Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-633/14/MK
z 30 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zwolnienia przedmiotowego - kosztów inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jako wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca – spółka akcyjna uzyskała w dniu 13 grudnia 2001 r. zezwolenie nr ... (dalej: Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE, Strefa). W Zezwoleniu określono następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE: rozpoczęcie działalności gospodarczej na terenie Strefy do dnia 31 grudnia 2002 r., poniesienie na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych w wysokości przewyższającej 100 000 EUR w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r., osiągnięcie zatrudnienia na poziomie 12 pracowników w terminie do dnia 14 listopada 2012 r. i utrzymanie zatrudnienia na tym poziomie do dnia 4 listopada 2017 r., przestrzeganie Regulaminu SSE oraz innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania strefy.

Spółka spełniła określone w Zezwoleniu warunki dotyczące poniesienia wydatków inwestycyjnych i utworzenia nowych miejsc pracy oraz planuje kontynuować spełnianie warunków dot. utrzymania zatrudnienia. Zezwolenie zostało udzielone do dnia 14 listopada 2017 r.

Decyzją nr X z 2011 r. Minister Gospodarki zmienił Zezwolenie w zakresie oznaczenia przedsiębiorcy.

Po osiągnięciu minimalnego poziomu wydatków inwestycyjnych określonych w Zezwoleniu Spółka kontynuuje realizację inwestycji, a co za tym idzie, ponosi dalsze wydatki z nią związane stanowiące wydatki inwestycyjne, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia słupskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 1997 r., Nr 135, poz. 905 ze zm., dalej: Rozporządzenie SSE).

Dotychczas Spółka poniosła na terenie SSE wydatki inwestycyjne związane z inwestycją w wysokości przewyższającej kwotę określoną w Zezwoleniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP oraz w art. 12 i art. 16 ustawy o SSE, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych w okresie ważności Zezwolenia kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, uwzględnia się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą, tzn. także tę część tych wydatków, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu.

Spółka opiera swoje stanowisko na treści Zezwolenia, jak również na analizie przepisów prawa, w trybie których wydano Zezwolenie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1. Analiza przepisów prawa dotyczących podstawy kalkulacji wielkości przysługującego zwolnienia podatkowego

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP określa warunki korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: PDOP) dla dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zgodnie z powołanym przepisem zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 ustawy o SSE podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Treść powyższego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy została uregulowana w art. 16 ust. 2 ww. ustawy o SSE. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu na moment uzyskania Zezwolenia przez Spółkę (13 grudnia 2001), zezwolenie określało przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika więc wyraźnie, że zapisy Zezwolenia stanowią warunki prowadzenia działalności na terenie SSE, spełnienie których determinuje ostatecznie możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego.

Zezwolenie uzyskane przez Spółkę nie określa natomiast maksymalnej kwoty wydatków inwestycyjnych możliwych do poniesienia na terenie SSE. W szczególności, kwota 100 000 EUR wskazana w Zezwoleniu nie może zostać uznana za maksymalną kwotę wydatków inwestycyjnych, gdyż zgodnie z przytoczonym brzmieniem art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, jest to jedynie minimalna wartość inwestycji, którą Spółka jest zobowiązana przekroczyć.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że w odróżnieniu od przepisów obowiązujących w dacie uzyskania przez niego Zezwolenia, obecnie - zgodnie ze znowelizowanym art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym od 4 sierpnia 2008 r. (zmiana wprowadzona Ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, Dz. U. Nr 118, poz. 746) - każde nowo wydane zezwolenie powinno dodatkowo określać m.in. maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji. Warunek ten nie dotyczy jednak zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie omawianej zmiany, takich jak Zezwolenie Wnioskodawcy. Wynika to wprost z art. 4 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej z 30 maja 2008 r, zgodnie z którym zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc. W konsekwencji zachowuje swoją moc również Zezwolenie uzyskane przez Spółkę w dniu 13 grudnia 2001 r., które - podobnie jak inne zezwolenia wydane przed wejściem w życie omawianej nowelizacji - nie zawiera warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie. Wprowadzenie expressis verbis przez ustawodawcę dodatkowego warunku dla zezwoleń udzielanych po 4 sierpnia 2008 r. potwierdza, że w przypadku starszych zezwoleń nie było podstawy prawnej ani obowiązku ograniczenia wysokości wydatków inwestycyjnych stanowiących podstawę z zwolnienia PDOP.

Maksymalna kwota zwolnienia z PDOP przysługująca Spółce jest wyznaczona, zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, poprzez maksymalną wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla danego obszaru kwalifikującego się do pomocy, zgodnie z odrębnymi przepisami dot. intensywności pomocy regionalnej.

Spółka pragnie zauważyć, że górna granica kwoty zwolnienia z PDOP przysługującego w SSE nie została także w żaden inny sposób określona przez jakikolwiek z przepisów ustawy o SSE ani Rozporządzenie SSE, mających zastosowanie do Zezwolenia. W szczególności należy zauważyć, że całkowite pominięcie kwestii maksymalnej kwoty wydatków kwalifikowanych wśród regulacji prawnych mających zastosowanie do Zezwolenia jest równoznaczne z tym, że brak jest podstaw do utożsamiania minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych wyznaczonej w Zezwoleniu z podstawą do kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia z PDOP.

W związku z powyższym w przypadku Spółki, do objęcia pomocą publiczną kwalifikują się wszystkie poniesione przez Spółkę w okresie ważności Zezwolenia w SSE wydatki inwestycyjne, tzn. także ta ich część, która przewyższa kwotę minimalną wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu.

2. Treść Zezwolenia udzielonego Spółce - brak maksymalnego limitu kosztów kwalifikowanych

Dodatkowo, Wnioskodawca zwraca uwagę na brzmienie samego Zezwolenia, które wskazuje, iż warunkiem korzystania ze zwolnienia z PDOP jest poniesienie wydatków w wysokości przewyższającej 100 000 EUR w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r.

Z powyższego wynika zatem, że Zezwolenie określa jedynie minimalne nakłady inwestycyjne, poniesienie których warunkuje uzyskanie prawa do zwolnienia z PDOP. Jednocześnie - jak Spółka wykazała powyżej - w przepisach prawnych obowiązujących w dacie wydania Zezwolenia brak było określenia maksymalnej wartości zwolnienia z PDOP. Również w samym Zezwoleniu nie określono w żaden sposób maksymalnej wartości zwolnienia z PDOP ani maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji, odnosząc się tylko do minimalnej ich kwoty, jaka musi zostać przez Wnioskodawcę przekroczona. Fakt przekroczenia przez wydatki inwestycyjne minimalnej wartości określonej w Zezwoleniu nie wyklucza zatem objęcia nadwyżki ulgą podatkową w SSE.

Zdaniem Spółki, na podstawie powyższego, jako wydatki inwestycyjne będące podstawą obliczenia kwoty zwolnienia z PDOP, Spółka powinna traktować wszystkie wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, w tym także te przekraczające kwotę minimalną określoną w Zezwoleniu, skoro w powołanych przepisach prawnych oraz w Zezwoleniu nie określono w sposób kwotowy maksymalnej wartości zwolnienia z PDOP ani maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. Oznacza to, że wszystkie faktycznie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne stanowią podstawę obliczenia wysokości zwolnienia z PDOP, o ile tylko spełniają warunki określone dla wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną. Jednocześnie Spółka zwraca uwagę, że aby wydatek mógł zostać uznany za kwalifikowany (a w konsekwencji uwzględniony w kalkulacji puli zwolnienia podatkowego), spełnione muszą zostać warunki określone w odpowiednich przepisach prawa, które Spółka szczegółowo omówi poniżej.

3. Warunki uznania wydatku za koszt kwalifikowany do objęcia pomocą

Szczegółowe warunki uznania wydatku za koszt kwalifikowany w SSE określone zostały w Rozporządzeniu SSE.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia, niezwrócone przedsiębiorcy w jakiejkolwiek formie, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy -jeżeli podatki te podlegają odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług, na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub spłatę ich wartości określoną w umowie o podobnym charakterze do umów najmu lub dzierżawy, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych,
3. zakup wartości niematerialnych i prawnych, w zakresie, w jakim podlegają one odpisom amortyzacyjnym zaliczanym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem pkt 4,
4. zakup prawa wieczystego użytkowania gruntów

• zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

W konsekwencji, z brzmienia przywołanych powyżej przepisów rozporządzenia SSE wynika zatem, że kwalifikowalność danego wydatku i włączenie go do kalkulacji puli zwolnienia podatkowego zależy od spełnienia następujących warunków:

• istnienie związku danego wydatku z inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• wydatek musi zostać poniesiony na cele wymienione w § 6 ust. 1,
• wydatek musi zostać poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia,
• wydatki muszą zostać zaliczone do składników majątku podatnika.

W przypadku Spółki wszystkie powyższe warunki są spełnione w odniesieniu do faktycznych wydatków inwestycyjnych.

W konsekwencji należy zauważyć, że skoro faktycznie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne spełniają warunki uznania za koszty kwalifikowane w SSE, stanowią one wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

4. Interpretacje potwierdzające stanowisko Spółki.

Przedstawione stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone zostało w licznych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 26 marca 2014 r. (znak ILPB3/423-618/13-2/KS) potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym jest on uprawniony do „[...] do obliczania limitu maksymalnej pomocy publicznej w oparciu o wszystkie kwalifikowane wydatki inwestycyjne w rozumieniu Rozporządzenia, poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie SSE. Tę tezę potwierdza również treść Zezwolenia, która określa wyłącznie poziom wydatków kwalifikowanych, do poniesienia których Wnioskodawca jest zobowiązany. Wnioskodawca jest więc zarazem uprawniony do poniesienia wydatków kwalifikowanych w kwocie przekraczającej wielkość wskazaną w Zezwoleniu, które będą stanowić wydatek inwestycyjny, zwiększający dostępny dla Wnioskodawcy limit pomocy publicznej".

Prawidłowość podejścia Spółki potwierdza również pozytywna interpretacja indywidualna z dnia 20 marca 2013 r. (znak ILPB3/423-9/13-2/AO), wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ przychylił się do stanowiska wnioskodawcy, że „(...) wydatki inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcę w związku z realizowaną inwestycją na terenie SSE w trakcie obowiązywania Zezwolenia [...] przewyższające minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu, powiększą kwotę przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy od podatku dochodowym od osób prawnych, przy uwzględnieniu wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy i kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w przepisach wykonawczych do ustawy o SSE. Z obowiązujących Wnioskodawcę przepisów o prowadzeniu działalności na terenie SSE oraz z treści Zezwolenia nie wynika bowiem, w ocenie Wnioskodawcy, ani górny limit wydatków inwestycyjnych, ani data, po której wydatki takie nie mogą być ponoszone."

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 14 maja 2009 r. znak ITPB3/423-120/09/DK zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, przyznając że: Minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia w związku z działalnością na terenie strefy określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. A zatem kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Podatnik jest uprawniony do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie wydatki w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków, określonych w przepisach rozporządzenia uprawniona jest do dalszego korzystania z tej pomocy".

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 31 lipca 2013 r. znak IPTPB3/423-190/13-2/GG pozytywnie ustosunkował się do stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym „[...] do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397, ze zm.), uwzględnia się wszystkie wydatki inwestycyjne faktycznie poniesione po dniu uzyskania Zezwolenia i w okresie jego ważności (w tym poniesionych po dniu 31 grudnia 2007 r.), kwalifikujące się do objęcia pomocą, tzn. także tę część wydatków, która przekracza wysokość wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu. [...]".

Stanowisko to potwierdzają również inne interpretacje prawa podatkowego wydawane przez organy podatkowe, np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 lipca 2014 r. znak IBPBI/2/423-391/14/JD,
  
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 kwietnia 2014 r. znak IBPBI/2/423-130/14/AP
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 kwietnia 2014 r. znak IBPBI/2/423-470/14/AP,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2014 r. znak ILPB3/423-8/14-2/KS,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 marca 2014 r. znak ITPB3/423-629/14/MK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 czerwca 2013 r. znak ITPB3/423-125/13/MK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 maja 2010 r. znak IBPBI/2/423-358/10/AK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 grudnia 2009 r. znak IBPBI/2/423-1611/09/MO,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 maja 2009 r. znak IPPB3/423-96/09-2/MS,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia11 grudnia 2008 r. znak ILPB3/423-576/08-2/HS.

Mając na względzie powyższą argumentację opartą na analizie przepisów prawa oraz linii interpretacyjnej organów podatkowych, w ocenie Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że uzyskane przez niego Zezwolenie określa jedynie minimalną wysokość wydatków poniesionych w związku z działalnością gospodarczą na terenie SSE. W konsekwencji, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia podatkowego, Spółka powinna uwzględnić wszystkie faktycznie poniesione kwalifikowane wydatki inwestycyjne, a więc także w tej części, która przekracza minimalną kwotę wskazaną w Zezwoleniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające, w tym wynikające z własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogły być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2

Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym bada okoliczności danej sprawy. W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które stanowią podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania. Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku stan faktyczny/opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ wskazuje, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że w niniejszej interpretacji indywidualnej ocenie nie podlegały kwestie interpretacji decyzji administracyjnych – przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), do których należy również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie jest decyzją o charakterze indywidualnym, szczegółowo określającą warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9. Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 3 – 4 (art. 16 ust. 4 cyt. ustawy).

W myśl natomiast art. 16 ust. 6 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, do postępowania w sprawie udzielania, cofania i zmiany zezwolenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).

Ponadto, jak wynika z treści art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, organ, który wydał decyzję, wyjaśnia w drodze postanowienia na żądanie organu egzekucyjnego lub strony wątpliwości co do treści decyzji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.