Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.269.2017.1.JKT
z 3 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu obliczania wielkości przyznanej pomocy publicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu obliczania wielkości przyznanej pomocy publicznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Przedmiotem działalności prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE jest produkcja specjalistycznego sprzętu medycznego, takiego jak strzykawki, igły, kaniule oraz produktów farmaceutycznych, np. opatrunków. Spółka działa na terenie SSE na podstawie zezwolenia wydanego 14 kwietnia 2005 r., zgodnie z którym Spółka była zobligowana do dokonania inwestycji, tj. poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji), w wysokości co najmniej 12.820.000 zł do 31 grudnia 2010 r. (dalej: „Pierwsze Zezwolenie”).

Po tym jak Wnioskodawca poniósł minimalne nakłady inwestycyjne określone w Pierwszym Zezwoleniu, Wnioskodawca w dalszym ciągu rozbudowywał istniejący zakład produkcyjny, w związku z czym ponosił i rozpoznawał dalsze koszty inwestycji. Spółka uzyskała 21 marca 2013 r. kolejne zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie SSE, które określało obowiązek poniesienia wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji) w wysokości co najmniej 14.040.000 zł do 31 grudnia 2014 r. (dalej: „Drugie Zezwolenie”). Dodatkowo, Drugie Zezwolenie nakazywało zakończenie inwestycji do 31 grudnia 2014 r. i wskazywało maksymalną wysokość kosztów inwestycji w kwocie 21.060.000 zł.

Po 31 grudnia 2014 r. Wnioskodawca w dalszym ciągu rozwijał działalność prowadzoną na terenie SSE i rozbudowywał zakład produkcyjny wybudowany na podstawie Pierwszego Zezwolenia. W rezultacie, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego mu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, można brać pod uwagę wydatki inwestycyjne poniesione po 31 grudnia 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie Pierwszego Zezwolenia, przy obliczaniu wielkości przyznanej pomocy publicznej Wnioskodawca może uwzględniać koszty inwestycji poniesione po dniu zakończenia inwestycji, określonym w Drugim Zezwoleniu?
2. Czy łączna kwota kosztów inwestycji rozpoznanych na podstawie Pierwszego Zezwolenia, może przekroczyć maksymalną wysokość kosztów inwestycji określoną w Drugim Zezwoleniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Na podstawie Pierwszego Zezwolenia, po upływie terminu zakończenia inwestycji, który został określony w Drugim Zezwoleniu, Wnioskodawca może w dalszym ciągu rozpoznawać koszty inwestycji i uwzględniać je przy obliczaniu wielkości przyznanej pomocy publicznej,
2. Łączna kwota kosztów inwestycji, które Wnioskodawca rozpozna na podstawie Pierwszego Zezwolenia, może przekroczyć wysokość kosztów inwestycji określoną w Drugim Zezwoleniu.
   
   

Jak stanowi przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 ze zm., dalej: „Ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania Pierwszego Zezwolenia (tj. 14 kwietnia 2005 r.), podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Przepis art. 16 ust. 2 Ustawy o SSE doprecyzowuje, że zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące, m.in. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

W świetle przytoczonej regulacji, Pierwsze Zezwolenie, w odniesieniu do kosztów inwestycji, zawierało jedynie warunek poniesienia przedmiotowych kosztów w minimalnej wysokości. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na fakt, że 4 sierpnia 2008 r. weszła w życie ustawa z 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2008 r., Nr 118, poz. 746, dalej: „Ustawa Nowelizująca”), która wprowadziła dodatkowe warunki, które mają być zawarte w zezwoleniu, m.in. dotyczące terminu zakończenia inwestycji oraz maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych. Przepis art. 4 ust. 1 Ustawy Nowelizującej stanowił, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc.

W rezultacie, w obrocie prawnym wyróżnić można dwa rodzaje zezwoleń:

• wydane przed wejściem w życie Ustawy Nowelizującej, które nakazują jedynie poniesienie przez przedsiębiorcę minimalnych kosztów inwestycji,
• wydane po wejściu w życie Ustawy Nowelizującej, które dodatkowo nakładają kwotowe ograniczenie maksymalnego poziomu kosztów inwestycji, jakie może rozpoznać przedsiębiorca, a dodatkowo wskazują na termin zakończenia inwestycji.
  
  

Dodatkowo, § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „Rozporządzenie dotyczące pomocy”), które zostało wydane na podstawie Ustawy Nowelizującej wskazuje, że do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej - w przypadku Spółki jest to rozporządzenie z 5 grudnia 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (t.j. Dz.U. z 2006 r., Nr 236, poz. 1705 ze zm., dalej: „Rozporządzenie dotyczące SSE”).

Niemniej jednak zarówno przepis § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia dotyczącego pomocy, jak i przepis § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia dotyczącego SSE, wskazują, że pomoc udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 odpowiednich rozporządzeń.

Dodatkowo, jak wynika z przepisów § 3 ust. 4 obu rozporządzeń, przez nową inwestycję rozumie się, m.in. inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie, przepis § 6 ust. 1 obu rozporządzeń wskazuje, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że Pierwsze Zezwolenie daje Spółce prawo uwzględniania w kosztach inwestycji, będących podstawą obliczenia wielkości przyznanej pomocy, wszystkich wydatków spełniających warunki określone w § 6 Rozporządzenia dotyczącego SSE, poniesionych w całym okresie obowiązywania Pierwszego Zezwolenia, bez względu na wysokość takich kosztów. Drugie Zezwolenie ogranicza analogiczne prawo do maksymalnej kwoty kosztów inwestycji wskazanej w tymże zezwoleniu, a także, jak wynika z interpretacji indywidualnej z 28 kwietnia 2017 r. o sygnaturze 0111-KDIB1-3.4010.30.2017.1.JKT, pozwala na uwzględnienie jedynie kosztów poniesionych do dnia zakończenia inwestycji wskazanym w Drugim Zezwoleniu, tj. 31 grudnia 2014 r.

Zdaniem Spółki, z wymienionych regulacji ani treści posiadanych zezwoleń nie wynika, że uzyskanie Drugiego Zezwolenia wygasza ważność Pierwszego Zezwolenia. Co więcej, ograniczenia dotyczące maksymalnej wysokości kosztów inwestycji oraz terminu zakończenia inwestycji określone w Drugim Zezwoleniu nie mogą być odnoszone do kosztów inwestycji rozpoznawanych na podstawie Pierwszego Zezwolenia.

W świetle powyższego, na podstawie Pierwszego Zezwolenia i zgodnie z przepisami obowiązującymi w dniu jego wydania, Spółka mogła i może w całym okresie obowiązywania Pierwszego Zezwolenia rozpoznawać koszty kwalifikowane inwestycji, będące podstawą obliczenia wysokości przysługującej pomocy (zwolnienia podatkowego). W szczególności oznacza to, że:

• Spółka ma prawo rozpoznawać koszty inwestycji także po upływie terminu zakończenia inwestycji, wynikającym z Drugiego Zezwolenia,
• a łączna kwota kosztów inwestycji rozpoznanych na podstawie Pierwszego Zezwolenia może przekroczyć maksymalną kwotę kosztów inwestycji określoną w Drugim Zezwoleniu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.