INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 08 sierpnia 2011 r. (data wpływu 11 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług leasingu operacyjnego oraz finansowego. W ramach współpracy z kontrahentami zagranicznymi Spółka:

1. wystawia i otrzymuje faktury, w których należności i zobowiązania wyrażone są w walutach obcych oraz
2. otrzymuje płatności oraz dokonuje zapłaty zobowiązań w walutach obcych.

Spółka posiada kilka rachunków walutowych prowadzonych w walutach obcych, na które następuje wpływ należności (faktycznie uzyskanych przychodów) w danej walucie obcej oraz z których następuje zapłata kosztu (wypływ środków) w danej walucie obcej, przy czym nie dochodzi do przewalutowania wartości wyrażonych w walucie obcej na złote polskie w momencie wpływu / wypływu środków na / z danego rachunku walutowego Spółki (tj. sprzedaży / zakupu waluty na rzecz / od banku).

Spółka oświadcza, iż dla celów podatkowych ustala różnice kursowe zgodnie z metodą podatkową określoną w art. 15a w zw. z art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. z dnia 14 czerwca 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

W procesie kalkulacji podatkowych różnic kursowych, jako „faktycznie zastosowany kurs waluty”, o którym mowa w art. 15a ust. 2 pkt 1, 2 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dodatnie różnice kursowe) oraz odpowiednio w art. 15a ust. 3 pkt 1, 2 i 5 tej ustawy, Spółka stosuje następujące kursy walut:

1. w przypadku różnic kursowych, które realizują się w dniu faktycznego wpływu na rachunek walutowy przychodów podatkowych osiągniętych w walucie obcej - kurs kupna banku, z którego usług Spółka korzysta (zgodnie z pierwszą tabelą ogłaszaną przez bank w dniu wpływu),
2. w przypadku różnic kursowych, które realizują się w dniu faktycznej zapłaty zobowiązań z tytułu kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walucie obcej - kurs sprzedaży banku, z którego usług Spółka korzysta (zgodnie z pierwszą tabelą ogłaszaną przez bank w dniu zapłaty).

Zdarzają się również przypadki, kiedy Spółka dokonuje rzeczywistego przewalutowania waluty obcej na złote polskie (w sytuacji zapotrzebowania Spółki na złote polskie). Wówczas, dla celów kalkulacji różnic kursowych Spółka stosuje faktyczny kurs przewalutowania ustalany z bankiem, z którego usług Spółka korzysta.

Spółka ustala również odrębnie różnice kursowe od otrzymanych środków w walucie obcej (tzw. własnych środków), które realizują się w dniu zapłaty (wypływu tych środków z rachunku bankowego w rozumieniu art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). W tym przypadku, dla wyceny powstałych różnic kursowych na środkach własnych Spółka ustala różnicę pomiędzy wartością tych środków na dzień ich wpływu na rachunek walutowy a wartością tych środków na dzień ich wypływu - według faktycznie zastosowanych kursów waluty z tych dni, tj. kursów banku, z którego usług Spółka korzysta.

Spółka ma przy tym na uwadze brzmienie art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie którego w sytuacji, gdy przy obliczaniu różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Spółka ma również na uwadze postanowienia art. 15a ust. 5 ww. ustawy, zgodnie z którym jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stosowana aktualnie przez Spółkę praktyka jest prawidłowa w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. na potrzeby kalkulacji różnic kursowych (dodatnich lub ujemnych) Spółka poprawnie stosuje jako faktyczny kurs waluty, kurs banku obsługującego dany rachunek walutowy Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, dla celów kalkulacji wartości podatkowych różnic kursowych Spółka prawidłowo przyjmuje jako „faktycznie zastosowany kurs waluty”, o którym mowa w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj odpowiednio:

1. kurs kupna waluty ogłaszany przez bank obsługujący dany rachunek walutowy Spółki w dniu wpływu środków finansowych w walucie obcej,
2. kurs sprzedaży waluty ogłaszany przez bank obsługujący dany rachunek walutowy Spółki w dniu zapłaty zobowiązań (wypływu środków finansowych),
3. kurs ustalany z bankiem - w przypadku rzeczywistego przewalutowania waluty obcej na złote polskie.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Różnice kursowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka dokonuje rozliczenia podatkowych różnic kursowych w oparciu o tzw. metodę podatkową, tj. na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do treści art. 15a ust. 2 tej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają m.in. jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego NBP jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają m.in. jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kursy walut służące do kalkulacji wartości różnicy kursowej.

W świetle wskazanych wyżej uregulowań prawnych, dla celów kalkulacji wartości różnic kursowych niezbędne są dane odnośnie następujących kursów walut:

1. średniego kursu NBP służącego do przeliczenia wartości przychodu należnego / poniesionego kosztu oraz
2. faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia otrzymania przychodu / z dnia zapłaty.

Na mocy art. 15a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez średni kurs ogłaszany przez NBP, służący do przeliczenia wartości uzyskanego przychodu (poniesionego kosztu) wyrażonego w walucie obcej rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (poniesienia kosztu).

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 15a ust. 4 tej ustawy, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że w procesie ustalania podatkowych różnic kursowych, które realizują się na dzień faktycznego otrzymania przychodów należnych (tj. na dzień wpływu środków finansowych), bądź na dzień dokonania zapłaty zobowiązań (tj. na dzień wypływu środków finansowych), podatnicy w pierwszej kolejności obowiązani są posługiwać się „faktycznie zastosowanym kursem waluty” z tych dni, przy czym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają legalnej definicji analizowanego terminu. W konsekwencji, w celu prawidłowości kalkulacji wartości powstałych różnic kursowych kluczowym jest zdefiniowanie pojęcia „faktycznie zastosowanego kursu waluty”.

Pojęcie „faktycznie zastosowanego kursu waluty”.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, pojęcie „faktycznie” rozumiane jest jako „zgodnie z faktami, w istocie, rzeczywiście, naprawdę”, podczas, gdy słowo „zastosować” oznacza „użyć czegoś w jakiejś sytuacji”. W świetle powyższego, w ocenie Spółki, za kurs faktycznie zastosowany należy uznać kurs, po jakim podatnik dokonuje przeliczenia wartości wyrażonych w walucie obcej na dany dzień.

Wskazać przy tym należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają jakiegokolwiek ograniczenia w interpretacji pojęcia „faktycznie zastosowany kurs waluty”, w szczególności nie utożsamiają go wyłącznie z transakcją sprzedaży lub kupna waluty obcej. W konsekwencji, zdaniem Spółki, pojęcie „faktycznie zastosowanego kursu waluty” nie jest tożsame z pojęciem „kursu zrealizowanego”, dlatego nie należy wiązać go jedynie z sytuacjami, w których następuje sprzedaż bądź zakup waluty obcej. Spółka stoi na stanowisku, iż taka wykładnia prowadziłaby do zawężenia analizowanego pojęcia. Nadto, wskazać należy, że gdyby intencją ustawodawcy było wprowadzenie przedmiotowego ograniczenia, w ocenie Spółki, zgodnie z zasadą racjonalności ustawodawcy, ograniczenie to zostałoby wprost określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, uznać należy, że nawet w sytuacji, gdy nie następuje nabycie waluty obcej od banku lub jej sprzedaż na rzecz banku (nie dochodzi do przewalutowania), kurs bankowy, tj. kurs banku, z którego usług korzysta podatnik jest kursem najbardziej zbliżonym do rzeczywistości, a jego zastosowanie pozwala na prawidłowe określenie wartości różnic kursowych stanowiących de facto „mechanizm” służący uwzględnieniu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wartości rzeczywistych przysporzeń / ubytków w składnikach majątkowych podatnika. W ocenie Spółki, cel ten zostanie zrealizowany przy założeniu, iż:

1. w przypadku otrzymania należnych przychodów wyrażonych w walucie obcej na rachunek walutowy (tj. wpływu środków finansowych na rachunek walutowy) jako „faktycznie zastosowany kurs waluty” zostanie przyjęty kurs, jaki byłby użyty, gdyby Spółka dokonała sprzedaży waluty obcej na rzecz banku obsługującego ten rachunek walutowy, tj. kurs zakupu ogłaszany w dniu otrzymania przychodu należnego przez bank, z którego usług Spółka korzysta,
2. w przypadku zapłaty zobowiązań wyrażonych w walucie obcej z rachunku walutowego (tj. wypływu środków finansowych z rachunku walutowego) jako „faktycznie zastosowany kurs waluty” zostanie przyjęty kurs, jaki byłby użyty, gdyby Spółka dokonała zakupu waluty obcej od banku obsługującego ten rachunek walutowy, tj. kurs sprzedaży ogłaszany w dniu zapłaty przez bank, z którego usług Spółka korzysta,
3. w przypadku rzeczywistego przewalutowania waluty obcej na złote polskie jako „faktycznie zastosowany kurs waluty” zostanie przyjęty kurs ustalony z bankiem, według którego przewalutowanie jest w istocie dokonywane.

Praktyka organów podatkowych.

Spółka pragnie podkreślić, iż analogiczne stanowisko prezentowane jest w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych, według których przez „faktycznie zastosowany kurs waluty” należy rozumieć odpowiedni kurs kupna lub sprzedaży ogłoszony przez bank, z którego usług korzysta podatnik na dzień realizacji danej operacji gospodarczej.

Na takie rozumienie pojęcia „faktycznie zastosowanego kursu waluty” w wyczerpującej wykładni odpowiednich przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2011 r. znak IBPBI/2/423-1590/10/PP: „(...) uzasadnione jest twierdzenie, że kurs faktycznie zastosowany jest kursem rzeczywiście przyjętym przez jednostkę do wyceny waluty. Nawet jeżeli nie następuje nabycie i zbycie waluty od/do banku - to kurs bankowy, tj. banku z którego usług korzysta jednostka jest kursem najbardziej zbliżonym do rzeczywistości, a przecież w ujęciu podatkowym różnice kursowe winny mieć charakter rzeczywisty, realny. Skoro Spółka przeprowadza swoje operacje za pośrednictwem rachunku bankowego, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby do wyceny tych operacji przyjmowany był jako kurs faktyczny kurs banku, z którego usług Spółka korzysta.

Mając na względzie wykładnię celowościową przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie różnic kursowych, której wynikiem jest uznanie, iż w przypadku realizacji transakcji wyrażonych w walutach obcych poprzez rachunek walutowy podatnika kurs faktycznie zastosowany występuje - definicja kursu faktycznego wynikająca z wykładni językowej tego pojęcia powinna zostać zmodyfikowana.

Definicja kursu faktycznego nie powinna być zatem zawężana do kursu zrealizowanego, występującego wyłącznie w sytuacji zbycia lub nabycia waluty. Również w przypadku, gdy dochodzi do realizacji transakcji wyrażonej w walucie obcej z rachunku walutowego podatnika, kurs faktyczny - o ile występuje - powinien być stosowany. Dopiero wobec braku możliwości uwzględnienia kursu faktycznego podatnik powinien stosować kurs NBP.

Stanowisko powyżej przedstawione należy uznać za słuszne również biorąc pod uwagę zasadę racjonalnego ustawodawcy, zgodnie z którą ustawodawca nie tworzy zbędnych przepisów.

W art. 15a ust. 2 i 3 updop ustawodawca wskazuje po pięć zdarzeń gospodarczych, w odniesieniu do których podatnicy zobowiązani są do ustalania różnic kursowych przy ustalaniu kursu faktycznego, podczas gdy tylko w przypadku jednego z tych zdarzeń mowa jest o faktycznym zbyciu/nabyciu waluty (odpowiednio art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy updop oraz art. 15a ust. 3 pkt 3 updop - różnice kursowe od własnych środków pieniężnych).

Zatem przyjęcie, iż kurs faktyczny występuje tylko w przypadku faktycznej transakcji zbycia/nabycia waluty oznaczałoby, iż w pozostałych przypadkach kurs faktyczny nie występuje i należy zastosować kurs NBP. Podkreślenia wymaga, iż oznaczałoby to, że regulacje art. 15a ust. 2 i 3 updop dotyczące zasad rozliczania różnic kursowych w przypadkach innych niż od własnych środków pieniężnych, a zatem np. w przypadku dokonania spłaty zobowiązania czy też kredytu (pożyczki) (odpowiednio art. 15a ust. 2 pkt 2 i 5 updop oraz art. 15a ust. 3 pkt 2 i 5 updop) w części nakazującej użycie kursu faktycznego pozostawałyby martwe. Oznacza to, iż art. 15a ust. 2 oraz 3 byłby stosowany przez podatników jedynie w nieznacznej części, tj. tylko w takim zakresie, w jakim odnosi się on do różnic kursowych od własnych środków pieniężnych.

Biorąc pod uwagę zasadę racjonalnego ustawodawcy, który nie tworzy przepisów zbędnych i odnosząc tę zasadę do analizowanej kwestii uznać należy, iż ustawodawca wprowadzając omawiane przepisy do updop przewidział ustalanie różnic kursowych przy zaistnieniu zdarzeń, które zostały objęte hipotezą tych przepisów, przy czym jest to możliwe jedynie przy uznaniu za słuszne stanowiska, zgodnie z którym z kursem faktycznym nie mamy do czynienia jedynie w przypadku faktycznego zbycia/nabycia waluty, a w każdej sytuacji realizacji operacji gospodarczej wyrażonej w walucie obcej (gdzie określony kurs kupna/sprzedaży waluty mógłby zostać faktycznie zastosowany gdyby nie fakt, iż podatnik dysponuje walutą).

Podsumowując powyższe należy więc stwierdzić, że w przypadku zaistnienia zdarzeń gospodarczych wyrażonych w walucie obcej, w związku z którymi Spółka jest zobowiązana do ustalenia różnic kursowych dla celów podatkowych, zastosowanie znaleźć powinien każdorazowo kurs faktycznie stosowany, który tożsamy jest z kursem jaki hipotetycznie byłby w takiej sytuacji użyty (czyli kursem, po którym podatnik wycenia transakcje wyrażone w walutach obcych).

Nadto należy wskazać, że z uwagi na fakt, że operacje walutowe Spółki dokonywane są poprzez bankowy rachunek walutowy - ustalenie kursu faktycznego jest każdorazowo możliwe. W rezultacie odpowiednio kursy ogłaszane przez bank, z usług którego Spółka korzysta powinny znaleźć zastosowanie do ustalania różnic kursowych zgodnie z art. 15a updop, w sytuacjach przedstawionych w rozpatrywanej sprawie.

W świetle powyższego kurs faktyczny, którym ustawodawca posługuje się w art. 15a updop znajduje zastosowanie nie tylko w przypadku sprzedaży/kupna waluty, co więcej - może być to zarówno kurs bankowy, kantorowy, jak i indywidualny wynikający z umowy.

Przy operacjach za pośrednictwem bankowego rachunku walutowego, do wyceny wartości wpływu lub wypływu waluty obcej, Spółka winna przyjmować kurs faktycznie zastosowany, tj. kurs przyjęty do wyceny wpływu/rozchodu waluty - ogłaszany przez bank, w którym Spółka posiada rachunek walutowy (w zależności od charakteru operacji będzie to odpowiednio kurs kupna bądź kurs sprzedaży waluty z dnia otrzymania/uiszczenia zapłaty)”.

Na prawidłowość tego stanowiska wskazał także Minister Finansów w piśmie z dnia 9 września 2009 r. znak nr DD6/8213/70/MDA/DR-389/09 wyjaśniając, że „na gruncie obowiązujących od dnia 1 stycznia 2007 r. przepisów podatkowych zostało przyjęte, iż kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się faktycznej wyceny w celu ustalania różnic kursowych. W sensie technicznym faktycznie zastosowany kurs waluty oznacza miarę wartości pieniądza krajowego w stosunku do waluty obcej. Faktycznie zastosowany kurs waluty nie musi być wyłącznie kursem pieniężnej wymiany, a użycie go przy takich kategoriach podatkowych, jak: otrzymanie przychodu, uiszczenie zapłaty, wpływ i wypływ waluty, czy też wycena kredytu (pożyczki) świadczy, iż jest to kurs faktycznie zastosowany do wyceny określonych wartości kształtujących różnice kursowe. Z wykładni celowościowej wynika, iż przy podatkowej metodzie ustalania różnic kursowych w ramach faktycznie zastosowanego kursu walut uwzględniane mogą być różne kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym np. bankowe, kantorowe i indywidualne wynikające z umowy. Jeżeli operacje walutowe są dokonywane przez rachunek bankowy, uzasadnione jest stosowanie kursów bankowych. Kursy bankowe są bowiem realne i mają rzeczywisty charakter: po tych kursach bank dokonałby wymiany waluty obcej, gdyby podatnik nie korzystał z własnego rachunku, spełniają zatem przesłanki faktycznie zastosowanego kursu walut”.

Konsekwentnie, analogiczne podejście do kwestii rozumienia pojęcia „faktycznie zastosowany kurs waluty” prezentują również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach z dnia 11 kwietnia 2011 r. znak IPPB5/423-90/11-4/IŚ, z dnia 30 marca 2011 r. znak IPPB5/423-16/11-2/IŚ, z dnia 11 marca 2011 r. znak IPPB5/423-83/11-4/IŚ, z dnia 11 marca 2011 r. znak IPPB5/423-83/11-3/IŚ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacjach z dnia 7 kwietnia 2011 r. znak ITPB3/423-13/11/MK, z dnia 21 lutego 2011 r. znak ITPB3/423664/10/AM, jak również przywołany wcześniej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 10 kwietnia 2011 r. znak IBPBI/2/423-886/10/CzP, czy wreszcie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach z dnia 13 kwietnia 2011 r. znak ILPB4/423-24/11-2/ŁM, z dnia 4 czerwca 2010 r. znak ILPB3/423-220/10-2/EK oraz z dnia 27 stycznia 2009 r. znak ILPB3/423-730/08-3/HS.

Kurs waluty właściwy dla obliczenia wartości różnic kursowych realizowanych w ramach transakcji walutowych dokonywanych przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w procesie kalkulacji podatkowych różnic kursowych powstałych w związku z przedstawionym stanem faktycznym ustalenie i uwzględnienie kursu faktycznego jest możliwe i zasadne. W konsekwencji, zastosowanie powinny znaleźć odpowiednio:

1. kurs kupna danej waluty obcej ogłaszany przez bank, z którego usług Spółka korzysta w dniu wpływu środków w walucie obcej na dany rachunek walutowy Spółki (tj. w dniu faktycznego otrzymania przychodu należnego),
2. kurs sprzedaży danej waluty obcej ogłaszany przez bank, z którego usług Spółka korzysta w dniu wypływu środków w walucie obcej z danego rachunku walutowego Spółki (tj. w dniu dokonania zapłaty zobowiązań Spółki),
3. faktyczny kurs przewalutowania danej waluty obcej na złote polskie - ustalony z bankiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.