INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31.01.2011 r. (data wpływu 01.02.2011 r.) – uzupełnionym w dniu 07.03.2011 r.- o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kursy do przeliczenia waluty obcej na PLN przy ustalaniu różnic kursowych metodą podatkową z tytułu spłaty kredytu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.02.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kursy do przeliczenia waluty obcej na PLN przy ustalaniu różnic kursowych metodą podatkową z tytułu spłaty kredytu.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zaciągnęła kredyt bankowy w walucie obcej (EUR). Na mocy postanowień umowy kredytowej, zarówno kapitał jak i odsetki od powyższego zobowiązania spłacane są w EUR.

Spółka dokonuje płatności związanych z zaciągniętym kredytem (spłata kapitału i odsetek) bezpośrednio z krajowego rachunku bankowego prowadzonego w EUR. Spłata dokonywana jest ze środków w EUR znajdujących się na rachunku.

Dla celów kalkulacji różnic kursowych związanych ze spłatami kredytu (dokonywanymi zarówno w przeszłości, jak i planowanymi w przyszłości), Spółka zamierza brać pod uwagę kurs EUR faktycznie zastosowany, tj. kurs sprzedaży banku z dnia transakcji. Konsekwentnie, w przedstawionej sytuacji ewentualne różnice kursowe będą ustalane przy zastosowaniu kursu sprzedaży (ogłaszanego na dzień wypływu środków) przez bank, w którym Spółka posiada rachunek walutowy.

Spółka stosuje metodę ustalania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, tj. tzw. „metodę podatkową”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: ustawa o pdop) w opisanym stanie faktycznym, Spółka postąpi prawidłowo stosując do wyceny wypływów w walucie obcej kurs faktyczny, tj. kurs sprzedaży banku z dnia dokonania transakcji...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów w zakresie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę.

Wniosek odnośnie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę został rozpatrzony odrębną interpretacją.

Stanowisko Spółki:

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianej sytuacji (regulowania zobowiązań walutowych w EUR poprzez rachunek walutowy w tej walucie, dla ustalania różnic kursowych prawidłowe jest stosowanie kursu faktycznego, którym w tym przypadku jest kurs EUR ogłaszany przez bank prowadzący rachunek bankowy.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 ustawy o pop, w przypadku zobowiązań kredytowych, różnice kursowe powstają w sytuacji, gdy wartość kredytu w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa (lub niższa) od wartości tego kredytu w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Podatnicy są zatem w pierwszej kolejności zobowiązani do ustalania różnic kursowych przy użyciu kursu waluty „faktycznie zastosowanego”. Zgodnie z art. 15 ust. 4, dopiero w razie niemożności uwzględnienia kursu faktycznie zastosowanego w danym dniu, należy zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Ustawa o pdop nie definiuje pojęcia kursu faktycznego. W celu właściwej interpretacji tego pojęcia należy się więc odwołać do reguł wykładni. W pierwszej kolejności zastosowanie powinna znaleźć wykładnia językowa, którą uznaje się za mającą podstawowe znaczenie we wszystkich dziedzinach prawa.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego przymiotnik „faktyczny” należy rozumieć jako zgodny z faktami, oparty na faktach, (...) rzeczywisty, realny”. Zatem kurs faktycznie zastosowany powinien być utożsamiany z kursem rzeczywiście przyjętym przez jednostkę do wyceny waluty. Nawet jeżeli nie następuje nabycie i zbycie waluty od/do banku to kurs bankowy, tj. banku z którego usług korzysta jednostka jest kursem najbardziej zbliżonym do rzeczywistości, a przecież w ujęciu podatkowym różnice kursowe winny mieć charakter rzeczywisty, realny.

Skoro więc Spółka przeprowadza swoje operacje za pośrednictwem rachunku bankowego, to do wyceny tych operacji powinna przyjmować jako kurs faktyczny kurs banku, z którego usług korzysta.

Faktycznie zastosowany kurs walutowy nie powinien więc być utożsamiany z kursem faktycznie zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z zakupem lub sprzedażą walut (eliminowałoby to w praktyce istnienie kursów faktycznych do spłat zobowiązań). Jest to kurs faktycznie użyty m.in. do wyceny zobowiązania. Zgodnie z nim bowiem, ustalana jest równowartość w złotych kwoty zobowiązania wyrażonej w walucie obcej, co umożliwia dokładne określenie w złotych kwoty jaka jest potrzebna aby spłacić zobowiązanie w walucie obcej (tu: EUR).

Spółka podnosi, że stanowisko w tej sprawie zajęło również Ministerstwo Finansów, które w piśmie z 25 maja 2009 r., nr DD6/8213/70/MDA/DR-389/09 wyjaśniło: „Na gruncie obowiązujących od dnia 1 stycznia 2007 r. przepisów podatkowych zostało przyjęte, iż kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się faktycznej wyceny w celu ustalania różnic kursowych. W sensie technicznym faktycznie zastosowany kurs waluty oznacza miarę wartości pieniądza krajowego w stosunku do waluty obcej. Faktycznie zastosowany kurs waluty nie musi być wyłącznie kursem pieniężnej wymiany, a użycie go przy takich kategoriach podatkowych, jak: otrzymanie przychodu, uiszczenie zapłaty, wpływ i wypływ waluty, czy też wycena kredytu (pożyczki) świadczy, iż jest to kurs faktycznie zastosowany do wyceny określonych wartości kształtujących różnice kursowe. Z wykładni celowościowej wynika, iż przy podatkowej metodzie ustalania różnic kursowych w ramach faktycznie zastosowanego kursu walut uwzględniane mogą być różne kursy walutowe zastosowane przez podatnika, w tym np. bankowe, kantorowe i indywidualne wynikające z umowy. Jeżeli operacje walutowe są dokonywane przez rachunek bankowy, uzasadnione jest stosowanie kursów bankowych. Kursy bankowe są bowiem realne i mają rzeczywisty charakter: po tych kursach bank dokonałby wymiany waluty obcej, gdyby podatnik nie korzystał z własnego rachunku, spełniają zatem przesłanki faktycznie zastosowanego kursu walut”.

Odstępstwo od stosowania kursu faktycznego zostało przewidziane jedynie w art. 15a ust. 4 ustawy o pdop, zgodnie z którym w przypadku gdy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, do obliczeń przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Przykładem zastosowania tej regulacji jest sytuacja, w której rachunek bankowy prowadzony jest w banku zagranicznym, nie podającym kursu wymiany dla waluty polskiej. Przesłanki stosowania przedmiotowego przepisu nie zachodzą jednak w przypadku stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, co oznacza, że zastosowanie mają przepisy art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o pdop.

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę przedstawione powyżej argumenty, w przypadku regulowania zobowiązań walutowych poprzez rachunek walutowy, dla ustalania różnic kursowych prawidłowe jest stosowanie kursu faktycznego z dnia dokonania płatności, tj. kursu sprzedaży banku, w którym Wnioskodawca posiada rachunek walutowy.

Spółka podniosła, że stanowisko wyżej zaprezentowane potwierdzają interpretacje wydane przez organy podatkowe, m.in.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2010 r., nr ILPB3/423-220/10-2/EK,

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 marca 2010 r., nr IPPB5/423-850/09-4/IŚ,

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 października 2009 r., nr IBPBI/2/423-882/09/AM,

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2009 r., nr ILPB3/423-730/08-3/HS oraz nr ILPB3/423-730/08-2/HS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.