Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.86.2017.2.AG
z 11 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2017 r. (data nadania 28 czerwca 2017 r., data wpływu 4 lipca 2017 r.) na wezwanie z dnia 19 czerwca 2017 r. Nr 0114-KDIP1-3.4012.145.2017.1.ISK, 0114-KDIP2-2.4010.86.2017.1.AG (data nadania 20 czerwca 2017 r., data odbioru 23 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenie wypłacane innej spółce w ramach współpracy handlowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenie wypłacane innej spółce w ramach współpracy handlowej oraz dotyczącej podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Z. Sp. z o.o. (dalej: „Z.” lub „Spółka”) jest producentem komponentów owocowych do wyrobów mleczarskich, wyrobów piekarskich i słodyczy oraz dodatków do wyrobów mlecznych i piekarskich.

Spółka prowadzi współpracę handlową ze spółką B z siedzibą w Belgii (dalej jako: „B”) będącą częścią Grupy L, największej światowej grupy spółek branży mleczarskiej skupiającej około 230 zakładów produkcyjnych na całym świecie i producenta szerokiego asortymentu produktów mleczarskich.

W ramach współpracy handlowej spółki stowarzyszone z B (dalej jako: „Grupa B”) nabywają komponenty owocowe od Grupy Z, w tym od Wnioskodawcy na polecenie lub po uzyskaniu akceptacji B. B przed udzieleniem rekomendacji zakupu komponentu owocowego poddaje go badaniom, porównuje cenę i analizuje warunki dostaw i płatności.

W celu uatrakcyjnienia warunków zakupu produktów Spółki przez Grupę B a w konsekwencji maksymalizację przychodów Z z tytułu nabywania produktów Spółki przez Grupę B Spółka zawrze z B porozumienie, na podstawie którego zamierza udzielić B rabatu pośredniego.

Rabat będzie uzgadniany z Z corocznie, a podstawę do ustalenia wysokości rabatu stanowić będzie łączna wartość obrotów uzyskanych przez Grupę Z i Grupę L.

Na potwierdzenie wypłaty rabatu Z wystawi B notę uznaniową, zgodnie z polskimi przepisami, każdorazowo do dnia 15 stycznia każdego roku kalendarzowego. Płatność rabatu będzie dokonywana przelewem w ciągu 30 dni od dnia wystawienia noty dokumentującej udzielenie rabatu.

Udzielanie przez Spółkę B rabatu pośredniego motywowane jest faktem, iż od decyzji B i udzielonej przez B rekomendacji uzależniona jest ilość zamówień na produkty Z składanych przez spółki z Grupy B, a co za tym idzie wysokość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

Ponadto, Wnioskodawca uzupełnił opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, poprzez wskazanie, że:

1. Rabat pośredni otrzymuje od Wnioskodawcy spółka B.
2. Spółka dokonuje bezpośredniej sprzedaży towarów na rzecz spółek stowarzyszonych z B.
   
3. W łańcuchu transakcji spółka B faktycznie udziela rekomendacji stowarzyszonym z nią spółkom z Grupy B co do zakupu od Wnioskodawcy komponentów owocowych oraz ilości towaru, jaki może zostać zamówiony u Wnioskodawcy przez spółki stowarzyszone z B.
   Wnioskodawca dokonuje bezpośredniej sprzedaży towaru na rzecz spółek stowarzyszonych z B, niemniej faktyczna decyzja co do zakupu przez te spółki towaru od Wnioskodawcy podejmowana jest przez spółkę B, która po poddaniu komponentu owocowego produkowanego przez Wnioskodawcę badaniom oraz porównaniu ceny i analizie warunków dostawy i płatności wydaje spółkom stowarzyszonym z B stosowne rekomendacje.
4. Wypłata „rabatu pośredniego” motywowana jest faktem, iż od decyzji B i udzielonej przez B rekomendacji uzależniona jest ilość zamówień na produkty Z składanych przez spółki z Grupy B, a co za tym idzie wysokość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy rabat pośredni, jaki Spółka będzie przyznawać spółce B stanowi rabat, o którym mowa w przepisie art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, który należy udokumentować notą księgową?
2. Czy w związku z udzieleniem rabatu pośredniego w opisanych wyżej warunkach, Spółka jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT na podstawie wystawionej noty księgowej?
3. Czy kwota rabatu pośredniego wypłaconego spółce B stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3, dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W części dotyczącej podatku od towarów i usług (pytanie nr 1 i 2) wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, rabaty pośrednie, jakie Spółka będzie wypłacała spółce B będą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Za koszty uzyskania przychodów uznać więc należy wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kosztem uzyskania przychodów jest zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony.

W opinii Spółki, rabaty pośrednie udzielane w sposób opisany w zdarzeniu przyszłym spełniają warunki do uznania ich za koszty uzyskania przychodów. W przedmiotowej sprawie rabaty, które udzielane będą B pozostają w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym z poziomem dochodów osiąganym przez Spółkę. Należy bowiem mieć na uwadze, że od decyzji B i udzielonej przez B rekomendacji uzależniona jest ilość zamówień na produkty Z składanych przez spółki z Grupy B, a co za tym idzie wysokość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

Udzielenie rabatu ma na celu motywowanie B do zwiększania zakupu towarów Spółki. W konsekwencji należy uznać, że powyższe rabaty pośrednie pozostaną w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz udzielone zostaną w celu uzyskania i zabezpieczenia źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.; dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Za słuszne należy więc uznać twierdzenie Wnioskodawcy, że kosztem uzyskania przychodów jest zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi współpracę handlową ze spółką B. W ramach tej współpracy spółki stowarzyszone z B („Grupa B”) nabywają komponenty owocowe od Wnioskodawcy na polecenie lub po uzyskaniu akceptacji B. W celu uatrakcyjnienia warunków zakupu produktów Spółki przez Grupę B i maksymalizacji przychodów Wnioskodawcy z tytułu nabywania produktów przez Grupę B, Spółka zawrze z B porozumienie, na podstawie którego zamierza wypłacać B stosowne wynagrodzenie, nazwane przez Spółkę w treści wniosku „rabatem pośrednim”. Spółka dokonuje bezpośredniej sprzedaży towarów na rzecz spółek stowarzyszonych z B, lecz faktyczna decyzja co do zakupu przez te spółki towaru od Wnioskodawcy podejmowana jest przez spółkę B, która po poddaniu komponentu owocowego badaniom oraz porównaniu ceny i analizie warunków dostawy i płatności wydaje spółkom stowarzyszonym z B stosowne rekomendacje. Zapłata wynagrodzenia za taką formę usługi świadczoną przez B na rzecz Wnioskodawcy motywowana jest faktem, że od decyzji B i udzielonej rekomendacji uzależniona jest ilość zamówień na produkty Wnioskodawcy składanych przez spółki z Grupy B, a co za tym idzie wysokość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki na wypłatę przez Wnioskodawcę wynagrodzenia spółce B, o którym mowa w zdarzeniu przyszłym, w ramach współpracy handlowej, ma na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, zatem spełniona została przesłanka wynikająca z art. 15 ust. 1 updop. Jak słusznie zaznaczył Wnioskodawca, przedmiotowe wydatki mają na celu motywowanie spółki B do zwiększenia zakupu towarów Spółki przez Grupę B. To od decyzji i rekomendacji udzielonej przez spółkę B zależy bowiem ilość zamówień na produkty Wnioskodawcy, składanych przez Grupę B. W konsekwencji wydatki te mają wpływ na wysokość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. Jednocześnie dodać należy, że tego typu wydatki nie zostały zamieszczone w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 updop).

Podsumowując, kwoty wypłacane spółce B w ramach współpracy handlowej, o których mowa we wniosku, stanowić będą dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenie wypłacane innej spółce w ramach współpracy handlowej, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.