej na rynku nieruchomości: niski standard mieszkań przy bardzo wysokich cenach.

Reasumując Wnioskodawczyni przeniosła ośrodek interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Od września 2014 r. ośrodkiem interesów życiowych Wnioskodawczyni są Zjednoczone Emiraty Arabskie. Ponadto Wnioskodawczyni nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Nie przebywa w Polsce dłużej niż miesiąc w roku podatkowym. Do Polski Wnioskodawczyni przyjeżdża raz w roku w celu złożenia odwiedzin rodzinie, a wizyty nie trwają dłużej niż miesiąc w danym roku podatkowym. Zatem w żadnym z poszczególnych lat podatkowych, tj. 2015 r., 2016 r. 2017 r. Wnioskodawczyni nie przebywa dłużej niż 183 dni w danym roku podatkowym w Polsce.

W związku z przeniesieniem ośrodka interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich od 2014 r. oraz nieprzebywaniem w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, a także brakiem dochodów osiągniętych na terytorium Polski, Wnioskodawczyni nie złożyła zeznań podatkowych ani za 2015 ani za 2016 rok (w 2015r . nie osiągnęłam w ogóle dochodu, gdyż poszukiwałam pracy w Dubaju; jak wyżej Wnioskodawczyni wspomniała podjęła zatrudnienie dopiero od stycznia 2016 r).

W Polsce Wnioskodawczyni posiada działkę budowlano-rolną, którą otrzymała w darowiźnie od rodziców, stanowiącą Jej majątek odrębny. W Polsce wraz z mężem Wnioskodawczyni posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które zostało nabyte jako współwłasność małżeńska w celach inwestycyjnych w 2013 r. Od sierpnia 2014 r. nie jest wynajmowane, zostało wystawione na sprzedaż. Obecnie odstąpiono (Wnioskodawczyni oraz Jej mąż) od planów sprzedaży ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, gdyż nie mogli uzyskać satysfakcjonującej ceny.

Ponadto obecnie Wnioskodawczyni i Jej mąż zamierzają kupić lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość (pod koniec 2017 r. lub na początku 2018r .) w celu jego wynajęcia.

Oba ww. mieszkania chcieliby wynająć na cele mieszkaniowe za pośrednictwem agencji zajmującej się zarządzaniem nieruchomościami oraz uiszczać podatek dochodowy w Polsce od dochodów z wynajmu.

Ponadto w Polsce Wnioskodawczyni i Jej mąż posiadają lokaty bankowe, na których zgromadzone są oszczędności w polskich złotych (waluta PLN) oraz konta bankowe również złotówkowe w celu dokonywania płatności rachunków.

W Polsce ani Wnioskodawczyni ani mąż nie należy do żadnych organizacji ani nie angażują się w żadne inicjatywy społeczne, nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawczyni oraz Jej mąż wiążą swoją przyszłość ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi i nie planują wracać do Polski. Natomiast w Zjednoczonych Emiratach Arabskich Wnioskodawczyni posiada samochód oraz konta bankowe (waluta AED).

Wnioskodawczyni nadmienia, że na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie posiada centrum interesów osobistych, nie posiada też na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów gospodarczych. Tym samym nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych. Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawczyni znajduje się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich od września 2014 r. Wnioskodawczyni mieszka w Dubaju z mężem (mąż wyjechał z Polski i przeniósł swój ośrodek interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich - od sierpnia 2014 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dochody Wnioskodawczyni uzyskane z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czyli tym samym czy prawidłowym jest niewykazywanie do opodatkowania w Polsce dochodów ze stosunku pracy pochodzących ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich uzyskanych w 2016 r. i 2017 r. w przypadku zmiany rezydencji podatkowej i nieprzebywania w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym?
2. Czy zakup lokalu mieszkalnego w Polsce stanowiącego odrębną nieruchomość spowoduje konieczność opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1)

W opinii Wnioskodawczyni uzyskany dochód z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA) nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawczyni uważa, że prawidłowym jest niewykazywanie do opodatkowania w Polsce dochodów ze stosunku pracy pochodzących ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich w przypadku zmiany mojej rezydencji podatkowej od września 2014 r. na ZEA i nieprzebywania w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawczyni nie przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni ani w 2015 r., ani w 2016 r., ani też w 2017 r. Jak już wspomniała Wnioskodawczyni wcześniej, do Polski przyjeżdża tylko raz w roku w celu złożenia odwiedzin rodzinie, a wizyty nie trwają dłużej niż miesiąc w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zatem, a contrario, osoba fizyczna, która nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych i jednocześnie nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W przypadku Wnioskodawczyni zostały spełnione dwie przesłanki bowiem, ani nie przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, ani też nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy cyt. przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu sie od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu została zmieniona przez Protokół z 11 grudnia 2013 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich zmieniający ww. umowę, który obowiązuje od 1 stycznia 2016 r.

Zgodnie z art. 2 ww. Protokołu w przypadku Polski osoba mająca miejsce zamieszkania oznacza osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Ww. art. 2 Protokołu zmienił art. 4 ust. 1 ww. Umowy, który stwierdzał, że osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w ww. Umawiającym się Państwie oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Wyżej cytowane przepisy zarówno art. 2 Protokołu, jak i art. 4 ust. 1 Umowy wymieniają miejsce zamieszkania lub stałego pobytu w Polsce jako przesłanki warunkujące uznanie danej osoby za zamieszkałą na terytorium Polski.

W przypadku Wnioskodawczyni nie zachodzą okoliczności uznania Jej za osobę zamieszkałą na terytorium Polski w myśl powołanych w przepisów art. 2 ww. Protokołu oraz art. 4 ust. 1 ww. Umowy.

Wnioskodawczyni od września 2014 r. mieszka w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Od stycznia 2016 r. pracuje w Zjednoczonych Emiratach Arabskich na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieograniczony (wcześniej - po przyjeździe poszukiwała pracy w Dubaju). W Polsce przed wyjazdem w 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała wymeldowania z miejsca zamieszkania a także złożyła w organie podatkowym (Naczelnikowi Urzędu Skarbowego) zgłoszenie dotyczące aktualizacji adresu zamieszkania na formularzu ZAP-3 wskazując nowy adres miejsca zamieszkania jako Dubaj. Ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi Wnioskodawczyni wiążę swoją przyszłość. Mąż Wnioskodawczyni również wyjechał z Polski i przeniósł swój ośrodek interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz podjął pracę w Dubaju, gdzie razem wynajmują mieszkanie. Wnioskodawczyni i Jej mąż nie posiadają dzieci. Zatem od września 2014 r. ośrodkiem interesów życiowych są Zjednoczone Emiraty Arabskie. Wnioskodawczyni nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych.

Ponadto Wnioskodawczyni nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawczyni nie przebywa w Polsce dłużej niż miesiąc w roku podatkowym. Do Polski przyjeżdża raz w roku w celu złożenia odwiedzin rodzinie, a wizyty nie trwają dłużej niż miesiąc w danym roku podatkowym. W żadnym z poszczególnych lat podatkowych, tj. 2015 r., 2016 r. i 2017 r. nie przebywała dłużej niż 183 dni w danym roku podatkowym w Polsce. W związku z powyższym, czyli przeniesieniem ośrodka interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich od września 2014 r. oraz nieprzebywaniem w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, a także brakiem dochodów osiągniętych na terytorium Polski, Wnioskodawczyni uważa, że słusznie nie złożyła zeznań podatkowych ani za 2015 ani za 2016 rok, jak również nie ma obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów z pracy uzyskanych w 2017 r. czyli z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, ponieważ nie ma w Polsce, ani do Polski nie przeniesie ośrodka interesów życiowych i nie będzie przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w roku.

Ponadto Wnioskodawczyni nie należy (ani mąż) do żadnych organizacji ani nie angażuje się w żadne inicjatywy społeczne, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawczyni wiąże przyszłość ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi i nie planuje wracać do Polski. Wnioskodawczyni nadmienia, że w 2015 r. nie osiągnęła w ogóle dochodu, gdyż poszukiwała pracy w Dubaju (jak wyżej wspomniałam Wnioskodawczyni podjęła zatrudnienia dopiero od stycznia 2016 r.).

Reasumując Wnioskodawczyni uważa, że dochody pochodzące z pracy wykonywanej na terenie Zjednoczonych Emiratów Arabskich, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Zatem słusznym jest, że Wnioskodawczyni nie powinna składać zeznań podatkowych w Polsce za ww. lata podatkowe (za 2015 r., 2016 r., 2017 r.), gdyż nie uzyskała w Polsce dochodów i nie przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni w danym roku podatkowym i nie posiada w Polsce ośrodka interesów życiowych. Natomiast istotą powołanych przez Wnioskodawczynię regulacji podatkowych jest wyłączenie z podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce osób, które nie mają na terenie Polski miejsca zamieszkania rozumianego jako ośrodek interesów życiowych lub pobyt dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym.

Ad. 2)

Jeśli chodzi o drugie pytanie, to Wnioskodawczyni uważa, zakup lokalu mieszkalnego w Polsce stanowiącego odrębną nieruchomość nie spowoduje konieczność opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. W opinii Wnioskodawczyni żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani żaden przepis Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu sie od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu zmienionej przez Protokół z 11 grudnia 2013 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich zmieniający ww. umowę, nie uzależnia rezydencji podatkowej od zakupu nieruchomości z przeznaczeniem jej na wynajem. Zatem Wnioskodawczyni uważa, że w przypadku uzyskania dochodów z wynajmu mieszkań położonych w Polsce, będzie miał zastosowanie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego brzmieniem, jeżeli osoba fizyczna nie ma na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, to podlega obowiązkowi podatkowemu tylko o od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast za dochody osiągane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, na podstawie art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się dochody z położonej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nieruchomości. Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, że w przypadku wynajęcia mieszkań w Polsce będzie zobowiązana do opodatkowania dochodów uzyskanych jedynie z wynajmu mieszkań położonych w Polsce. Nie będzie jednak zobowiązana do opodatkowania dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdyż zakup lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w Polsce na cele jego wynajmu nie wpłynie na zmianę mojego ośrodka interesów życiowych.

Miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni rozumiane, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako ośrodek interesów życiowych lub pobyt dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym, nie będzie znajdować się w Polsce. Miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni znajduje się i będzie się znajdować w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Reasumując Wnioskodawczyni uważa, że w przypadku uzyskania dochodów z wynajmu mieszkań położonych w Polsce będzie zobowiązana do opodatkowania w Polsce tylko tych dochodów, które uzyska na terenie Polski (z wynajmu) bez konieczności wykazywania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej na terenie Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdyż zakup nieruchomości w Polsce na cele jej wynajmu nie wpłynie na zmianę ośrodka interesów życiowych Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.