2017.08.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.229.2017.2.SM
z 7 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2017 r. (data wpływu 7 czerwca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 27 czerwca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP1-2.4012.229.2017.1.SM z dnia 19 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury uproszczonej przy rozliczaniu wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury uproszczonej przy rozliczaniu wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Y. z siedzibą w Niemczech (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Y. AG”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej uczestniczy, między innymi, w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych rozliczanych według procedury uproszczonej na zasadach określonych w Rozdziale 8 ustawy o VAT.

W powyższych transakcjach rozliczanych według procedury uproszczonej biorą udział trzy podmioty, tj. firma produkująca samochody mająca siedzibę na Węgrzech (bądź na Słowacji), Wnioskodawca mający siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech, zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych między innymi w Niemczech oraz importer samochodów mający siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski.

Y. AG jest również zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski, nie ma jednak siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Dostawa towarów w ramach transakcji trójstronnych przebiega w następujący sposób: firma produkcyjna z siedzibą na Węgrzech (bądź na Słowacji) dokonuje sprzedaży samochodów na rzecz Wnioskodawcy, z kolei Wnioskodawca dokonuje następnie sprzedaży samochodów na rzecz trzeciego w łańcuchu transakcji podmiotu, tj. importera samochodów mającego siedzibę w Polsce.

Transport towarów - samochodów dokonywany jest natomiast bezpośrednio z terytorium Węgier (bądź Słowacji) na terytorium Polski.

Spółka produkcyjna z siedzibą na Węgrzech (bądź na Słowacji) w transakcji sprzedaży samochodów na rzecz Wnioskodawcy posługuje się swoim numerem identyfikacyjnym VAT nadanym przez Węgry (bądź Słowację).

Wnioskodawca zarówno w przypadku dostawy dokonywanej na jego rzecz przez podmiot z Węgier (bądź Słowacji), jak i w przypadku dostawy dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz polskiego importera posługuje się numerem identyfikacyjnym VAT nadanym mu w Niemczech.

Polski importer samochodów będący ostatnim podmiotem w łańcuchu transakcji posługuje się numerem VAT nadanym w Polsce.

Transport towarów od dostawcy z siedzibą na Węgrzech zlecany jest przez Wnioskodawcę, natomiast w przypadku dostaw od producenta z siedzibą na Słowacji transport ten jest zlecany przez tego producenta, czyli pierwszy podmiot w łańcuchu transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy mając na względzie fakt, że Wnioskodawca posiada numer identyfikacyjny dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce opisane w niniejszym wniosku transakcje mogą być rozliczane przy zastosowaniu procedury uproszczonej przewidzianej w przepisie art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, jeśli Wnioskodawca będzie w tych transakcjach posługiwał się numerem identyfikacyjnym nadanym mu dla celów VAT w Niemczech, tj. numerem spełniającym warunki, o których mowa w przepisie art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisane we wniosku transakcje będą mogły być rozliczane przy zastosowania procedury uproszczonej przewidzianej w przepisie art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, jeśli Wnioskodawca posłuży się w tych transakcjach zarówno wobec pierwszego w łańcuchu transakcji podmiotu, jak i ostatniego w łańcuchu transakcji podmiotu, numerem identyfikacyjnym nadanym Wnioskodawcy dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech.

Zgodnie z przepisem art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Z kolei, zgodnie z przepisem art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

W świetle powyższych przepisów zastosowanie procedury uproszczonej do rozliczenia transakcji trójstronnych jest uzależnione między innymi od posłużenia się przez drugiego w kolejności podatnika VAT zarówno w stosunku do pierwszego, jak i ostatniego w kolejności podatnika VAT, tym samym numerem uzyskanym dla potrzeb podatku VAT przez drugiego w kolejności podatnika w państwie członkowskim UE innym niż to, w którym kończy się lub rozpoczyna transport lub wysyłka towarów.

W przypadku opisanych przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku transakcji warunek ten zostanie spełniony. Wnioskodawca będzie uczestniczył w powyższych transakcjach jako drugi w kolejności podatnik VAT i zastosuje wobec pierwszego, jak i ostatniego podatnika VAT w łańcuchu transakcji numer identyfikacyjny nadany Wnioskodawcy dla potrzeb VAT w Niemczech. Towary natomiast zostaną bezpośrednio przetransportowane z Węgier (bądź Słowacji) do Polski. Tym samym spełniony zostanie warunek, o którym mowa w przepisie art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o VAT, tj. Wnioskodawca posłuży się numerem identyfikacyjnym nadanym mu przez państwo UE inne niż państwo rozpoczęcia wysyłki - Węgry (bądź Słowacja) oraz inne niż państwo zakończenia transportu - Polska.

Fakt, iż Wnioskodawcy nadany został numer identyfikacyjny dla celów podatku VAT także w Polsce nie wpływa na możliwość zastosowania procedury uproszczonej, o której mowa w przepisie art. 135 ustawy o VAT do transakcji opisanych we wniosku, jeżeli dla tych transakcji Wnioskodawca posłuży się nadanym mu numerem identyfikacji dla potrzeb podatku VAT w Niemczech zarówno w stosunku do pierwszego, jak i ostatniego podatnika VAT w łańcuchu transakcji.

Jak bowiem wynika z powołanych powyżej przepisów, dla możliwości rozliczenia VAT według procedury uproszczonej kluczowe jest, aby dla potrzeb konkretnej transakcji podatnik posługiwał się odpowiednim numerem VAT. Przepisy te nie odbierają natomiast podatnikom, którzy zarejestrowani są dla potrzeb podatku VAT w różnych państwach UE, uprawnienia do samodzielnego decydowania, którym z numerów podatnicy ci posłużą się w konkretnej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Są to tzw. transakcje łańcuchowe.

Cechą transakcji łańcuchowych jest to, że każda z dostaw dokonywanych pomiędzy kolejnymi podmiotami w łańcuchu dostaw traktowana (rozliczona) jest odrębnie.

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich uczestniczy w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności,
przedmiot dostawy jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT, z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT była bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u drugiego w kolejności podatnika VAT,
drugi w kolejności podatnik VAT dokonujący dostawy na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
drugi w kolejności podatnik VAT stosuje wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik VAT stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka,
ostatni w kolejności podatnik VAT został wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Ponadto stosownie do art. 136 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106e, następujące informacje:

adnotację „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE”;
stwierdzenie, że podatek z tytułu dokonanej dostawy zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, który jest stosowany przez niego wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej;
numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej ostatniego w kolejności podatnika.

W myśl art. 136 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy w procedurze uproszczonej ostatnim w kolejności podmiotem jest podatnik wymieniony w art. 15 lub osoba prawna niebędąca podatnikiem w rozumieniu art. 15, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych zgodnie z art. 97, a drugim w kolejności podatnikiem jest podatnik podatku od wartości dodanej określony w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, który posługuje się w procedurze uproszczonej numerem identyfikacyjnym wydanym mu na potrzeby tego podatku przez państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska, z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie członkowskim przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury.

Z opisu przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca z siedzibą w Niemczech w ramach prowadzonej działalności gospodarczej uczestniczy, między innymi, w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych rozliczanych według procedury uproszczonej.

Wnioskodawca jest również zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski, nie ma jednak siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

Transport towarów - samochodów dokonywany jest natomiast bezpośrednio z terytorium Węgier (bądź Słowacji) na terytorium Polski.

Wnioskodawca zarówno w przypadku dostawy dokonywanej na jego rzecz przez podmiot z Węgier (bądź Słowacji) jak i w przypadku dostawy dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz polskiego importera posługuje się numerem identyfikacyjnym VAT nadanym mu w Niemczech.

Polski importer samochodów będący ostatnim podmiotem w łańcuchu transakcji posługuje się numerem VAT nadanym w Polsce.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości rozliczenia opisanych we wniosku transakcji przy zastosowaniu procedury uproszczonej, w przypadku gdy Wnioskodawca posiada numer identyfikacyjny dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Polsce, a w tych transakcjach będzie posługiwał się numerem identyfikacyjnym nadanym mu dla celów VAT w Niemczech.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że transakcja trójstronna ma miejsce wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące warunki: uczestnikami są trzej podatnicy z różnych państw Unii Europejskiej, każdy z podatników jest zarejestrowany w swoim państwie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, dostawa towaru odbywa się między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności podatnikiem, natomiast towar jest wydawany przez pierwszego bezpośrednio ostatniemu w kolejności podatnikowi. W przypadku transakcji trójstronnych nie przyporządkowuje się transportu lub wysyłki do konkretnej dostawy.

Ponadto przesłanką uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną jest warunek, by transport został dokonany przez pierwszego lub drugiego uczestnika obrotu lub na ich rzecz.

Łączne zrealizowanie powyższych warunków (wynikających z art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy) umożliwia zakwalifikowanie transakcji jako wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Analiza sytuacji przedstawionej we wniosku prowadzi do stwierdzenia, że ww. warunki są spełnione. W opisanym przypadku występują trzy podmioty: firma produkująca samochody mająca siedzibę na Węgrzech (bądź na Słowacji), posługująca się swoim numerem identyfikacyjnym VAT nadanym przez Węgry (bądź Słowację); Wnioskodawca mający siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech, zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych między innymi w Niemczech oraz importer samochodów mający siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Polski. Dostawa towarów przebiega natomiast w następujący sposób: firma produkcyjna z siedzibą na Węgrzech (bądź na Słowacji) dokonuje sprzedaży samochodów na rzecz Wnioskodawcy, z kolei Wnioskodawca dokonuje sprzedaży samochodów na rzecz trzeciego podmiotu w łańcuchu transakcji, tj. importera samochodów mającego siedzibę w Polsce. Transport towarów - samochodów dokonywany jest natomiast bezpośrednio z terytorium Węgier (bądź Słowacji) na terytorium Polski i jest on zlecany przez Wnioskodawcę, drugi podmiot w łańcuchu dostaw (w przypadku transportu towarów od dostawcy z siedzibą na Węgrzech). Natomiast w przypadku dostaw od producenta z siedzibą na Słowacji transport ten jest zlecany przez tego producenta, czyli pierwszy podmiot w łańcuchu transakcji.

Tym samym ww. transakcja jest transakcją trójstronną.

Natomiast jeżeli spełnione są również przesłanki zawarte w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik ma prawo rozliczenia ww. transakcji zgodnie z procedurą uproszczoną.

Zatem:

dostawa na rzecz ostatniego w kolejności podatnika VAT (importera samochodów mającego siedzibę w Polsce) musi być poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem u drugiego w kolejności podatnika VAT (Wnioskodawcy).
Z uregulowań art. 136 ust. 1 ustawy w związku z art. 136 ust. 3 wynika natomiast, że powyższy warunek będzie spełniony, gdy drugi w kolejności podatnik VAT, tj. Wnioskodawca, wystawi fakturę, która m.in. zawiera adnotację: „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy art. 135-138 ustawy o ptu” lub „VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/WE” (z uwzględnieniem obowiązujących w Niemczech przepisów w zakresie dokumentowania tej procedury).

drugi w kolejności podatnik VAT (Wnioskodawca) nie posiada siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się transport (tj. Polski).

ostatni w kolejności podatnik VAT (importer samochodów mający siedzibę w Polsce) stosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport (tj. numer VAT nadany w Polsce).

ostatni w kolejności podatnik VAT (importer samochodów mający siedzibę w Polsce) zostanie wskazany przez drugiego w kolejności podatnika VAT (Wnioskodawcę) jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

Ponadto z uregulowań art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy wynika, że aby wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną można rozliczyć w procedurze uproszczonej, drugi w kolejności podatnik VAT (w opisanej sytuacji - Wnioskodawca) musi stosować wobec pierwszego i ostatniego w kolejności podatnika VAT ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu przyznany przez państwo członkowskie inne niż to, w którym zaczyna się lub kończy transport bądź wysyłka (tj. odpowiednio Węgry lub Słowacja i Polska). Wnioskodawca wskazał, że posługuje się w transakcjach numerem identyfikacyjnym VAT nadanym mu w Niemczech.

Tym samym również przesłanka wynikająca z art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy jest spełniona.

Na prawo do rozliczenia transakcji przy zastosowaniu procedury uproszczonej nie wpływa bowiem fakt, że Wnioskodawcy nadany został numer identyfikacyjny do celów podatku VAT również w Polsce. Podmioty posiadające numery identyfikacyjne VAT w kilku krajach mają bowiem możliwość samodzielnego decydowania o tym, który z numerów zostanie podany dla konkretnej transakcji. Tym samym Wnioskodawca ma prawo posłużyć się niemieckim numerem VAT pomimo, że jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku VAT i rozliczyć przedmiotową transakcję zgodnie z przepisami niemieckimi w zakresie jej udokumentowania.

W konsekwencji opisane we wniosku transakcje mogą być rozliczone przy zastosowaniu procedury uproszczonej przewidzianej w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin