Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.179.2017.1.IZ
z 5 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki inwestycyjne w wysokości przekraczającej minimalny poziom wynikający z Zezwolenia, w tym wydatki ponoszone po dniu określonym w Zezwoleniu jako termin poniesienia wydatków w kwocie przewyższającej 30.533.000,00 PLN (tj. po dniu 31 grudnia 2006 r.), spełniające definicję wydatków inwestycyjnych określoną w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie SSE w treści obowiązującej na dzień uzyskania przez Spółkę Zezwolenia – stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, a w konsekwencji powinny zostać uwzględnione w kalkulacji przysługującego Spółce zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki inwestycyjne w wysokości przekraczającej minimalny poziom wynikający z Zezwolenia, w tym wydatki ponoszone po dniu określonym w Zezwoleniu jako termin poniesienia wydatków w kwocie przewyższającej 30.533.000,00 PLN (tj. po dniu 31 grudnia 2006 r.), spełniające definicję wydatków inwestycyjnych określoną w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie SSE w treści obowiązującej na dzień uzyskania przez Spółkę Zezwolenia – stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, a w konsekwencji powinny zostać uwzględnione w kalkulacji przysługującego Spółce zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „Strefa”) na podstawie Zezwolenia z 19 września 2003 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Zezwolenie”). Zgodnie z treścią Zezwolenia, Spółka została zobligowana m.in. do poniesienia na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 46, poz. 290 ze zm., dalej: „Rozporządzenie w sprawie SSE”), do 31 grudnia 2006 r., narastająco w wysokości 30.533.000,00 PLN. Dodatkowo, w uzasadnieniu Zezwolenia wskazano, że „zobowiązanie się X Sp. z o.o. do dokonania inwestycji w wysokości co najmniej 30.533.000 zł jest zgodne z celami powołania (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej”.

Decyzją Nr (…) z 17 grudnia 2014 r. Minister Gospodarki stwierdził nieważność Zezwolenia Spółki w części dotyczącej terminu jego obowiązywania określonego w pkt II Zezwolenia. W konsekwencji, Zezwolenie powinno obowiązywać do końca okresu istnienia (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na gruncie obecnego stanu prawnego do 31 grudnia 2026 r. Zezwolenie uzyskane przez Spółkę nie określa maksymalnej wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, jak również daty zakończenia realizacji inwestycji. Poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne przekraczają minimalną kwotę określoną w Zezwoleniu. Spółka korzysta z pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu kosztów nowej inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki inwestycyjne w wysokości przekraczającej minimalny poziom wynikający z Zezwolenia, w tym wydatki ponoszone po dniu określonym w Zezwoleniu jako termin poniesienia wydatków w kwocie przewyższającej 30.533.000,00 PLN (tj. po dniu 31 grudnia 2006 r.), spełniające definicję wydatków inwestycyjnych określoną w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie SSE w treści obowiązującej na dzień uzyskania przez Spółkę Zezwolenia – stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, a w konsekwencji powinny zostać uwzględnione w kalkulacji przysługującego Spółce zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki spełniające definicję wydatków inwestycyjnych określoną w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie (…) SSE, które:

• przewyższają minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu,
• zostały poniesione po dniu określonym w Zezwoleniu jako termin poniesienia wydatków w kwocie przewyższającej 30.533.000,00 PLN

stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną i tym samym, powinny zostać uwzględnione w kalkulacji przysługującego Spółce zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Uwagi ogólne.

W myśl art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600, ze zm.; dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), ustanawiającym zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego przez przedsiębiorców strefowych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomoc publiczna udzielana podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie Strefy na podstawie zezwolenia stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy. Jak wskazano w zaprezentowanym powyżej stanie faktycznym, Spółka korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie Zezwolenia w oparciu o wartość wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną. W odniesieniu do Spółki, zastosowanie znajduje zatem przepis § 3 ust. 2 i 3 Rozporządzenia w sprawie (…) SSE, zgodnie z którym wielkość pomocy regionalnej z tytułu realizacji nowej inwestycji liczona jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, określonych w § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia.

2. Kwalifikowalność wydatków inwestycyjnych.

a. Wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą a treść Zezwolenia.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej (...) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej (…). Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z treścią art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym na moment udzielenia Spółce Zezwolenia, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określona kwotę.
   
   

Należy zatem podkreślić, że zgodnie ze wskazanym uregulowaniem ustawodawca zobowiązał przedsiębiorcę strefowego do poniesienia wydatków inwestycyjnych o wartości przekraczającej określona kwotę. W konsekwencji, w ocenie Spółki, należy wnioskować, że są to jedynie warunki minimalne - konieczne do spełnienia, aby przedsiębiorca mógł korzystać z pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego.

Zaprezentowane powyżej konkluzje potwierdza również wynik wykładni historycznej przepisów regulujących prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy. W tym kontekście należy zwrócić uwagę na fakt, że w odróżnieniu od przepisów obowiązujących w dacie wydania Zezwolenia, obecnie - zgodnie ze znowelizowanym art. 16 ust. 2 ustawy o SSE - zezwolenie powinno dodatkowo określać m.in. maksymalną wysokość kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą (zmiana ta została wprowadzona na mocy art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 118, poz. 746, dalej: „ustawa zmieniająca”).

Gdyby zatem intencją ustawodawcy (w świetle przepisów obowiązujących na moment wydania Spółce Zezwolenia) było ograniczenie wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, zostałoby to wprost wyrażone w przepisach, tak jak to uczyniono na podstawie ww. ustawy zmieniającej.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej, zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc. Powyższe, w ocenie Spółki, oznacza, że Zezwolenie uzyskane przez Spółkę 19 września 2003 r., tj. przed datą wejścia wżycie ustawy zmieniającej, zachowuje swoją moc w niezmienionej treści.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym, Zezwolenie uzyskane przez Spółkę nie wskazuje maksymalnej wartości wydatków inwestycyjnych wpływających na limit przysługującej Spółce pomocy publicznej. Zgodnie z treścią Zezwolenia ustalono dla Spółki następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej m.in. (...) dokonanie inwestycji, tj. poniesienie na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 46, poz. 290 ze zm.), w wysokości:

1. 12.100.000,- zł (...) do dnia 31 grudnia 2004 roku,
2. narastająco w wysokości 25.533.000,- zł (...) do dnia 31 grudnia 2005 roku,
3. narastająco w wysokości 30.533.000,-zł (...) do dnia 31 grudnia 2006 roku.
   
   

Dodatkowo, podkreślenia wymaga, że w uzasadnieniu decyzji o wydaniu Zezwolenia wskazano, że Spółka jest zobowiązana do „dokonania inwestycji w wysokości co najmniej 30.533.000 zł”. W świetle powyższego należy wskazać, że Zezwolenie nie tylko nie określa maksymalnej wartości wydatków inwestycyjnych, ale wskazuje wprost, że Spółka powinna ponieść wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w wysokości co najmniej 30.533.000,00 PLN - nie precyzując przy tym wysokości tego „przekroczenia”.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie ponoszone przez nią wydatki inwestycyjne przewyższające kwotę 30.533.000,00 PLN, mogą zostać uwzględnione w kalkulacji przysługującego Spółce limitu pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, pod warunkiem spełnienia przesłanek umożliwiających ich uznanie za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną (o czym mowa poniżej).

b. Warunki konieczne do spełnienia przez wydatki kwalifikowane.

W myśl § 3 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie (…) SSE, kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą są wydatki inwestycyjne, o których mowa w § 6. Zgodnie natomiast z § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie (…) SSE, wydatki inwestycyjne uznaje się wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia, niezwrócone przedsiębiorcy w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy - jeżeli podatki te podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie o podobnym charakterze do umów najmu lub dzierżawy, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
   
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych,
   
3. zakup wartości niematerialnych i prawnych, w zakresie, w jakim podlegają one odpisom amortyzacyjnym zaliczanym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem pkt 4,
   
4. zakup prawa wieczystego użytkowania gruntów
   

• zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
  
  

W świetle wskazanego przepisu, aby dany wydatek mógł zostać uznany za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• wydatek musi zostać poniesiony na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie (…) SSE,
• wydatek musi zostać poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia,
• wydatek musi zostać zaliczony do wartości początkowej środków trwałych - zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Konsekwentnie, należy stwierdzić, że warunki, jakie zgodnie z treścią Rozporządzenia w sprawie (…) SSE powinny spełniać koszty inwestycji, aby możliwe było ich uznanie za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, nie wskazują w żaden sposób na ich maksymalne progi. Co więcej, również pozostałe postanowienia ww. rozporządzenia nie wprowadzają, w ocenie Spółki, takich ograniczeń.

Reasumując, literalna wykładnia przepisów ustawy o SSE oraz Rozporządzenia w sprawie (…) SSE, w brzmieniu obowiązującym na dzień uzyskania przez Spółkę Zezwolenia, prowadzi do wniosku, że intencją ustawodawcy było jedynie wskazanie dolnej granicy wydatków inwestycyjnych, do poniesienia których zobligowany jest podmiot podejmujący działalność na terenie Strefy.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że wszelkie ponoszone przez nią wydatki inwestycyjne, które:

• spełniają definicję wydatków inwestycyjnych określoną w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie (…) SSE oraz
• zostaną poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia na terenie Strefy

będą stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczna - z zastrzeżeniem spełnienia dodatkowego obowiązku wynikającego z przepisów Rozporządzenia w sprawie (…) SSE, tj. utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, przez okres pięciu lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

c. Okres ponoszenia wydatków inwestycyjnych.

Zgodnie z treścią Zezwolenia, Spółka została zobligowana do poniesienia wydatków inwestycyjnych narastająco w wysokości 30.533.000,00 PLN do dnia 31 grudnia 2006 r. Niemniej jednak, Zezwolenie nie określa terminu zakończenia realizacji inwestycji - w odróżnieniu do zezwoleń wydawanych na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów.

Jednocześnie, jak stanowi Rozporządzenie w sprawie (…) SSE, koszty inwestycji mogą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w przypadku ich poniesienia w trakcie obowiązywania Zezwolenia. Należy podkreślić, że okres, w którym Spółka została zobligowana do poniesienia minimalnej wartości wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną nie jest tożsamy z okresem obowiązywania Zezwolenia. W konsekwencji, w ocenie Spółki, w świetle przepisów Rozporządzenia w sprawie (…) SSE należy uznać, że koszty inwestycji poniesione po upływie terminu określonego w Zezwoleniu jako termin poniesienia wydatków minimalnych, również mogą stanowić wydatki kwalifikowane (przy założeniu spełnienia pozostałych warunków określonych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie (…) SSE oraz poniesienia w okresie obowiązywania Zezwolenia).

3. Stanowisko organów podatkowych w analogicznych stanach faktycznych.

Wnioskodawca zaznacza, że przedstawione powyżej konkluzje są zgodne ze stanowiskiem prezentowanym w tym zakresie przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 9 grudnia 2016 r. (sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.866.2016.1.IZ) potwierdził stanowisko podatnika prowadzącego działalność gospodarczą na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, wskazującego, że Wnioskodawca ma prawo uznać całość wydatków inwestycyjnych, tj. również w wartości przewyższającej minimalna kwotę określona w Zezwoleniu – za koszty kwalifikowane inwestycji, o ile spełniają one kryteria uznania za koszt kwalifikowany w myśl Rozporządzenia. Tym samym, Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z pomocy publicznej kalkulowanej w oparciu o rzeczywistą wartość poniesionych wydatków kwalifikowanych, ale tylko do wysokości nieprzekraczającej wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej.

Analogicznie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2015 r. (sygn. IBPBI/2/4510-381/15/MS) potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym kwota określona w zezwoleniu stanowi zatem minimalny pułap wydatków inwestycyjnych, jakie Spółka powinna ponieść, aby być uprawniona do korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z opodatkowania CIT. (...) Oznacza to brak górnej granicy, do jakiej wydatki inwestycyjne Spółka mogłaby uznawać za koszty kwalifikowane. (...) Spółka stoi na stanowisku, że o ile poniesione nakłady inwestycyjne - również w części przekraczającej wartość określoną w Zezwoleniu - spełniać będą kryteria uznania za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną (jak opisano powyżej), to Spółka ma prawo zaliczyć je do podstawy obliczenia maksymalnej dostępnej dla Spółki pomocy publicznej.

Natomiast, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej z 30 marca 2015 r. (sygn. ITPB3/423-633/14/MK) organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że Zezwolenie określa jedynie minimalną wysokość wydatków poniesionych w związku z działalnością gospodarczą na terenie SSE. W konsekwencji, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia podatkowego, Spółka powinna uwzględnić wszystkie faktycznie poniesione kwalifikowane wydatki inwestycyjne, a wiec także w tej części, która przekracza minimalną kwotę wskazana w Zezwoleniu.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 marca 2015 r. (sygn. ILPB3/423-657/14-2/KS), w której organ podatkowy stwierdził, że wydatki inwestycyjne poniesione przez Spółkę na terenie strefy w okresie obowiązywania Zezwolenia, które kwalifikują się do jednej z kategorii wydatków wymienionych w § 6 rozporządzenia, w części przewyższającej minimalną wartość nakładów inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu (tj. kwotę 800.000 EURO), zwiększają dostępną dla Spółki kwotę zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla dochodów z działalności strefowej, przy uwzględnieniu wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy publicznej i kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w przepisach wykonawczych do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

W interpretacji indywidualnej z 11 marca 2015 r. (sygn. ILPB3/423-658/14-2/KS), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym w świetle przepisów Rozporządzenia w sprawie SSE należy uznać, że koszty inwestycji poniesione po upływie terminu określonego w Zezwoleniu jako termin poniesienia wydatków minimalnych, również mogą stanowić wydatki kwalifikowane (przy założeniu spełnienia pozostałych warunków określonych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie SSE oraz poniesienia w okresie obowiązywania Zezwolenia).

Podobnie, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lipca 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-391/14/JD) organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika prowadzącego działalność gospodarczą na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, wskazującego, że Spółka ma prawo uznać całość wydatków inwestycyjnych tj. również w wartości przewyższającej minimalną kwotę określoną w zezwoleniu za koszty kwalifikowane inwestycji. Tym samym, Spółka jest uprawniona do skorzystania z pomocy publicznej kalkulowanej w oparciu o rzeczywistą wartość poniesionych wydatków kwalifikowanych.

Analogiczne stanowisko zostało również zaprezentowane m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 września 2016 r., sygn. IPPB3/4510-853/16-2/MS,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 lutego 2016 r., sygn. ILPB3/4510-1-17/16-2/KS,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 grudnia 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-682/15/AK,
• interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 lipca 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510-32/15/PC oraz IBPB-1-3/4510-206/15/PC,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 kwietnia 2014 r. sygn. IBPBI/2/423-130/14/AP.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, dalej: „ustawa o SSE”).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Ustawa o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z dnia 30 maja 2008 r. (Dz.U. Nr 118, poz. 746), która weszła w życie w dniu 4 sierpnia 2008 r. wprowadziła zmiany m.in. do art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zgodnie z art. 1 pkt 8 ww. ustawy zmieniającej, art. 16 ust. 2 otrzymał następujące brzmienie: zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3. terminu zakończenia inwestycji;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
5. wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.
   
   

Z kolei z art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej wynika, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie SSE na podstawie Zezwolenia z 19 września 2003 r. Zgodnie z treścią Zezwolenia, Spółka została zobligowana m.in. do poniesienia na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu Rozporządzenie w sprawie SSE, do 31 grudnia 2006 r., narastająco w wysokości 30.533.000,00 PLN. Dodatkowo, w uzasadnieniu Zezwolenia wskazano, że „zobowiązanie się X Sp. z o.o. do dokonania inwestycji w wysokości co najmniej 30.533.000 zł jest zgodne z celami powołania (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej”. Decyzją Nr (…) z 17 grudnia 2014 r. Minister Gospodarki stwierdził nieważność Zezwolenia Spółki w części dotyczącej terminu jego obowiązywania określonego w pkt II Zezwolenia. W konsekwencji, Zezwolenie powinno obowiązywać do końca okresu istnienia (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na gruncie obecnego stanu prawnego do 31 grudnia 2026 r.

Zatem, z uwagi na fakt, że Spółka uzyskała zezwolenie 19 września 2003 r., będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, który stanowi, że zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.
   
   

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 465). W myśl § 8 tego rozporządzenia, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Uwzględniając powyższe, z uwagi na termin otrzymania przez Spółkę Zezwolenia, tj. 19 września 2003 r., w analizowanej sprawie znajdą zastosowanie przepisy Rozporządzenia w sprawie SSE, w brzmieniu obowiązującym w 2003 r.

Jak stanowi § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą są wydatki inwestycyjne, o których mowa w § 6. Zgodnie natomiast z § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie (…) SSE, wydatki inwestycyjne uznaje się wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia, niezwrócone przedsiębiorcy w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy - jeżeli podatki te podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie o podobnym charakterze do umów najmu lub dzierżawy, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
   
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych,
   
3. zakup wartości niematerialnych i prawnych, w zakresie, w jakim podlegają one odpisom amortyzacyjnym zaliczanym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem pkt 4,
   
4. zakup prawa wieczystego użytkowania gruntów
   

• zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
  
  

Minimalna wysokość nakładów inwestycyjnych wynosi 100 tys. EURO (§ 6 ust. 2).

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, że kwota wskazana w zezwoleniu stanowi dolny limit, w związku z którym, Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu.

Podsumowując, wydatki inwestycyjne, które Spółka poniosła w związku z realizowaną inwestycją na terenie SSE w trakcie obowiązywania zezwolenia, przewyższające minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu, powiększają kwotę przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 udpop, przy uwzględnieniu wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy i kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w przepisach wykonawczych do ustawy o SSE.

Jednocześnie należy podkreślić, że wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej dla danego przedsiębiorcy w związku z realizacją danej inwestycji.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.