Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.274.2017.1.JK2
z 4 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w braku obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od sierpnia 2014 r. mieszka w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Od tego czasu (od sierpnia 2014 r.) również pracuje w Zjednoczonych Emiratach Arabskich na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieograniczony (na stanowisku IT Project Manager tj. Menedżer ds. projektów związanych z technologią informacyjną). Wyjeżdżając z Polski w 2014 r. Wnioskodawca dokonał wymeldowania (w Urzędzie Miasta) z miejsca zamieszkania w Polsce, a także złożył (Naczelnikowi Urzędu Skarbowego) zgłoszenie dotyczące aktualizacji adresu wskazując nowy adres miejsca zamieszkania jako Dubaj na formularzu ZAP-3. Ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi Wnioskodawca wiąże swoją przyszłość. Wnioskodawca jest żonaty od 2011 r. i zawarł związek małżeński w Polsce. Żona Wnioskodawcy jest Polką, ale wyjechała z Polski i przeniosła swój ośrodek interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich (od września 2014 r.). Żona wyjeżdżając z Polski także dokonała wymeldowania w Urzędzie Miasta. Natomiast na formularzu ZAP-3 dokonała zgłoszenia nowego adresu miejsca zamieszkania znajdującego się w Dubaju - Naczelnikowi Urzędu Skarbowego. Od września 2014 r. ośrodek interesów życiowych żony znajduje się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Obecnie żona również pracuje w Dubaju (od stycznia 2016r., wcześniej, po przyjeździe poszukiwała pracy w Dubaju). Wnioskodawca i Jego żona nie posiadają dzieci.

Od 2014 r. Wnioskodawca wraz z żoną wynajmuje w Dubaju mieszkanie. Nie zdecydowali się na zakup mieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich z powodu braku możliwości otrzymania obywatelstwa Zjednoczonych Emiratów Arabskich, a także bardzo nieprzychylnej sytuacji panującej na rynku nieruchomości: niski standard mieszkań przy bardzo wysokich cenach.

Reasumując Wnioskodawca przeniósł ośrodek interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich od sierpnia 2014 r. Od sierpnia 2014 r. ośrodkiem interesów życiowych Wnioskodawcy są Zjednoczone Emiraty Arabskie. Ponadto Wnioskodawca nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Nie przebywa w Polsce dłużej niż miesiąc w roku podatkowym. Do Polski Wnioskodawca przyjeżdża raz w roku w celu złożenia odwiedzin rodzinie, a wizyty nie trwają dłużej niż miesiąc w danym roku podatkowym. Zatem w żadnym z poszczególnych lat podatkowych tj. 2015r ., 2016 r., 2017 r. Wnioskodawca nie przebywał dłużej niż 183 dni w danym roku podatkowym w Polsce.

W związku z przeniesieniem ośrodka interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich od sierpnia 2014 r. oraz nieprzebywaniem w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, a także brakiem dochodów osiągniętych na terytorium Polski, Wnioskodawca nie złożył zeznań podatkowych ani za 2015 ani za 2016 rok. W Polsce Wnioskodawca posiada działkę budowlaną, którą otrzymał w darowiźnie od rodziców, stanowiącą Jego majątek odrębny.

W Polsce Wnioskodawca wraz z żoną posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które zostało nabyte jako współwłasność małżeńska w celach inwestycyjnych w 2013 r. Od sierpnia 2014 r. nie jest wynajmowane, zostało wystawione na sprzedaż. Obecnie Wnioskodawca oraz żona odstąpili od planów sprzedaży ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, gdyż nie mogli uzyskać satysfakcjonującej Ich ceny.

Ponadto obecnie Wnioskodawca i Jego żona zamierza kupić lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość (pod koniec 2017 r. lub na początku 2018 r.) w celu jego wynajęcia.

Oba ww. mieszkania chcieliby wynająć na cele mieszkaniowe za pośrednictwem agencji zajmującej się zarządzaniem nieruchomościami oraz uiszczać podatek dochodowy w Polsce od dochodów z wynajmu.

Ponadto w Polsce Wnioskodawca posiada lokaty bankowe, na których zgromadzone są oszczędności w polskich złotych (waluta PLN) oraz konta bankowe również złotówkowe w celu dokonywania płatności rachunków.

W Polsce ani Wnioskodawca ani żona nie należy do żadnych organizacji, ani nie angażują się w żadne inicjatywy społeczne, nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawca oraz Jego żona wiążą swoją przyszłość ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi i nie planują wracać do Polski. Natomiast w Zjednoczonych Emiratach Arabskich posiadają samochód oraz konta bankowe (waluta AED).

Wnioskodawca nadmienia, że na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie posiada centrum interesów osobistych, nie posiada też na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów gospodarczych. Tym samym nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych.

Ośrodek interesów życiowych Wnioskodawca znajduje się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich od sierpnia 2014 r. Wnioskodawca mieszka w Dubaju z żoną (żona wyjechała z Polski i przeniosła swój ośrodek interesów życiowych do ZEA od września 2014 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dochody Wnioskodawcy uzyskane z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czyli tym samym czy prawidłowym jest niewykazywanie do opodatkowania w Polsce dochodów ze stosunku pracy pochodzących ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich uzyskanych w 2015 r., 2016 r. i 2017 r. w przypadku zmiany rezydencji podatkowej i nieprzebywania w Polsce dłużej niż 183 dni w danym roku podatkowym?
2. Czy zakup lokalu mieszkalnego w Polsce stanowiącego odrębną nieruchomość spowoduje konieczność opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów uzyskanych z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1)

W opinii Wnioskodawcy uzyskany dochód z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca uważa, że prawidłowym jest niewykazywanie do opodatkowania w Polsce dochodów ze stosunku pracy pochodzących ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich (ZEA) uzyskanych w 2015 r., w 2016 r. i w 2017 r. w przypadku: zmiany swojej rezydencji podatkowej od sierpnia 2014 r. na ZEA i nieprzebywania w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawca nie przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni ani w 2015 r., ani w 2016 r., ani też w 2017 r. Jak już wspomniał Wnioskodawca wcześniej, do Polski przyjeżdża tylko raz w roku w celu złożenia odwiedzin rodzinie, a wizyty nie trwają dłużej niż miesiąc w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zatem, a contrario, osoba fizyczna, która nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych i jednocześnie nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W przypadku Wnioskodawcy zostały spełnione dwie przesłanki bowiem, ani nie przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, ani też nie posiadam na na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy cyt. przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu została zmieniona przez Protokół z 11 grudnia 2013 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich, który obowiązuje od 1 stycznia 2016 r.

Zgodnie z art. 2 ww. Protokołu w przypadku Polski osoba mająca miejsce zamieszkania oznacza osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Ww. art. 2 Protokołu zmienił art. 4 ust. 1 ww. Umowy, który stwierdzał, że osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w ww. Umawiającym się Państwie oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Wyżej cytowane przepisy zarówno art. 2 Protokołu, jak i art. 4 ust. 1 Umowy wymieniają miejsce zamieszkania lub stałego pobytu w Polsce jako przesłanki warunkujące uznanie danej osoby za zamieszkałą na terytorium Polski.

W przypadku Wnioskodawcy nie zachodzą okoliczności uznania Go za osobę zamieszkałą na terytorium Polski w myśl powołanych wyżej przepisów art. 2 ww. Protokołu oraz art. 4 ust. 1 ww. Umowy.

Od sierpnia 2014 r. Wnioskodawca mieszka w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i od tego czasu pracuje w Zjednoczonych Emiratach Arabskich na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieograniczony. W Polsce przed wyjazdem w 2014 r. dokonał wymeldowania z miejsca zamieszkania, a także złożył w organie podatkowym (Naczelnikowi Urzędu Skarbowego) zgłoszenie dotyczące aktualizacji adresu zamieszkania na formularzu ZAP-3 wskazując nowy adres miejsca zamieszkania jako Dubaj. Ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi wiążę swoją przyszłość. Żona Wnioskodawcy również wyjechała z Polski i przeniosła swój ośrodek interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz podjęła pracę w Dubaju, gdzie razem wynajmują mieszkanie. Wnioskodawca i Jego żona nie posiadają dzieci. Zatem od sierpnia 2014 r. zdaniem Wnioskodawcy Jego ośrodkiem interesów życiowych są Zjednoczone Emiraty Arabskie. Wnioskodawca nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ośrodka interesów życiowych. Ponadto nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawca nie przebywam w Polsce dłużej niż miesiąc w roku podatkowym. Do Polski przyjeżdżam raz w roku w celu złożenia odwiedzin rodzinie, a wizyty nie trwają dłużej niż miesiąc w danym roku podatkowym. W żadnym z poszczególnych lat podatkowych, tj. 2015 r., 2016 r. 2017 r. Wnioskodawca nie przebywał dłużej niż 183 dni w danym roku podatkowym w Polsce.

W związku z powyższym, czyli przeniesieniem ośrodka interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich od sierpnia 2014 r. oraz nieprzebywaniem w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, a także brakiem dochodów osiągniętych na terytorium Polski, Wnioskodawca uważa, że słusznie nie złożył zeznań podatkowych ani za 2015 r., ani za 2016 rok, jak również nie ma obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów z pracy uzyskanych w 2017 r. czyli z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, ponieważ nie ma w Polsce, ani do Polski nie przeniesie ośrodka interesów życiowych i nie będzie przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Ponadto Wnioskodawca i Jego żona nie należą do żadnych organizacji, ani nie angażują się w żadne inicjatywy społeczne, nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawca i Jego żona wiążą przyszłość ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi i nie planują wracać do Polski.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że dochody pochodzące z pracy wykonywanej na terenie Zjednoczonych Emiratów Arabskich w 2015 r., w 2016 r. i 2017 r. nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Zatem słusznym jest, że Wnioskodawca nie powinien składać zeznań podatkowych w Polsce za ww. lata podatkowe (za 2015 r., 2016 r., 2017 r.), gdyż nie uzyskał w Polsce dochodów i nie przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni w danym roku podatkowym i nie posiada w Polsce ośrodka interesów życiowych. Natomiast istotą powołanych przez Wnioskodawcę regulacji podatkowych jest wyłączenie z podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce osób, które nie mają na terenie Polski miejsca zamieszkania rozumianego jako ośrodek interesów życiowych lub pobyt dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym.

Ad. 2)

Jeśli chodzi o drugie pytanie, to Wnioskodawca uważa, że zakup lokalu mieszkalnego w Polsce stanowiącego odrębną nieruchomość nie spowoduje konieczności opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

W opinii Wnioskodawcy żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani żaden przepis Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu zmienionej przez Protokół z 11 grudnia 2013 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich zmieniający ww. umowę, nie uzależnia rezydencji podatkowej od zakupu nieruchomości z przeznaczeniem jej na wynajem. Zatem Wnioskodawca uważa, że w przypadku uzyskania dochodów z wynajmu mieszkań położonych w Polsce, będzie miał zastosowanie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego brzmieniem, jeżeli osoba fizyczna nie ma na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, to podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast za dochody osiągane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, na podstawie art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się dochody z położonej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nieruchomości. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że w przypadku wynajęcia mieszkań w Polsce będzie zobowiązany do opodatkowania dochodów uzyskanych jedynie z wynajmu mieszkań położonych w Polsce. Nie będzie jednak zobowiązany do opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdyż zakup lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w Polsce na cele jego wynajmu nie wpłynie na zmianę Jego ośrodka interesów życiowych.

Miejsce zamieszkania rozumiane, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako ośrodek interesów życiowych lub pobyt dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym, nie będzie znajdować się w Polsce. Miejsce zamieszkania Wnioskodawcy znajduje się i będzie się znajdować w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Reasumując Wnioskodawca uważa, że w przypadku uzyskania dochodów z wynajmu mieszkań położonych w Polsce będzie zobowiązany do opodatkowania w Polsce tylko tych dochodów, które uzyska na terenie Polski (z wynajmu) bez konieczności wykazywania w Polsce dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej na terenie Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdyż zakup nieruchomości w Polsce na cele jej wynajmu nie wpłynie na zmianę Jego ośrodka interesów życiowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.