Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-899/12/MCZ
z 22 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 22 października 2012 r.), uzupełnionym w dniu 31 grudnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Norwegii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Norwegii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 17 grudnia 2012 r. znak: IBPB II/1/415-899/12/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono w dniu 31 grudnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca przebywał w Norwegii latach 1970-2007. Wracając do Polski Wnioskodawca był obywatelem norweskim i norweskim emerytem. W 2009 r. zostało mu przywrócone obywatelstwo polskie. W latach 2007-2010 Wnioskodawca płacił podatek od norweskiej emerytury zarówno w Norwegii jak i w Polsce (PIT-36). Po przedstawieniu zaświadczenia z polskiego urzędu skarbowego o wysokości zapłaconego podatku w Polsce, w Norwegii był zwracany w trybie rozliczeń w roku następnym. W związki z nowa konwencją polsko - norweską z 2009 r., od stycznia 2011 r. podatek norweski jest tzw. „podatkiem u źródła” i jako taki zwracany nie będzie. Od stycznia 2012 r. płatnik - NAV potrąca Wnioskodawcy podatek wynoszący 15% wartości emerytury. Emerytura jest jedynym dochodem Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• emerytura wypłacana z Norwegii jest wypłacana na podstawie norweskiego systemu emerytalnego,
• „NAV” (płatnik emerytur) jest organem centralnej administracji państwowej odpowiedzialnym za świadczenia z tytułu pracy i świadczenia socjalne; tłumacząc nazwę na język polski jest to Norweski Departament (Urząd) Pracy i Dobrobytu; w przybliżeniu jest odpowiednikiem polskiego ZUS.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jak sposób winien być naliczony podatek od norweskiej emerytury w 2012 r. i w przyszłości?

Z uwagi na nowe przepisy konwencji polsko-norweskiej Wnioskodawca uważa, że ze względu na fakt płacenia „podatku u źródła” - w Norwegii sposób naliczania podatku w Polsce winien być zmieniony. Jeżeli Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie płacił podatek dochodowy w Polsce (PIT-36) będzie podwójnie opodatkowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca uzyskuje dochody z emerytury otrzymywanej z Norwegii. W przedmiotowej sprawie mają więc zastosowanie przepisy Konwencji polsko-norweskiej.

Stosownie do art. 17 ust. 1 Konwencji z dnia 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz.U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899) – które weszły w życie w 2010 r. i tym samym mają zastosowanie do dochodów uzyskiwanych od 01 stycznia 2011 r. - emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, są opodatkowane tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

Przy czym, stosownie do postanowień art. 17 ust. 2 ww. Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, świadczenia otrzymywane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższego, świadczenie otrzymywane na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych Norwegii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Norwegii.

Zapis w Konwencji, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Zatem emerytura otrzymywana przez Wnioskodawcę z Norwegii podlega opodatkowania zarówno w Polsce jak i w Norwegii.

Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

W myśl art. 22 ust. 1 lit. a) powołanej wyżej Konwencji jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód (art. 22 ust. 1 lit. c) Konwencji).

Stosownie do art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, np. łącznie z małżonkiem.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Jak wynika z treści wniosku oraz jego uzupełnienia, Wnioskodawca, który ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, otrzymuje emeryturę wypłacaną przez NAV z Norwegii. Emerytura ta jest wypłacana na podstawie norweskiego systemu emerytalnego. Emerytura z Norwegii jest jedynym dochodem Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy otrzymywana przez Wnioskodawcę emerytura stanowi wypłatę świadczeń z tytułu ubezpieczeń społecznych dokonywaną zgodnie z ustawodawstwem norweskim, nie występuje obowiązek zapłaty podatku w Polsce od ww. dochodów.

W przypadku osiągnięcia przez Wnioskodawcę wyłącznie ww. dochodów nie wystąpi również obowiązek składania zeznania podatkowego w Polsce.

W latach następnych dochody z norweskiej emerytury będą opodatkowane zgodnie z przepisami obowiązującymi w tych latach. Zatem w przypadku obowiązywania w latach następnych Konwencji polsko-norweskiej w brzmieniu obecnie obowiązującym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzenia od niej podatku w Polsce.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.