Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.122.2017.1.SR
z 7 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłacania przez bank emerytur i rent z norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłacania przez bank emerytur i rent z norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Bank) na mocy art. 35 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pełni funkcje płatnika przy dokonywaniu wypłat emerytur i rent z zagranicy.

Na rachunki bankowe klientów Wnioskodawcy, będących polskimi rezydentami podatkowymi, wpływają zagraniczne świadczenia emerytalno-rentowe pochodzące z Norwegii. Świadczenia te pochodzą z instytucji o skróconej nazwie NAV (Norwegian Labour and Welfare Administration), będącej odpowiednikiem polskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i są wypłacane na podstawie norweskiego prawa o ubezpieczeniach społecznych. W celu ustalenia pochodzenia świadczenia z norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych, klienci Wnioskodawcy przedkładają dokumenty potwierdzające ten fakt, a w razie ich braku od klientów odbierane jest oświadczenie, w którym potwierdzają oni charakter i pochodzenie świadczenia.

Zgodnie z przepisami umów międzynarodowych dotyczącymi unikania podwójnego opodatkowania, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce osiąga dochód, który może być opodatkowany za granicą, Polska zwalnia taki dochód z opodatkowania.

Ponieważ emerytury i renty pochodzące z norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych mogą być opodatkowane w Norwegii, Wnioskodawca stosując postanowienia Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Norwegią, nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych świadczeń w przypadku, jeżeli pochodzą z norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Wnioskodawca nie dokonuje przy tym weryfikacji, czy w odniesieniu do poszczególnego świadczenia podatek norweski został w Norwegii faktycznie pobrany i w jakiej wysokości.

W przypadku wypłacania pozostałych świadczeń emerytalno-rentowych z Norwegii, innych niż powyżej opisane, Wnioskodawca zobowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca (Bank) może stosować zwolnienie z opodatkowania w Polsce na podstawie Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Norwegią w odniesieniu do świadczeń emerytalno-rentowych pochodzących z norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Bank, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych rent i emerytur zagranicznych, może zastosować zwolnienie z opodatkowania wypłacanych świadczeń w Polsce na podstawie Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Norwegią w odniesieniu do rent i emerytur pochodzących z norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych.

Ustalenie na podstawie dokumentów lub oświadczenia klienta, że zagraniczne świadczenie emerytalno-rentowe jest wypłacane z norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych jest wystarczające do zastosowania postanowień Konwencji z dnia 9 września 2009 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899, z późn. zm., dalej: Konwencja).

Zgodnie z treścią art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm., dalej: Ustawa) do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent. W myśl natomiast uregulowań ust. 3 ww. artykułu zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1e, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Stosownie do art. 17 ust. 1 Konwencji, emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, są opodatkowane tylko w pierwszym wymienionym Państwie. Przy czym, stosownie do postanowień art. 17 ust. 2 ww. Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 tego artykułu, świadczenia otrzymywane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższego, świadczenie otrzymywane na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych Norwegii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Norwegii. Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

W myśl art. 22 ust. 1 lit. a) powołanej wyżej Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania. W przypadku dochodu zwolnionego z opodatkowania w Polsce, Polska może natomiast, przy obliczaniu kwoty podatku od ewentualnie osiąganych innych dochodów lub zysków majątkowych, które podlegają opodatkowaniu w Polsce, uwzględnić zwolniony dochód (art. 22 ust. 1 lit. c Konwencji).

Stosownie do art. 27 ust. 8 Ustawy, w przypadku dochodów zwolnionych od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych ‒ podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 Ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego np. łącznie z małżonkiem. W przeciwnym razie, podatnik nie ma nawet obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Reasumując, od rent i emerytur wypłacanych z Norwegii, a pochodzących z norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych, Wnioskodawca nie jest zobowiązany pobierać zaliczek na podatek dochodowy. Gdyby Wnioskodawca w opisanych przypadkach zaliczki pobierał, klienci jako podatnicy, aby odzyskać nadpłacony podatek, musieliby korzystać z uprawnienia do występowania w trybie przepisów Ordynacji podatkowej z wnioskami o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych lub też wykazywać nadpłacony podatek w zeznaniach rocznych (jeżeli są zobowiązani składać zeznania roczne).

Zdaniem Wnioskodawcy, poprawność powyższego stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają poniższe interpretacje organów podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 16 września 2015 r., nr IBPB-2-1/4511-277/15/MD, stwierdził, że jeżeli zgodnie z zapisem w Konwencji danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła), oznacza to że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na fakt, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). „Mając na względzie przepisy o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. zwolnienie w Polsce dochodu, który może podlegać opodatkowaniu w Norwegii, od emerytury otrzymywanej z Norwegii Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana odprowadzać podatku; podatku tego nie powinien pobierać także płatnik (bank), bo tak stanowią przepisy.”

Podobne stanowisko zostało zawarte w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 stycznia 2013 r., nr IBPBII/1/415-899/12/MCZ, stwierdzającej że przypadku gdy wnioskodawca, który ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, a otrzymuje emeryturę wypłacaną przez NAV z Norwegii ‒ emerytura z NAV jest wypłacana na podstawie norweskiego systemu emerytalnego, otrzymywana przez wnioskodawcę emerytura stanowi wypłatę świadczeń z tytułu ubezpieczeń społecznych dokonywaną zgodnie z ustawodawstwem norweskim i nie występuje obowiązek zapłaty podatku w Polsce od ww. dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tutejszy Organ zaznacza, że w przypadku zmiany stanu prawnego lub faktycznego udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ‒ Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.