Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.74.2017.1.BK
z 2 sierpnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lipca 2017 r. (data wpływu do Organu 10 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze zbyciem Obligacji lub Weksli otrzymanych przez spółkę kapitałową w wyniku rozwiązania spółki komandytowej, której jest wspólnikiem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w związku ze zbyciem Obligacji lub Weksli otrzymanych przez spółkę kapitałową w wyniku rozwiązania spółki komandytowej, której jest wspólnikiem.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”). posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Planowane jest, że w wyniku uproszczenia struktury grupy Wnioskodawca stanie się jednym ze wspólników spółki komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka Komandytowa”). 

Spółka Komandytowa jest spółką celową, która prowadzi działalność deweloperską w zakresie budowy i sprzedaży mieszkań, realizując konkretny projekt deweloperski. Zgodnie bowiem z przyjętą strategią grupy, jedna spółka celowa realizuje, co do zasady, jeden projekt deweloperski. Po zakończeniu projektu deweloperskiego, co do zasady, spółka celowa jest rozwiązywana, a jej majątek zostaje przekazany wspólnikom spółki celowej.

Spółka Komandytowa może inwestować nadwyżki środków finansowych uzyskane z projektu deweloperskiego, udzielając pożyczek bądź obejmując obligacje lub weksle inwestycyjne emitowane przez inne podmioty z grupy, które potrzebują środków finansowych na realizację swoich przedsięwzięć.

W związku z tym, na dzień podjęcia uchwały o rozwiązaniu Spółki Komandytowej, w skład jej majątku mogą wchodzić (i) wierzytelności wynikające z pożyczek udzielonych przez Spółkę Komandytową z terminem spłaty po dacie rozwiązania Spółki Komandytowej (dalej: „Pożyczki” lub (ii) obligacje lub weksle inwestycyjne wyemitowane przez podmioty z grupy kapitałowej, których termin wykupu upływa po dacie rozwiązania Spółki Komandytowej (dalej odpowiednio „Obligacje” lub „Weksle”).

Zgodnie z umową spółki, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki Komandytowej, będzie uprawniony do otrzymania części majątku likwidacyjnego, który będzie obejmował m.in. Pożyczki, Obligacje lub Weksle. W przypadku nabycia Obligacji lub Weksli w wyniku rozwiązania Spółki Komandytowej, Wnioskodawca dokona ich odpłatnego zbycia bądź przedstawi do wykupu emitentom zgodnie z warunkami emisji. W przypadku nabycia Pożyczek w wyniku rozwiązania Spółki Komandytowej, Wnioskodawca uzyska ich spłatę w terminach przewidzianych w umowach zawartych z pożyczkobiorcami.

Rozwiązanie Spółki Komandytowej będzie dokonane w trybie uproszczonym bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego zgodnie z art. 58 w związku z art. 67 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: „KSH”).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jaki będzie koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy w przypadku odpłatnego zbycia Obligacji lub Weksli lub ich wykupu przez emitentów?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie odpłatnego zbycia Obligacji lub Weksli bądź ich spłaty (wykupu) przez emitentów powstanie przychód podatkowy dla Wnioskodawcy. Kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będą wówczas niezaliczone w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione przez Spółkę Komandytową na objęcie Obligacji lub Weksli, tj. uregulowana przez Spółkę Komandytową cena emisyjna Obligacji lub Weksli.

Uzasadniając powyższe Wnioskodawca wskazał, iż nie ulega wątpliwości, że w przypadku odpłatnego zbycia przez niego Obligacji lub Weksli (otrzymanych w wyniku rozwiązania Spółki Komandytowej), czy też uzyskania spłaty w wyniku wykupu Obligacji lub Weksli przez emitentów tych papierów, dla Wnioskodawcy powstanie przychód podatkowy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm., dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8f Ustawy CIT, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie składnika majątku, otrzymanego przez wspólnika w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem z takiej spółki, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie; wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tego składnika majątku; przepis art. 15 ust. 1t stosuje się odpowiednio.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 1t Ustawy CIT, w przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę niebędącą osobą prawną rzeczy i praw będących przedmiotem wkładu do takiej spółki za koszt uzyskania przychodu uważa się:

1. wartość początkową przyjętą przez spółkę w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustaloną zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4a, pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych - jeżeli rzeczy te lub prawa były zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych spółki;
2. wartość poniesionych wydatków na nabycie albo wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli rzeczy te lub prawa nie były zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych spółki.
   
   

Analiza przepisów art. 16 ust. 1 pkt 8f Ustawy CIT w powiązaniu z analizą art. 15 ust. 1t Ustawy CIT prowadzi do wniosku, że w przypadku odpłatnego zbycia przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną składników majątkowych otrzymanych w wyniku jej rozwiązania:

• stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne - kosztem uzyskania przychodów jest ich wartość początkowa przyjęta przez spółkę niebędącą osobą prawną, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych;
• stanowiących inne składniki niż środki trwale lub wartości niematerialne i prawne, na przykład papiery wartościowe - kosztem uzyskania przychodów są wydatki poniesione przez spółkę niebędącą osobą prawną na ich nabycie (objęcie), niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie.
  
  

W analizowanym zdarzeniu przyszłym Spółka Komandytowa poniesie wydatki na nabycie (objęcie) Obligacji lub Weksli, tj. będzie zobowiązana do uregulowania ceny emisyjnej tytułem nabycia (objęcia) Obligacji lub Weksli na rzecz emitentów tych papierów wartościowych. Spółka Komandytowa może uregulować cenę emisyjną Obligacji lub Weksli w szczególności przelewem lub w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności.

Wydatki te nie zostaną zaliczone w żadnej formie do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ wprost zakazuje tego art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy CIT, zgodnie z którym nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie papierów wartościowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, dopiero w przypadku odpłatnego zbycia lub wykupu Obligacji lub Weksli powstaje prawo do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym, że odpłatne zbycie Obligacji lub Weksli lub ich wykup nastąpi już po rozwiązaniu Spółki Komandytowej, kiedy papiery te staną się własnością Wnioskodawcy, uprawnionym do rozpoznania wydatków poniesionych przez Spółkę Komandytową na nabycie (objęcie) Obligacji lub Weksli będzie Wnioskodawca.

W konsekwencji, w przypadku odpłatnego zbycia Obligacji lub Weksli, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę Komandytową na nabycie (objęcie) Obligacji lub Weksli, równych cenie emisyjnej tych papierów wartościowych. Analogicznie, w przypadku wykupu Obligacji lub Weksli przez ich emitentów, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę Komandytową na nabycie (objęcie) Obligacji lub Weksli, równych cenie emisyjnej tych papierów wartościowych.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Ministra Finansów za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 7 grudnia 2015 r. Znak: IPPB3/4510-842/15-2/DP, w której Organ wskazał, iż Słusznie Wnioskodawca wskazuje, że w jego sytuacji znajdzie zastosowanie przepis art. 16 ust. 1 pkt 8f UPDOP, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie składnika majątku, otrzymanego przez wspólnika w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem z takiej spółki, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie; wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tego składnika majątku; przepis art. 15 ust. 1t stosuje się odpowiednio . (…) W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia obligacji w wysokości wydatków poniesionych przez Spółkę przed jej likwidacją rozwiązaniem. (...) Innymi słowy, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie jego uprawnienia do rozpoznania kosztów podatkowych z tytułu sprzedaży wykupu obligacji otrzymanych w wyniku likwidacji Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Karków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.