Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.238.2017.1.KU
z 25 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2017 r. (data wpływu 10 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług lekarskich. Działalność ta jest przedmiotowo zwolniona z podatku od towarów i usług, natomiast podatek dochodowy rozliczany jest przez Wnioskodawczynię według zasad ogólnych. Dla potrzeb tej działalności Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W dniu 31 stycznia 2012 r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zakupiła samochód osobowy marki …, którego nabycie zostało udokumentowane fakturą na kwotę 59 227,50 zł. W tym samym dniu zakupiony samochód został przyjęty do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Amortyzację rozpoczęto od lutego 2012 r., przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacji w wysokości 20%. Wartość początkowa środka trwałego została ustalona na kwotę 59 227,50 zł. Samochód został całkowicie zamortyzowany w styczniu 2017 r.

W dniu 28 lutego 2017 r. w związku z nabyciem nowego pojazdu, dotychczas wykorzystywany w działalności gospodarczej i całkowicie zamortyzowany samochód marki … został przeznaczony do użytku osobistego. Na podstawie dokumentu „przekazanie środka trwałego do użytku osobistego” został wykreślony z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Od tego dnia samochód ten nie był w żaden sposób funkcjonalnie związany z działalnością gospodarczą, co oznacza, że nie stanowił składnika majątku firmy, natomiast wydatki na jego eksploatację nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

W dniu 31 marca 2017 r. samochód został skradziony. Kradzież została zgłoszona organom ścigania w dniu 31 marca 2017 r. Po zakończeniu śledztwa Wnioskodawczyni zostało przyznane odszkodowanie z polisy ubezpieczeniowej w kwocie 32 000 zł. Kwota ta wpłynęła na Jej rachunek bankowy w dniu 4 lipca 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym wypłacone z polisy ubezpieczeniowej odszkodowanie za skradziony pojazd samochodowy korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym jest wolne od podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionej sytuacji samochód osobowy od dnia jego przekazania do użytku osobistego, nie był w żaden sposób związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, służył wyłącznie zaspokajaniu potrzeb osobistych. W momencie powstania szkody spowodowanej kradzieżą, jak również w chwili wypłaty odszkodowania, pojazd ten nie stanowił składnika majątku firmy, nie był więc związany z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej. W związku z tym, odszkodowanie nie podlegało wykluczeniu ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni podkreśla, że prezentowany powyżej pogląd jest zbieżny ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zamieszczonym w interpretacji indywidualnej z dnia 10 czerwca 2011 r., Nr ITPB1/415-281/11/PSZ, dotyczącej identycznego stanu faktycznego, jak również ze stanowiskiem Dyrektorem Izby Skarbowej w Poznaniu, wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 6 kwietnia 2012 r., Nr ILPB1/415-34/12-4/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 powoływanej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.

Zatem zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisie, nie obejmuje m.in. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Składnikami majątku związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej będą zarówno środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zwłaszcza wszelkie przedmioty wykorzystywane w działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 31 stycznia 2012 r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła samochód osobowy marki …, którego nabycie zostało udokumentowane fakturą na kwotę 59 227,50 zł. W tym samym dniu nabyty samochód został przyjęty do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W dniu 28 lutego 2017 r. w związku z nabyciem nowego pojazdu, dotychczas wykorzystywany w działalności gospodarczej i całkowicie zamortyzowany samochód marki … został przeznaczony do użytku osobistego. Na podstawie dokumentu „przekazanie środka trwałego do użytku osobistego” został wykreślony z ewidencji środków trwałych. Od tego dnia samochód ten nie był w żaden sposób funkcjonalnie związany z działalnością gospodarczą. W dniu 31 marca 2017 r. samochód został skradziony. Kradzież została zgłoszona organom ścigania. Po zakończeniu śledztwa Wnioskodawczyni zostało przyznane odszkodowanie z polisy ubezpieczeniowej w kwocie 32 000 zł. Kwota ta wpłynęła na Jej rachunek bankowy w dniu 4 lipca 2017 r.

Mając powyższe na względzie tutejszy Organ zauważa, że skoro przedmiotowy samochód w momencie kradzieży nie był środkiem trwałym ani innym składnikiem majątku funkcjonalnie związanym z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą i nie był wykorzystywany w tej działalności, to wypłacone z polisy ubezpieczeniowej odszkodowanie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.