Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.30.2017.1.JKT
z 28 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 marca 2017 r. (data wpływu 17 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w podstrefie X (dalej: „SSE” lub „Strefa”) na podstawie zezwolenia wydanego 21 marca 2013 r. (dalej: „Zezwolenie”).

Zezwolenie określa, m.in. następujące warunki prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej na terenie Strefy:

• poniesienie wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji) w rozumieniu § 6 rozporządzenia z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232 poz. 1548 ze zm.; dalej: „Rozporządzenie”) w wysokości co najmniej 14.040.000,00 zł (słownie: czternaście milionów czterdzieści tysięcy złotych 00/100) najpóźniej w terminie do 31 grudnia 2014 r. (pkt I.1 Zezwolenia);
• zakończenie inwestycji w terminie do 31 grudnia 2014 r. (pkt I.3 Zezwolenia).
  
  

Wnioskodawca spełnił ww. warunki, tj. przed 31 grudnia 2014 r. rozbudował zakład produkcyjny znajdujący się na terenie Strefy, w związku z czym poniósł wydatki, określone w § 6 Rozporządzenia, w kwocie przekraczającej próg określony w pkt I.1 Zezwolenia.

Jednocześnie Zezwolenie stanowi (w pkt II.1), że w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji, maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji, o których mowa w § 6 Rozporządzenia, wyniesie 21.060.000,00 zł (słownie: dwadzieścia jeden milionów sześćdziesiąt tysięcy złotych 00/100).

Po tym jak Wnioskodawca spełnił warunki prowadzenia działalności na terenie SSE, tj. w wyznaczonym terminie poniósł minimalną wysokość wydatków inwestycyjnych określonych w posiadanym Zezwoleniu, Wnioskodawca w dalszym ciągu rozwijał i wciąż rozwija swoją działalność poprzez inwestycje w nowe maszyny i urządzenia oraz dalszą rozbudowę posiadanego zakładu. W związku z tym, Wnioskodawca także i po 31 grudnia 2014 r. poniósł wydatki inwestycyjne, określone w § 6 Rozporządzenia. Niemniej jednak całkowita kwota wydatków poniesionych na podstawie uzyskanego Zezwolenia nie przekroczyła maksymalnej kwoty wydatków określonej w pkt II.1 Zezwolenia.

W świetle powyższego, wątpliwości Spółki dotyczą możliwości korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie kosztów kwalifikowanych inwestycji, które nie przekroczyły maksymalnej wysokości określonej w Zezwoleniu, ale zostały poniesione po 31 grudnia 2014 r., tj. po określonym w Zezwoleniu dniu zakończenia Inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy obliczaniu wielkości przyznanej pomocy publicznej Wnioskodawca może uwzględniać koszty inwestycji poniesione po dniu zakończenia inwestycji, określonym w posiadanym Zezwoleniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”), w związku z art. 12 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282 ze zm.), Spółka kwalifikuje dochody z działalności gospodarczej objętej Zezwoleniem i prowadzonej na terenie SSE jako wolne od podatku. Kwota zwolnienia z opodatkowania stanowi dla Spółki pomoc publiczną.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 Rozporządzenia. Oznacza to, że podstawą do ustalenia wysokości przysługującego zwolnienia podatkowego jest kwota poniesionych kosztów inwestycji (kosztów kwalifikowanych).

Jednocześnie, § 6 ust. 1 Rozporządzenia wskazuje, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia. Należy podkreślić, że przepisy Rozporządzenia nie określają żadnego innego terminu (limitu czasowego), do którego wydatki musiałyby zostać poniesione, aby można je było uznać za koszty inwestycji, a w konsekwencji uwzględnić przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej.

W świetle przytoczonych regulacji, a także zgodnie z posiadanym Zezwoleniem, aby móc skorzystać ze zwolnienia podatkowego (otrzymać pomoc publiczną), Spółka była obowiązana ponieść do 31 grudnia 2014 r. koszty inwestycji w minimalnej kwocie 14.040.000,00 zł. Jednakże, kalkulując wielkość dostępnej pomocy, Spółka miała i ma prawo brać pod uwagę wszystkie koszty inwestycji poniesione od momentu uzyskania Zezwolenia. Zezwolenie określa bowiem limit kwotowy, tzn. maksymalną wysokość kosztów inwestycji, które Spółka może brać pod uwagę przy ustalaniu kwoty dostępnej pomocy publicznej, ale nie określa terminu, do którego koszty muszą zostać poniesione, aby mogły stanowić podstawę obliczenia pomocy.

W konsekwencji, Wnioskodawca przy obliczaniu kwoty dostępnej pomocy (limitu zwolnienia podatkowego) ma prawo uwzględniać koszty inwestycji, które zostały poniesione po 31 grudnia 2014 r., o ile spełniają wymagania określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U z 2015 r., poz. 282 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3. terminu zakończenia inwestycji;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
5. wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie stosownego zezwolenia. W przedmiotowym zezwoleniu wskazane zostały warunki dotyczące m.in. minimalnej wysokości i terminu poniesienia nakładów inwestycyjnych na terenie strefy.

Odnosząc się do powyższego, należy podkreślić, że zwolnienia podatkowe (m.in. zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) są odstępstwem od reguły powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

W tym miejscu zauważyć należy, że skoro Spółka zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej uzyskania 21 marca 2013 r. zastosowanie niniejszej sprawie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm.).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, (w brzmieniu obowiązującym na dzień otrzymania przez Spółkę zezwolenia), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Stosownie do § 3 ust. 4 rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa.

Natomiast, w myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Przytoczone powyżej przepisy określają zatem warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.
   
   

Jeżeli więc poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

W tym miejscu należy wskazać, że minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej określa dane zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. Jednakże, wydane Spółce zezwolenie wskazuje również maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji oraz termin zakończenia inwestycji.

W sytuacji więc, gdy Spółka do dnia 31 grudnia 2014 r. poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu, a nieprzekraczającej wysokości maksymalnej, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniona jest do dalszego korzystania z tej pomocy w ww. zakresie.

Odnosząc się jednak do zadanego wniosku pytania, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, który twierdzi, że przy obliczaniu kwoty dostępnej pomocy publicznej ma prawo uwzględniać koszty inwestycji, które zostały poniesione po 31 grudnia 2014 r. Bowiem wydane Spółce zezwolenie wyraźnie wskazuje termin zakończenia inwestycji na dzień 31 grudnia 2014 r.

Zatem, wydatki inwestycyjne poniesione w następnych latach działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tj. po dniu 31 grudnia 2014 r. w związku z działalnością objętą zezwoleniem, a dotyczące realizacji inwestycji prowadzonej po terminie zakończenia inwestycji wynikającym z uzyskanego przez Spółkę zezwolenia, nie będą mogły zostać zaliczone do wydatków kwalifikowanych, a w związku z tym nie będą podstawą do sukcesywnego powiększania wysokości należnej Spółce pomocy publicznej.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.