INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą. W dniu 15 grudnia 2004 r., na potrzeby własne i swojej rodziny, zakupiła Pani samochód osobowy za kwotę 8.000 EUR.

W dniu 1 lipca 2005 r. samochód przekazany został na potrzeby Pani firmy. Przyjęty został do ewidencji środków trwałych na podstawie dokumentu - przyjęcie środka trwałego nr 1/środek trwały z dnia 1 lipca 2005 r. Amortyzację rozpoczęto od miesiąca sierpnia 2005 r. przyjęto stawkę amortyzacji - 40%. Wartość początkową pojazdu ustalono na kwotę 38.590 zł 90 gr (wg poniesionych kosztów)

Samochód został zamortyzowany w miesiącu czerwcu 2008 r.

W dniu 31 lipca 2008 r. dokumentem „przekazanie środka trwałego do użytku osobistego" samochód został przekazany do użytku osobistego i wykreślony z ewidencji środków trwałych. W dniu 7 października 2008 r. samochód został skradziony na terenie Niemiec. Kradzież zgłoszono w Prezydium Policji w dniu kradzieży.

W dniu 11 grudnia 2008 r. zostało wypłacone odszkodowanie za skradziony pojazd z polisy, w sumie 64.800 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji, wypłacone odszkodowanie z polisy za skradziony pojazd osobowy korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie jest wolne od podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji samochód osobowy, od momentu przekazania do użytku prywatnego nie był w żaden sposób związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. W momencie powstania szkody, jak również w chwili wypłaty odszkodowania samochód ten nie był „związany z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej", w związku z tym odszkodowanie nie podlegało wykluczeniu ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie włącza ich z tej kategorii.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Ustawodawca w przepisie art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy wyłączył z przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, kwoty zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wyłączenie zawarte w tym przepisie dotyczy uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kwot będących zwrotem takich wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów

Wskazać w tym miejscu należy, że niezaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów winno jednakże wynikać bądź z ustawowego wyłączenia tego wydatku z kosztów na podstawie art. 23 ust. 1 cyt. ustawy, bądź z braku związku poniesionego wydatku z przychodem (art. 22 ust. 1 tej ustawy).

Nie może ono zatem być wynikiem dobrowolnego działania podmiotu, nie znajdującego oparcia w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawa.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.

W związku z powyższym, odszkodowanie otrzymane z tytułu ubezpieczenia majątkowego za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli nie jest zwrotem poniesionych wydatków stanowi przychód z działalności gospodarczej, który należy wykazać w odpowiedniej ewidencji prowadzonej dla tej działalności łącznie z pozostałymi przychodami z tej działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, w dniu 15 grudnia 2004 r. na własne potrzeby zakupiła Pani samochód osobowy. Samochód ten, w dniu 1 lipca 2005 r. przekazany został na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W pełni zamortyzowany samochód, w dniu 31 lipca 2008 r. przekazano do użytku osobistego i wykreślono z ewidencji środków trwałych. W dniu 7 października 2008 r. samochód został skradziony. W dniu 11 grudnia 2008 r., za skradziony pojazd wypłacone zostało odszkodowanie.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż zwolnienie podatkowe nie obejmuje m.in. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Składnikami majątku związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej będą zarówno środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej - zwłaszcza wszelkie przedmioty wykorzystywane w działalności.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone regulacje prawne, wskazać należy, iż skoro skradziony samochód w momencie kradzieży nie był środkiem trwałym i nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, wypłacone odszkodowanie nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Załączone do wniosku dokumenty nie mogą być brane pod uwagę przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o udzielenie pisemnej interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli rzeczywisty stan faktyczny różni się od opisanego we wniosku, to Wnioskodawca nie będzie mógł w ewentualnym postępowaniu dotyczącym określenia zobowiązania podatkowego, powołać się na niniejszą interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.